ΗΛΙΑΣ ΜΥΛΩΝΑΚΟΣ operation orient

Ταινίες με αστυνομική πλοκή, ή πλοκή με συμμορίες (με τις αστυνομίες ν’ απουσιάζουν), βία και σεξ γυρίζονταν κατά κόρον στην Ευρώπη, στα χρόνια του ’70. Μπορεί η Ιταλία να είχε την πρωτοκαθεδρία στο είδος, όμως σχεδόν κάθε χώρα είχε να δώσει ανάλογα δείγματα, τα οποία, ορισμένες φορές (αρκετές), ξέφευγαν από τον χαρακτήρα του cult, αποκτώντας ευρύτερη αξία. Όχι δηλαδή πως η «ευρύτερη αξία» αποτελεί προϋπόθεση, προκειμένου να καταξιωθεί ένα φιλμ, ακόμη και όταν είναι cult, αλλά, να, η “Roma Violenta” (1975) του Marino Girolami είναι μια ταινία, που θα μπορούσε να αφορά σε περισσότερους.

Η κυρία στη φωτογραφία δεν είναι η Clementi, αλλά η Rosaria Della Femmina

Στην Ελλάδα, στα seventies, γυρίστηκαν τέτοια φιλμ, τα οποία όμως ελάχιστες φορές ξέφευγαν της καρικατούρας. Οι σκηνοθέτες μας, έχοντας σχεδόν πάντα, ανύπαρκτα σενάρια, πριμοδοτούσαν σε σεξ (πράγμα εύκολο) και σε εντελώς προκάτ φόνους, και κλέβοντας (τις περισσότερες φορές) μουσικές από ’δω κι από ’κει (ακόμη και από τους Pink Floyd!) φτιάχνοντας ατμόσφαιρα, επιχειρούσαν να αναπαράγουν το “poliziotteschi” ή το “crime” κλίμα των δυτικοευρωπαϊκών ταινιών, με, συνήθως, οικτρά αποτελέσματα. Υπήρχαν όμως κι εξαιρέσεις· μετρημένες στα δάκτυλα του ενός χεριού φυσικά. Μία απ’ αυτές και για μένα η κορυφαία στιγμή του ελληνικού βίαιου φιλμ (ας το αποκαλέσω έτσι) είναι το “Operation Orient” (1978) του Ηλία Μυλωνάκου.
Η ταινία θεωρείται, κακώς για κάποιους, «τσόντα»· ίσως γι’ αυτό να προβλήθηκε στην Ελλάδα με τον τίτλο «Ισχυρή Δόση… Σεξ». Και ναι, υπάρχει αρκετό γυμνό και σεξ στο φιλμ (αχρείαστο και βιαστικό σε γενικές γραμμές, αφού αδυνατίζει το στόρι), όμως το όλον πράγμα δεν έχει καμμία σχέση με τον –όπως τον έλεγαν παλαιά– ρεαλιστικό κινηματογράφο. Η “Operation Orient” έχει καλούς, πειστικούς πρωταγωνιστές (τον νευρώδη Gianni Gori, τη σύζυγο Rosaria Della Femmina, την γκόμενα Anna Maria Clementi, τον… μασίστα Gordon Mitchell, τον ψυχρό εκτελεστή Νότη Πιτσιλό, τον… Ιταλό Αντώνη Λιώτση), ενδιαφέρον σενάριο, ωραία φωτογραφία (Πέτρος Καραβίδογλου), πολλά εξωτερικά γυρίσματα (σε Ελλάδα και Κύπρο) που προσφέρουν σε αληθοφάνεια, συνετούς διαλόγους και βεβαίως πρωτότυπη rock μουσική εκεί όπου απαιτείται από τον Harry Alepis· το θέμα των τίτλων π.χ. είναι σκέτο… Goblin.

