OSIRIS

Στα μέσα της δεκαετίας του ’80, όταν άρχιζα να ξεσκονίζω τα δισκάδικα της Πάτρας και των περιχώρων ψάχνοντας για… παραμελημένα άλμπουμ, είχα βρει, σ’ ένα λιγάκι απόκεντρο μαγαζί της πόλης, ένα long play που με «τσίμπησε». Μία ελληνική συλλογή υπό τον τίτλο «Ρυθμός και Νειάτα» ή “Rhythm and Youth”, που είχε βγει στην Pan-Vox [EXTRA SPV 1] το 1975. Το μαγαζί εκείνο το είχε μια μπαμπόγρια (δεν ήταν τόσο μεγάλη, αλλά έτσι την έβλεπα τότε), η οποία όχι απλώς σε κοίταζε καχύποπτα με το που πάταγες στην πόρτα, αλλά ήταν έτοιμη να σε πετάξει κι έξω, αν τολμούσες να αντιμιλήσεις· ζητώντας της, ας πούμε, να σου πουλήσει κάποιο παλαιό LP. Με τα λίγα με τα λιγότερα, κι αφού είχα αρχίσει να γράφω τη μια κασέτα μετά την άλλη (κάτι East of Eden, κάτι Skin Alley και τέτοια), μπόρεσα ν’ αποκτήσω ολίγα «δικαιώματα» στη διαδρομή. Μπορούσα δηλαδή να ψάχνω στα κατασκονισμένα ράφια με μιαν άνεση, δίχως να με... διαολοστέλνει· χωρίς και τότε, εννοείται, να μου περνάει από το μυαλό πως θα μπορούσε να μου πουλήσει κάτι. (Η μπαμπόγρια δεν αποχωριζόταν τα βινύλια εκείνη την εποχή, έγραφε, απλώς, κασέτες). Αργότερα, βεβαίως, στα χρόνια του ’90 – και όπως είχα διαπιστώσει ιδίοις όμμασι κάποια στιγμή – είχε δώσει όλα τα καλά κομμάτια σε αθηναίο συλλέκτη, υποκύπτοντας στα φράγκα του. Η ίδια μου το είχε πει.Κάπως έτσι λοιπόν είχα ακούσει, εν τάχει, στο μαγαζί της το άλμπουμ «Ρυθμός και Νειάτα», το οποίο μου είχε φανεί από την αρχή εντελώς... χαζοχαρούμενο, τη εξαιρέσει δύο κομματιών τα οποία απέδιδε ένα συγκρότημα ονόματι Osiris. (Το ένα – τελευταίο στην πρώτη πλευρά – είχε τίτλο «Παντάπ» και το άλλο – τρίτο στη δεύτερη – είχε τίτλο «Μίλησε ο Θεός»). Στην εξηντάρα Maxell που είχα γράψει πάραυτα χώρεσαν τα «Δυο Μικρά Γαλάζια Άλογα» (τότε τα πρωτάκουσα, 2-3 χρόνια πριν επανεκδοθούν από τη Lyra/Zodiac δηλαδή), για να συμπληρώσω με Osiris, με δύο των Sunset από το «Επί Σκηνής» και κάτι από την «Επικίνδυνη Ισορροπία»… Την κασέτα την έχω ακόμη φυσικά, όπως έχω πια και το LP, το οποίον εντόπισα αργότερα, εκεί γύρω στο ’97, στους Γύφτους, στο Μοναστηράκι.
Το άλμπουμ είναι φισκαρισμένο στις διασκευές ξένων τραγουδιών (με ελληνικούς στίχους). Η Χριστίνα λέει το “So long” των ABBA ως «Μεσ’ την εποχή μας», η Νέλλη Μάνου το “Alle porte del sole” της Gigliola Cinquetti ως «Σου τα χάρισα όλα», ο Λάκης Τζορντανέλλι το “Mille lire” του Drupi ως «Οικονομία Μαργαρίτα», ο Γιάννης Φουντής (δεν ξέρω αν είναι ο τραγουδιστής των Hooks) το “For the good times” του Kris Kristofferson ως «Γύρνα ξανά», η Tammy το “It never rains in Southern California” του Albert Hammond ως «Όταν φύγουν δεν γυρνούν τα καλοκαίρια» κ.λπ. Εκεί λοιπόν, ανάμεσα, και τα δύο τραγούδια των Osiris, το «Μίλησε ο Θεός» και το «Παντάπ», που ήταν βεβαίως το “Ba-dup” των Damnation of Adam Blessing ή απλώς Damnation, από το δεύτερο LP τους στην United Artists, το 1970. Και το λέω αυτό, επειδή στα credits αναγράφεται “Osiris”· ότι ήταν δικό τους δηλαδή – έλα Παναγία μου! Μια χαρά η διασκευή και καλό το «Μίλησε ο Θεός» – το στυλ μού φέρνει στο νου τα πιο σκληρά κομμάτια των 2002 και του Ηλία Ασβεστόπουλου, που συμμετείχαν κι εκείνοι μ’ ένα τραγούδι τους στο «Ρυθμός και Νειάτα».Στοιχεία ιδιαίτερα για τους Osiris δεν γνωρίζω. Στο δίκτυο αναφέρεται πως συμμετείχε στην μπάντα η Πωλίνα, ενώ παλαιότερα είχα διαβάσει σ’ ένα blog – τώρα δεν το βρίσκω – αφιερωμένο στο Φεστιβάλ Τραγουδιού της Θεσσαλονίκης (του Λευτέρη Κογκαλίδη νομίζω) πως οι Osiris συνόδευαν τον Μάικ Ροζάκη στο τραγούδι του «Εγωισμός», το 1973. Ακόμη, ο Ντίνος Δηματάτης γράφει στο “Get That Beat, Ελληνικό Ροκ 60s & 70s” [εκδ. Κατσάνος, Θεσσαλονίκη 1998] πως από τις… στάχτες τους δημιουργήθηκαν οι Sunset, αν και, προσωπικώς, έχω την εντύπωση πως τα δύο γκρουπ υπήρχαν ταυτόχρονα· το λέω γιατί οι Sunset έπαιζαν τουλάχιστον από το 1973. Πιθανώς λοιπόν κάποια μέλη να μεταπήδησαν από τους Sunset στους Osiris (ή το ανάποδο). Σ’ αυτά τα μέλη θα ανέφερα τον βασικό τραγουδιστή Άλκη Τσάρτα (το λέω με μεγάλη επιφύλαξη) και βεβαίως την Πωλίνα, η οποία παίρνει μέρος στο 45άρι των Sunset «Γυρνώ και ζητάω/ Μνήμες» στην EMI/ Columbia από το 1975. Η φωτογραφία των (τεραμελών) Osiris που βλέπετε είναι από το back cover τού «Ρυθμός και Νειάτα». Δεν υπάρχει λεζάντα, αλλά πρόκειται γι’ αυτούς, επειδή η άλλη φωτογραφία με γκρουπ που υπάρχει (στο οπισθόφυλλο) αφορά στον Ηλία Ασβεστόπουλο και τους 2002. Όποιος γνωρίζει κάτι περισσότερο ας το προσθέσει...