Τρίτη 26 Φεβρουαρίου 2013

ΕΛΛΗ ΛΑΜΠΕΤΗ – ΒΕΡΑ ΚΡΟΥΣΚΑ δύο ωραίες γυναίκες

Την περασμένη Παρασκευή το απόγευμα ο Νεκτάριος Παπαδημητρίου, του δισκάδικου A Strange Attractor στην Βαλτετσίου 31 (για να μην λέτε πως δεν διαφημίζω τα σωστά μαγαζιά), μου χάρισε ένα παλαιό θεατρικό πρόγραμμα μιας παράστασης που είχε ανεβάσει η Έλλη Λαμπέτη στο  Θέατρον Βρετάνια, την χειμερινή περίοδο 1969-1970. Επρόκειτο για τα «Σαράντα Καράτια» των Pierre Barillet και Jean-Pierre Grédy, μία κωμωδία καταστάσεων (δηλαδή συμπτώσεων) απ’ αυτές που θα μπορούσε να δούμε και στον ελληνικό κινηματογράφο της εποχής. Αντιγράφω την υπόθεση από τους ανθρώπους του retromaniax:
«Μια γοητευτική σαραντάρα, από το Παρίσι, η Λίζα βρίσκεται για διακοπές στην Ελλάδα. Σε κάποιο ερημικό και μαγευτικό ακρογιάλι, όπου έχει πάει για μπάνιο, διαπιστώνει ότι η μηχανή του αυτοκινήτου της έχει πάθει βλάβη και είναι αδύνατο να επιστρέψει στο ξενοδοχείο της, στην πόλη. Ενώ είναι απελπισμένη, φτάνει στο ακρογιάλι –με τη μοτοσικλέτα του– ένας γοητευτικός και πολύ ζωηρός νεαρός, ο Γκυγιώμ Σαρμονιέ. Από σύμπτωση είναι κι αυτός απ’ το Παρίσι. Γνωρίζονται, κάνουν μαζί μπάνιο, ξεχνιούνται. Έχει πια βραδιάσει, η ακρογιαλιά είναι παντέρημη και η κυρία των Σαράντα Καρατίων υποκύπτει στην αδυναμία της στιγμής. Την άλλη μέρα φεύγει από την Ελλάδα, δίνοντας ψεύτικο όνομα στον νεαρό Γκυγιώμ Σαρμονιέ. Στο Παρίσι την περιμένει η νεάζουσα μαμά της Μονέτ, η τηνέιτζερ κόρη της Αννίκ και η δουλειά της. Δυο φορές ζωντοχήρα, έξυπνη και σοβαρή, η Λίζα διευθύνει με επιτυχία ένα μεσιτικό γραφείο. Η ζωή της κυλάει ήρεμα, ανάμεσα στο σπίτι και το γραφείο. Ο μοναδικός άντρας που βλέπει, πότε-πότε, είναι ο πρώτος σύζυγός της Ερβέ. Αλλά η ζωή παίζει, συχνά, περίεργα παιχνίδια: Νά ’σου μια βραδιά και εμφανίζεται στο σπίτι της ο νεαρός Γκυγιώμ Σαρμονιέ, φίλος της κόρης της Αννίκ, για να την συνοδεύσει σ' ένα κλαμπ. Μένει άναυδος καθώς αντικρίζει τη Λίζα...».
Το έργο ανεβαίνει για πρώτη φορά την περίοδο 1968-69 στο Θέατρο Κεντρικόν σε μετάφραση Κώστα Σταματίου, σκηνογραφία Διονύση Φωτόπουλου και μουσική Γιάννη Σπανού, με πρωταγωνιστές τους Έλλη Λαμπέτη (Λίζα), Τζόλυ Γαρμπή (μαμά Μονέτ), Κώστα Καρρά (Γκυγιώμ Σαρμονιέ), Βέρα Κρούσκα (Αννίκ), Γιώργο Μούτσιο (Ερβέ) και Γιώργο Μοσχίδη, ενώ στην παράσταση της επομένης χρονιάς το ρόλο του Καρρά είχε αναλάβει ο Λευτέρης Βουρνάς κι εκείνον της Τζόλυς Γαρμπή η Άννα Παϊτατζή (υπήρχε, δε, ρόλος και για την Δέσποινα Νικολαΐδου).
Ξεφυλλίζοντας το πρόγραμμα θαύμασα τις φωτογραφίες της Έλλης Λαμπέτη και της Βέρας Κρούσκα. Τις σκανάρω, λοιπόν, για να τις δείτε κι εσείς…

3 σχόλια:

  1. ενα αφιέρωμα στον george harrison,είχε τα γενέθλιά του εξάλλου,εδώ
    http://bibliokult.blogspot.gr/
    το ξέρω οτι ειναι ασχετο με την συγκεκριμένη ανάρτηση
    ωστόσο..κατανόηση

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Η αποχώρηση του Κώστα Καρρά την επόμενη χρονιά, σίγουρα συνδέεται με το γεγονός ότι η Βέρα Κρούσκα κάρφωσε στη Λαμπέτη πως ο Καρράς ήταν παντρεμένος. Ο Καρράς διατηρούσε σχέση με τη Λαμπέτη και της το είχε αποκρύψει. Μετά από αυτό, μοιραίο ήταν ο Καρράς να αποχωρήσει από το θεατρικό σχήμα και να πάρει τη θέση του ο Βουρνάς. Αγνωστο παραμένει γιατί η Κρούσκα, κάρφωσε τον Καρρά. Έχουν ακουστεί πολλά, που σίγουρα αν είναι αλήθεια, μιλάμε για πολύ μεγάλο σκάνδαλο για την εποχή εκείνη. Αλλωστε η Κρούσα ήταν τότε πολύ μεγάλο sex symbol!

    ΑπάντησηΔιαγραφή