29/12/2025
Όλα όσα έχω γράψει για τον Γεράσιμο Λαβράνο, την τελευταία 20ετία (μαζί και κάποιες νέες πληροφορίες), θα τα βρείτε στο «100 Χρόνια Ελληνική Τζαζ» [Όγδοο, 2025], στην πιο καλή τους θέση. Καθότι μόνον εδώ γίνεται η σύνδεση με όλα τα πριν και με όλα τα μετά. Στις σελίδες 89-101 του νέου βιβλίου...
Όλα όσα έχω γράψει για τον Γεράσιμο Λαβράνο, την τελευταία 20ετία (μαζί και κάποιες νέες πληροφορίες), θα τα βρείτε στο «100 Χρόνια Ελληνική Τζαζ» [Όγδοο, 2025], στην πιο καλή τους θέση. Καθότι μόνον εδώ γίνεται η σύνδεση με όλα τα πριν και με όλα τα μετά. Στις σελίδες 89-101 του νέου βιβλίου...
28/12/2025
Στις ταινίες με Βέγγο και Μανέλη νομίζω πως ήταν πιο πειστικοί οι χίπιδες...
Brigitte Bardot & Sacha Distel - La Bise Aux Hippies (1967)
https://www.youtube.com/watch?v=ONw3w3kdQ4I&list=RDONw3w3kdQ4I&start_radio=1
Στις ταινίες με Βέγγο και Μανέλη νομίζω πως ήταν πιο πειστικοί οι χίπιδες...
Brigitte Bardot & Sacha Distel - La Bise Aux Hippies (1967)
https://www.youtube.com/watch?v=ONw3w3kdQ4I&list=RDONw3w3kdQ4I&start_radio=1
28/12/2025
Αφού «όλοι» βρίζετε τον Γιάννη Σμαραγδή, ας τον επαινέσω εγώ για κάτι. Ο Σμαραγδής δεν είχε βάλει μόνο «μηδέν» (κακό) στο «Woodstock», αλλά είχε βάλει «μηδέν» (κακό) και στο «Φράουλες και Αίμα», το οποίο εκθείαζε η φιλοχουντική εφημερίδα «Ελεύθερος Κόσμος» (που μάλλον θα εκθείαζε και το «Woodstock», αν κρίνω από το γεγονός πως 3 στα 4 «αστέρια» τού είχαν δώσει η συντηρητική «Απογευματινή» και η φιλοχουντική «Νέα Πολιτεία»).
Όποιοι-ες έχουν ξεσκονίσει το «Ροκ, Ελληνικό Ροκ, Κοινωνία
και Πολιτική στη Μακρά Δεκαετία του ’60» σίγουρα θα έχουν αντιληφθεί τι
παιζόταν τότε μ’ αυτά τα θέματα...
Αφού «όλοι» βρίζετε τον Γιάννη Σμαραγδή, ας τον επαινέσω εγώ για κάτι. Ο Σμαραγδής δεν είχε βάλει μόνο «μηδέν» (κακό) στο «Woodstock», αλλά είχε βάλει «μηδέν» (κακό) και στο «Φράουλες και Αίμα», το οποίο εκθείαζε η φιλοχουντική εφημερίδα «Ελεύθερος Κόσμος» (που μάλλον θα εκθείαζε και το «Woodstock», αν κρίνω από το γεγονός πως 3 στα 4 «αστέρια» τού είχαν δώσει η συντηρητική «Απογευματινή» και η φιλοχουντική «Νέα Πολιτεία»).
28/12/2025
Ο Κώστας Γιαννουλόπουλος (1948-1997) είναι ένα πρόσωπο που δεν γινόταν, προφανώς, να απουσιάσει από το «100 Χρόνια Ελληνική Τζαζ» [Όγδοο, 2025]. Στο βιβλίο καλύπτονται όλες οι βασικές τζαζ δραστηριότητές του, στα σέβεντις και τα έιτις κυρίως, και αναφέρομαι στο περιοδικό «ΤΖΑΖ», στο φεστιβάλ Praxis, στην δισκογραφική εταιρεία Praxis, στα βιβλία του με τις δισκογραφίες, ενώ υπάρχουν αναφορές στο σχετικώς άγνωστο περιοδικό του «Δισκογραφία», στο βιβλίο του με την ανθολόγηση οπτικής ποίησης και σε άλλα διάφορα. Θα βρει πολύ υλικό όποιος-α διαβάσει προσεκτικά το βιβλίο.
Όχι, για τον Jazz FM δεν γράφω τίποτα ιδιαίτερο πέραν
αυτού... «πονεμένη ιστορία, για την οποία δεν υπάρχει λόγος να πω κάτι
περισσότερο». Και δεν θα πω ούτε τώρα (είπα κάποτε κι έγινα κακός). Δεν ήταν η
πιο σημαντική διάσταση του Γιαννουλόπουλου ο Jazz FM.
Ο Κώστας Γιαννουλόπουλος (1948-1997) είναι ένα πρόσωπο που δεν γινόταν, προφανώς, να απουσιάσει από το «100 Χρόνια Ελληνική Τζαζ» [Όγδοο, 2025]. Στο βιβλίο καλύπτονται όλες οι βασικές τζαζ δραστηριότητές του, στα σέβεντις και τα έιτις κυρίως, και αναφέρομαι στο περιοδικό «ΤΖΑΖ», στο φεστιβάλ Praxis, στην δισκογραφική εταιρεία Praxis, στα βιβλία του με τις δισκογραφίες, ενώ υπάρχουν αναφορές στο σχετικώς άγνωστο περιοδικό του «Δισκογραφία», στο βιβλίο του με την ανθολόγηση οπτικής ποίησης και σε άλλα διάφορα. Θα βρει πολύ υλικό όποιος-α διαβάσει προσεκτικά το βιβλίο.
28/12/2025
Στη μνήμη του Τζων Ρόμπερτσον, του καλύτερου αριστερού εξτρέμ των βρετανικών γηπέδων...
https://www.youtube.com/watch?v=EO5VRoBnEx0
Στη μνήμη του Τζων Ρόμπερτσον, του καλύτερου αριστερού εξτρέμ των βρετανικών γηπέδων...
https://www.youtube.com/watch?v=EO5VRoBnEx0
27/12/2025
Δεν ήρθα σε επαφή με κανέναν μουσικό ή οποιονδήποτε άλλον άνθρωπο του χώρου, ενόσω έγραφα και ετοίμαζα το «100 Χρόνια Ελληνική Τζαζ» [Όγδοο, 2025]. Κανέναν και καμία δεν ενημέρωσα για το περιεχόμενο του βιβλίου. Ούτε όταν κυκλοφόρησε αυτό γνωστοποίησα στα πρόσωπα που αναφέρονται εντός ότι... ξέρεις, γράφω και για σένα μέσα... προκειμένου να τους δελεάσω, για να το αγοράσουν.
Τι να πω και σε ποιους, όταν έχω γράψει τα τελευταία 30 χρόνια για όλα τα πρόσωπα της ελληνικής τζαζ και μια, και δυο, και τρεις, και... δεκατρείς φορές; Όταν έχω αναφερθεί στις δουλειές τους μέσα από συνεχή άρθρα, αφιερώματα, κριτικές κτλ.;
Για να το πω με λόγια απλά. Θεωρώ κάπως σαν μια υποχρέωση όλων των μουσικών απέναντί μου να σπεύσουν και να αγοράσουν το βιβλίο. Γιατί, γι’ αυτούς γράφω μέσα. Να κάνουν κι αυτοί κάτι για μένα, μετά από τόσα χρόνια, και για την ιστορία της μουσικής που αγαπάνε φυσικά. Εγώ έτσι το βλέπω, και αν το βλέπω λάθος ας μου το πούνε...
Από την κάπως πιο νέα γενιά των μουσικών της ελληνικής τζαζ έχω γράψει στο βιβλίο ξεχωριστά κεφάλαια για την πιανίστρια Τάνια Γιαννούλη και τον κοντραμπασίστα Πέτρο Κλαμπάνη – δύο μουσικούς, δηλαδή, που πρωταγωνιστούν αυτή τη στιγμή, μέσα από τις δράσεις τους, και στο εξωτερικό και όχι μόνον εδώ. Δεν τους ενημέρωσα ούτε όταν ετοίμαζα το βιβλίο, ούτε όταν κυκλοφόρησε πως θα βρουν πολλά, μέσα, για τους εαυτούς τους. Έπραξαν από μόνοι τους εκείνο που έπρεπε να πράξουν. Αγόρασαν το βιβλίο, έγραψαν τα λόγια τους, και δημοσίευσαν ή μου έστειλαν φωτογραφίες του. Τους ευχαριστώ πολύ και τους δύο. Δεν είναι μόνον άξιοι μουσικοί, αλλά εκτιμούν και αυτά που γίνονται, στο χώρο τους, γενικότερα και τα υποστηρίζουν.
ΤΑΝΙΑ ΓΙΑΝΝΟΥΛΗ
Ο Φώντας Τρούσας έχει κάνει μια ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ δουλειά στο τελευταίο του βιβλίο με τον τίτλο «100 χρόνια ελληνική τζαζ» (εκδόσεις όγδοο) το οποίο ξεπερνά κατά πολύ την απλή καταγραφή. Ένα μεγάλο ΜΠΡΑΒΟ για αυτό το πόνημα που έλειπε από την ελληνική βιβλιογραφία κι ένα μεγάλο ευχαριστώ για το γεγονός ότι έχει αφιερώσει ένα κεφάλαιο σε μένα και τη μουσική μου, με τις κριτικές και των πέντε προσωπικών μου δίσκων στην Rattle, αλλά και μια συζήτηση μας που δημοσιεύτηκε στην LIFO το μακρινό 2015.
ΠΕΤΡΟΣ ΚΛΑΜΠΑΝΗΣ
Ευχαριστώ πάρα πολύ για την εκτενή αναφορά! Ανυπομονώ να το διαβάσω.
[η αριστερή φωτογραφία είναι της Τ. Γιαννούλη και η δεξιά
του Π. Κλαμπάνη]
Δεν ήρθα σε επαφή με κανέναν μουσικό ή οποιονδήποτε άλλον άνθρωπο του χώρου, ενόσω έγραφα και ετοίμαζα το «100 Χρόνια Ελληνική Τζαζ» [Όγδοο, 2025]. Κανέναν και καμία δεν ενημέρωσα για το περιεχόμενο του βιβλίου. Ούτε όταν κυκλοφόρησε αυτό γνωστοποίησα στα πρόσωπα που αναφέρονται εντός ότι... ξέρεις, γράφω και για σένα μέσα... προκειμένου να τους δελεάσω, για να το αγοράσουν.
Τι να πω και σε ποιους, όταν έχω γράψει τα τελευταία 30 χρόνια για όλα τα πρόσωπα της ελληνικής τζαζ και μια, και δυο, και τρεις, και... δεκατρείς φορές; Όταν έχω αναφερθεί στις δουλειές τους μέσα από συνεχή άρθρα, αφιερώματα, κριτικές κτλ.;
Για να το πω με λόγια απλά. Θεωρώ κάπως σαν μια υποχρέωση όλων των μουσικών απέναντί μου να σπεύσουν και να αγοράσουν το βιβλίο. Γιατί, γι’ αυτούς γράφω μέσα. Να κάνουν κι αυτοί κάτι για μένα, μετά από τόσα χρόνια, και για την ιστορία της μουσικής που αγαπάνε φυσικά. Εγώ έτσι το βλέπω, και αν το βλέπω λάθος ας μου το πούνε...
Από την κάπως πιο νέα γενιά των μουσικών της ελληνικής τζαζ έχω γράψει στο βιβλίο ξεχωριστά κεφάλαια για την πιανίστρια Τάνια Γιαννούλη και τον κοντραμπασίστα Πέτρο Κλαμπάνη – δύο μουσικούς, δηλαδή, που πρωταγωνιστούν αυτή τη στιγμή, μέσα από τις δράσεις τους, και στο εξωτερικό και όχι μόνον εδώ. Δεν τους ενημέρωσα ούτε όταν ετοίμαζα το βιβλίο, ούτε όταν κυκλοφόρησε πως θα βρουν πολλά, μέσα, για τους εαυτούς τους. Έπραξαν από μόνοι τους εκείνο που έπρεπε να πράξουν. Αγόρασαν το βιβλίο, έγραψαν τα λόγια τους, και δημοσίευσαν ή μου έστειλαν φωτογραφίες του. Τους ευχαριστώ πολύ και τους δύο. Δεν είναι μόνον άξιοι μουσικοί, αλλά εκτιμούν και αυτά που γίνονται, στο χώρο τους, γενικότερα και τα υποστηρίζουν.
ΤΑΝΙΑ ΓΙΑΝΝΟΥΛΗ
Ο Φώντας Τρούσας έχει κάνει μια ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ δουλειά στο τελευταίο του βιβλίο με τον τίτλο «100 χρόνια ελληνική τζαζ» (εκδόσεις όγδοο) το οποίο ξεπερνά κατά πολύ την απλή καταγραφή. Ένα μεγάλο ΜΠΡΑΒΟ για αυτό το πόνημα που έλειπε από την ελληνική βιβλιογραφία κι ένα μεγάλο ευχαριστώ για το γεγονός ότι έχει αφιερώσει ένα κεφάλαιο σε μένα και τη μουσική μου, με τις κριτικές και των πέντε προσωπικών μου δίσκων στην Rattle, αλλά και μια συζήτηση μας που δημοσιεύτηκε στην LIFO το μακρινό 2015.
ΠΕΤΡΟΣ ΚΛΑΜΠΑΝΗΣ
Ευχαριστώ πάρα πολύ για την εκτενή αναφορά! Ανυπομονώ να το διαβάσω.
26/12/2025
Δεν πρόκειται να κάνω λίστα με τα "καλύτερα" για το 2025. Θα πω, όμως, πως τον πιο γήινο δίσκο της χρονιάς τον έβγαλε ο Buddy Guy – ένα απίστευτο double LP, φτιαγμένο από έναν 89χρονο!
Αν έχουμε 30 ή 40 χρόνια μπροστά μας να ζήσουμε, όλοι εμείς οι 50άρηδες-60άρηδες τέλος πάντων, ίσως να φθάσουμε κι εμείς σε κάτι τόσο υψηλό στα 90 μας (ο καθένας στον τομέα του).
Αυτό είναι το μήνυμα του Ain't Done With The Blues. Ζωή σε όλες και όλους!
26/12/2025
Δεν πρόκειται να κάνω λίστα με τα "καλύτερα" για το 2025. Θα πω, όμως, πως τον πιο γήινο δίσκο της χρονιάς τον έβγαλε ο Buddy Guy – ένα απίστευτο double LP, φτιαγμένο από έναν 89χρονο!
Αν έχουμε 30 ή 40 χρόνια μπροστά μας να ζήσουμε, όλοι εμείς οι 50άρηδες-60άρηδες τέλος πάντων, ίσως να φθάσουμε κι εμείς σε κάτι τόσο υψηλό στα 90 μας (ο καθένας στον τομέα του).
Αυτό είναι το μήνυμα του Ain't Done With The Blues. Ζωή σε όλες και όλους!
>>Γιορτινή Αθήνα: η θλιβερή μας πόλη Η πόλη στολίζεται
με λαμπιόνια επαρχιώτικου πανηγυριού και κακόγουστες γιρλάντες που κρέμονται
πάνω από τη βρομιά, την αστεγία, τα βανδαλισμένα κτίρια<<
Δεν ξέρω γιατί κάποιοι, πολλοί, λίγοι, δεν έχω νούμερα, βρίζουν την Αθήνα. Δηλαδή τους άρεσε καλύτερα η πενταβρώμικη Αθήνα του ’50 και του ’60 (με τους σκουπιδιάρηδες όρθιους πάνω στα σκουπιδιάρικα και με χύμα τα σκουπίδια στις καρότσες των φορτηγών – άσε στους δρόμους); Μήπως τους άρεσε καλύτερα η Αθήνα του ’70 και του ’80, που δεν μπορούσες να ανασάνεις όταν έκοβες το νέφος με το μαχαίρι; Μήπως τους άρεσε η Αθήνα των «μεγάλων έργων» του ’90 και του 2000, με τη λαμαρινοποίηση της πόλης και με τη σκόνη να μας πνίγει, ή μήπως τους άρεσε η Αθήνα των φασιστών και των παρακρατικών που καίγανε και κατέστρεφαν επί μνημονίων;
Εντάξει, σαν μεγάλη πόλη, έχει η Αθήνα κάποια προβλήματα, αλλά μπορούν να επιλυθούν σε μεγάλο βαθμό αν υπάρχει βούληση.
Το σημαντικότερο πρόβλημα της Αθήνας είναι τα παρκαρισμένα στους δρόμους αυτοκίνητα. Από κει ξεκινάει το κακό. Οι βιομηχανίες και οι αντιπροσωπείες τους πουλάνε συνεχώς αμάξια δίχως αύριο, χωρίς να νοιάζονται πού θα παρκάρουν. Αν κάθε δήμος δεν φτιάξει δέκα μεγάλα πάρκιν, όπου μ’ ένα συμβολικό αντίτιμο θα παρκάρουν τα αυτοκίνητά τους οι κάτοικοι δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα. Οι δρόμοι πρέπει να είναι άδειοι (κατά το δυνατόν) από τα παρκαρισμένα των κατοίκων, ώστε να μπορεί να γίνει μια σωστή διευθέτηση και στα πεζοδρόμια και στις ράμπες και στις γωνίες των δρόμων κ.λπ.
Αν θέλω να πάω ας πούμε από του Ζωγράφου στη Νέα Σμύρνη (κοντινοί σχετικά δήμοι που, τους ενώνει μία λεωφόρος, αλλά δεν συνδέονται με αστική συγκοινωνία!) να πρέπει να βρω αμέσως να παρκάρω εκεί κι όχι να γυρίζω μια ώρα, επιβαρύνοντας την κυκλοφορία. Στους δρόμους θα πρέπει να παρκάρουν μόνον όσοι έχουν δουλειά.
Το ξαναλέω, και με αφορμή τους νέους σταθμούς του Μετρό, πως αν δεν γίνουν πολλά δημοτικά πάρκιν, για τους κατοίκους των δήμων, το πρόβλημα όχι απλώς θα χειροτερεύσει, αλλά θα εκραγεί. Μπορώ να προτείνω και 2-3 ακόμη λύσεις, γενικότερα, αλλά δεν έχω σκοπό να γράψω άρθρο εδώ πέρα.
Αν αγαπάνε την Αθήνα αυτοί που μπορούν να παίρνουν αποφάσεις και να κάνουν πράματα ας τα κάνουν. Είναι πολύ συγκεκριμένα. Και χοντρικά τα ξέρουμε όλοι. Στην πόλη ζούμε, όχι στα σύννεφα. Οι γκρίνιες στα μίντια είναι μόνο για εκτόνωση και για τα λάικ.
Α και όσον αφορά για τα λαμπιόνια, τις γιρλάντες κτλ. χεστήκαμε κι η βάρκα γέρνει. Μια χαρά είναι η... αθηναϊκή επαρχία μας. Ας ασχοληθούμε με τίποτα σοβαρότερο λέω εγώ. Εκτός και αν έχετε λύσει όλα τα προβλήματά σας και το μόνο που σας ενδιαφέρει είναι πια η ρημάδα η αισθητική.
Δεν ξέρω γιατί κάποιοι, πολλοί, λίγοι, δεν έχω νούμερα, βρίζουν την Αθήνα. Δηλαδή τους άρεσε καλύτερα η πενταβρώμικη Αθήνα του ’50 και του ’60 (με τους σκουπιδιάρηδες όρθιους πάνω στα σκουπιδιάρικα και με χύμα τα σκουπίδια στις καρότσες των φορτηγών – άσε στους δρόμους); Μήπως τους άρεσε καλύτερα η Αθήνα του ’70 και του ’80, που δεν μπορούσες να ανασάνεις όταν έκοβες το νέφος με το μαχαίρι; Μήπως τους άρεσε η Αθήνα των «μεγάλων έργων» του ’90 και του 2000, με τη λαμαρινοποίηση της πόλης και με τη σκόνη να μας πνίγει, ή μήπως τους άρεσε η Αθήνα των φασιστών και των παρακρατικών που καίγανε και κατέστρεφαν επί μνημονίων;
Εντάξει, σαν μεγάλη πόλη, έχει η Αθήνα κάποια προβλήματα, αλλά μπορούν να επιλυθούν σε μεγάλο βαθμό αν υπάρχει βούληση.
Το σημαντικότερο πρόβλημα της Αθήνας είναι τα παρκαρισμένα στους δρόμους αυτοκίνητα. Από κει ξεκινάει το κακό. Οι βιομηχανίες και οι αντιπροσωπείες τους πουλάνε συνεχώς αμάξια δίχως αύριο, χωρίς να νοιάζονται πού θα παρκάρουν. Αν κάθε δήμος δεν φτιάξει δέκα μεγάλα πάρκιν, όπου μ’ ένα συμβολικό αντίτιμο θα παρκάρουν τα αυτοκίνητά τους οι κάτοικοι δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα. Οι δρόμοι πρέπει να είναι άδειοι (κατά το δυνατόν) από τα παρκαρισμένα των κατοίκων, ώστε να μπορεί να γίνει μια σωστή διευθέτηση και στα πεζοδρόμια και στις ράμπες και στις γωνίες των δρόμων κ.λπ.
Αν θέλω να πάω ας πούμε από του Ζωγράφου στη Νέα Σμύρνη (κοντινοί σχετικά δήμοι που, τους ενώνει μία λεωφόρος, αλλά δεν συνδέονται με αστική συγκοινωνία!) να πρέπει να βρω αμέσως να παρκάρω εκεί κι όχι να γυρίζω μια ώρα, επιβαρύνοντας την κυκλοφορία. Στους δρόμους θα πρέπει να παρκάρουν μόνον όσοι έχουν δουλειά.
Το ξαναλέω, και με αφορμή τους νέους σταθμούς του Μετρό, πως αν δεν γίνουν πολλά δημοτικά πάρκιν, για τους κατοίκους των δήμων, το πρόβλημα όχι απλώς θα χειροτερεύσει, αλλά θα εκραγεί. Μπορώ να προτείνω και 2-3 ακόμη λύσεις, γενικότερα, αλλά δεν έχω σκοπό να γράψω άρθρο εδώ πέρα.
Αν αγαπάνε την Αθήνα αυτοί που μπορούν να παίρνουν αποφάσεις και να κάνουν πράματα ας τα κάνουν. Είναι πολύ συγκεκριμένα. Και χοντρικά τα ξέρουμε όλοι. Στην πόλη ζούμε, όχι στα σύννεφα. Οι γκρίνιες στα μίντια είναι μόνο για εκτόνωση και για τα λάικ.
Α και όσον αφορά για τα λαμπιόνια, τις γιρλάντες κτλ. χεστήκαμε κι η βάρκα γέρνει. Μια χαρά είναι η... αθηναϊκή επαρχία μας. Ας ασχοληθούμε με τίποτα σοβαρότερο λέω εγώ. Εκτός και αν έχετε λύσει όλα τα προβλήματά σας και το μόνο που σας ενδιαφέρει είναι πια η ρημάδα η αισθητική.
25/12/2025
Μουσική, χωρίς κουμπιά, μπλιμπλίκια, ποτενσιόμετρα, εφφέ, σάμπλ, ωτοτιούν, κονσόλες και άλλα τέτοια αχρείαστα στην τελική...
[εκτιμώ κάθε δισκοθήκη, που έχει βινύλια ή και CD του μάγου George Harmonica Smith]
https://www.youtube.com/watch?v=EstcToU4ygE&list=RDEstcToU4ygE&start_radio=1
Μουσική, χωρίς κουμπιά, μπλιμπλίκια, ποτενσιόμετρα, εφφέ, σάμπλ, ωτοτιούν, κονσόλες και άλλα τέτοια αχρείαστα στην τελική...
[εκτιμώ κάθε δισκοθήκη, που έχει βινύλια ή και CD του μάγου George Harmonica Smith]
https://www.youtube.com/watch?v=EstcToU4ygE&list=RDEstcToU4ygE&start_radio=1
25/12/2025
Κατάφεραν να κάνουν τους απόβλητους, τους χασικλήδες και τους τύπου τέροριστ, χίπιδες αλητόβιους συμπαθείς, γιατί οι γονείς, η κοινωνία των γέρων εννοώ, έτσι όπως συμπεριφερόταν σε όλο το φιλμ, ήταν για κλάματα.
[με διαφορά η καλύτερη ελληνική ταινία για τα Χριστούγεννα –
και δεν προβοκάρω]
Κατάφεραν να κάνουν τους απόβλητους, τους χασικλήδες και τους τύπου τέροριστ, χίπιδες αλητόβιους συμπαθείς, γιατί οι γονείς, η κοινωνία των γέρων εννοώ, έτσι όπως συμπεριφερόταν σε όλο το φιλμ, ήταν για κλάματα.
24/12/2025
Αφού σ' ένα άρθρο για τον Κοινούση έγραψα για rhythm n' blues και για zydeco, να και ο... Κοινούσης της Λουιζιάνας... [καλά να περνάτε - και με το καλό η αυριανή και η μεθαυριανή]
https://www.youtube.com/watch?v=AddZ2Ss01d4&list=RDAddZ2Ss01d4&start_radio=1
Αφού σ' ένα άρθρο για τον Κοινούση έγραψα για rhythm n' blues και για zydeco, να και ο... Κοινούσης της Λουιζιάνας... [καλά να περνάτε - και με το καλό η αυριανή και η μεθαυριανή]
https://www.youtube.com/watch?v=AddZ2Ss01d4&list=RDAddZ2Ss01d4&start_radio=1
24/12/2025
Ζαλώθηκε το ακορντεόν του, πήρε και 200 βιβλία με παραμύθια και πήγε να πει τα κάλαντα στα άρρωστα παιδιά, στο Νοσοκομείο Παίδων... κάποτε στα σέβεντις.
Ζαλώθηκε το ακορντεόν του, πήρε και 200 βιβλία με παραμύθια και πήγε να πει τα κάλαντα στα άρρωστα παιδιά, στο Νοσοκομείο Παίδων... κάποτε στα σέβεντις.
23/12/2025
Αυτό το άκουγα τ' απόγεμα, και το βάζω κι εδώ, επειδή υπάρχει τόσο φοβερό ροκ από εκείνη την εποχή, που θέλουμε τρεις ζωές για να το ακούσουμε... Ο Anderson είχε τραγουδήσει και στο Woodstock, όταν ήταν στους Keef Hartley Band. Τον Chris Rea σας τον χαρίζω...
https://www.youtube.com/watch?v=pcfAXcDnjzU&list=RDpcfAXcDnjzU&start_radio=1
Αυτό το άκουγα τ' απόγεμα, και το βάζω κι εδώ, επειδή υπάρχει τόσο φοβερό ροκ από εκείνη την εποχή, που θέλουμε τρεις ζωές για να το ακούσουμε... Ο Anderson είχε τραγουδήσει και στο Woodstock, όταν ήταν στους Keef Hartley Band. Τον Chris Rea σας τον χαρίζω...
https://www.youtube.com/watch?v=pcfAXcDnjzU&list=RDpcfAXcDnjzU&start_radio=1
23/12/2025
Γιατί θα πρέπει να κάνω ποστ για τον Chris Rea, την Ντόρα Γιαννακοπούλου και τον Mick Abrahams; Για να θυμηθώ τρεις μουσικές απώλειες των τελευταίων ημερών - αν και είμαι σίγουρος πως θα υπάρχουν κι άλλες. Κάπου βαριέσαι με όλο αυτό το θανατικό, και όπως έλεγε κι η γιαγιά μου, που είχε θάψει άντρα και πέντε παιδιά... οι ζωντανοί με τους ζωντανούς και οι πεθαμένοι με τους πεθαμένους. Αφήνω δε το γεγονός πως οι περισσότεροι που γράφουνε γι' αυτά, στα κυρίαρχα μίντια, δεν έχουν ούτε καν μια τυπική σχέση με τη μουσική (και γράφουν, όπως θα γράφανε για καταδύσεις ή για ορειβασία).
Chris Rea δεν άκουγα ποτέ, ούτε αγόρασα ποτέ δίσκο του. Eξάλλου γιατί να αγοράσεις ροκ δίσκο μετά το 1973-74; Έστω και σοφτ. Δεν υπήρχε ούτε υπάρχει λόγος (γέλιο). Μου φαινόταν πάντα αδιάφορος. Μπλαζέ. Και το τραγούδι του για τα Χριστούγεννα του κιλού... Μπορεί να ήταν καλός παίκτης, αλλά τα κομμάτια του ήταν για να σε πάρει ο ύπνος. Ο JJ Cale ήταν 10 κλάσεις ανώτερος.
Η Γιαννακοπούλου μου την έσπαγε λίγο σα φωνή, μ’ αυτό το λιγωτικό ηχόχρωμα, αλλά όπως και να το κάνεις σφράγισε έναν από τους 2-3 πιο σημαντικούς δίσκους του Μίκη, τις «Μικρές Κυκλάδες».
Για δε τον Mick Abrahams, τον πρώτο κιθαρίστα των Jethro Tull, τον ακούω εδώ και 40 χρόνια, και βασικά μέσα από τα 2 άλμπουμ των Blodwyn Pig. Μπλουζ-άρης ήταν ο άνθρωπος (πολύ καλός), που την έκανε από τους Jethro, γιατί μετά το ’68 παράτησαν (οι Jethro) το blues και πήγαν γι’ άλλα. Εκείνος πίστευε πως το blues είχε ψωμί, για κάποια ακόμη χρόνια, κάτι που θα το αποδείκνυε με μερικά επιπλέον ωραία τραγούδια. Ένα το έχω στα σχόλια...
-----------------------
update
ευχαριστώ όλες και όλους για τα σχόλια τα like και τα dislike. έκλεισα τα σχόλια, γιατί όταν πέφτουν βροχή, δεν προλαβαίνω να τα δω και να απαντήσω, κάπως μπερδεύονται, χάνονται κ.λπ. Εξάλλου μπαίνουν συνεχώς νέα ερωτήματα και ανοίγονται νέα ζητήματα, για τα οποία θα πρέπει κανείς να γράφει ώρες, για να εξηγεί. Το έχω ξαναπεί, ελάτε σε παρουσιάσεις των βιβλίων μου ή να μαζευτούμε σε κάποιο καφενείο, για να συζητήσουμε σαν άνθρωποι. Είναι μ@λακία να συζητάμε γράφοντας.
Γιατί θα πρέπει να κάνω ποστ για τον Chris Rea, την Ντόρα Γιαννακοπούλου και τον Mick Abrahams; Για να θυμηθώ τρεις μουσικές απώλειες των τελευταίων ημερών - αν και είμαι σίγουρος πως θα υπάρχουν κι άλλες. Κάπου βαριέσαι με όλο αυτό το θανατικό, και όπως έλεγε κι η γιαγιά μου, που είχε θάψει άντρα και πέντε παιδιά... οι ζωντανοί με τους ζωντανούς και οι πεθαμένοι με τους πεθαμένους. Αφήνω δε το γεγονός πως οι περισσότεροι που γράφουνε γι' αυτά, στα κυρίαρχα μίντια, δεν έχουν ούτε καν μια τυπική σχέση με τη μουσική (και γράφουν, όπως θα γράφανε για καταδύσεις ή για ορειβασία).
Chris Rea δεν άκουγα ποτέ, ούτε αγόρασα ποτέ δίσκο του. Eξάλλου γιατί να αγοράσεις ροκ δίσκο μετά το 1973-74; Έστω και σοφτ. Δεν υπήρχε ούτε υπάρχει λόγος (γέλιο). Μου φαινόταν πάντα αδιάφορος. Μπλαζέ. Και το τραγούδι του για τα Χριστούγεννα του κιλού... Μπορεί να ήταν καλός παίκτης, αλλά τα κομμάτια του ήταν για να σε πάρει ο ύπνος. Ο JJ Cale ήταν 10 κλάσεις ανώτερος.
Η Γιαννακοπούλου μου την έσπαγε λίγο σα φωνή, μ’ αυτό το λιγωτικό ηχόχρωμα, αλλά όπως και να το κάνεις σφράγισε έναν από τους 2-3 πιο σημαντικούς δίσκους του Μίκη, τις «Μικρές Κυκλάδες».
Για δε τον Mick Abrahams, τον πρώτο κιθαρίστα των Jethro Tull, τον ακούω εδώ και 40 χρόνια, και βασικά μέσα από τα 2 άλμπουμ των Blodwyn Pig. Μπλουζ-άρης ήταν ο άνθρωπος (πολύ καλός), που την έκανε από τους Jethro, γιατί μετά το ’68 παράτησαν (οι Jethro) το blues και πήγαν γι’ άλλα. Εκείνος πίστευε πως το blues είχε ψωμί, για κάποια ακόμη χρόνια, κάτι που θα το αποδείκνυε με μερικά επιπλέον ωραία τραγούδια. Ένα το έχω στα σχόλια...
-----------------------
update
ευχαριστώ όλες και όλους για τα σχόλια τα like και τα dislike. έκλεισα τα σχόλια, γιατί όταν πέφτουν βροχή, δεν προλαβαίνω να τα δω και να απαντήσω, κάπως μπερδεύονται, χάνονται κ.λπ. Εξάλλου μπαίνουν συνεχώς νέα ερωτήματα και ανοίγονται νέα ζητήματα, για τα οποία θα πρέπει κανείς να γράφει ώρες, για να εξηγεί. Το έχω ξαναπεί, ελάτε σε παρουσιάσεις των βιβλίων μου ή να μαζευτούμε σε κάποιο καφενείο, για να συζητήσουμε σαν άνθρωποι. Είναι μ@λακία να συζητάμε γράφοντας.
Σχόλια από το fb στο ποστ "Γιατί θα πρέπει να κάνω ποστ για τον Chris Rea"...
ΑπάντησηΔιαγραφήΦώντας Τρούσας
https://www.youtube.com/watch?v=Wua0ONzE29s...
Dear Jill (2006 Remaster)
Dimitris Zouzoulas
«Στο μέλλον ένας διάσημος θα πεθαίνει κάθε 15 λεπτά». Αν και διορατικότατος, αυτό αδυνατούσε να το προφητεύσει ένας άλλος μακαρίτης.
Stathis Nikokavouras
Γιατι να αγορασεις δισκο μετα το 73-74?δηλαδη το wish you were here ,animals,the wall, barclay james harvest live tapes,dire straits , supertramp,και πολλα αλλα που λογω χωρου αφηνουμε δεν τα εχεις?υπερβαλεις.
Φώντας Τρούσας
Πρακτικά από αγγλο-αμερικάνικο ροκ δεν έχω πλέον τίποτα μετά το '74, τα έχω ξεφορτωθεί σχεδόν όλα - μόνο κάποια άλμπουμ της αναβίωσης από τα 80s που εκτιμώ έχω κρατήσει (από garage και ψυχεδέλεια). Αυτός είναι ο κανόνας. Εξαιρέσεις υπάρχουν, λίγες. Έχω κάνει εξαιρέσεις για μερικά σκοτεινά συγκροτήματα από το '75 και μετά ή για τους Motorhead ας πούμε.
Ntinos Dimatatis
Αδικεις κατάφωρα τον Chris Rea......Δεν θα μπω σε διάλογο ,δεν αξίζει...
Dimitris Panagiotidis
συμφωνω κι ως προς τα δυο σκέλη
Φώντας Τρούσας στον Ntinos Dimatatis
Ρε φίλε, όταν έγραψες εσύ καλά λόγια για τον Rea, εγώ δεν ήρθα από κάτω για να σχολιάσω ότι είναι βαρετός. Σεβάστηκα την προτίμησή σου. Έτσι θα έπρεπε να σεβαστείς κι εσύ τη δικιά μου. Το λέω γιατί αυτό που γράφεις, ότι δεν αξίζει να μπεις σε διάλογο μαζί μου, ακούγεται μειωτικό για μένα (αν και δεν με ενδιαφέρει σε τελευταία ανάλυση, ας είναι και μειωτικό, χέστηκα, δεν χαλιέμαι για τέτοια θέματα).
Giannis Gotsis
Λιγουλακι αδικείς τον Chris Rea...και εγώ μετά το 74-75 "σταματάει" η μουσική και για εμένα...αλλά ο Chris Rea -δεν πήρα δίσκο του ποτε- ήταν αξιόλογος καλλιτέχνης πιστεύω
Φώντας Τρούσας
ε είπα... >>Μπορεί να ήταν καλός παίκτης, αλλά τα κομμάτια του ήταν για να σε πάρει ο ύπνος<< Κάτι είχα ακούσει δικό του από τα early 00s, σε blues, που κάτι έλεγε, αλλά δεν θυμάμαι τώρα λεπτομέρειες.
Φώντας Τρούσας στον Giannis Gotsis
Και η μουσική δεν σταματάει μεγάλε μετά το 74-75. Το ροκ τελείωσε εκεί. Άλλα είδη μια χαρά είναι.\
Giannis Gotsis
για το ροκ μιλάω κι εγώ...εκείνο το ροκ που όμοιο του δεν υπάρχει και δεν ξαναγράφτηκε κατά την ταπεινή μου γνώμη...άλλα είδη μια χαρά υπάρχουν όπως ανέφερες πολύ σωστά....αλλά εμείς είμαστε με εκείνο το παλιό καλό ατόφιο ροκ'ν'ρολ...καλά να είμαστε υγιής και να μπορούμε να απολαμβάνουμε τους αγαπημένους μας καλλιτέχνες και γκρούπ...Καλές γιορτές να έχεις σου εύχομαι ολόψυχα!
Kyriakos Xanthakos
Αφηστε τον ανθρωπο να αναπαυθει(R.I.P).
Και εγω εβρισκα αδιαφορα τα τραγουδια του.
Γιατι μετα το 1974 δεν βγηκαν καλα αλμπουμ;
Καθε αλλο!!!
Λήδα Χαλκιαδάκη
Η Μουσική, αλλά πάνω απ' όλα η ιερότητα του θανάτου, το πένθος, απαιτούν ΣΕΒΑΣΜΟ αγαπητέ Φώντα... μιας και εσείς μιλήσατε πάρα πάνω για σεβασμό. Καλές γιορτές!
Φώντας Τρούσας
Εντάξει, δεν θα περιμένω να περάσουν τα εννιάμερα, για να πω ότι ο Chris Rea (για μένα) ήταν βαρετός. Δεν μου αρέσει αυτή η έννοια του πένθους, αγαπητή Λήδα. Και δεν πενθώ κανέναν καλλιτέχνη (ο κανόνας είναι αυτός, και εξαιρέσεις υπάρχουνε), γιατί αν πενθούμε και τους καλλιτέχνες τότε κάθε μέρα θα πρέπει να είμαστε στα μαύρα. Και τέλος πάντων πενθούμε για τη μάνα μας και τον πατέρα μας, πενθούμε για τους φίλους μας (που πεθαίνουν ο ένας μετά τον άλλον), για πόσους ακόμη θα πρέπει να πενθούμε σ' αυτή τη ζωή? Μήπως δεν θα πρέπει να κάνουμε τίποτα άλλο κάθε μέρα, εκτός από το να πενθούμε? Καλές γιορτές εύχομαι με χαρά και υγεία!
Λήδα Χαλκιαδάκη
ΔιαγραφήΔεν τα ξέρω καλά αυτά τα τυπικά της εκκλησίας, εννιάμερα και τέτοια... αλλά, συγγνώμη κι όλας, δεν καταλαβαίνω γιατί να δίνουμε τόσο πολύ χώρο στην άρνηση........ για Μουσική μιλάμε... για Τέχνη, ομορφιά, συγκίνηση... όλοι έχουν τη θέση τους κι έχουνε βάλει την ψυχούλα τους.... Ευχαριστώ και πάλι συγγνώμη αγαπητέ μου, αλλά... αγριεύτηκα ελαφρώς μ'αυτά που διάβασα. Καλό βράδυ!
Φώντας Τρούσας
Δεν υπάρχει λόγος για να αγριεύεσαι αγαπητή Λήδα. Και η άρνηση είναι χρήσιμη και ωφέλιμη. Γιατί αν έχουμε για όλα έναν καλό λόγο τότε χάνεται και το αληθινά καλό και σταματάει να ξεχωρίζει. Επίσης καλό βράδυ!
Λήδα Χαλκιαδάκη
Τώρα τα χαλάμε γιατί την ωρα που απαντάω σ' αυτο που διάβασα, εσείς προσθέτετε κι άλλο κείμενο!!! Άρα, άκυρη η απάντησή μου και δεν έχω τη διάθεση να συνεχίσω... μάλλον δεν μιλάμε την ίδια γλώσσα.
Φώντας Τρούσας
Δεν είδα την απάντησή σας όταν έγραφα το σχόλιο. Πρώτα το έγραψα και το συμπλήρωσα και μετά είδα το δικό σας. Δεν χάλασε ο κόσμος. Δεν είναι ουσιαστικές αυτές οι τυπικότητες.
Vassilis Serafimakis
Μία μικρή προσπάθεια ν'αλλάξω λιγάκι την γνώμη τού οικοδεσπότη...
1970s 2ο μισό: Τhe Ramones, Marianne Faithfull's Broken English, Brian Eno's Another Green World, Βob Dylan's Blood on the Tracks, Patti Smith's Easter, Paul Simon's Still Crazy, Bob Seger's Night Moves, Van Morrison's Into the Music, Steve Miller's Fly like an Eagle, Grateful Dead's Terrapin Station, Warren Zevon's Excitable Boy, Νeil Young's Rust Never Sleeps, Sex Pistols' Bollocks.
Εδώ όμως πρέπει να πώ ότι χρειάστηκε μπόλικο ψαξιματάκι στη δισκοθήκη, οπότε έχει πολύ περισσότερο δίκηο από άδικο ο οικοδεσπότης. Όσο και να βαστάει αξιοπρεπώς το είδος από 1975 και μετά, η πτώση τής συνολικής ποιότητας είναι προφανής. To πανκ μάλλον τελικά δεν ήταν τόσο αναγέννηση κι επανεκκίνηση όσο σπασμός.
Φώντας Τρούσας
Ναι αγαπητέ Βασίλη, μόνο που οι περισσότεροι από αυτούς είχαν δέκα φορές καλύτερους δίσκους από παλιότερα. Εντάξει το ροκ εγώ το συνδέω συνολικά με την counterculture. Όταν τελείωσε αυτό το παραμύθι, αυτή η ιστορία τέλος πάντων τελείωσε και το ροκ. Αισθητικά υπάρχει και σήμερα ροκ - και μπορεί να είναι και πολύ καλό - αλλά είναι μόνο ο τύπος του, ουσία δεν υπάρχει. Δεν εκφράζει τίποτα ευρύτερα. Δεν συνδέεται με κάτι.
Vassilis Serafimakis
ναι, αυτό είδα ψάχνοντας. Στην αρχή είπα "ευκολούρα, πάμε πχ Stones" και βλέπω mid70s και μετά αγγαρείες. Εκτός από αυτούς που μνημόνευσα δηλαδή, εκατό φορές περισσότερα σχήματα έκαναν κάτι καλύτερο πριν παρά μετά τα mid70s. Δεν σταμάτησα ν'αγαπάω και ν'ακούω ποτέ τη μουσική αλλά ρε γμτ συνειδητοποιώ ότι ακούω περισσότερο τα παλαιότερα.
George Floudas
το punk ήταν επιθανάτιος ρόγχος.
Έχει δίκιο ο Φώντας.
Θοδωρής Τσάτσος
Όλες αυτές οι γενικεύσεις Αποκαλύπτουν μόνο πράγματα για τους γράφοντες και τίποτα παραπάνω! 
George Floudas
αλήθεια; Και αυτά τα κλισέ τι αποκαλύπτουν;
Manolis Stavroulakis στον George Floudas
ποιο δίκιο ρε φίλε; Σ’έπιασαν κι εσένα τα γεροντίστικά σου; Ακυρώνει Clash, Siouxsie, Bowie, Smiths, Joy Division κι ένα σωρό άλλα ονόματα; Ή δεν ήταν αρκετά ροκ αυτοί και ήταν μόνο οι μαθουσάλες προ-1975;
Φώντας Τρούσας
ό,τι να'ναι, τίποτα δεν ακυρώνω, δεν τα βάζω στο ροκ όλα αυτά - αφορούν άλλη εποχή δεν αφορούν την εποχή του ροκ
Θοδωρής Τσάτσος στον George Floudas
Αν βρίσκετε κλισέ τη θέση πως οι αφορισμοί σας για το ροκ δεν μας μαθαίνουν κάτι για το ροκ απαράίτητα, αλλα για εσάς, τότε θα το ανακαλέσω. Ευχαριστώ για την Αλήθεια που μοιραστήκατε μαζί μας και μου ανοίξατε τα μάτια 2 τα μεσάνυχτα! καλές γιορτές!!!
Manolis Stavroulakis στον Φώντας Τρούσας
ποια και με ποια λογική αυστηρότητας οριοθετείς ως εποχή του ροκ; Γιατί είναι λιγότερο ροκ τα μετά του 75; Δεν υπήρχαν κοινωνικοπολιτικές συνθήκες κατά τόπους που να δικαιολογούν τον ορισμό αυτό; Για ήχο δεν το συζητώ, είναι αστείο να μην θεωρούνται ροκ αριστουργήματα του είδους…\
Vassilis Serafimakis
ΔιαγραφήΕχω σιχαθεί πιά εκφράσεις όπως "παραλήρημα", "αφορισμοί", "φιέστα", και τα τοιαύτα. Δεν λένε τίποτα απολύτως - πέραν τής ένδειας επιχειρημάτων τού κραυγάζοντος. Ενδιαφέρομαι να μάθω γιατί πιστεύεις ότι μιά θέση είναι λάθος -- πες μου τό γιατί με δυό ή με διακόσια λόγια, όχι μ'ευκολίες πληρωμής.
Φώντας Τρούσας στον Manolis Stavroulakis
Σε καφενεία αυτές οι συζητήσεις. Εδώ δεν έχουν νόημα. Τα κλείνω τα σχόλια. Καληνύχτα.
Jimi Sokratis
Ο Rea είναι στην μεγάλη κατηγορία ''μια χαρά να τον ακούσεις σαν υπόκρουση από πίσω άμα είσαι κάπου''. Να βάλω από μόνος μου όχι ευχαριστώ. Προτιμώ να ακούσω για 300η φορά στην ζωή μου το On the road again ή μια συλλογή Brothers Four παρά κάτι τέτοιο.
Dimitris Michas
Έχεις γράψει κριτική για ένα κάρο μαλακίες , αλλά για τον Chris Rea ούτε ένα rip. Καλά Χριστούγεννα.
Φώντας Τρούσας
Για πες μια μαλακία. που να είναι μαλακία, και να έχω γράψει καλά λόγια. Το λέω, γιατί τη μαλακία την είπες τώρα εσύ. Ρε εδώ δεν έγραψα ριπ για τον Abrahams και μου λες ότι δεν έγραψα για τον Rea?
Manolis Stavroulakis
Δηλαδή δεν ήταν αριστουργηματική η βερολινέζικη τριλογία του Bowie ή δεν ήταν αρκετά σημαντική για την ροκ μουσική η βρετανική σκηνή του ογδοοντα, από Cure μέχρι Smiths;
Προβοκάτορας όπως πάντα…
Φώντας Τρούσας
Cure και Smiths εγώ δεν τα θεωρώ ροκ, Cure μ' αρέσουνε όχι ως ροκ, dark wave ξέρω γω τι σκατά τώρα - από τον Bowie λίγα πράματα μ' αρέσουνε ακόμη και από την εποχή του ροκ, και μετά ακόμη λιγότερα (μετά το '74 εννοώ)
Manolis Stavroulakis
άρα ίσως θα έπρεπε να το συγκεκριμενοποιήσεις περισσότερο αυτό που είπες αναφερόμενος σε “κλασικό ροκ”. Αλλιώς είναι και οι Clash, οι Joy Division, οι Stone Roses και τόσα άλλα σημαντικά για την εκάστοτε εποχή παρακλάδια της ροκ.
Φώντας Τρούσας
Δεν έχω να συγκεκριμενοποιήσω τίποτα, τα έχω πει χιλιάδες φορές και τα έχω γράψει και στα βιβλία, το ροκ τελειώνει το '73-74 (παντού στον κόσμο)
Manolis Stavroulakis
θεωρία προφανώς που ευαγγελίζονται (μεγαλύτεροι σε ηλικία) άνθρωποι που δεν τους άγγιξε η μεταγενέστερη ροκ μουσική.
Φώντας Τρούσας
Δεν είναι θεωρία, κάνεις μεγάλο λάθος.
Panagiotis Ioannidis
Δεν «πρέπει». Σε τίποτα δεν υπάρχει πρέπει. Αν το αισθάνεσαι το κανείς, τόσο απλό είναι, κατα την άποψη μου πάντα…! Και οταν το κανεις, δεν σημαινει οτι τονιζεις την καλλιτεχνικη του αξια! Αποχαιρετας απλα με
Αυτον τον «σοσιαλ
Μιντια» τροπο, κάποιον που σήμαινε κάτι (πολύ) για σένα…
Φώντας Τρούσας
Αυτά που ήθελα να πω τα έγραψα. Κλασικά ριπ δεν έκανα, γιατί έχουν χάσει το νόημά τους κι αυτά
Σχόλιο από το fb στο ποστ "Αυτό το άκουγα τ' απόγεμα, και το βάζω κι εδώ, επειδή υπάρχει τόσο φοβερό ροκ από εκείνη την εποχή"...
ΑπάντησηΔιαγραφήLefteris Kyriakidis
Καλά υπάρχει νέο Progressive rock που κάνει σκόνη τον Chris Rea που είναι όντως παντελώς αδιαφορία ως καλλιτέχνης.. λές και πέθανε o Roger Waters.. γενικά δεν μου λέει κάτι η μουσική του Chris Rea που εξυμνούν τόσο..ο χαμός ενός μουσικού είδους άσχημο γεγονός αλλά η μουσική του δεν ήταν τίποτα, διάβασα και το απίστευτο ότι δεν έπαιξε Ελλάδα συναυλία,λες και ήταν ο David Gilmour...
Vassilis Serafimakis
Πριν κάτι χρόνια πήγα να βάλω την προφορά Keef στο άρθρο τής Wikipedia γιά τον Κeith Richards και πέσαν να με φάνε! Δεν είχαν ιδέα. Επρεπε να φέρω πηγές από τα 1960s και να εξηγήσω τι εστί "th-fronting" γιά να γίνει τελικά μιά αναφορά.
Spyros Diastimikos
Και είχε παίξει σε ανύποπτο χρόνο στα 00ς ως British Blues Quintet, σε μια φοβερή συναυλία στου Ψυρρή με τον Zoot Money, τον Pete York και τον Colin Hodgkinson (των Back Door) μεταξύ άλλων.
Χρόνια Πολλά!
Φώντας Τρούσας
Μία τέτοια παρέα θυμάμαι και στο Blues Hall, στο υπόγειο, αλλά δεν θυμάμαι τον Miller Anderson - επίσης Χρόνια Πολλά Σπύρο!
Spyros Diastimikos
Στο live που ήταν σε ένα μαγαζί πάροδο της Σαρρή, ήταν όλοι πλην Maggie Bell. Ο φίλος με τον οποίον είχαμε πάει, το είχε ηχογραφήσει, δυστυχώς με φορητό δημοσιογραφικό κασσετοφωνάκι. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι ψιλόβρεχε εκείνο το βράδυ και ο Miller Anderson είχε έρθει στο sound check ποδαράτος με τη κιθάρα στον ώμο. Μου είχε κάνει εντύπωση το ότι δεν είχε έρθει με κάποιο μέσο. Έμεναν σε κοντινό ξενοδοχείο μάλλον.
Φώντας Τρούσας
Ναι, το θυμάμαι το μαγαζί, είχα δει εκεί διάφορα. Τώρα έχω κολλήσει και δεν μπορώ να θυμηθώ πώς το λέγανε.
Kostas Sakkalis
House Of Art; Η κάνω λάθος; Αν λέμε αυτό στη Σαχτούρη
Φώντας Τρούσας
ναι αυτό, house of art
Spyros Diastimikos
Ναι, έτσι λέγονταν.
Σχόλιο από το fb στο ποστ "Ζαλώθηκε το ακορντεόν του, πήρε και 200 βιβλία"...
ΑπάντησηΔιαγραφήAntonis Vathis
Εγώ ήμουν στο Παίδων δύο χρόνια μετά το 77 τον ειδα
Vassilis Serafimakis
Αλλον έλληνα συγραφέα, στιχουργό, λογοπλόκο τέλος πάντως δεν θυμάμαι προσωπικά να μίλησε γιά τούς Έλληνες τής Ν. Αφρικής επί απαρτχάϊντ. Μεγάλη κι όχι απαραίτητα ευχάριστη ιστορία αυτή - δηλ εντάξει, "καλά τα πήγαμε εκεί και προκόψαμε" αλλά επιπροσθέτως ενταχθήκαμε μιά χαρά στο σύστημα.
Γεώργιος Ζγούρας
* ''.. πώς είσαι χώρα μαγική και τραγική..''
Maria Korbila
Respect
Σχόλιο από το fb στο ποστ "Κατάφεραν να κάνουν τους απόβλητους, τους χασικλήδες και τους τύπου τέροριστ, χίπιδες αλητόβιους συμπαθείς"...
ΑπάντησηΔιαγραφήGeorge Floudas
Εντάξει.
Είναι η Τριανταφυλλίδη εδώ κολοσσός!
Κι έχει κάνει και δουλειά ο Μεσσαρης 
που δεν του το είχα ομολογώ.
Φώντας Τρούσας
Πολύ καλή η Νίκη και επίσης έξοχος ο Μεσσάρης, που ήταν ζευγάρι και στη ζωή απ' όσο θυμάμαι. Μεσσάρης φοβερός στο πρόσωπο με πρόσωπο του Μανθούλη στο βαρύ πεπόνι και αλλού.
George Floudas
ναι!
Το Πρόσωπο με πρόσωπο
είναι σοκαριστικά καλό Φώντα!
Αλλά το έχω κατοχυρωμένο στο Μανθούλη αυτο.
Φώντας Τρούσας
ε ναι, ταινιάρα!
Sarantis Patrinos
Ταινίαρα...
Ηλίας Σκουρλής
Ε να, δε φταίει για όλα το λαστ κριστμας
Νενα Δημητριαδου
Πότε την έδειξε?
Χρόνια πολλά
Φώντας Τρούσας
επίσης - δεν ξέρω, δεν βλέπω τιβί, την έχω δει πολλές φορές παλιά
το Κουτοί μη Τόποι
https://www.youtube.com/watch?v=e7DjkwPbt4Y
Σχόλια από το fb στο ποστ "Μουσική, χωρίς κουμπιά, μπλιμπλίκια, ποτενσιόμετρα, εφφέ"...
ΑπάντησηΔιαγραφήVassilis Serafimakis
Kάτι δεν πάει καλά. Οσο περισσότερο προχωράμε τεχνολογικά, τόσο λιγώτερο ολοκληρωμένα είναι τα έργα τέχνης. Ξεφτίζουν, χάνουν - κάτι φεύγει. Πίσω απ'τα "μπλιμπλίκια" είναι ένα κενό που ολοένα και μεγαλώνει, κενό απ'την δική μας παρουσία. Διάβαζα προχτές πόση πιστότητα χάνεται από τη ηχητική συμπίεση που χρειάζεται το streaming, το compacting, το dropping, και το κακό συναπάντημα.
(Ελπίζω να μιλάει η παραξενιά τής ηλικίας μου.)
Νίκος Μιχαλάκης
Δυστυχώς όχι .. και τα χειρότερα ειναι μπροστά .. όλα θα δημιουργούνται με εντολές σε AI
Kostas Drosopoulos
ΑΙ Μέχρι τώρα, μόνο να κλέβει ξέρει.
Αρνητής. Ακόμα μια φούσκα
Σχόλια από το fb στο ποστ ">>Γιορτινή Αθήνα: η θλιβερή μας πόλη"...
ΑπάντησηΔιαγραφήYiotis Samaras
Τις συγκοινωνίες πρέπει να φτιάξουν. Να μην συμφέρει να παίρνεις το αυτοκίνητο.
Billy Bundy
Έτσι,γιατί όσο πληθαίνουν τα πάρκινγκ και οι λωρίδες τόσο πολλαπλασιάζονται και τ' αυτοκίνητα.
Κωνσταντίνα Κοντάκου
Χρόνια πολλά, κύριε Τρούσα!
Φώντας Τρούσας
Ευχαριστώ πολύ, επίσης!
Τάκης Σπετσιώτης
Χρόνια πολλά
Φώντας Τρούσας
Επίσης αγαπητέ Τάκη!
Παναγιώτης Μπικάκης
Το πρόβλημα φαίνεται να είναι γενικότερο, όλοι διαφημίζουν και πουλάνε αυτοκίνητα, "έξυπνες" συσκευές, ενέργεια κλπ, όλοι αγοράζουν, αλλά για τα αντίστοιχα δίκτυά τους δε μιλάει κανείς.
Λαφτατζής Χρήστος
ας αρχίσουμε με το ότι αυτός που σύγκρινε την Αθήνα με την επαρχία δεν έχει ιδέα απ' το κιτσαριό της επαρχίας
Νικόλαος Κούτσιας
ΟΛΟΣΩΣΤΟ.
Stavros Stavropoulos
Δεν υπάρχει χώρα, πολλώ δε μάλλον Αθήνα. Καλές γιορτές.
Φώντας Τρούσας
επίσης καλές γιορτές
George Floudas
Μια χαρά είναι η Αθήνα.
Χρόνια πολλά με υγεία
και ακόμα περισσότερα κείμενα Φώντα!
Φώντας Τρούσας
Επίσης Γιώργο να'σαι καλά. Και για σένα ό,τι καλύτερο.
Hermis Kefalas
Δυστυχως θα έπρεπε για ολους αυτους τους λογους, για να αγορασεις αυτοκίνητο θα πρεπει να δηλώνεις και μια θέση στάθμευσης. Οι δημοι δεν εχουν τους πόρους ( οικονομικούς και ανθρώπινο δυναμικό) ουτε για χαρτι στα σχολεία, ποσο μαλλον πάρκινγκ.
Φώντας Τρούσας
Καλά ναι, προφανές αυτό. Χρειάζονται φράγκα για όλα αυτά. Αλλά τώρα θα τα δώσουμε στην ουκρανία και σε αμυντικό-επιθετικές μ@λακίες, αφήνοντας τη χώρα και τους πολίτες της να πεθαίνουν
Γιώργος Γιαννόπουλος
Μέχρι τα μέσα του εβδομήντα, και λίγο ακόμα, το κέντρο , αλλά και οι γειτονιές που είχαν αναπτυχθεί μεταπολεμικά, ήταν μια χαρά.
Φώντας Τρούσας
Από το γερο-Μητσοτάκη ξεκίνησε η μεγάλη κατρακύλα
Sakis Bwanas
Χρόνια πολλά μας, Αθηνέζοι!
Φώντας Τρούσας
Και κυρίως με φτηνά αυτοκίνητα, να πάρουμε 5-6 ακόμη ο καθένας και να τα βάζουμε το ένα πάνω στο άλλο.
Athina Pasalari
Αναρωτιέμαι σε ποια γυάλα μεγάλωσαν όσοι ωραιοποιούν τη ζωή στην Αθήνα των προηγούμενων δεκαετιών... Θυμάμαι τον εφιάλτη της κυκλοφοριακής συμφόρησης στο γύρισμα της χιλιετίας και μέχρι την κρίση - που επέστρεψε δρυμύτερος, τώρα που ήρθε πάλι η "ανάπτυξη" (των αριθμών), δηλαδή η περαιτέρω διεύρυνση της ψαλίδας μεταξύ πλούσιων και φτωχών. Πήξαμε στα ηλεκτροκίνητα, ενώ παράλληλα δεν αποσύρεται τίποτα. Εκδίδονται άδειες για πολυκατοικίες με πιλωτές με... 5 θέσεις πάρκινγκ, 15 διαμερίσματα και - κραυγαλέα παράνομη - απαγόρευση στάθμευσης σε όλο το μήκος των προσόψεών τους. Γίνονται σταθμοί μετρό χωρίς πρόβλεψη για εξυπηρέτησή τους μέσω τοπικών λεωφορειακών γραμμών, αλλά ούτε και δημοτικών πάρκινγκ. Κόβονται δέντρα ασύστολα, με... υπόσχεση "ανάπλασης" μέσω φωτορεαλιστικών απεικονίσεων σε ιλουστρασιόν πανό.
Αξιοπρέπεια στη μετακίνηση θέλουμε, δημόσιους χώρους για τους πεζούς και οξυγόνο! Κι ας φωτιζόμαστε τις γιορτές από επαρχιώτικα λαμπιόνια...
Yannis Raouzeos
Χρόνια πολλά και καλά Φώντα ! Προσωπικά απολαμβάνω απίστευτα τις γιορτές στην Αθήνα ! Ναι έχει τα προβλήματα της αλλά και σε καλύτερη κατάσταση είναι σε σχέση με το παρελθόν και τίποτε δεν είναι μη επιλύσιμο. Ορθοί σχεδιασμοί χρειάζονται και ακόμη ορθότερη κατανομή πόρων . Φυσικά αυτό το τελευταίο είναι και μια γνωστή και πολύ πονεμένη ιστορία αλλά εκεί χρειάζεται επίσης όσο μπορούμε (κι όσο δεν μπορούμε!) να αναλαμβάνουμε δράσεις .
Φώντας Τρούσας
Επίσης χρόνια πολλά Γιάννη.
Σχόλια από το fb στο ποστ "Δεν πρόκειται να κάνω λίστα με τα "καλύτερα" για το 2025. Θα πω, όμως, πως τον πιο γήινο δίσκο της χρονιάς τον έβγαλε ο Buddy Guy"...
ΑπάντησηΔιαγραφήΦώντας Τρούσας
https://www.youtube.com/watch?v=89M-qUUpm4w...
Buddy Guy - Been There Done That (Audio)
Labis Vasilatos
Τιτάνας ολκής ο Buddy φίλε μου.Τον απόλαυσα το 2016 στο Umbria Jazz κι έκλαιγα από συγκίνηση...
Θανάσης Τριαντοπουλος
Blues to the bone!
Stathis Nikokavouras
Συγνωμη που θα σε απογοητευσω αλλα το ακουσα το καλοκαιρι ηταν οτι χειρωτερο εχει βγαλει ποτε.το ιδιο και του bonamassa..για λυπηση.δυο μπλουζ αλμπουμς που περιμενα και δεν εχει ενα τραγουδι να το ξεχωρισεις να το βαλεις καπου ξεχωριστα..να πεις αυτο ειναι..οχι..
Φώντας Τρούσας
Εγώ δεν απογοητεύομαι εύκολα, ειδικά από κάποιον που θεωρεί τον Μποναμάσα σοβαρό μπλουζμαν και περιμένει το δίσκο της χρονιάς από τον πεθαμένο εδώ και δεκαετίες Ντέιβιντ Γκίλμορ.
Επίσης να σε πληροφορήσω πως στο discogs το 2LP έχει 66 reviews με μέσο όρο 4.61 στα 5. Ξέρεις τι σημαίνει αυτό το νούμερο για καινούριο βινύλιο; Για να μη γράψω για τα σχόλια κάτω από τα τραγούδια του δίσκου στο YouTube.
Stathis Nikokavouras
ναι καλα.και εμενα στα βιντεο μου στο you tube αδελφη με ανεβαζουν αδελφη με κατεβαζουν.ειμαι?οσο αξιζε το τελευταιο του μαγιαλ που περασε και δεν ακουμπησε αλλο τοσο αξιζει και αυτο.για λυπηση ειναι.με το στανιο παντρια δεν γινεται.σου εγραψε και ενας αλλος εδω.ακουσε δυο τραγουδια και βαρεθηκε..εγω ειχα την υπομονη να τα ακουσω ολα..την ιδια ωρα ειχα βαλει μπουγαδα,μαγειρεψα,εκανα μιζαμπλι .τοσο ενδιαφερον ειχε..οσο για τον μποναμασα οσο και να μην τον γουσταρεις ποτε δεν τον γουσταρες ,ειναι οτι καλυτερο υπαρχει στον πλανητη για να δεις συναυλια του..και να ακουσεις ροκ..ποιος αλλος εμεινε?τα γκρουπακια της πλακας?οι γερασμενοι σαν τον μπαντι γκαυ που ενω καποτε η κιθαρα του ,οπως και αλλων μεγαλων μας γεμιζε την ψυχη τωρα ακουγεται σαν ξεκουρδιστη λατερνα?το ακουσες η απλα επειδη δεν εχεις χρονο του εριξες ενα περασμα και τελος?λατερνα στο μοναστηρακι ειναι.δεν μπορει να παιξει πλεον..μου θυμιζει την φωναρα των deep purple που επειδη απο το 2009 και μετα κλεινει η φωνη του γραφουν τα αλμπουμ του...η ηχογραφηση εγινε απο τον μαρτη μεχρι τον δεκεβρη.9 μηνες για 10 τραγουδια........αν θελω λατερνα θα παω μοναστηρακι να δω και παλιες κλασσικες φατσες και να μην φαω πιτα στου μπαιρακταρη..δεν υπαρχει δεν εχει τιποτα να δωσει..δεν μπορει να παιξει πλεον..
Φώντας Τρούσας
άσε ρε στάθη τώρα την πολυλογία και βγάλε το γράσο από τ' αυτιά σου, όπως λέγαμε και στο στρατό. αυτοί που σχολιάζουν κάτω από blues τραγούδια δεν είναι άσχετοι και πουθενάδες - είναι μεγάλοι φαν του blues πρώτα-πρώτα. το ίδιο και αυτοί που βάζουν 4.61/5 στο discogs. παντού ο δίσκος έχει πάρει τις καλύτερες κριτικές, τράβα να διαβάσεις σε ξένα σάιτ. εσύ ακούς στραβά blues, εκτιμάς μόνο τους λευκούς, κάτι μετριότητες και τους μαύρους, τους πατέρες και τις μανάδες του blues τους φτύνεις. βγάλε φωτογραφία τη δισκοθήκη σου και δείξε μου πόσα μαύρα blues έχεις... https://www.allmusic.com/.../aint-done-with-the-blues...
Ain't Done With the Blues - Buddy Guy | Album | AllMusic
Φώντας Τρούσας
ΔιαγραφήΚι εδώ η κριτική με αυτόματη μετάφραση από τον translator του allmusic. com,. Τα βασικά λένε οι άνθρωποι, αυτά που θα γράψει κάθε άνθρωπος που καταλαβαίνει 5 πράματα από blues... και δίνει κρέντιτ ακόμη και στον Μποναμάσα (πάντα οι μαύροι λέγανε καλά λόγια για τους λευκούς - γιατί αυτοί τους τράβηξαν από τα αζήτητα στα σίξτις), και σ΄ ένα σωρό άλλους βέβαια >>Ο Buddy Guy στέκεται ακλόνητος ως λάτρης της μπλουζ και είδωλο στο Ain't Done With the Blues του 2025. Το 20ό στούντιο άλμπουμ του, κυκλοφορεί ακριβώς τη στιγμή που ο θρυλικός κιθαρίστας και τραγουδιστής, γεννημένος στη Λουιζιάνα, γιορτάζει τα 89α γενέθλιά του. Έρχεται επίσης αμέσως μετά την απροσδόκητη εμφάνισή του στο επιτυχημένο δράμα δράσης-βαμπίρ Sinners του σκηνοθέτη Ryan Coogler. Ένας ρόλος που βασίστηκε καθοριστικά στην ιστορική φήμη του Guy για τη μπλουζ και τον οποίο υπογραμμίζει επίσης στο Ain't Done With the Blues. Το άλμπουμ τον βρίσκει για άλλη μια φορά να συνεργάζεται με τον μακροχρόνιο παραγωγό/ντράμερ Tom Hambridge, εμβαθύνοντας σε ένα μείγμα ριζικών και ψυχωτικών ήχων που θυμίζουν κάθε εποχή της καριέρας του. Στο "Been There Done That", υπογραμμίζει την επική, λάτρης της μπλουζ φύσης του, τραγουδώντας "Κουνάω το κεφάλι μου και δεν μπορώ να πιστέψω την κόλαση που πέρασα/Η ζωή μου είναι σαν μια ταινία, αλλά κάθε σκηνή είναι αληθινή". Ενώ το σήμα κατατεθέν του Guy, η αλαζονική ηλεκτρική χροιά, είναι ο βασικός ήχος του άλμπουμ, υπάρχουν αρκετές στιγμές γήινης ακουστικής οικειότητας, συμπεριλαμβανομένου του εναρκτήριου "A Hooker Thing", όπου τον ακούμε να αναφωνεί ότι το shuffle σε στυλ John Lee Hooker ήταν ένα από τα πρώτα πράγματα που έμαθε. Αργότερα, θυμίζει το πνεύμα των Lightnin' Hopkins στο "One from Lightnin'", μια ακουστική διασκευή του στάνταρντ των Muddy Waters, "Gypsy Woman". Εκτός από τη δική του ιστορία, προβάλλει την επόμενη γενιά, ενώνοντας τις δυνάμεις του με τoν 26χρονη κιθαρίστα Christone "Kingfish" Ingram στο funky "Where U At". Αντίθετα, προσφέρει μια τριλογία συνεργασιών με άλλους θρύλους της κιθάρας, βουτώντας στο λασπωμένο "How Blues Is That" με τον Joe Walsh, δημιουργώντας μια ψυχωμένη κόπωση στο "Dry Stick" με τον Joe Bonamassa, και ανταλλάσσοντας μερικά βαριά μπλουζ riffs του Σικάγο στο "It Keeps Me Young" με τον Peter Frampton. Επίσης, περιβάλλει τον εαυτό του με τις ζεστές gospel αρμονίες των Blind Boys of Alabama στο "Jesus Loves the Sinner". Αλλού, βυθίζεται στο αργό, ηλεκτρικό άλεσμα του "Blues on Top" και σερβίρει λίγο δυναμικό, με κόρνα R&B στο "Upside Down". Ενώ σίγουρα υπάρχει μια διασκεδαστική, μπαρ ρουμ αλαζονεία στο έργο του Guy εδώ, δεν φοβάται να εμβαθύνει σε βαθύτερα συναισθήματα. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα στο "I Don't Forget", έναν προκλητικά στοχαστικό, μινόρε ύμνο για την ενηλικίωση σε μια ρατσιστική κοινωνία, που διακόπτεται από ένα καυστικό σόλο ηλεκτρικής κιθάρας. Με το Ain't Done With the Blues, ο Guy έχει δημιουργήσει ένα άλμπουμ που συνοψίζει τη μακρά καριέρα του, όπως ακριβώς αποδεικνύει πόσο ζωτικός καλλιτέχνης παραμένει.<<
Stathis Nikokavouras
Διαγραφήτι ειπες τωρα?πλακα με κανεις που λενε οι σελεμελεδες ...απο μια συλογη με περισοτερα απο 25000 τραγουδια τα 23000 και βαλε ειναι απο μαυρους..απο λευκους μονο ερικ κλαπτον,μποναμασα,μαγιαλ,και τον μαρκ κνοπφελ που εφερε τον ηχο στο πλατυ κοινο μαζι με ερικ κλαπτον..το μπλουζ ηταν ειναι και θα ειναι μαυρο..δεν ξερω πως σου ηρθε αυτη η ιδεα πιθανον επειδη γουσταρω μποναμασα.ισως να μπερδευτηκες με αυτο που σου εγραψα πριν 7-8 χρονια οτι δεν με γεμιζει το μπλουζ του 1920-1960 λογω κακων ηχογραφησεων και γουσταρω ροκιν μπαρ μπλουζ οπως λενε στο αμερικα ...δεν με φτιαχνει το μπλουζ του μισισιπι.προτιμω b b king και ηλεκτρικο μπλουζ με χαμοντ και κιθαρα ηλεκτρικη απο την κιθαρα την ακουστικη και την φυσαρμονικα..αλλο το ενα αλλο αυτο που γραφεις εσυ .οπως και η μαγεια των φωνων του τονυ τζο γουαιτ,του ρομπερτ κρευ, ..σε 3 μηνες θα κυκλοφορησει ο μποναμασα τριμπιουτ στον b b king.τα ονοματα που εχει μαζεψει να παιξουν μαζι του δεν μπορει κανεις αλλος να το κανει..οκ ειναι απο πλουσια οικογενεια αλλα καθε φορα ανεβαζει στην σκηνη την αφροκρεμα ..πως να μην τον εκτιμω.ειδα συναυλια του το 2017 στο μπρεμενχαβεν στην γερμανια που βγηκαμε με το καραβι και χαζεψα.25 ατομα πανω στην σκηνη.170 ευρω αλλα αξιζε τον κοπο.
Φώντας Τρούσας
για να επανέλθουμε - γιατί χάνεται η μπάλα με τα πολλά-πολλά. Το νέο Buddy Guy είναι δισκάρα, το λένε όλοι στην αμερική, όπου το blues είναι η παράδοσή τους, το λένε οι κριτικές παντού, στα πιο έγκυρα μουσικά μίντια, το λένε κάτι εκατοντάδες φίλοι εδώ μέσα, που πήγαν κι άκουσαν στο youtube, και το λέω κι εγώ που έχω ακούσει κάτι τόνους από blues. μόνο εσύ θάβεις τον δίσκο, οπότε δεν έχει νόημα να το συζητήσουμε άλλο. μείνε εσύ με τη δική σου άποψη κι εμείς με τις δικές μας.
Ntinos Dimatatis
Τεραστος,ακόμη θυμαμαι το α΄πίστευτο λαιβ του στον Μύλο της Σαλονίκης....
Giannis Gotsis
Μεγάλος μουσικός πραγματικά ο Buddy Guy αλλά είπαμε...μέχρι εδώ ...δεν έχει κάτι να πει πλέον...Εγγραφές σε Vanguard,JSP , Alligator έδωσε τον καλύτερο του εαυτό... μνημεία της Blues μουσικής πραγματικά....από τότε που κράτησε εκείνη την άσπρη Fender στα χέρια του έφυγε εκείνη η μαγεία που έβγαζε κατά την προσωπική μου γνώμη...όχι ότι ήταν κακα τα άλμπουμ του αυτά...αλλά δεν ήταν "Buddy Guy" έτσι όπως τον λατρέψαμε όλοι εμείς ..
Φώντας Τρούσας
Αυτό το άλμπουμ είναι φοβερό και ακούγεται από την αρχή μέχρι το τέλος, όπως και άλλα που έβγαλε από το 2000 και μετά.
Giannis Gotsis
Θα το ακούσω και ελπίζω να μην απογοητευτω γιατί του έχω μεγάλη αγάπη
Φώντας Τρούσας
Δεν καταλαβαίνω τότε γιατί σχολιάζεις χωρίς να έχεις ακούσει τον δίσκο.
Giannis Gotsis
έχω ακούσει "στο πόδι" 2 τραγούδια του lp ...αλλά μάλλον βιάστηκα να βγάλω συμπέρασμα ...θα το ακούσω ολόκληρο...και με ησυχία
Vassilis Serafimakis
Δεν είμαστε καλά! Εδώ τον είχα γιά φευγάτο τον Buddy Guy, μιάς και θυμάμαι τον ελέγανε διάφοροι παλαιοί τού ροκ ως ίνδαλμα και τα τοιαύτα, οπότε αριθμητικ, κτλ. Οχι μόνο ζεί λοιπόν αλλά έβγαλε και δίσκο!.. Δισκάρα, λέει ο οικοδεσπότης. Υπέροχη είδηση - ό,τι πρέπει γιά τις εορτές.
Constantin Sidiras
Με θύμισες Louisiana Red με Blues Wire πριν καμμία 20ετία, που τον είχα για μακαρίτη και του έβγαλε η κόρη μια καρέκλα στο στέιτζ για να παίζει καθιστός, κουρασμένος γαρ ηλικιακά, και όλες οι ανανεώσιμες των Βαλκανίων δεν έφταναν τον ηλεκτρισμένο γεμάτο πάθος ήχο κ παίξιμο του, αντίστοιχα!
Mike Beles
Μας ανεβάζεις..χαχα..
Kwstas Agas
ΔιαγραφήΤον buddy guy μόνο μια φορά τον έχω δει λάιβ, καλοκαίρι Ιούλιο του 2010 στο Madison Square Garden στη Νέα Υόρκη!! Άνοιγε τη συναυλία του αείμνηστου tom petty (and the Heartbreakers), για την οποία άλλωστε ήμουν κι εγώ εκεί!! Χωρίς να γνωρίζω τα τραγούδια του, το σετ που έπαιζε και τραγουδούσε, κρατώντας τη λευκή ηλεκτρική κιθάρα του, βασισμένο στο μπλουζ φυσικά, μου άρεσε αρκετά. Κάποια στιγμή, έπαιξε κι ένα ποτ πουρί από γνωστά ροκ τραγούδια (θυμάμαι το sunshine of your love ανάμεσα τους), όπου, όμως, μου φάνηκε ότι "βγήκε έξω από τα νερά του"!! Άλλο που μου είχε κάνει εντύπωση: κάποια στιγμή ανέβηκε να τραγουδήσει με την μπάντα του buddy guy ο μάνατζερ τους, φανερά συγκινημένος, κι επειδή εκείνη τη στιγμή ήταν ο μόνος λευκός πάνω στη σκηνή (όλοι οι μουσικοί της μπάντας του buddy guy ήταν μαύροι) ξεχώριζε εμφανέστατα!! "Κοίτα τώρα να δεις, ένας λευκός έχει τόση αγάπη για τη μουσική παράδοση των μαύρων, την οποία στηρίζει και μανατζάρει, κι αυτό το κάνει όχι μόνο από επάγγελμα αλλά κυρίως και πρωτίστως από καθαρό μεράκι", ήταν οι σκέψεις που πέρασαν από το μυαλό μου. Το άσχημο σε αυτήν την εμφάνιση του buddy guy ήταν το γεγονός ότι τη στιγμή που έπαιζε εισχωρούσε στο χώρο του Madison Square Garden το μέγα πλήθος, που επρόκειτο να παρακολουθήσει τη συναυλία του tom petty, ψάχνοντας να βρει τις θέσεις του και συνεπώς χωρίς να του δίνει την προσοχή που του άξιζε!! Κι εκεί κατάλαβα ότι το "όταν πηγαίνω σε συναυλία, μουσική παράσταση κλπ δεν φτάνω ποτέ στην ώρα μου" είναι ελάττωμα που δεν το έχουμε μόνο εμείς οι Έλληνες αλλά κι άλλοι....
Prokopis Frangos
Καλός δίσκος πολυ καλος
Chris Moumouris
Ο τελευταίος ζωντανός θρύλος του Blues
Γιώργος Σαββόπουλος
Θρύλος! Τον έχω δει live μια φορά, στα 55 του, το 1991 στη Λεωφόρο. Έχουν περάσει 35 χρόνια σε λίγο 36 και το παίξιμο του είναι αξέχαστο! Στην ίδια συναυλία ήταν ο John Mayall και ο Albert Collins.
Σχόλια από το fb στο ποστ "Δεν ήρθα σε επαφή με κανέναν μουσικό ή οποιονδήποτε άλλον άνθρωπο του χώρου, ενόσω έγραφα και ετοίμαζα το «100 Χρόνια Ελληνική Τζαζ»"...
ΑπάντησηΔιαγραφήTania Giannouli
Ευχαριστώ !
Stratis Agelos
Γεια χαρά Φώντα και χρόνια πολλά, θα ήθελα να ρωτήσω, αναφέρεις κάπου τους Σφίνξ(Μάρκος Αλεξίου,Γιώργος Φιλλιπίδης, Γιώργος Τρανταλλίδης και αργότερα Λάκης Ζώης);
Φώντας Τρούσας
Οι "πάντες" αναφέρονται στο βιβλίο. Σε διάφορα κεφάλαια και με διάφορες αφορμές. Επίσης Χρόνια Πολλά!
Stratis Agelos
Αναφέρθηκα στους Σφίνξ γιατί σαν ντράμερ έψαχνα τον Γιώργο Τρανταλίδη που είχε μεταπηδήσει από τους Σώκρατες στην Τζάζ σκηνή και είχαμε εντυπωσιαστεί σαν πιτσιρικάδες νέοι ντράμερς τότε.
Φώντας Τρούσας
Υπάρχει όλη η ιστορία της σκηνής. Θα τα ανακαλύψει αυτά, όποιος διαβάσει σιγά-σιγά και προσεκτικά το βιβλίο.
Καμιά 10αριά αναφορές στους Sphinx υπάρχουν σίγουρα σε διάφορα κεφάλαια. Αν είχα index με ονόματα θα τις εύρισκαν όλοι εύκολα, αλλά το θέμα είναι να διαβαστεί το βιβλίο με τη σειρά και από την αρχή, και να μην λειτουργεί σαν εγκυκλοπαίδεια.
Vassilis Serafimakis
κάτι κάποιος ξεκίνησε γιά το Κύτταρο, να δούμε αν θ΄αντέξει.
Sokrates Votskos
Μάρκος Αλεξίου κεφάλαιο!
Petros Yarmenitis
Nikolas Fotakis
Εξαιρετικοί μουσικοί και εξαιρετικοί άνθρωποι αμφότεροι.
Petros Klampanis
Ευχαριστώ πολύ Φωντα, και πάλι. Εξαιρετική δουλειά. Να είσαι καλά
Giannis Gotsis
Καλοταξιδο και καλοπουλητο εύχομαι.... σίγουρα δεν πρέπει να λείψει από κανέναν λάτρη της jazz μουσικής αυτή η τόσο χρόνων δουλειά..
Σχόλιο από το fb στο ποστ "Στη μνήμη του Τζων Ρόμπερτσον, του καλύτερου αριστερού εξτρέμ των βρετανικών γηπέδων..."...
ΑπάντησηΔιαγραφήVassilis Serafimakis
Εστειλα το λινκ στον Κλάφ.
Σχόλια από το fb στο ποστ "Ο Κώστας Γιαννουλόπουλος (1948-1997) είναι ένα πρόσωπο που δεν γινόταν, προφανώς, να απουσιάσει από το «100 Χρόνια Ελληνική Τζαζ»"...
ΑπάντησηΔιαγραφήDiogenis Daskalou
Κορυφαίος όσο και Ο Μπαράκος
Youli Martini
Ο Μπαράκος Ναι. Είχε βαθιά γνώση και ήθος. Όσο για τον Γιαννόπουλο οι γνώμες διίστανται.
Akhenaton Saqqara
1. Το διάβασα στο βιβλίο για τον JazzFM και ήθελα να ρωτήσω, αλλά το άφησα. Τώρα το γράφεις εδώ, αλλά το ξεκόβεις. Αλλά η περιέργεια είναι μεγάλη. Και καθότι Θεσσαλονικιός, άρα τον JazzFM δεν τον έζησα πέρα από λίγες μέρες τα καλοκαίρια που κατέβαινα Αθήνα. Γιατί "πονεμένη ιστορία";
Φώντας Τρούσας
Εντάξει, είναι γνωστά κάποια πράγματα ευρύτερα, αλλά δεν θέλω να πω κάτι
Akhenaton Saqqara
2. Αν ο Αργύρης Ζήλος μου έμαθε να ακούω απίθανα είδη του ροκ, ο Γιαννουλόπουλος μου έμαθε Jazz, Latin Jazz, Salsa κλπ. Και όλα αυτά από το Γ' Πρόγραμμα. Μετά το "κλείσιμο" της περίφημης Νυχτερινής Μουσικής του Τρίτου, στις αρχές της δεκαετίας του 90 έφτιαξε την περίφημη 3ωρη καθημερινή εκπομπή "Ὁι Έλληνες δεν πίνουν Τσάι". 15.00-18.00 6 ημίωρα με εκπληκτικές μουσικές από εξαιρετικούς μουσικούς παραγωγούς. Μουσική πανδαισία στο Τρίτο. Όταν τελείωσε και αυτή η εκπομπή, το Τρίτο έγινε το μονολιθικό ραδιόφωνο που είναι μέχρι σήμερα.
Chris Stassinopoulos
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Σχόλια από το fb στο ποστ "Αφού «όλοι» βρίζετε τον Γιάννη Σμαραγδή, ας τον επαινέσω εγώ για κάτι"...
ΑπάντησηΔιαγραφήGeorge Floudas
Εντάξει.
Τότε είχε καβαλήσει το αριστερό κύμα που ήταν της μόδας
σήμερα το δεξιό για τον ίδιο λόγο.
Αυτός δεν είναι σκηνοθέτης.
Είναι surfer.
Καμιά μέρα θα ξεμείνει
ανοιχτά των Αζορών
θα τον φάνε τα σκυλόψαρα
και δε θα έχουμε τι να παραχώσουμε στο Α Νεκροταφείο
τιμησενεκέν.
Φώντας Τρούσας
Ο Παπαδιαμάντης του ήταν αριστούργημα, και ο Καβάφης του πολύ καλός. Και το Κελλί 0, που το είχα δει πιτσιρικάς με είχε φοβίσει, αλλά έχω να το δω από τότε και δεν ξέρω σήμερα τι θα 'λεγα. Δεν έχω να πω κάτι άλλο αυτή τη στιγμή.
George Floudas
εντάξει. Γνώμες.
Φώντας Τρούσας
Καθόλου "γνώμες". Ο Παπαδιαμάντης του είναι συγκλονιστικός. Να τον δεις οπωσδήποτε.
George Floudas
το ακούω αυτό που λες.
Θα το δω.
Ομολογώ με προκατάληψη, αλλά θα το δω.
Φώντας Τρούσας
George Floudas Δεν έχει καμία σχέση με τα μεταγενέστερα.
18 ώρ.
Απάντηση
George Floudas
ωραία. Γιατί στο τέλος η δημιουργία μετράει.
Vassilis Serafimakis
θα κάνω κάτι που δεν υπήρχε περίπτωση να κάνω: Θα δώ τον Παπαδιαμάντη τού Σμαραγδή, βασισμένος στις συστάσεις σου.
Αλεξ Παππους
Δεν βρίζουμε τον Σμαραγδή.
Απλά με την οποία δική μας οπτική δεν μας αρέσει το σινεμά του...
Φώντας Τρούσας
Σου ρίχνω άκυρο, άμα τον ακυρώνεις συνολικά. Γιατί όπως έγραψα και παραπάνω ο Παπαδιαμάντης του ήταν αριστούργημα.
Αλεξ Παππους
θα πω αλήθεια τον Παπαδιαμάντη του Σμαραγδή δεν τον έχω δει. Θα φροντίσω να τον δω όμως.
Stefanos Kavallierakis
Με Ραφαηλίδη μαζί όμως ενδιαφέρον
Φώντας Τρούσας
Πιο ενδιαφέρον ακόμη είναι το "μηδέν" του Κοκκινόπουλου.
Stefanos Kavallierakis
το είδα αλλά το προσπέρασα κάπως είναι η αλήθεια
Πάνος Καρώνης
Και η σειρά, «Σιγά, η πατρίδα κοιμάται», ήταν εξαιρετική.
Μένω στον Καβάφη του.
Δυστυχώς, τις μετέπειτα ταινίες του δεν μπορώ να τις δω.
Φώντας Τρούσας
Δεν τις έχω δει όλες. Ο Καβάφης ήταν πολύ καλός. Και ο Ελ Γκρέκο βλεπότανε. Τις άλλες δεν τις έχω δει.
Πάνος Καρώνης
Διαγραφήτις έχω δει τηλεοπτικά. Μάλλον χάσιμο χρόνου είναι. Και είναι κρίμα γιατί τα πρώτα του δείγματα, όπως γράφετε κι εσείς, ήταν εξαιρετικά: (Παπαδιαμάντης, Καβάφης, η σειρά που αναφέρω παραπάνω).
Στον «Ελ Γκρέκο» η σκηνή της Ιεράς εξέτασης ήταν διαμάντι. Να τα λέμε… Με ενόχλησε όμως η παραχάραξη. Τον παρουσίαζε επαναστάτη και ότι και καλά τον κυνηγούσαν οι Τούρκοι για την δήθεν επαναστατική του δράση, γι᾿ αυτό και έφυγε, ενώ η αλήθεια είναι πως έφυγε προκειμένου να πάει στο κέντρο της ζωγραφικής που τότε ήταν η Βενετία, προκειμένου να γνωρίσει καλύτερα την τέχνη του.
Στην τωρινή, που δεν έχω δει, από τα τρέιλερ και τις φωτό που είδα έχω την αίσθηση ότι προσπαθεί να κάνει κάτι που τον ξεπερνάει. Εννοώ οικονομικά, και τέλος πάντων είναι εμφανές πως δεν έχει τα μέσα που χρειάζονται για να γυρίσει μια πειστική (αναπαραστατική) ταινία εποχής.
Konstantinos Kottis
Το χειρότερο με τους αναχρονισμούς και τις μυθοπλασίες σε αυτό το έργο, είναι πως παρουσιάζει ένα πραγματικό ενετικό αρχειακό τεκμήριο, την ύψιστη τιμή που πουλήθηκε έργο του στην Κρήτη, ανάλογο αρκετών αναγεννησιακών ζωγράφων της εποχής, σαν επίτευξη της καψούρας με αυτόν Ματσούκα, πιέζοντας τον εύπορο μπαμπά της να ανεβάσει την τιμή γιατί...ο νιός είναι λεβέντης.
Tania H. Bekta
Τι ηταν το Γουντστοκ λεει? Κακο? Ε αμα το λεει ο Σμαραγδης, ετσι θα ειναι Και το Φραουλες κ αιμα το ιδιο? Τι φαση στην ΚΝΕ ηταν τοτε?
Φώντας Τρούσας
μια χαρά τα λέγανε και ο Ραφαηλίδης και ο Κοκκινόπουλος και ο Σμαραγδής - και η Ιουλία Ραλλίδη ακόμη καλύτερα στην κριτική της. Θα έπρεπε δηλαδή να συμφωνούνε με τις χουντικές εφημερίδες?
Tania H. Bekta
λυπαμαι, δεν την εχω διαβασει την κριτικη της
Φώντας Τρούσας
Υπάρχει στο βιβλίο μου. Όπως και όλο το σκεπτικό (πολλές σελίδες) γι' αυτές τις δύο ταινίες.
Vassilis Serafimakis
Δεν έχω όλο το κείμενο τής κριτικής τής Ιουλίας Ραλλίδη - διάβασα μόνο το απόσπασμα τής ανάρτηςης από το βιβλίο σου. Απίστευτες μυωπικές ανοησίες.