Ο Νότης Πιτσιλός έτοιμος για δράση

Ο Μυλωνάκος δεν ήταν τυχαία περίπτωση. Από τα ελάχιστα βιογραφικά στοιχεία του που κυκλοφορούν στο δίκτυο μαθαίνουμε πως είχε σπουδάσει την τέχνη της κινηματογραφίας στη Στοκχόλμη, ενώ του ανήκει και μία από τις μεγαλύτερες «επιτυχίες» του ελληνικού σινεμά στο εξωτερικό (στο… παράπλευρο κύκλωμα), η «Μαύρη Εμμανουέλα» ή “Emanuelle: Queen of Sados”(1979), με την Ινδονήσια Laura Gemser. Η άψογη, εν ολίγοις, ελληνική συμβολή στο γνωστό ερωτικό «μαύρο» μύθο, τον οποίον ξεκίνησε ο Bitto Albertini με την “Emanuelle Nera” το 1975 και την ωραία μουσική του Nico Fidenco. (Προτείνω το LP τού Fidenco στην Dagored από το 1998 με τα θέματα από τις ταινίες “Emanuelle Nera”, “Emanuelle in America”, “Emanuelle Nera Orient Reportage” και “Emanuelle Perche Violenza alle Donne?”).
Στον Μυλωνάκο ανήκει επίσης «Ο Κύκλος της Ανωμαλίας» από το 1971 με την Γκιζέλα Ντάλι και τον Αντώνη Λιώτση, το «Σημάδι» (1977) με την Άρτεμι Τσάρμη και τον Χάρη Τρύφωνα… και άλλα διάφορα.
Στο “Operation Orient” παρακολουθούμε τις περιπέτειες μιας διεθνούς σπείρας διακίνησης ναρκωτικών και βασικά την αλληλοεξόντωσή της. Ας πω λοιπόν, από την αρχή, πως η ταινία βλέπεται με άνεση, πως οι χαρακτήρες, μέσα στο γενικότερο κλίμα του αμοραλισμού και του τυχαίου, μοιάζουν ολοκληρωμένοι, πως οι, όχι κραυγαλέες, απιθανότητες είναι λίγες σχετικώς, χρήσιμες όμως για να προχωρήσει το σενάριο, με το «τέλος», δυστυχώς, να είναι υπέρ το δέον «ελληνικό», παρουσιάζοντας τις περισσότερες και πιο εμφανείς αδυναμίες.
Ο Μάριο (Gianni Gori), συνεργάζεται μ’ ένα διεθνές κύκλωμα διακίνησης ηρωίνης στο οποίο προΐσταται ο Χάινε ή κάπως έτσι (Gordon Mitchell). Εν τω μεταξύ έχει κανονικά «γραμμένη» τη σύζυγό του (Rosaria Della Femmina), η οποία όταν τον πιάνει επ’ αυτοφώρω να κάνει έρωτα με την Γιασμίν (Anna Maria Clementi), φεύγει από το σπίτι.
Ο Μάριο βάζει άτομα να την κυνηγήσουν, επειδή η σύζυγος γνωρίζει τις δουλειές του και φοβάται μήπως τον καρφώσει. Σε μία άψογα φιλμαρισμένη σκηνή ο εκτελεστής Νότης Πιτσιλός με την παρέα του φαίνεται να την βγάζει από τη μέση (φαίνεται…), αλλά κι αυτόν (τον Πιτσιλό), όπως και τους συντρόφους του, τους καθαρίζει ένας μοτοσυκλετιστής, που τους παρακολουθούσε. Η κατάσταση μπερδεύεται.
Εν τω μεταξύ ο Χάινε έχει έτοιμο το μεγάλο κόλπο. Να μεταφέρει, δηλαδή, κιλά ηρωίνης από την Αθήνα στο Λος Άντζελες. Γι’ αυτό το λόγο ο Μάριο θα φισκάρει ένα κούφιο άγαλμα με το «πράμα», το οποίον άγαλμα ο δήμαρχος της Αθήνας θα το παραδώσει σε μία ελληνοαμερικανική εταιρία Τέχνης κατά τη διάρκεια μιας τελετής στο αεροδρόμιο! Όμως, στη διαδρομή προς τον τόπο της τελετής το άγαλμα το αρπάζουν άλλοι, τη βοηθεία ενός ελικοπτέρου, και το κόλπο χαλάει. Ο Μάριο μαθαίνει από το τσιράκι του τον Τζακ πως στη δουλειά έχει μπλεχτεί ένας Ιταλός, και χειριστής ελικοπτέρου, ο Λουίτζι Μοντανάρι, ο οποίος βρίσκεται στην Κύπρο. Παίρνοντας μαζί του τη Γιασμίν αποφασίζει να πάει να τον βρει.
