Πέμπτη 2 Ιουλίου 2015

πέρα από τα «ΝΑΙ» και «ΟΧΙ»

Τις τελευταίες 4-5 μέρες έχω παρακολουθήσει τόση τηλεόραση, όση δεν είχα παρακολουθήσει τον τελευταίο χρόνο – βασικά τα αντιδραστικά κανάλια MEGA και ΣΚΑΪ. Ξενυχτώ μπροστά στο γυαλί, με αποτέλεσμα να μένουν άλλα κείμενα πίσω. Επειδή το έχω συζητήσει μ’ ένα δυο-φίλους, που γράφουν, λέω πως… και μ’ εκείνους το ίδιο συμβαίνει. Μας έχει πάρει όλους η μπάλα. Οι μέρες και οι ώρες είναι κρίσιμες ή περίπου κρίσιμες, και λίγοι πλέον ενδιαφέρονται να ακολουθήσουν (στην πράξη ή στις κουβέντες) την προ-δημοψίσματος καθημερινή ατζέντα τους. Εντάξει, ο καθείς διαμορφώνει το χρόνο του όπως εκείνος θέλει, κι εγώ, μέσα σ’ αυτόν τον πανικό, βρήκα τη διάθεση και το κέφι, χθες βράδυ, να τσιτώσω το στερεοφωνικό (στη μέση του volume εννοώ) ακούγοντας προπολεμικά τραγούδια του Μάρκου Βαμβακάρη. Ήταν κάθαρση!

Όπως έγραψα και σε προηγούμενο κείμενο («ο Τσίπρας άργησε») το δημοψήφισμα αποτελεί, κατά τη γνώμη μου, ένα άκαιρο επεισόδιο στο σίριαλ της διαπραγμάτευσης των τελευταίων μηνών. Έπρεπε να είχε γίνει νωρίτερα, υπό σοβαρές προϋποθέσεις, κάτω από λιγότερο εκβιαστικά διλήμματα και όχι, τώρα, υπό την πίεση του διαμορφωμένου εκρηκτικού σκηνικού (κλείσιμο τραπεζών κ.λπ.). Παρά ταύτα, εγώ θα πω πως ποτέ δεν είναι αργά για μιαν αλλαγή πλεύσης συνολική, που θα μπορούσε κάποια στιγμή να μας βγάλει από το αδιέξοδο. Να γίνουμε δηλαδή ένα κανονικό κράτος, με κανονικούς πολίτες, με δημόσιο τομέα που να δικαιολογεί την αποστολή του (γιατί τώρα δεν την δικαιολογεί) και μ’ έναν ιδιωτικό τομέα, ο οποίος, στα υψηλά κλιμάκιά του, να μην νταραβερίζεται με το κράτος ξεπουπουλιάζοντας το δημόσιο χρήμα, και στα χαμηλά του να διαπνέεται από ένα αίσθημα αποστολής και αλληλεγγύης (μέσα στα πλαίσια τού «με σκοπό το κέρδος»). Μιαν υγιή επιχειρηματικότητα, δηλαδή, που να υπακούει σε γραπτούς και άγραφους νόμους.

Με το δημοψήφισμα –ακόμη κι έτσι όπως γίνεται, κάτω απ’ αυτές τις εξαιρετικά τεταμένες συνθήκες– έχω την αίσθηση πως αχνοφέγγει στο βάθος κάτι πολύ σοβαρό και κρίσιμο. Ένας απαραίτητος όσο και ποθούμενος κοινωνικός μετασχηματισμός. Ένα ξεβόλεμα των πάσης φύσεως βολεμένων.

Δεν ξέρω τι νόημα δίνει ο καθένας στο «ΝΑΙ» και στο «ΟΧΙ», αλλά το «ΝΑΙ» δεν μπορεί να είναι με τίποτα ένα «ναι» στο κράτος της Μεταπολίτευσης (έτσι όπως το διαμόρφωσαν η Δεξιά και το ΠΑΣΟΚ). Σ’ αυτό το «τέρας», που διαλύεται, μέρα με τη μέρα, με πάταγο (το σοκ με τα 60άρια είναι μεγαλύτερο για τους ΔΥ, παρά για τους συνταξιούχους). 
Αν οι δημόσιοι υπάλληλοι από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο δεν καταθέσουν στο… ταμείο όλα μα όλα τα προνόμιά τους (που είναι ακόμη, θεωρητικώς, άπειρα) τίποτα καλό δεν πρόκειται να συμβεί σ’ αυτόν τον τόπο, στο άμεσο μέλλον. Και παράλληλα, αν η αστική τάξη, που έχει ρίξει στην τηλεοπτική αρένα για το «ΝΑΙ» όλα τα ατάιστα «σκυλιά» της (υιός Μητσοτάκης, Άδωνις, Βορίδης, ορισμένοι ποταμίσιοι πολιτευτές και κάποιοι σώγαμπροι «οικογενειών»), δεν αποφασίσει, με το καλό ή με το κακό, να φέρει πίσω τα κλεμμένα των τελευταίων 40 χρόνων (ό,τι μορφή και αν έχουν πάρει, πλέον, αυτά) δεν πρόκειται να δούμε, ποτέ, θεού πρόσωπο.

Φοβάμαι, δηλαδή, πως η Ελλάς επιβάλλεται να φθάσει άμεσα στον πάτο, ώστε να μπορέσει κάποια στιγμή να ξανασηκωθεί και να ξαναπερπατήσει. Πρέπει να καταστρέψεις για να χτίσεις, όταν όλα είναι παντού χτισμένα… Οφείλουμε να βοηθήσουμε, όσο επώδυνο κι αν είναι για τον καθέναν από εμάς, να ξεκαθαρίσει το τοπίο. Άμεσα, γιατί ο χρόνος τελείωσε. Και αυτό απαιτεί πλατιά όσο και πάνδημη κοινωνική συμφωνία, που θα στέκεται υπεράνω των κυριακάτικων «ΝΑΙ» και «ΟΧΙ».

«Ο στείρος αρχαϊσμός, η φορμαλιστική προγονοπληξία που κυριάρχησε σ’ όλο το Γένος, λυτρωμένο και αλύτρωτο, ύστερα από το ’21, είναι αποτέλεσμα της λαϊκής αδυναμίας. Ανάσταση της Αρχαίας Ελλάδας, Βυζαντινο-χριστιανική παράδοση και Μεγάλη Ιδέα, δηλαδή πολιτική ανασυγκρότηση της βυζαντινής αυτοκρατορίας, είτανε το παράξενο ιδεολογικό τρίπτυχο(…). Κάτω από την γοητευτική ακτινοβολία του κρύβονταν υψηλά συμφέροντα…».
Δ. Αλεξάνδρου (Δημήτρης Γληνός) «Πλάτωνος “Σοφιστής”» [Εκδοτικός Οίκος Ιωάννου & Π. Ζαχαροπούλου, Αθήναι 1940] 

Αυτά πληρώνουμε ακόμη. Τη «λαϊκή αδυναμία» και τα «υψηλά συμφέροντα». Έως πότε; 

21 σχόλια:

  1. Από τις πιο ψύχραιμες και ρεαλιστικές απόψεις που έχω διαβάσει τις τελευταίες ημέρες. Μακάρι να σκέφτονταν περισσότεροι με τον τρόπο αυτό.

    Β.Α.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλημερα.Ωραιο,μεστο,ωριμο και πανω από’όλα ψυχραιμο.Σου ειπα και πριν ότι το προβλημα της αριστερας(μιας όπως λενε εχουμε πρωτη φορα αριστερα στη χωρα) ηταν παντα η απουσια ανιχνευσης του ανθρωπινου ενστικτου προ της πραξης.Με σχεδιο μονο την θεωρια μας(που γινεται συχνα αστικος λαικισμος) πορευομαστε με ορμη και παθος.Και αν δεν σου κατσει ρε αδελφε αυτη η σταση, η ταση στις μαζες?Ε σου λενε κάθε επανασταση δεν πιανει.Παμε γι’αλλα.Τοσο απλα. Απουσια κάθε αλλου σχεδιου και ευελιξιας.Το δημοψηφισμα(όχι ως εργαλειο) αλλα αυτό που θα γινει σε λιγες ωρες κατ’εμε είναι η αποδειξη ανωριμοτητας της’’αριστερας’’ και η διαρκης παλη με τα εσωτερικα της φαντασματα.Να’σαι καλα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πολύ καλή και αναλυτική η αναφορά σου για τη σημερινή κατάσταση στην Ελλάδα, Φώντα, αλλά εγώ πιστεύω ότι δεν θα πιάσει η Ελλάς πάτο αλλά όπως πάντα τα τελευταία χρόνια πάτο θα πιάσουν τα ασθενέστερα και πιο φτωχά στρώματα της κοινωνίας, όπως επίσης πάτο θα πιάσουν τα δικαιώματα της εργατικής τάξης και των ευπαθών ομάδων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Φοβάμαι, δηλαδή, πως η Ελλάς επιβάλλεται να φθάσει άμεσα στον πάτο, ώστε να μπορέσει κάποια στιγμή να ξανασηκωθεί και να ξαναπερπατήσει. Πρέπει να καταστρέψεις για να χτίσεις, όταν όλα είναι παντού χτισμένα… Οφείλουμε να βοηθήσουμε, όσο επώδυνο κι αν είναι για τον καθέναν από εμάς, να ξεκαθαρίσει το τοπίο. Άμεσα, γιατί ο χρόνος τελείωσε. Και αυτό απαιτεί πλατιά όσο και πάνδημη κοινωνική συμφωνία, που θα στέκεται υπεράνω των κυριακάτικων «ΝΑΙ» και «ΟΧΙ».

    αγαπητε φωντα δεν μπορω να συμφωνησω περισσοτερο
    χρηστος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Φώντα ωραίο κείμενο, αλλά τι ακριβώς είναι πάτος; Για εμένα είναι η Συρία και η Ουκρανία - εντάξει δεν φτάσαμε εκεί και ελπίζω να μην φτάσουμε. Επίσης άλλες αντοχές και καβάντζες έχει ο καθένας.

    Για τα ελληνικά δεδομένα πάντως των τελευταίων 30 χρόνων, η "πρώτη φορά αριστεροακροδεξιά" είναι πάτος και αυτό είναι απίστευτο κατόρθωμα, αν αναλογιστεί κανείς ότι έχει προηγηθεί ΝΔΣΟΚ. Ο στρατός βρίσκεται στα χέρια της άκρας δεξιάς και ο επικεφαλής του λέει παρουσία του αμέριμνου πρωθυπουργού ότι θα προστατέψει την χώρα από τον "εσωτερικό εχθρό", το Συμβούλιο της Ευρώπης (47 χώρες!) πρώτη φορά μετά την χούντα κάνει παρέμβαση για την δημοκρατία στην χώρα και ο λάος, όσο και να μην θέλουμε να το δούμε, είναι διχασμένος και μάλιστα εξαιτίας ενός δημοψηφίσματος που έχει στόχο να εξαπατήσει τον κόσμο (επειδή ξέρει ότι θα το χάσει, δεν ρωτάει το μόνο ουσιαστικό ερώτημα ("Εύρω - όχι ή ναι;") με την ελπίδα ότι θα βρεθούν αρκετοί αφελείς που πιστεύουν ότι το ΟΧΙ σημαίνει παραμονή στο ευρώ/καλύτερη διαπραγμάτευση και όχι δραχμή).

    ΥΓ. Σημείωσε πάντως ότι "ο στείρος αρχαϊσμός, η φορμαλιστική προγονοπληξία που κυριάρχησε σ’ όλο το Γένος, λυτρωμένο και αλύτρωτο, ύστερα από το ’21, είναι αποτέλεσμα της λαϊκής αδυναμίας. Ανάσταση της Αρχαίας Ελλάδας, Βυζαντινο-χριστιανική παράδοση και Μεγάλη Ιδέα" είναι ενσωματομένα στον λόγο των ΟΧΙ (κούγκι, η χώρα που γεννήθηκε η δημοκρατία, γεωστρατηγικές θέσεις, παραλληλισμοί (ανιστόρητοι εννοείται) με ΄21 και Β'ΠΠ κτλ κτλ)

    Νίκος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. «Την προηγούμενη Παρασκευή το βράδυ βρέθηκα με δύο φίλους, όχι ψηφοφόρους του ΚΚΕ, στην προεκλογική ομιλία της Αλέκας Παπαρήγα στο δημαρχείο της Καισαριανής. Ήταν μια μεστή ομιλία, που θα μπορούσε να ελκύσει σε ορισμένα σημεία της (και πάντως όχι στην τακτική των ίσων αποστάσεων ανάμεσα στη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ) και κάποιους μη κομματικούς, από μία πολύ ανθρώπινη και πολύ άνετη τέως γενική γραμματέα.
      Στο τέλος, ο ένας απ’ τους δύο φίλους, κάπως εκνευρισμένος απ’ όσα άκουσε, γυρίζει και μας λέει σε τόνο οξύ (λες και φταίγαμε εμείς!):
      «Το ΚΚΕ έχει τρεις επιλογές. Τέταρτη δεν υπάρχει. Ή πρέπει να κάνει επανάσταση, ή πρέπει να αυτοδιαλυθεί, ή πρέπει να συνεργαστεί».
      Αφού τον καλμάραμε, συμφωνήσαμε πως αν το πρώτο… πάει για τις καλένδες και το δεύτερο δεν ταιριάζει μ’ ένα κόμμα που σε τρία χρόνια θα γιορτάσει την 100ετία του, το τρίτο είναι το μόνο που, μάλλον, χρειάζεται και απαιτούν οι καιροί.
      Κι ενώ παίρναμε την κατηφόρα προς την πλατεία της Καισαριανής, για να πιούμε καμιά ρετσίνα… φτύσαμε τον κόρφο μας καθώς πέρασε απ’ το μυαλό μας μια ενδεχόμενη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με υπουργούς Άμυνας και… Δημοσίας Τάξεως από τους ΑΝΕΛ του Πάνου Καμμένου…».

      Κείμενό μου από το LIFO.gr της 19/1/2015 (έξι μέρες πριν τις εκλογές της 25/1)

      Διαγραφή
  6. Καλημερα,Φωντα.κατι τελευταιο χωρις να σε ξανα ζαλισω.Ο Τσοτσορος-συντροφος κομισαριος των ΕΛΠΑ(ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΕΤΡΕΛΑΙΑ),προσωπικη επιλογη Λαφαζανη αυξησε τις αποδοχες του απο 170.000(οριο φτωχειας) σε 280.000(λιγο ποιο αξιοπρεπες),ενω διπλα του ο αλλος πεθανει για το πενηνταρικο.,στη σειρα.Πρωην συντροφοι συντροφισες ψυχραιμια.Σε πεντε μηνες?Αντισταθειτε.Μην πουλατε την ψυχη σας στο διαλο τακα τακα.ΟΥΣΤ ΥΠΟΚΡΙΤΕΣ ΛΑΙΚΙΣΤΕΣ.!Καλημερα τα λεμε μ.δ(μετα δημοψηφισματος).Υ.Γ Ευχομαι να πουμε πολλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Εύχομαι να μην πέσουμε στην παγίδα του διχασμού, ας προσπαθήσουμε να βάλουμε στην άκρη τις κομματικές κραυγές και ενωμένοι να δούμε το καλό του τόπου μας! Η μεγαλύτερη αγωνία μου είναι αυτή και όχι αν στις τσέπες μας θα έχουμε ευρώ η δραχμές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. STAGON
    Νομίζω πως οι ''θεσμοι'' το εχουν πει ξεκαθαρα: απώτερος στοχος της άρνησής τους να δεχθούν το τελευταίο (μνημονιακό) πακέτο της κυβέρνησης, είναι η παραδειγματική τιμωρία ενός λαού για την επιλογή του στις προηγούμενες εκλογές, αλλά και ο δια του παραδείγματος συνετισμός οποιουδήποτε άλλου θα προσπαθούσε να επιχειρήση κατι ανάλογο.
    Δεκάρα δεν δίνουν για τον εκσυγχρονισμό του κράτους την πάταξη της γραφειοκρατίας τις νέες τεχνολογίες την λειτουργία της δικαιοσύνης την διαφάνεια. Αρνήθηκαν να δεχθούν ακόμη και την φορολογία του τζόγου και της αδειοδότησης της τεχνολογίας 4G, ούτε φυσικά την αύξηση της φορολογίας στις επιχειρήσεις με μεγάλα κέρδη, ενώ αντίθετα πηγαν να βάλουν χέρι στην φαρμακοβιομηχανια και τον τουρισμό.
    Έλλειμμα δημοκρατίας και στυγνός οικονομικός καταναγκασμός χαρακτηρίζουν τον σημερινό σκληρό πυρήνα της ΕΕ, και αυτό γίνεται ολοένα και πιο ολοφάνερο (και με την στάση που κρατάν στο Ελληνικό ζήτημα) σε όλες τις κοινωνίες της Ευρώπης, σαν μια ουσιαστική αδυναμία, αυτού του σκληρού πυρήνα να διαχειριστεί τις τύχες όλων αυτών των λαών.
    Οσο για το εσωτερικό, δίνεται μια μάχη απο τα κρατικοδίαιτα τα πελατειακά και τα επιδοτούμενα συμφέροντα, για να μη αλλάξει τίποτα (να επιβεβαιωθεί και η θεωρίας της αριστερής παρένθεσης).
    Οσο αφορά το ΝΑΙ και το ΟΧΙ αν το δεις μέσα ή έξω απο την Ευρώπη ('οπως θέλουν και οι δανειστές) είναι όντως διχαστικό, αν όμως ιδωθεί σαν αλόγιστη συνέχιση ή οχι της λιτότητας δεν νομίζω πως είναι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μπορείς να το εξηγήσεις λίγο αυτό, πώς θα σταματήσει η λιτότητα με το όχι;


      ΥΓ1. Γιατί να ενδιαφερθούν οι "θεσμοί" για την γραφειοκρατία και τον εκσυγχρονισμό του κράτους; Δεν είναι η ελληνική κυβέρνηση, οι δανειστές είναι...

      ΥΓ2. Καλά κάνουν και αρνούνται να δεχθούν φορολογία στον τζόγο και τα άλλα κουφά που προτείνει η ψεκασμένη αριστεροακροδεξιά.
      Ποιος πιστεύει στα σοβαρά ότι το ελληνικό κράτος είναι σε θέση να συλλέξει αξιόπιστα φόρους;

      Νίκος.

      Διαγραφή
  9. Εγώ αναρωτιέμαι οι ξένοι μόνοι τους μας έδωσαν τα δάνεια? Αυτά τα δάνεια δεν έχουν την υπογραφή των ελληνικών κυβερνήσεων? Γιατί νομίζουμε ότι πάντα οι κακοί ξένοι θέλουν μόνο το κακό μας? Ας φροντίσουμε ως Έλληνες να μη χρειαζόμαστε αυτά τα δάνεια και τότε μόνο θα έχουμε πραγματική εθνική κυριαρχία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. ΣΚΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΔΟΣΙΛΟΓΟΙ!!
    φώντα εύγε για την στάση σου,κκε είσαι τελικά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητέ Ανώνυμε, όποιος έχει την αποψή του είναι ντε και καλά δοσίλογος? Αυτές οι λέξεις δε βοηθάνε για την ενότητα του ελληνικού λαού που τόσο έχουμε ανάγκη ως χώρα για να μπορέσουμε να διεκδικήσουμε το δίκιο μας διεθνώς έναντι των ξένων. Όλοι στον ίδιο τόπο γεννηθήκαμε και ζούμε δεν πρέπει να κάνουμε διαγωνισμό για το ποιος είναι πιο πατριώτης από τον άλλο, όπως εσύ θέλεις το καλό της χώρας, το ίδιο θέλω και εγώ επειδή και οι δύο θα συνεχισουμε να ζούμε στην Ελλάδα και δεν πρόκειται να φύγουμε για τη Χονολουλού! Σου εύχομαι να είσαι καλά και προπάντων ψύχραιμος!

