o ΝΙΚΟΣ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ και οι… Αφρικανοί

Για τον Νίκο Παπαθανασίου, τον (μεγαλύτερο) αδελφό του Βαγγέλη Παπαθανασίου έχουν γραφεί ελάχιστα πράγματα στην Ελλάδα. Υπάρχουν μερικές πληροφορίες, διάσπαρτες εδώ κι εκεί, αλλά τίποτα συνολικό. Τίποτα, που να τοποθετεί την προσφορά του στο μουσικό στερέωμα. Εδώ, τώρα, δεν φιλοδοξώ κα καλύψω το… χαμένο έδαφος – θα το κάνω κάποια στιγμή στο περιοδικό –, απλώς θέλω να επιστήσω για λίγο την προσοχή σας σε δύο παραγωγές με afro και funky ενδιαφέρον, τις οποίες επιμελήθηκε ο ίδιος, όντας βασικό στέλεχος της ιταλικής Polydor, όπως και της RCA Italiana, στα χρόνια του ’70. Βασικά, αναφέρομαι στο γκρουπ African People, μίαν εξαιρετική πενταμελή ομάδα, η οποία άφησε ένα LP (βγήκε δύο τουλάχιστον φορές), και κάποια 45άρια, πριν εξαφανιστεί από το προσκήνιο. Ήταν η εποχή κατά την οποίαν οι afro ήχοι, ξεπερνώντας τα γεωγραφικά σύνορα της «μαύρης ηπείρου», έσκαγαν κατά κύματα στην Ευρώπη (Γαλλία, Ιταλία, Μεγάλη Βρετανία, Δυτική Γερμανία, Ολλανδία κ.ά.), προκειμένου να ανακατευθούν με την jazz, τη soul, το rock και το a la Santana latin rock, βγάζοντας προς τα έξω ήχους σαν εκείνους των Osibisa, των Assagai, των Asiko, των Funkees, των Matata… Ένα τέτοιο γκρουπ ήταν και οι African People. (Δεν είμαι σίγουρος, βλέποντάς τους στα εξώφυλλα, αν ήταν όλοι Αφρικανοί - μήπως κάποιοι ήταν γιαλαντζί; - αλλά αυτό μικρή σημασία έχει).Οι African People λοιπόν σκάνε στην Polydor το 1970 μ’ ένα 45άρι, στην πρώτη πλευρά του οποίου τραγουδούσαν στην ιταλική το “Montego Bay” των Jeff Barry και Bobby Bloom (επιτυχία για τον Bloom στη Βρετανία, αφού πήγε στο Νο3 το φθινόπωρο του ’70 – υποθέτω πως και στην Ιταλία κάτι ανάλογο θα συνέβη), ενώ στη δεύτερη το “Neanderthal man” των Hotlegs (σύνθεση των Kevin Godley, Lol Creme και Eric Stewart από το 1970 – οι τρεις τους μαζί με τον Graham Gouldman ένα-δυο χρόνια αργότερα θα έφτιαχναν τους 10cc)*. Ο Παπαθανασίου, ως διορατικός παραγωγός (όπως αποδεικνύει η όλη διαδρομή του), «βλέπει» στους African People ένα περισσότερο groovy μέλλον, σπρώχνοντάς τους να ηχογραφήσουν το “Stop Pushing” (1971), LP ιδιαίτερης, θα έλεγα, αξίας. Συμμετέχοντας, συνθετικώς, σε επτά από τα δέκα κομμάτια και τα, κατά τεκμήριον, καλύτερα (“Stop pushing”, “Woman”, “Can’t always be right” – τα δύο πρώτα τα υπογράφει μαζί με τον κιθαρίστα Winston Alwyn Gill, το τρίτο μόνος του), ο Παπαθανασίου και οι Αφρικανοί παρουσιάζουν ένα άλμπουμ, το οποίον έχει απ’ όλα. Tracks, που θα ταρακουνήσουν και σήμερα τα φλόρια, όπως τα τρία προηγούμενα ή το “On the march” (σύνθεση των Titus Tonge και Winston Gill), ωραίες μπαλάντες όπως το “I just want to be friends” (σύνθεση του Νίκου Παπαθανασίου, πνιγμένη στα απόνερα των… Aphrodite’s Child), ή το “Yesterday” (από το οποίο δεν απουσιάζει το scat singing και βεβαίως τα κρουστά). Τι άλλο έκαναν οι African People; Συμμετείχαν στο LP της Patty Pravo “Di Vero in Fondo” παίζοντας στο “Wild world” του Cat Stevens.
Κάτι άλλο δεν γνωρίζω. Όποιος άλλος, ας παρέμβει… Εδώ, μια δισκογραφία τους…LP
1. Stop Pushing – IT. Polydor 2448 002L – 1971
-. Stop Pushing – IT. Polydor Special 2449 004 – 1973 (2 edits)
singles
1. Montego bay/ Neanderthal man – IT. Polydor 2060 011 – 1970
2. On the March/ Moovin’ on – IT. Polydor 2060 018 – 1971
3. No siempre tienes la razon
(το βρήκα στο YouTube - άψογο - δεν ξέρω από που προέρχεται)
Συμμετοχή
1. Patty Pravo – Di Vero in Fondo – IT. Philips 6323 004 L – 1971
(στο “Wild world” του Cat Stevens)
Ένα άλλο ιταλικό(;) σχήμα, σε εγγραφές του οποίου είχε κάνει παραγωγή ο Νίκος Παπαθανασίου ήταν οι Cargo 23. Αυτοί έβγαλαν ένα τουλάχιστον 45άρι για την RCA [PM 3711] τo 1973, στην πρώτη πλευρά του οποίου διασκεύαζαν το “Afrikaan beat” του Bert Kaempfert (afro, lounge και rock στοιχεία σε παράταξη), ενώ στo flip side υπήρχε επίσης ένα κομμάτι με afro χαρακτηριστικά, το “Rejna bella”, στο ίδιο πάνω-κάτω στυλ. Ενδιαφέροντες. Όχι όμως όσο οι African People.

*Τα τραγούδια “Montego Bay” και “Neanderthal man” τραγουδήθηκαν και στην Ελλάδα από τον Gino και την Lucille, εκείνα τα χρόνια.
Πιο συγκεκριμένα, αναφέρομαι στο 45άρι «Εγώ περιμένω εδώ/ Ο άνθρωπος του Νεάντερθαλ» [Polydor 2061 052] από το 1970. Το δεύτερο κομμάτι το τραγουδούν ο Gino με την Lucille.
Επίσης, σε ιδιωτική έκδοση κυκλοφόρησε και το 45άρι “Yellow river/ Montego Bay” [Gino Gudsi Records 20010] υπό τον Gino (μάλλον το 1970).