Τα τραγούδια της Φαφούτη, με τον τρόπο που διαδέχονται το ένα το άλλο στο πρώτο της αυτό CD, μπορεί να διατηρούν την pop ευγένεια κάποιας άλλης εποχής, δεν είναι όμως επ’ ουδενί παλιομοδίτικα. Δεν θυμίζουν κάτι (αναγκαστικώς), δεν εξαντλούνται δηλαδή σε μιαν αναπαραγωγή ερεθισμών, απεναντίας επιχειρούν με άξονα το πηγαίο και το αυθεντικό ενός ανθρώπου που… αναπολεί το τώρα, να περιγράψουν αυτό ακριβώς (το τώρα).Η Φαφούτη είναι τραγουδοποιός με συγκεκριμένη άποψη γύρω από το πώς ένα τραγούδι αγάπης (αγάπη εν σχέσει με τη φύση, τον εαυτό μας, τον άλλον) δύναται να εισχωρήσει στο «κάθε μέρα» των ανταλλακτικών συμπεριφορών και της συντριπτικής ανταγωνιστικότητας. Θα μπορούσε να μιλήσει κάποιος, αν το τραβούσε το θέμα, ακόμη και για μια θρησκευτική αντιμετώπιση του ωραίου, της εσωτερικής ομορφιάς, της αρμονίας και της ισορροπίας των αισθημάτων, χαρακτηρίζοντας έτσι ως πολύ καλά τραγούδια όπως το “Overture”, το “Don’t stop”, το “The girl who loved the rain” (θαύμα!), το “A true romance”, το “Lalala”, το “My beautiful girl”. Μάλιστα, αυτό το τελευταίο επιβεβαίωσε κάτι που μου πέρασε από το μυαλό μόλις ξεκίνησα ν’ ακούω το “Try a Little Romance”. Τα τραγούδια της Φαφούτη δεν χρειάζονται πολλά-πολλά για να αναδειχθούν. Τους αρκεί κι ένα πιάνο. Το πιάνο της…
Γεια σου Electric Looser.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣεβαστά τα γούστα όλων και προπαντός των φίλων μας.
Είδα την ανάρτησή σου. Δεν έχω ακούσει ακόμη το άλμπουμ του Λόλεκ. Θα το ακούσω όμως κι αυτό τις επόμενες μέρες.
Χαίρετε. Συγγνώμη, αλλά μπερδεύτηκα: Νομίζω πριν από κάποιες ημέρες είχατε επιλέξει τον "Αχινό" του Λόλεκ ως "Greek album of the week", πώς δεν το έχετε ακούσει λοιπόν; Κάτι δεν κατάλαβα καλά;
ΑπάντησηΔιαγραφήΜ.
Χαίρετε κι από μένα. Ίσως υπάρχει μία παρανόηση εδώ, και ας το διευκρινίσω. Οι τίτλοι “album of the week”, “greek album of the week” και “reissue of the week” μπαίνουν επειδή τα εν λόγω LP/CD φθάνουν μία συγκεκριμένη στιγμή στα χέρια μου. Αυτός είναι ο βασικός λόγος επιλογής (όχι, όμως, ο μόνος…). Μπορεί κάποια LP/CD να τα έχω ακούσει μια φορά, μπορεί άλλα να μη τα έχω ακούσει ακόμη, ή να έχω ακούσει ένα-δυο τραγούδια. Σε κάθε περίπτωση η «στήλη» είναι κυρίως ενημερωτική και όχι αξιολογική. Αν ήταν αξιολογική θα έγραφα ας πούμε “best greek album of the week”, “best reissue of the week” κ.τλ. Δείτε λοιπόν τη στήλη όχι ως «πρόταση» (εξάλλου προτάσεις δεν κάνω – τη γνώμη μου απλώς γράφω), αλλά ως «ενημέρωση». Φερ’ ειπείν το άλμπουμ των Ophiucus (τώρα “reissue of the week”) το ακούω αυτή τη στιγμή που γράφω το σχόλιο (το τοποθέτησα όμως στη στήλη πριν το ακούσω). Όσον αφορά στο άλμπουμ του Λόλεκ θα το ακούσω την επόμενη εβδομάδα ολόκληρο (έχω υπ’ όψη μου μόλις 2 τραγούδια) και θα γράψω τη γνώμη μου γι’ αυτό (κι εδώ και στο περιοδικό). Δεν βιαζόμαστε.
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.mic.gr/cds.asp?id=37426
ΑπάντησηΔιαγραφήεδω υπαρχει ενα ριβιου για το Lolek..
Heavy Metal
Την έχω υπ’ όψη μου την κριτική του Καραμπεάζη. Όπως έχω κι άλλες. Θα γράψω κι εγώ τη δική μου γνώμη, όταν ακούσω το άλμπουμ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατά την ταπεινή μου άποψη πρόκειται για ένα από τα χειρότερα της inner ear...
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Φαφούτη νιαουρίζει και συχνότατα φαλτσάρει, ειδικά στα live. Πρέπει να πω πως εκπλήσσομαι που σου άρεσε...
Τη Φαφούτη δεν την έχω δει live. Έβαλα πάλι το δίσκο και ξανάκουσα 5-6 τραγούδια. Σ’ ένα-δυο θα μπορούσα να μιλήσω για μερικούς παρατονισμούς στο όριο (άρα μη ενοχλητικούς), αν και, τις περισσότερες φορές, τα διπλά-τριπλά φωνητικά δεν σε αφήνουν να το καταλάβεις. Βεβαίως, δεν ξέρω αν αυτοί οι παρατονισμοί είναι ηθελημένοι ή μη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυνθετικώς, το άλμπουμ είναι ένα από τα 2-3 καλύτερα της Inner Ear. Επ’ αυτού δε χωράει κουβέντα. Δηλαδή ο καθείς μπορεί να έχει όσες αντιρρήσεις θέλει, καταλαβαίνεις πως το λέω (η κουβέντα δε χωράει για μένα).
Εντυπωσιακό πως άνθρωποι που έχουν τόσα πολλά κοινά έχουν και τόσο διαφορετικές απόψεις. Your hand in mine, film, The boy, Burgundy grapes, Mary and the boy, Θανάσης...Κλάσεις ανώτερα, για μένα. Αλλά εντέλει, αυτό είναι το ενδιαφέρον!
ΑπάντησηΔιαγραφή