Με το που πατάει στην Κύπρο το ζευγάρι παρακολουθείται από τον Λουίτζι (υποδύεται ο Αντώνης Λιώτσης). Με ωραία γυρίσματα στη Λεμεσό, ο Μυλωνάκος δείχνει πως ξέρει να χειρίζεται, εποχούμενος, το αστικό τοπίο, δημιουργώντας το κατάλληλο σασπένς. Ο Λουίτζι, όπως κι η γυναίκα του η Λόρα, επειδή ξέρουν πως τους ψάχνουν, έχουν εγκαταλείψει το σπίτι τους και ζουν χωριστά. Η σύζυγος, στο ξενοδοχείο που έχει εγκατασταθεί ο Μάριο (προφανώς για να ελέγχει τις κινήσεις του), κι ο Λουίτζι σ’ ένα αγροτόσπιτο έξω από την πόλη. Η Λόρα συναντά τη Γιασμίν στο ξενοδοχείο λέγοντάς της πως γνωρίζει όλη την ιστορία από πρώτο χέρι και πως ο Λουίτζι είχε απλώς οδηγήσει το ελικόπτερο, ενώ η ηρωίνη βρισκόταν πια σε άλλα χέρια. Ο Μάριο, από την άλλη, έχει πάρει τα όρη και τα βουνά στην κυριολεξία, προκειμένου να ανακαλύψει τον Λουίτζι. Βρίσκει το σπίτι του σε μια απομονωμένη περιοχή, κι έναν τύπο, εκεί, καθισμένο σε αναπηρικό αμαξίδιο, ο οποίος του λέει διάφορα παράξενα που κολλάνε.... Ο Λουίτζι περιφέρεται απ’ έξω και, κάποια στιγμή, ρίχνει μια χειροβομβίδα από το ανοιχτό παράθυρο, σκοτώνει τον ανάπηρο και τραυματίζει τον Μάριο, ο οποίος καταλήγει στο νοσοκομείο.
Εν τω μεταξύ, η Γιασμίν είναι έτοιμη για να το σκάσει. Ο Μάριο με τη Λόρα την προλαβαίνουν, ενώ αποκαλύπτεται ο διπλός ρόλος τής Γιασμίν, η οποία φαίνεται να γνωρίζει που βρίσκεται η ηρωίνη. Οι τρεις τους μπαίνουν στο αεροπλάνο –ο Λουίτζι πάντα τους παρακολουθεί–, και φεύγουν απ’ την Κύπρο. Η Γιασμίν οδηγεί το ζευγάρι σ’ ένα νησί, εκεί όπου ο Μάριο συναντά κάποιον Αποστόλου, γνωστό του από τη σπείρα του Χάινε. Είναι αυτός που έχει κάνει τη δουλειά; Όχι, καθότι πίσω κρύβεται η σύζυγος τού Mario (δεν την είχε καθαρίσει ο Πιτσιλός), η οποία του αποκαλύπτει πως τόσο η Γιασμίν, όσο και ο Τζακ (ενδεχομένως και ο Πιτσιλός) δούλευαν για ’κείνη. Ο Μάριο τα βρίσκει με τη γυναίκα του ξανά, κάνουν τρελόν έρωτα, και ως πεντάδα πλέον (ο Μάριο, η σύζυγος, η Γιασμίν, η Λόρα, ο Αποστόλου) αποφασίζουν για το τι θα γίνει. Οι ανατροπές όμως είναι συνεχείς.
Η Λόρα με τον Λουίτζι, που βρίσκονται πάντα σε συνεννόηση, βουτάνε την ηρωίνη σε μία ωραία στυλιζαρισμένη σκηνή, όπου πρωταγωνιστής είναι και πάλι το ελικόπτερο. Ο Λουίτζι παίρνει την ηρωίνη, συναντά τον Χάινε στο κότερό του στον Πειραιά και του ζητά ένα μεγάλο ποσό, για να του παραδώσει το «πράμα». Ο Χάινε του λέει πως θα το σκεφτεί, αλλά όταν εκείνος φεύγει ο Χάινε τον ακολουθεί με τ’ αυτοκίνητό του. Οι δύο άνδρες φθάνουν στο λόφο του Λυκαβηττού, ακριβώς κάτω από το συναυλιακό χώρο, βγαίνουν από τ’ αυτοκίνητα και στην πάλη που ακολουθεί ο Χάινε καρυδώνει τον Λουίτζι, παίρνοντάς του την ηρωίνη. Η αστυνομία, που έχει ειδοποιηθεί και παρακολουθεί τα τεκταινόμενα προλαβαίνει τον Χάινε, ο οποίος δεν παραδίδεται και εκτελείται επί τόπου.
Η “Operation Orient” είχε κυκλοφορήσει σε DVD το 2002 από την Erotica Collection. Αν την πετύχετε πουθενά ρίξτε της μια ματιά…