Το “Keep the Music Playing” [Music Avenue], χωρίς κανένα στοιχείο επάνω του, πλην του track list, μοιάζει με συλλογή· της... πυρκαγιάς. Ψάχνοντάς το όμως λιγάκι παραπάνω το θέμα διαπίστωσα πως πρόκειται για την επανέκδοση ενός κανονικού LP της Bassey, με τον ίδιον τίτλο, που είχε πρωτοκυκλοφορήσει το 1991. (Να υποθέσω πως πρόκειται για την κανονική edit, και όχι για κάποιαν άλλη εναλλακτική). Επί της ουσίας, θα έλεγα πως εκείνο που ξενίζει στο άκουσμα είναι η οπερατικών διαστάσεων κάλυψη ενός δισκογραφικού event, το οποίον, κάπως χαμηλωμένο, θα μπορούσε να ενδιαφέρει και το... λαό, εκτός από το Κολωνάκι. Γκράντε πολυτέλεια και «μεγαροποιημένο» feeling χριστουγεννιάτικης θαλπωρής, μπορεί να ταίριαζαν κάποτε με την εποχή (τώρα, οι… αγελάδες ίσα που στέκονται στα πόδια τους), αλλά πέραν αυτής ουδέν. Το ρεπερτόριο εξάλλου (Foreigner, Jennifer Rush, Lionel Ritchie, Andrew Lloyd Weber...) το αποδεικνύει.Ως γνωστόν τα χριστουγεννιάτικα τραγούδια αποτελούν ειδική κατηγορία της pop culture. Είτε εκφέρονται αυτά με τον γνωστό παιδικό τρόπο (κάλαντα), είτε αποτελούν μέρος του jazz, folk, rock κ.λπ., κ.λπ. ρεπερτορίου τα διακρίνει πάντα μία στόχευση αισθητική, η οποία έχει να κάνει με βαθύτερες ανθρώπινες ανάγκες. Παρ’ όλη δηλαδή την παγκοσμιοποίηση και εμπορευματοποίηση της εορτής, τα Χριστούγεννα, και κατ’ επέκταση τα χριστουγεννιάτικα τραγούδια, εξακολουθούν να μεταφέρουν τα λεγόμενα πανανθρώπινα μηνύματα, προβάλλοντας τη σημασία και τη χαρά της συμμετοχής και γιατί όχι για ορισμένους (και δεν εννοώ τα παιδιά), την αξία του θαύματος. Με τούτα και μ’ εκείνα σημασία έχει πως από το ξεκίνημα σχεδόν της δισκογραφίας τα εν λόγω τραγούδια ποτέ δεν έλειψαν από το soundtrack του Δεκεμβρίου (ούτε πρόκειται να λείψουν), αφού όχι μόνον οι κλασικές ηχογραφήσεις, αλλά και οι πιο πρόσφατες, έως και οι σημερινές, έρχονται να τοποθετήσουν νέους κρίκους στην αλυσίδα.
Αυστριακής καταγωγής η Elisabeth Lohninger, την οποίαν γνωρίσαμε από το άλμπουμ της “Songs of Love and Destruction” [Lofish Music, 2010] – μία ενοποίηση, με νόημα, σκοπών της Joni Mitchell, της k.d. Lang και των Beatles, ανακατεμένων με jazz standards και ισπανόφωνα κομμάτια, να δες κι εδώ http://is.gd/3egdXl – επιλέγει για το πλέον πρόσφατο CD της που έχει τίτλο “Christmas In July” [JAZZsick] και το οποίο συντελείται με τις συμμετοχές των Axel και Walter Fischbacher σε κιθάρες και πιάνο αντιστοίχως και ακόμη των Johannes Weidenmuller μπάσο και Ulf Stricker ντραμς, μία σειρά παραδοσιακών και επώνυμων Christmas’ songs απ’ όλον τον κόσμο. Τραγούδια από τις ΗΠΑ, τη Βραζιλία, την Ιταλία, το Μεξικό, τη Γαλλία, τη Σουηδία, την Ιαπωνία, τη Δανία, τη Γερμανία και την πατρίδα της την Αυστρία, τα οποία ενορχηστρώνονται ποικιλοτρόπως απελευθερώνοντας jazz, folk, ακόμη και rock ηχοχρώματα.
Η Lohninger έχει μία απολύτως γυμνασμένη, δυνατή mezzo φωνή, έχει δίπλα της τούς καλούς της παίκτες, οι οποίοι γνωρίζουν να διαμορφώνουν τα ποικίλα περιβάλλοντα προσανατολισμένοι στην ουσιαστική ακρίβεια – το βραζιλιάνικο “Os meninos de mangueira” ηχεί ως βραζιλιάνικο, το μεξικάνικο “Potpourri de Navidad” ως μεξικάνικο κ.ο.κ., δίχως να υποτιμούν τις δικές τους δυνάμεις (ιδίως ο κιθαρίστας Axel Fischbacher είναι στιγμές-στιγμές απρόβλεπτος) – και βασικά και πάνω απ’ όλα έχει με το μέρος της (η Lohninger) ένα, με άψογο τρόπο διαρθρωμένο, ρεπερτόριο, το οποίον προσφέρεται για το απολαυστικό του πράγματος. Όμορφες μελωδίες, όπως εκείνη του Mary’s Boy Child του Jester Hairston (1901-2000), τραγούδι πρωτοηχογραφημένο από τον Harry Belafonte το 1956, κομματάκι απόκοσμες, αλλά ηδονικώς ανατριχιαστικές, βόρειες χριστουγεννιάτικες προσεγγίσεις, όπως ας πούμε η σουηδική συμμετοχή Glans over sjo och strand της Emmy Kristina Kohler (1858-1925), τραγουδισμένη από πάμπολλους-ες στην Σκανδιναυία (ακόμη και από την Frida των ABBA), ιαπωνικά swinging κάλαντα, όπως το περίπου κλασικό Christmas eve (1983) του Tatsurou Yamashita, αλλά και ωραία παραδοσιακά όπως το αυστριακό Advent ή το δανικό Den yndigste rose, άπαντα αναδεικνύονται μέσω μιας οικείας φωνής και βεβαίως των καλυτέρων από τα παιξίματα.Άλμπουμ που διαπερνά το εορταστικό κλίμα, δημιουργώντας κλίμα από μόνο του.
Επαφή: www.jazzsick.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου