Πρωτάκουσα τραγούδια των Clancy Brothers (και του Tommy Makem) το 1998· σχετικώς αργά δηλαδή. Είχα τόσο εντυπωσιαστεί από το μόλις, τότε, επανεκδοθέν “The Rising of the Moon”, που είχε πρωτοβγεί στην εταιρία Tradition το 1959 (το label διαχειρίζονταν οι ίδιοι οι Clancy Brothers), με αποτέλεσμα να οδηγηθώ, σαν υπνωτισμένος, σ’ ένα κείμενο τριών σελίδων στο Jazz & Τζαζ (Νο 63), τον Ιούνιο εκείνης της χρονιάς. Μια πιο συγκεκριμένη αφορμή; Η full συναισθηματική εκδοχή του επαναστατικού “The foggy dew”.
Στην πορεία αγόρασα διάφορα LP του συγκροτήματος, όπως ας πούμε το “In Person at Carnegie Hall” [Columbia, 1963], το “At Home with The Clancy Brothers & Tommy Makem and Their Families” [Tradition], ή το “Flowers In the Valley” επίσης στην Columbia· όλα πάμφθηνα εν τω μεταξύ από διάφορα δισκάδικα της Αθήνας. (Επειδή τα άλμπουμ των Clancy Brothers δεν είναι ψυχεδελικά – για να τα εκμεταλλεύονται οι διάφοροι –, τα βρίσκεις πάντα σε «σωστές» τιμές).
To “Flowers In the Valley” [USA. Columbia CS 9932] είναι ένα μεταγενέστερο LP τους (1970)· κι ένα από τα τελευταία μεγάλα τους θα προσέθετα. Σε παραγωγή τού Teo Macero, οι Tom, Liam, Pat και Bobby Clancy «απλώνουν» μια σειρά τραγουδιών, επώνυμα και παραδοσιακά, ενορχηστρωμένα κλασικώς (άρπα, whistle, κιθάρες, έγχορδα, κρουστά) και ερμηνευμένα με το δικό τους... εναρμονισμένο τρόπο. Ξεχωρίζουν: η εκδοχή τους στο “Dirty old town” του Ewan MacColl, το ποπ-ψυχεδελίζον Jennifer gentle (στην προσαρμογή των Finbar και Eddie Furey), το αφηγηματικό “Bill Brown”, καθώς και η παγανιστική μπαλάντα “Cruiskeen lawn”.
Immortal and divine, great Bacchus, god of wine...
Στην πορεία αγόρασα διάφορα LP του συγκροτήματος, όπως ας πούμε το “In Person at Carnegie Hall” [Columbia, 1963], το “At Home with The Clancy Brothers & Tommy Makem and Their Families” [Tradition], ή το “Flowers In the Valley” επίσης στην Columbia· όλα πάμφθηνα εν τω μεταξύ από διάφορα δισκάδικα της Αθήνας. (Επειδή τα άλμπουμ των Clancy Brothers δεν είναι ψυχεδελικά – για να τα εκμεταλλεύονται οι διάφοροι –, τα βρίσκεις πάντα σε «σωστές» τιμές).
To “Flowers In the Valley” [USA. Columbia CS 9932] είναι ένα μεταγενέστερο LP τους (1970)· κι ένα από τα τελευταία μεγάλα τους θα προσέθετα. Σε παραγωγή τού Teo Macero, οι Tom, Liam, Pat και Bobby Clancy «απλώνουν» μια σειρά τραγουδιών, επώνυμα και παραδοσιακά, ενορχηστρωμένα κλασικώς (άρπα, whistle, κιθάρες, έγχορδα, κρουστά) και ερμηνευμένα με το δικό τους... εναρμονισμένο τρόπο. Ξεχωρίζουν: η εκδοχή τους στο “Dirty old town” του Ewan MacColl, το ποπ-ψυχεδελίζον Jennifer gentle (στην προσαρμογή των Finbar και Eddie Furey), το αφηγηματικό “Bill Brown”, καθώς και η παγανιστική μπαλάντα “Cruiskeen lawn”.
Immortal and divine, great Bacchus, god of wine...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου