το βιβλίο του Δημήτρη Μπαγέρη για τον μεγάλο τραγουδιστή ΓΙΩΡΓΟ ΖΩΓΡΑΦΟ

Με συγκινεί αφάνταστα η φωνή του Γιώργου Ζωγράφου (1936-2005). Με ανατριχιάζει. Σε οποιοδήποτε τραγούδι και να την/τον ακούσω. Νοιώθω το σέβας να ξεχειλίζει από κάθε συλλαβή που αρθρώνει, έτσι όπως την αρθρώνει, μιαν ατράνταχτη πίστη σ’ εκείνο που κάθε φορά αποδίδει. Δεν το συναντώ αυτό, συχνά, σε τραγουδιστές – κυρίως γιατί οι πιο τέλειοι από ’κείνους, όσοι έχουν «φωνάρες» εννοώ, διασπώνται σε αλλότρια πρόσωπα μέσα στα χρόνια υπηρετώντας τους εκάστοτε ρόλους.

Με τον Ζωγράφο δεν συνέβη το… αναμενόμενο. Ο ρόλος του υπήρξε ένας και μοναδικός. Να μετατρέπει το πέτρινο ήθος, έτσι όπως εκείνο πήγαζε από τα σωθικά του, σε υψηλή τραγουδιστική τέχνη. Το είχε και ο Ξυλούρης αυτό. Ίσως και μερικοί ακόμη… Ο συνδυασμός μεγάλης φωνής, ήθους και συγκίνησης δεν συναντάται συχνά. Κυρίως γιατί η συγκίνηση, που προϋποθέτει το ήθος, αλλά όχι αναγκαστικώς και τη μεγάλη φωνή (καθότι υπάρχουν μέτριοι φωνητικά τραγουδιστές, που μπορεί να συγκινήσουν), είναι ακριβοθώρητη.

Μπορεί, φυσικά, ο μέγας αυτός ερμηνευτής να πλήρωσε την… εμμονή του να παραμείνει «αμετακίνητος», ενδεχομένως και με την ίδια του τη ζωή (να υπενθυμίσω πως ο ξεχασμένος Γιώργος Ζωγράφος βρέθηκε μόνος του, νεκρός, στο σπίτι του μετά από μέρες), όμως η παρακαταθήκη που άφησε δεν ήταν μικρή… και αυτό θα μπορούσε ενδεχομένως ν’ απαλύνει, στο διηνεκές, την πίκρα των δικών του ανθρώπων. Της κόρης του, των όποιων συγγενών του, των φίλων του.

Ένας τέτοιος φίλος τού Γιώργου Ζωγράφου, ο συγγραφέας και μελετητής τού ελληνικού τραγουδιού Δημήτρης Μπαγέρης, είναι εκείνος που αποφασίζει, δέκα χρόνια μετά το «τέλος», να εκδώσει ένα βιβλίο για τον τρανό τραγουδιστή. Έπρεπε. Ο τίτλος του βιβλίου είναι Γιώργος Ζωγράφος/ Θα πούμε το τραγούδι του που ξεκινά απ’ τον ήλιο και κυκλοφόρησε πριν λίγο καιρό από τις εκδόσεις «Μετρονόμος».

Η συνέχεια εδώ… http://www.lifo.gr/team/book/59208