Ας ξεκινήσω από τα θέματα έτσι όπως καταγράφονται στις σελίδες…
Ο Σπύρος Σερλεμές στο κείμενό του “Dixie on my mind” γράφει για τις «μουσικές φυλές του αμερικανικού νότου», ο Γιάννης Μουγγολιάς επικεντρώνεται σε δύο πρόσωπα της ECM, την viola player Kim Kashkashian και τον νορβηγό πιανίστα Tord Gustavsen, o Κώστας Παπαθανασίου τα δίνει όλα για το βρετανό σαξοφωνίστα Evan Parker, o Δημήτρης Κατσουρίνης συνομιλεί με τον Andy Noble (από το soul, funk σχήμα των Kings Go Forth), o Βαγγέλης Αραγιάννης επίσης συνομιλεί με την κυρία Carolyn Hume, μία πολύ σημαντική improv-woman από τη Βρετανία που ηχογραφεί για τη Leo Records, o Θανάσης Μήνας εστιάζει στην περίπτωση του «πρίγκηπα» του dub Prince Jammy, ενώ ο Γιώργος Χαρωνίτης γράφει για τη σχέση του Clint Eastwood με την jazz (τον βλέπετε και στο εξώφυλλο), παρέχοντας όλες τις πληροφορίες. Στο Jazz Eye υπάρχουν δικά μου κείμενα για την Maria Markesini, τους Έλληνες Small Blues Trap και Swing Shoes, τους Αυστριακούς Studio Dan και επίσης, το πολύ κατατοπιστικό άρθρο του Νίκου Νικολόπουλου για την ιταλική prog εταιρία Altrock Productions (Yugen, Rational Diet, Mirthkon κ.ά.). Όπως πάντα, παρούσες και όλες οι μόνιμες «στήλες» (δισκοκριτικές, blues boom!, επανεκδόσεις, δισκορυχείον, Πράξεις λόγιας μουσικής, Τζαζ και Λογοτεχνία κ.ά.). 
Στο “Jazzin’ with Clint Eastwood” CD μια σειρά κομματιών των Michel Legrand, Jay McShann, Miles Davis, Lennie Niehaus, Gil Evans, Erroll Garner, Thelonious Monk, Gerry Mulligan, Charlie Parker κ.ά. που έχουν τη θέση τους στις ταινίες του αμερικανού ηθοποιού.
Ωραία θέματα (θα το ξεκοκαλίσουμε κι αυτό το τεύχος!). Καλημέρα με αυτό:
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.youtube.com/watch?v=HMKENsUK4ck
Lapsus digiti
Ωραίο, Lapsus digiti. Κοντράρω με το “Boobalooba beach” των Αυστραλών Stonefish. Κατεβαίνει από ’δω... http://rs265.rapidshare.com/files/82544735/Take_Everything_-_Leave_Nothing_VA-2.rar
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι το τέταρτο κομμάτι...
Καλή βολή! Στο "χτύπημά" σας απαντάμε επίσης με το τέταρτο κομμάτι του Vol. 1 των Dead Combo:
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.youtube.com/watch?v=g1yROmNbtQI
Lapsus digiti
Φώντα δύο μικρές παρατηρήσεις με αγάπη προς το περιοδικό
ΑπάντησηΔιαγραφή1. Το cd του περιοδικού με έχει κουράσει προσωπικά εδώ και καιρό. Πότε επιτέλους θα ξεκολλήσει ο κ.Χαρωνίτης από τη 10ετία 50-59; Είναι θέμα εμμονής ή βαρεμάρας; Αν είναι το δεύτερο καλύτερα να το αναλάβει κάποιος άλλος.
2. Ποιός ο λόγος ύπαρξης άρθρων-αφιερωμάτων σε μουσικά ρεύματα (τύπου dixie, goth, psychedelic rock κτλ) τα οποία αναλλώνονται σε μια απλή απαρίθμηση ονομάτων (κεντρικών φιγούρων κάθε σκηνής) χωρίς ίχνος προσωπικής τοποθέτησης και σύνδεσης των κάθε λογής αθέατων πλευρών. Στην εποχή της wikipedia και κάθε διακτιακής wiki-βιβλιοθήκης αποκτά σημαίνουσα σημασία το "να διαβάσουμε τη μουσική". Θα συμφωνήσω: δίπλα ή/και κάτω από τις νότες βρίσκεται το μουσικό κείμενο, το ντοκουμέντο, το πραγματικό δεδομένο, το γεγονός. Όμως η ανάγνωση από μόνη της είναι μια δύσκολη και επίπονη τέχνη που απαιτεί γνώση και κουράγιο. Οι λεπτομέρειες ανασκαλεύουν το κείμενο, την πράξη και τη μετάφραση.
Φιλικά,
Γιώργος
Όπως έχω ξαναγράψει, δεν επιθυμώ να εισπράττω στο blog (αν θέλεις, αγαπητέ φίλε, το ζητώ και ως παράκληση) θετικές ή αρνητικές κριτικές για το περιοδικό (παρ’ εκτός εκείνων που αφορούν στα δικά μου κείμενα). Το blog δεν είναι του περιοδικού, αλλά προσωπικό, κι εν πάση περιπτώσει για οτιδήποτε αφορά στο Jazz & Τζαζ, υπάρχουν τα τηλέφωνα και το e-mail (όλα αναγραμμένα στην τελευταία σελίδα), μέσω των οποίων μπορεί να καταθέτει ο αναγνώστης τα παράπονα, τις απορίες, τις προτάσεις ή τις ευχαριστίες του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔυο λόγια, όμως, σε σχέση με τα ζητήματα που θέτεις. Δεν πρόκειται ούτε για «εμμονή», ούτε για «βαρεμάρα», αναφορικώς με τα CD. Άλλοι είναι οι λόγοι που εξαναγκάζουν τον Γιώργο Χαρωνίτη (σε διαβεβαιώνω γι’ αυτό) να επιλέγει ηχογραφήσεις πριν από το ’60. Παρ’ όλα αυτά, αν και η δεκαετία του ’50 είναι (για τον Χαρωνίτη) μία από τις καλύτερες στην ιστορία της τζαζ, σκοπεύει να «ξεκολλήσει» απ’ αυτήν από του χρόνου!
Όσον αφορά στα κείμενα του συντάκτη περί «dixie, goth, psychedelic rock κτλ» μπορεί να μοιάζουν εγκυκλοπαιδικά, αλλά δεν έχουν σχέση με την wikipedia. Έχω τη γνώμη πως χρειάζονται, από καιρού εις καιρόν, τέτοια κείμενα στο περιοδικό, συμπυκνωμένα και καλογραμμένα, που να μπορεί να δίνουν με 1000 λέξεις μία καλή εικόνα ενός μουσικού κινήματος (που δεν σχετίζεται άμεσα με την jazz).