Είναι δυνατόν να ετυμηγορεί ότι μαζευτήκαν στο Γούντστοκ1 εκατομμύριο νέοι γιά "να εκτονωθούν ψυχολογικά από την πίεση που δημιούργησε μέσα τους η απόφαση γιά μη-συμμετοχή στα κοινά τής χώρας";; Ενα μόλια χρόνο μετά το "θερμό καλοκαίρι" τών βίαιων ταραχών στα πανεπιστήμια, τών μαζικών διαδηλώσεων κατά τού πολέμου, και τών πολιτικών δολοφονιών; Ενώ μπροστά ακόμα ήταν αρκετά χρόνια μαζικής πολιτικοποίησης; Στο Σικάγο το 1972 κάηκε το πελεκούδι με το συνέδριο τών Δημοκρατικών και η Ραλλίδη αποφαίνεται πώς η νεολαία είχε ήδη αποσυρθεί; Η Ραλλίδη είδε μόνο "αποβλάκωση τής νεολαίας που συγκεντρώθηκε" στα χωράφια τού Μαξ Γιάσγκερ.
Ασε δε που βρήκε κι ότι παραλείπουν το "έρωτα" από το "τρείς μέρες διασκέδασης, μουσικής, και έρωτα" γιά "λόγους ταρτουφικής ευπρέπειας"! Δεν γνωρίζει κάν ότι το αγγλικό "love" μπορεί αναλόγως συμφραζομένων να σημαίνει είτε σεξ είτε αγάπη. (Ο αγγλικός όρος "agape" παραπέμπει σε κάτι άλλο, πλησιέστερο στο πνευματικό & θρησκευτικό.) Αλλα αντ'αλλων προκειμένου να χτυπήσουμε το αμερικάνικο προϊόν. Αχ, ο πολιτικός φανατισμός κάνει και γράφουμε πολλές φορές ντροπιαστικά πράματα.
Φώντας Τρούσας
Δεν συμφωνώ. Το Γούντστοκ ήταν η υπογράμμιση του τέλους όλης αυτής της ιστορίας. Συνέπεσε με τους φόνους της μάνσον φάμιλι, ακολούθησε το άλταμοντ, πέθαναν το 1970 Χέντριξ, Τζόπλιν, όλα είχαν σχεδόν τελειώσει. Κάτι ξεθυμάσματα απέμεναν, όπως θα έδειχνε κι ιστορία. Εγώ προσωπικά τα θεωρώ προχωρημένα αυτά να γράφονται σε ελληνικά περιοδικά το 1971, όταν κανείς στην Ελλάδα δεν καταλάβαινε τι στα αλήθεια συνέβαινε εκεί πέρα. Όλοι αυτοί πετρίδηδες κ.λπ. είχαν άγρια μεσάνυχτα. Μόνον αυτοί οι προοδευτικοί να τους πούμε και οι κάπως πιο ελευθεριακοί (ο Ελληνιάδης κάτι λίγο, ο Φαληρέας, η Ραλλίδη, ή και η Μαστοράκη ακόμη το '74) ψαχνόντουσαν και προσπαθούσαν να καταλάβουν τι συνέβαινε. Οι άλλοι μυρίκαζαν τα τοπ. Οτιδήποτε λέγεται ή υπονοείται εκείνη την εποχή από Έλληνες, σ' αυτά τα θέματα, έστω και συμπτωματικά αν λέγεται, εγώ το θεωρώ καίριο.
Konstantinos Kottis
ΔιαγραφήΜαζί με τα καλά του, πόσο κακές και εμπαθείς κριτικές έχω διαβάσει στο Σύγχρονο Κινηματογράφο;
Φώντας Τρούσας
Υπάρχουν 2 περίοδοι του περιοδικού. Η μία επί χούντας και η άλλη επί μεταπολίτευσης. Η πρώτη περίοδος είναι η καλή για μένα. Μετά έπεσε.
Konstantinos Kottis
Ο Ραφαηλίδης ήταν άριστος γραφιάς και γνώστης των τεχνικών του σινεμά, ούτε λόγος. Αλλά οι εμπαθείς και απαξιωτικές κριτικές και το πνεύμα του "δεν χρωστάω καλό λόγο σε κανένα" υποβάθμιζαν το τελικό αποτέλεσμα.
Φώντας Τρούσας
έγραφε για πολλές ταινίες καλά λόγια
Alexandros Stamatios Fotias
Προφανώς δε σκαμπάζανε από μουσική...
Mike Beles
Τόσοι σινεφίλ. .μαζεύτηκαν στην Ελλάδα ??...βλέπουν ότι σαβουρα. κυκλοφορει....και τους πείραξε ο Σμαραγδής
Vassilis Serafimakis
Eχει τόσο πολύ κρύο ντούς μέσα το βιβλίο «Ροκ, Ελληνικό Ροκ, Κοινωνία και Πολιτική στη Μακρά Δεκαετία του ’60» πού ίσως πρέπει να διαβάζεται μόνο μέσα σε καύσωνα!
Πέρα από τ'αστειάκια, διαβάζει κανείς μέσα αναφορές σε κείμενα τού παρελθόντος που σήμερα φαίνονται απίστευτα -- διότι άλλο η άποψη πχ γιά το τι σήμαινε πολιτικά, κοινωνικά, καλλιτεχνικά το Γούντστοκ και άλλο ο καταλογισμός προθέσεων με βάση ιδεοληψίες και χωρίς καμμιά ένδειξη.
Διαβάζουμε πιό κάτω πχ ότι οι διοργανωτές σκοπεύανε να βγάλουνε λεφτά από το φεστιβάλ ("Υπήρχε η πρόθεση τού κέρδους; Οπωσδήποτε ναι.") Τι λες ρε μεγάλε; Εγώ δεν ξέρω κανέναν στην ιστορία να έστησε μουσική εκδήλωση με σκοπό να μπεί μέσα! "Γεμίσαν τα συρτάρια μερικών με μάνεϋ", συνεχίζει με εισαγγελικό θυμό. Πλουτίσαν, λέει, οι "κεφαλαιούχοι διοργανωτές". Αυτά περί Γούντστοκ το 1971, προτού δηλαδή γεννηθούν τα οργανωμένα από εταιρείες (δίσκων αλλά και άλλες) φεστιβάλ, τύπου Coachella, από τη σπορά τού Γούντστοκ.
Ετσι γίνεται όμως άμα γράφεις χωρίς να έχεις ψάξει, να έχεις διασταυρώσει, να έχεις ρωτήσει και να έχεις διαβάσει (κάτι πέρα από θεωρία!). Διότι το θέμα είναι όντως *πολύ ενδιαφέρον* και όντως μπορεί να συνδεθεί με κοινωνική/οικονομική ανάλυση. Bλ πχ το φεστιβάλ Coachella πού ξεκίνησε από το πάθος κάτι πανκιών με λατρεία σε Pearl Jam και κατέληξε (μετασχηματίστηκε, εξαγοράστηκε) στα χέρια τού corporate rock.
Το Γούντστοκ, εν συντομία, το οργανώσαν κάτι τυποι με διαφορετικές έκαστος φιλοδοξίες: μικροεπιχειρηματίας ιδιοκτήτης στούντιο, ροκάς οργανωτής συναυλιών, γόνος πλούσιας οικογένειας που έβαλε το λεφτά. Με ένα business plan επιεικώς αστείο πηγαίνανε να βγάλουνε χρήματα αν ο γεωργός τούς έδινε τζάμπα τα χωράφια του, αν δεν μπαίναν μέσα πάρα πολλοί τζαμπατζήδες, αν δεν ζητουσαν πολλά λεφτά τα συγκροτήματα, αν, αν, αν. (Μόνοι τους αναγκαστικά βλέποντας κυριοκεκτικά 10πλάσια κόσμο να έρχεται το γυρίσαν σε free festival - ένας "στυγνός επιχειρηματίας" θα ακύρωνε την εκδήλωση. Ή θα καλούσε την αστυνομία. Τα έχουμε δεί.)
Οι αριθμοί είναι σαφείς: To Γούντστοκ ήταν μία κολοσσιαία οικονομική αποτυχία - κι οι διοργανωτές σωθήκανε και δεν πτωχεύσανε *μόνο* λόγω τής ΤΑΙΝΙΑΣ, από τα ποσοστά τής οποίας μπορέσανε μετά μιά 10ετία να ξεχρεώσουν.
Φώντας Τρούσας
το κείμενο του Ζερβονικολάκη είναι πολύ καλό, γιατί πιάνει μια ρεαλιστική πλευρά του θέματος, που είναι η οικονομική. Εξάλλου λέει και για την ταινία, που θα απέφερε τα κέρδη τελικά. Επίσης σημαντικό είναι το ότι διαχωρίζει τον κόσμο (που ήταν αγαθός) από τους διοργανωτές, που είχαν και άλλα στο νου τους.
Vassilis Serafimakis
ΔιαγραφήΑδυνατώ να καταλάβω πώς είναι δυνατόν ο Ελληνας κριτικός το 1971 να ξέρει τι είχαν στο νου τους οι Αμερικανοί διοργανωτές. Χωρίς να αναφέρεται σε κάποια στοιχεία, σε κάποια δικά τους λόγια πχ από συνέντευξη, ή σε μαρτυρίες προσώπων τού χώρου. Γιά μένα προδικάζει προθέσεις - κάτι απαράδεκτο γιά σοβαρή κριτική.
Φώντας Τρούσας
Το θέμα είναι ότι μάντευε σωστά. Οι προθέσεις ήταν προφανείς. Δεν χρειάζονται στοιχεία, για να καταλάβεις πέντε βασικά πράματα. Επίσης είναι λάθος να κρίνονται αυτά τα κείμενα με τα σημερινά δεδομένα. Πρέπει να τα δεις στην εποχή τους.
Vana Kavvadia
Εγώ θα ήθελα να αφιερώσω στους κριτικούς που τον κράζουν το θέατρο του αίματος, όπου ο Vincent price, ηθοποιός του shakespear cànon επιστρέφει from beyond και με τρόπους που παραπέμπουν στο έργο του βάρδου, ξεπαστρεύει κριτικούς που τον εγκαλούσαν για έλλειψη προτυτυπιας, απολύτως πρωτότυπους τρόπους. Οχι λάτρης του σινεμά του Σμαραγδή, αλλά το θεωρώ τουλάχιστον αστείο πένες να αναλώνονται σε χωρατά και κακιουλες να σκάνε εν χώρο να μας πείσουν με εντελώς τυποποιημένα επιχειρήματα (που έχουν απλά ένα κάποιο δίκιο μέχρι ενός σημείου) ότι 5 αράδες στο ποδάρι έχουν κάποιο νόημα μεγαλύτερο από ένα έστω μέτριο κινηματογραφικό έργο
Manos Katsoulis
Το "κελί μηδέν" (1975) και "καλή σου νύχτα κυρ Αλέξανδρε" (1981) είναι αριστούργηματα, οι υπόλοιπες ταινίες του αφορούν άλλο κοινό
Vasilis Sotiropoulos
Αριστουργήματα;;;;;!
Niki Limnioti
και τα δύο είναι πράγματι πολύ καλά. Το ίδιο και τα επεισόδια του Η δε πόλις ελάλησεν, όπως και το επίσης τηλεοπτικό "Σιγά, η πατρίδα κοιμαται". Κι ο Καβάφης του δεν είναι κακός. Τα υπόλοιπα δεν βλέπονται.
Σχόλια από το fb στο ποστ "Όλα όσα έχω γράψει για τον Γεράσιμο Λαβράνο, την τελευταία 20ετία (μαζί και κάποιες νέες πληροφορίες), θα τα βρείτε στο «100 Χρόνια Ελληνική Τζαζ»"...
ΑπάντησηΔιαγραφήGeorge Floudas
Το βρήκα στα Γιάννενα και το αγόρασα.
By the way
Τι δισκάρα είναι αυτή του Λαβράνου Φώντα!!
Φώντας Τρούσας
Να αγοράσεις και το βιβλίο - να μας στηρίξεις. Εκτός αν αγόρασες το βιβλίο, οπότε ok!
George Floudas
το βιβλίο βρε βρήκα στα Γιάννενα.
Του Λαβράνου δε βρίσκεται σε νορμάλ τιμή ούτε με τάμα στην Τήνο!
Φώντας Τρούσας
To CD που βγάλαμε με το Jazz & Τζαζ όλο και κάπου θα βρίσκεται. Το ορίτζιναλ βινύλιο τι να το κάνεις? Θα πληρώσεις ένα κάρο λεφτά και θα είναι και "σκοτωμένο"...
George Floudas
το έχω το cd αλλά είμαι άρρωστος με τα βινύλια.
Εδώ ένας τυχαίος τοίχος
Stratis Agelos
Δισκάρα
Που να ακούσεις The Human League,Bauhaus, Alan Vega, The Cramps, The Waterboys, ThePop Group, την σκηνή του Manchester και άλλα χιλια που βαριέμαι να γράφω με τις ωρες. Δεν είναι ροκ είναι κάτι αλλο, αλλά θα σου ανοίξουν καινούριους οριζοντες και θα βγάλουν πολύ γράσο απο
ΑπάντησηΔιαγραφήτὰ ὦτα
ΑπάντησηΔιαγραφή