JOEL HARRISON τζαζ ποικίλων αποχρώσεων

Ο αμερικανός κιθαρίστας (ενίοτε και τραγουδιστής) Joel Harrison είναι ένας συνθέτης-μουσικός που περιφέρεται με πάθος γύρω από την jazz, δίχως όμως να παραβλέπει και τις άλλες (πολλές) «αγάπες» του. Έτσι, όσοι έχουν ακούσει παλαιότερες δουλειές του, π.χ. στην ACT ή εσχάτως στην Cuneiform, σίγουρα θα έχουν διαπιστώσει τις rock, blues, afro, raga και «σύγχρονες κλασικές» αναφορές του, που μετατρέπουν τις ηχογραφήσεις του σε ενδιαφέρουσες «περιπέτειες». Το πιο πρόσφατο άλμπουμ τού Joel Harrison, ως Joel Harrison 5, έχει τίτλο “Spirit House” και κυκλοφορεί αυτό τον καιρό από τις Whirlwind Recordings. Είναι δε ηχογραφημένο στο Berkeley της Καλιφόρνιας τον Απρίλιο του ’13, κατά τη διάρκεια της τότε west coast tour του Harrison, με line-up αποτελούμενη εκ των Cuong Vu τρομπέτα, Paul Hanson μπασούν, Kermit Driscoll μπάσο και Brian Blade ντραμς, φωνή. Το υλικό είναι όλο πρωτότυπο, πλην της διασκευής του “Johnny broken wing”, που είναι σύνθεση του Paul Motian (συμμετείχε ο «θρύλος» σαξοφωνίστας Jim Pepper).

Στο track list του back cover υπάρχει ένα κομμάτι με (*) στο τέλος – είναι το “Some thoughts on Kenny Kirkland”. Ο Kirkland ήταν ένας σημαντικός πιανίστας/ κιμπορντίστας της jazz, που έκανε τρανή καριέρα στα 80s και τα 90s, πεθαίνοντας νέος, το 1998, στα 43 χρόνια του. Ο Harrison τού αφιερώνει μια μπαλάντα (με λόγια δικά του και ερμηνεία από τον Everett Bradley, που έχει συνεργαστεί με τους Bruce Springsteen, Joey Ramone, Carly Simon, David Bowie κ.ά.), προσφέροντας φανταχτερά soli στην κιθάρα, συμπληρώνοντας με hammond. Κάπως έτσι… και το “Some thoughts on Kenny Kirkland” μετατρέπεται σ’ ένα pop άσμα, με την jazz να παρεισφρέει κατά περίπτωση στην εξέλιξή του. Το CD ανοίγει με το περίπου 7λεπτο “An elephant in Igor’s yard”, ένα κομμάτι που κινείται ανάμεσα στο prog-rock και τη σύγχρονη jazz, με τον Blade να επιδίδεται σε δυναμικά γεμίσματα, με τα riffs του Harrison να σκληραίνουν κατά τόπους και τα πνευστά να παίρνουν φωτιά, τοποθετημένα σ’ ένα εκκωφαντικό πλαίσιο (άπιαστος ο Cuong Vu). Το “Old friends” που ακολουθεί ξεκινά σε αργό τέμπο, με την μελωδία να απλώνεται από τα πνευστά, όμως στην πορεία καταλήγει σ’ ένα δυναμικό fusion με το τρίο κιθάρα-μπάσο-ντραμς να αναλαμβάνει τα πρωτεία έως την τελική επαναφορά. Γενικώς, θα έλεγα πως η μελωδία, και η μελωδική ανάπτυξη περαιτέρω, είναι βασική παράμετρος στις συνθέσεις του Harrison, κάτι που διαφαίνεται περίτρανα και στο φερώνυμο “Spirit house” – ο τίτλος αφορά στα μικρά σπίτια (κάτι σαν εκκλησάκια) που υπάρχουν σε τινές κοινωνίες της Ανατολής, λειτουργώντας ως καταφύγιο για τις πνευματικές δυνάμεις που καθοδηγούν τον κόσμο. Το μουσικό σύνολο έρχεται, λοιπόν, εδώ να περιγράψει μιαν αίσθηση πνευματικότητας, τονίζοντας τον μελωδικό διάκοσμο της σύνθεσης, με συμπαγές αλλά συγχρόνως και συναισθηματικό (όπως το λέμε) παίξιμο.

Επαφή: www.joelharrison.com