CHRISTOPHE κατηγορία από μόνος του…

Παρακάμπτοντας την πρώτη και πιο γνωστή εποχή τού Christophe (ελέω “Aline” και “Oh! mon amour” βασικά), η συλλογή “Le Chanteur” [Disques Motors, 2009] επικεντρώνεται στην 15ετία 1973-1988, που εμπεριέχει τον κύριο όγκο τού έργου, τού διάσημου γάλλου ερμηνευτή· και όχι μόνον ερμηνευτή, καθότι ο Christophe έγραφε στίχους, συνέθετε και ενορχήστρωνε κιόλας.

Έτσι, εδώ, ανθολογούνται κατά πρώτον κομμάτια από το άλμπουμ “Les Paradis Perdus” [Motors, 1973], στίχους στο οποίο είχε γράψει ο Jean Michel Jarre. Πρόκειται για ένα έργο με progressive χαρακτηριστικά, με ωραίες κιθάρες από τον Patrice Tison, φορτωμένα πλήκτρα από τον Dominique Perrier, αλλά και με τον ίδιο τον Christophe να σε κερδίζει με τις συνθέσεις και βεβαίως με την ιδιότροπη φωνή του. Μικρή αποκάλυψη από το “Les Paradis Perdus” το rhythm n’ blues “Mama”. Από το “Les Mots Bleus” [Motors, 1974] ανθολογούνται δύο κομμάτια, το “La mélodie” και το σήμα κατατεθέν “Le dernier des Bevilacqua” (να υπενθυμίσω πως Bevilacqua είναι το πραγματικό επώνυμο του Christophe) ένα 9λεπτο prog έπος, που μετατρέπεται σε pop μόνον όταν ο Γάλλος ξεκινά να τραγουδά. Ένα από τα σημαντικότερα κομμάτια που έχει πει ποτέ ο Christophe (και αυτό σε στίχους τού Jarre) είναι το “Macadam” (1976). Βγήκε σε 45άρι αρχικώς κι είναι ένα opus του electronic rock (φυσικά, και αυτό ακούγεται εδώ). Το LP “Le Beau Bizarre” [Motors, 1978] έχει την τιμητική του, αφού πέντε κομμάτια του ανθολογούνται στην παρούσα συλλογή. Ροκάδικο, αλλά και poppy και disco ταυτοχρόνως την ώρα που το διακρίνει και μιαν ερμηνευτική αυθάδεια (να την πω punky; – θα υπερβάλλω), το άλμπουμ αυτό ευτυχεί (και) λόγω “Ce mec lou”. Το “Pas Vu Pas Pris” [Motors, 1980] δείχνει πως, παρόλο το… προχωρημένο του καιρού, ο Christophe δεν είχε λησμονήσει να γράφει ωραίες μελωδίες (“Minuit boul'vard”), δίνοντας πάντα και ιδιότροπα ρυθμικά κομμάτια (“Agitation”). Ένα ακόμη σπουδαίο τραγούδι από τις 45 στροφές ήταν και το electro “Cœur défiguré” (1983), όπως και το “Voix sans issue” (1984), που ανοίγει το “Le Chanteur” και που εξακολουθεί να εκπέμπει το συνθετοφώς του. Χρονικώς, η συλλογή κλείνει με το “Un tour d'Harley avec Lucy” του 1988, ένα σχεδόν δίλεπτο track, με… κλασικό late 80s ήχο, μπολιασμένον όμως με «κόλπα» (off φωνές, ήχοι, jingles…).

Ασυμβίβαστος καλλιτέχνης. Ανακαλύψτε τον (όσοι δεν τον γνωρίζετε).