BLAX…

Έριξα 2-3 ακροάσεις στη συλλογή “Can You Dig It?” της βρετανικής Soul Jazz, η οποία ανθολογεί το μουσικό αγλάισμα του μαύρου φιλμ, που έσκασε και αναπτύχθηκε στο πρώτο μισό των seventies (1971-1975). (Μαύροι μπάτσοι έφθασε μάλιστα να παίζουν μέχρι και σε ελληνικά φιλμ, όπως είδαμε και στο post για το “Island of Death” του Νίκου Μαστοράκη την 14/6). Υπάρχουν, βεβαίως, κάποιες… παραφωνίες, που αφορούν στις ταινίες “Up Tight!” (1968) του Jules Dassin, στην οποία ο Booker T. είχε γράψει μεν μουσική, αλλά το φιλμ δεν ήταν ολόμαυρη παραγωγή – παρά ταύτα δεν είναι λίγοι εκείνοι που αναγνωρίζουν στη συγκεκριμένη ταινία, έναν πρόδρομο του κλασικού blaxploitation –, “They Call Me Mister Tibbs!” (1970) του λευκού Gordon Douglas, την οποία φάνκισε ο Quincy Jones και “Cotton Comes to Harlem” (1970) του Ossie Davis, ένα ακόμη πρώιμο, με μουσική όμως του λευκού Galt MacDermot (“Hair” και τα λοιπά). Έτσι, τα… κατάμαυρα θέματα που αραδιάζονται εδώ αφορούν στα πρώτα κλασικά “Sweet Sweetback’s Baadasssss Song” του Melvin Van Peebles και “Shaft” του Gordon Parks (1971), για να ακολουθήσουν πολλά και διάφορα. Ανάμεσά τους τα “Superfly”, “Blacula”, “Cool Breeze” (1972), “Shaft In Africa”, “Willie Dynamite”, “Black Caesar”, “Cleopatra Jones” (1973), “Black Belt Jones”, “Foxy Brown” (1974), “Mean Johnny Barrows” (1975), καθώς και το σχετικώς απομακρυσμένο “Blackjack” (1978) του John Evans.
Για τις μουσικές και τα τραγούδια να πω τι; Όταν σ' αυτές/αυτά βάζουν την υπογραφή τους οι Isaac Hayes, Curtis Mayfield, James Brown, Johnny Pate (το απίθανο θέμα, με το open drumming, από το “Shaft in Africa”), Bobby Womack, J.J. Johnson (το μεγάλο score “Willie Dynamite” από τον διακεκριμένο τζαζο-τρομπονίστα), Willie Hutch, Roy Ayers, Dennis Coffey, Grant Green, Edwin Starr, Solomon Burke και όλοι οι υπόλοιποι, πετάω το πληκτρολόγιο, παρακολουθώ κι απολαμβάνω. Δεν είναι καθόλου περιέργο λοιπόν το γεγονός, αυτές οι μουσικές, 35-40 χρόνια αργότερα, ν' ακούγονται τόσο σύγχρονες κι ανθρώπινες, και όχι αναίτια να καταλαμβάνουν – είτε όπως είναι, είτε διασκευασμένες, είτε σαμπλαρισμένες, είτε ως «αναφορές» –, σημαντικό κομμάτι της funky επανεκκίνησης.