      Διαγραφή
  11. Οι λέξεις «δωσίλογος», «γερμανοτσολιάς», «φασίστας» κ.λπ. έτσι όπως χρησιμοποιούνται στον καθημερινό λόγο έχουν χάσει πια το νόημά τους και προξενούνε μόνο γέλια.
    Το λεκτικό μας οπλοστάσιο πρέπει λίγο να το περιφρουρήσουμε, ώστε εκείνα που λέμε να έχουν ένα νόημα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. καλησπερα,
    με αφορμη το δημοψηφισμα , εγραψα καποιες σκεψεις μου και τις εστειλα σε φιλους. σκεφτηκα να τις δειξω κι εδω μιας και ειναι ο μονος χωρος -εξω απο τον προσωπικο μου- που βρισκω λογο εκθεσης.
    ευχαριστω
    Δ.Φ. (προφανως το ονομα μου ειναι στη διαθεση σου)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. 1/2

    Αποφασεις 4/7/2015

    Όταν κατι εμφανιζεται μπροστα μου δεν βιαζομαι.
    Ξερω πως το βλεπω κι όμως αυτό δεν σημαινει πως είναι εκει.
    Ξερω πως αντιλαμβανομαι τη μορφη του κι όμως δεν σημαινει πως ετσι είναι.
    Ξερω πως αυτό που ξερω δεν είναι βεβαιο.
    Κι όταν κατι εμφανιζεται μπροστα μου δεν βιαζομαι.
    Ξερω πως η αληθεια δεν είναι ο σκοπος μου.

    Όταν κατι εμφανιζεται μπροστα μου δεν βιαζομαι.
    Αυτό που εχει, νομιζω, σημασια είναι η σχεση μας.
    Οι θεσεις είναι αμφιβολες.
    Μεταβλητες.
    Η σχεση που θα εχουμε είναι αυτό που με νοιαζει.
    Γι αυτό δεν βιαζομαι.
    Γιατι δεν ενδιαφερομαι για μενα.
    Δεν ενδιαφερομαι για κεινο.
    Ενδιαφερομαι για τη σχεση μας.

    Ξεκιναω να γραψω κατι και τελικα δεν βρισκω λογο.
    Αυτοι που συμφωνουν θα συμφωνησουν και αυτοι που διαφωνουν θα διαφωνησουν.

    Αυτό που εχει ξεχωριστη σημασια είναι η ερωτηση.
    Για μενα η ερωτηση είναι παντα η σχεση .
    Όχι εγω . όχι το αντικειμενο.
    Η σχεση μας.

    Το ναι και το όχι είναι τιμες που παιρνει η απαντηση σε μια ερωτηση που αποζηταει ένα ναι ή ένα όχι.
    Όταν όμως η τιμη που θα δωσω στην απαντηση μου , εκφραζει περισσοτερα, τοτε αυτό που εχει σημασια είναι να βρω τις ερωτησεις.
    Όταν εμφανιστηκε η ερωτηση, εμφανιστηκαν , ηδη προετοιμασμενοι, πολλοι για να μου υποδειξουν το συνολο των ‘κρυφων’ ερωτησεων.
    Οι ιδιοι επιδιωκουν με τροπους προφανεις να μου υποδειξουν και τις απαντησεις.
    Ουσιαστικα , γιατι αυτό εχει σημασια και αυτό είναι που παραγει απαντησεις, θελουν να μου υποδειξουν τις σχεσεις μου.
    Και να τις καθορισουν.

    (συνεχεια...) Δ.Φ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. 2/2

    Η σχεση που είναι πιο ευκολο να διαμορφωθει , φαινεται πως είναι αυτή της ανασφαλειας και του φοβου.
    Φαινεται πως αυτή βρισκει υποδομη στην ανθρωπινη φυση.
    Γαντζωνεται ευκολα και στη συνεχεια σαν ξενιστης καταλαμβανει τον εαυτο .
    Είναι μια σχεση που κυριολεκτικα αυτοαναιρειται, αφου το μονο που απομενει από αυτή τη σχεση μας με τα πραγματα, είναι ο φοβισμενος εαυτος που δεν απευθυνεται πουθενα και τιποτα δεν ξεχωριζει.
    Ο φοβος είναι μια πολύ δυνατη σχεση.
    Κανει τα πραγματα ιδια.
    Τους παιρνει το βαθος και την υφη.
    Όλα είναι απλοποιημενα και οδηγουν σε ένα τελος. Στον εαυτο.
    Όταν η σχεση με τα πραγματα είναι ο φοβος τοτε οι απαντησεις είναι προφανεις και βιαστικες.

    Κι ετσι όταν εμφανιζεται μπροστα μου η ερωτηση δεν βιαζομαι.
    Και η απαντηση μου όταν ερθει δεν είναι αυτή που οριζουν οι αλλοι.
    Ακομα και οι απαντησεις των αλλων ξερω πως δεν είναι αυτές που φαινονται.

    Εξαλλου η αληθοφανεια είναι η επιφαση της πραγματικοτητας.
    Είναι ο πιο παραγωγικος τροπος να προκαλεσεις το τελειο εγκλημα.
    Η αληθοφανεια είναι αυτό που καποιος ζει χωρις να υπαρχει. Και για αυτό ακριβως το κανει να υπαρχει.
    Η αληθοφανεια κανει την πραγματικοτητα να αλλαζει και να παιρνει την μορφη και τελικα το περιεχομενο μιας αλλης περιποιημενης εκδοχης της. Ψευτικη και τελικα τοσο αληθινη.
    Για να καθοριστει από αλλους η τιμη της απαντησης μας , το μονο που χρειαζεται είναι να κατασκευαστει μια συγκεκριμενη σχεση μεταξυ του εαυτου και της πραγματικοτητας. Η σχεση της αληθοφανειας.
    Τοτε η πραγματικοτητα παυει και γινεται μια διαχειρισιμη αντικειμενικοτητα.

    Για αυτό δεν βιαζομαι.
    Και στην ερωτηση που εμφανιζεται μπροστα μου δεν ειμαι προκατειλημμενος.
    Βρισκω τον χρονο στη σκεψη μου και βρισκω τον χρονο στην πραγματικοτητα.
    Και βλεπω με ολους τους χρονους και τους τροπους.
    Γιατι η απαντηση μου τελικα θα είναι η μία ή η άλλη.
    Αλλα το νοημα της θα είναι αυτό που εχει σημασια.
    Γιατι αν δεν ορισω εγω το νοημα τοτε η απαντηση μου δεν θα είναι απαντηση, αλλα ένα κομματι σιωπης.
    Και η πραγματικοτητα μου θα είναι γεματη αληθοφανεια και για αυτό τελειως αδεια.
    Το νοημα δεν είναι κατι που δεσμευει τα πραγματα εξω από μενα.
    Όμως είναι κατι που οριζει τη σχεση μου με αυτά.
    Είναι αυτό που δινει υποσταση στην πραγματικοτητα γυρω μου. Και τελικα είναι ο τροπος να ειμαι μερος της πραγματικοτητας. Να ειμαι πραγματικος.

    Βεβαια η αληθοφανεια θα αντισταθει.
    Όταν ο φοβος εχει γινει η σχεση μου με τα πραγματα , τοτε η επισημανση πως ανεξαρτητως νοηματος η απαντηση μου θα είναι η μία ή η άλλη, αρα η τιμη της θα είναι πρακτικα μία και συγκεκριμενη, κοινη για ολους, τοτε η προειδοποιηση αυτή θα εχει ένα σκοπο : να καταργησει την παρουσια μου στην απαντηση που δινω, και ετσι να καταργησει τη σχεση μου και τελικα την παρουσια μου στην πραγματικοτητα.

    Είναι μικρες μεταβολες που δινουν στα πραγματα ζωη.
    Είναι καταστασεις που δεν ξεχωριζουν από άλλες. Ωστοσο διαφερουν.
    Για αυτό όταν εμφανιζονται μπροστα μου δεν βιαζομαι.

    Δ.Φ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Σήμερα ψηφίζουμε. Φτάνει η ζύμωση. Φυλάξτε τα σχόλια για κάποια επόμενη (σχετική) ανάρτηση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. μπορούμε να βλέπουμε και την αυτοκτονία πλέον, σαν μια αποδεκτή επιλογή .... (την πραγματική εννοώ)

    ΑπάντησηΔιαγραφή