P. THOMAS ενθυμήματα μιας παλιάς ποπ

Vintage με τον τρόπο του είναι το άλμπουμ “Souvenirs of a Past Life” [Inner Ear Records, 2024] του έλληνα τραγουδοποιού P. Thomas – και όταν λέμε με τον τρόπο του το εννοούμε.

Ο P. Thomas δεν έκανε ένα ρετρό LP, με ήχους του χθες, για να καλλιεργήσει την ψευδαίσθηση πως όλα ήταν ωραία (ή άσχημα) κάποτε, πότε(;), και πως σήμερα είναι απλώς χειρότερα και ασχημότερα. Δεν πρόκειται περί αυτού. 

Το “Souvenirs of a Past Life” δανείζεται κάποια electro ηχητικά μοτίβα από το χθες, για να περιγράψει ένα αστικό σήμερα, κάπως σαν σάουντρακ μιας ταινίας που εξελίσσεται σε μια σύγχρονη απροσάρμοστη πόλη, στα κλαμπ και τα μπαρ της, στα ημιφωτισμένα δωμάτια και τις σκοτεινές αλέες, διαποτισμένη από τους γρήγορους ρυθμούς, τη συναισθηματική υπερένταση, το υφέρπον άγχος και μια μυστηριώδη αχλή, που την διαπερνούν οι τρεμάμενες εκλάμψεις από επιγραφές νέον, και η οποία κάνει τα πρόσωπα να φαίνονται πιο ταπεινά, πιο καθημερινά, λιγότερο βασανισμένα και στο τέλος μια στάλα παραπάνω αισιόδοξα –για κείνο που τους περιμένει ή τους απομένει–, ξεκαθαρίζοντας τα αισθήματά τους ή αποκαλύπτοντας τον έρωτά τους.
Ένα τέτοιο patchwork αναμνήσεων, τοπίων και συναισθημάτων, που σχετίζονται με την πόλη, δεν θα μπορούσε να επενδυθεί καλύτερα παρά μόνο μ’ ένα κλασικό eighties electro, στιβαρό ρυθμικά και με μελωδίες απλές και επαναλαμβανόμενες, τοποθετημένες πάνω σε εξίσου απλά (αλλά δυναμικά) ρυθμικά μοτίβα, και με φωνές που να ακούγονται επεξεργασμένες, σαν να βγαίνουν όχι από κάποιο στόμα, αλλά από κάποια χαραμάδα της σκέψης ή της συνείδησης.
Το “Souvenirs of a Past Life” έχει, ευτυχώς, ένα μόνο ελληνόφωνο κομμάτι, το εισαγωγικό, καθώς όλα τα επόμενα αγγλόφωνα είναι εκείνα, που δείχνουν το ταλέντο του P. Thomas στην κατανόηση του eighties electro και του τρόπου λειτουργίας της αγγλικής γλώσσας, ως φορέα των συγκεκριμένων μηνυμάτων.
Όλα τα τραγούδια (και ορχηστρικά) του P. Thomas έχουν ενδιαφέρον, με το electro να κυριαρχεί φυσικά, με τις στρώσεις από πλήκτρα-σύνθια να τοποθετούνται και να αναπτύσσονται σωστά, με το spoken word (ακούμε έως και James Baldwin, σ’ ένα λόγο του περί πολιτικών αγώνων, δικαιωμάτων, παιδείας κ.λπ.) να είναι απολύτως λειτουργικό, με τους επιμέρους υπαινιγμούς από Tangerine Dream (στο “Souvenirs” π.χ.) να προσθέτουν σε θετικά vibes και με τις electro-punk αναφορές σε κομμάτια σαν τα “Streetwalker” και “A strange happenstance”, που έφερε στη μνήμη μου έως και πρώιμους Villa 21 (το ίδιο θα έλεγα και για το “A reminder”) να δυναμώνουν τα high-lights του δίσκου. Ενός δίσκου, που βασίζεται στο ισχυρό beat και στην αστείρευτη ενέργεια της παλιάς ποπ.
Επαφή: www.inner-ear.gr