Πριν από λίγους μήνες κυκλοφόρησε ξανά το βιβλίο τού Γιώργου
Τουρκοβασίλη Τα Ροκ Ημερολόγια από τις Εκδόσεις Στο Περιθώριο [πρώτη
έκδοση Οδυσσέας, 1984]. Για το βιβλίο αυτό υπήρξε μιαν όχι και τόσο ανεξήγητη
ζήτηση τα τελευταία χρόνια, ενταγμένη σ’ αυτό το «κλίμα επιστροφής» που
καλλιεργήθηκε εν σχέσει με τα greek eighties.
Αφού τυπώθηκαν ξανά κάμποσοι δίσκοι της περιόδου, αφού επανήλθαν στο προσκήνιο
συγκροτήματα χαμένα από τότε, αφού γυρίστηκαν ταινίες, γιατί να μην
κυκλοφορήσει εκ νέου και κανα βιβλίο; Συνέβη.
Τα καινούρια Ροκ Ημερολόγια έχουν διαφορετικό κασέ
από το... original,
έχουν περισσότερες Α/Μ φωτογραφίες, ενώ διορθώθηκαν λάθη, όπως και κάποιες
πραγματολογικές χοντράδες, που υπήρχαν στην πρώτη έκδοση. Σαν επανέκδοση δηλαδή
είναι περιποιημένη (διατίθεται και σε σωστή τιμή), αν και το βασικό μενού
παραμένει το ίδιο και... βεβαίως «μπάζει». Και «μπάζει» περισσότερο, τώρα, απ’
όσο «έμπαζε» το 1984. Υπό αυτήν την έννοια και μόνον εγώ θα πω πως δεν ήταν
αναγκαία η επανέκδοση τού βιβλίου. Θα προτιμούσα, με άλλα λόγια, ο
Τουρκοβασίλης να κυκλοφορούσε ένα φωτογραφικό λεύκωμα π.χ., γιατί οι φωτογραφίες
του είναι όντως ωραίες, παρά Τα Ροκ Ημερολόγια.
Στο βιβλίο υπάρχουν κάποια κείμενα τού φωτορεπόρτερ, μα
κυρίως μεταφέρονται οι «απόψεις» τινών ροκάδων, φρικιών, πάνκηδων,
νιουγουεβάδων και λοιπών «φυλών» της εποχής. Τι λένε όλοι αυτοί; Βασικά... ό,τι
τους κατέβει, με τον Τουρκοβασίλη να καταγράφει χωρίς προσωπική κρίση. Τώρα, σε
κάθε είκοσι αρλούμπες που θα διαβάσεις από τις «φυλές», μπορεί να υπάρχει και
κάτι σωστό ανάμεσα, ok,
όμως και αυτό χάνεται μέσα στη γενικότερη αφασία.
Πιθανώς ορισμένοι να πουν πως τα πράγματα, σήμερα, εν σχέσει
με τον λόγο γύρω από τη μουσική, είναι ακόμη χειρότερα. Αν όντως συμβαίνει έτσι
–και δεν έχω λόγους να μην το δεχθώ, ίσα-ίσα...– τότε το βιβλίο μπορεί να
διαβαστεί και ως ένα εγχειρίδιο τής... ροκ κοτσανολογίας, στην Ελλάδα, από τα fifties έως
και τώρα. Και υπό αυτή την έννοια η χρησιμότητά του, εν τέλει, ίσως να μην
είναι και τόσο μικρή...
Στη συνέχεια σταχυολογώ κάποια λίγα «τρελά», από ’κείνα που
καταγράφονται στο δεύτερο μισό τού βιβλίου και τα οποία αφήνω ασχολίαστα (στην
ανάρτηση). Αν υπάρχει λόγος να πω κάτι θα το πω στα σχόλια. Στις πρώτες 90
(σελίδες) είχα αναφερθεί εδώ… http://diskoryxeion.blogspot.gr/2016/07/blog-post_31.html.
 |
| Ίσως η ωραιότερη φωτογραφία του Γιώργου Τουρκοβασίλη, που υπάρχει στο βιβλίο του. Σκαρφάλωνα κι εγώ για να δω αγώνες, αλλά όχι κι έτσι! |
«Η αστυνομία μας κυνηγάει, κάνει ντου στα
κλαμπ και μαζεύει ροκάδες για εξακρίβωση. Γιατί δεν πάνε στις γκιράπικες
ντισκοτέκ; Εκεί θα βρουν αληθινούς εγκληματίες» (σελ.106)
«Εκείνο το βράδυ κατάλαβα ότι το ροκ δεν είναι μόνο μουσική αλλά και ιδεολογία, και ότι για να το κυνηγάνε τόσο πολύ θα πει ότι κουβαλάει κάποιες μεγάλες ιδέες» (σελ.106)
«Εκείνο το βράδυ κατάλαβα ότι το ροκ δεν είναι μόνο μουσική αλλά και ιδεολογία, και ότι για να το κυνηγάνε τόσο πολύ θα πει ότι κουβαλάει κάποιες μεγάλες ιδέες» (σελ.106)
ΧΟΥΛΙΓΚΑΝΣ
«Γέμισα χαρά· θα γινόμουν ο επίσημος
φωτογράφος των χούλιγκανς! Μήπως έτσι δεν ξεκίνησε και ο Μελετζής, που μπήκε
μεσ’ στο αντάρτικο, ανέβηκε στα βουνά και έγινε ο φωτογράφος της Αντίστασης; Η
σύγκριση μπορεί να είναι ανευλαβική. Αλλά ποτέ κανείς δεν ξέρει τι θα φέρει ο
χρόνος» (σελ.110)
«Πού ξέρεις, αν αύριο, μετά από τριάντα
χρόνια δεν αναγνωριστούν οι χούλιγκανς για την αντικοινωνική τους δράση, που
εντωμεταξύ θα έχει φέρει ευεργετικά για την κοινωνία αποτελέσματα» (σελ.110)
«Συμφέρει το κράτος να αντιμάχονται
μεταξύ τους πανκς και χέβυ μέταλ, όπως και χούλιγκανς μεταξύ τους. Γιατί αν
ήταν όλοι αυτοί ενωμένοι, θα ήτανε για το κράτος κίνδυνος» (σελ. 117-120)
«Σπας τη βιτρίνα ξέρω ’γω ενός δημοσίου
κτιρίου· αφού είσαι αναρχικός καλά κάνεις· και ακόμα και του ταλαίπωρου του
οικογενειάρχη, κι αυτουνού που του σπας τη βιτρίνα καλά του κάνεις…» (σελ.120)
«Την άλλη φορά ήσουνα που πλακώσανε τη
μάνα του Ούφο; Πιωμένοι όλοι, “φύγε μωρή” της λένε, την πιάνουν και τη βάζουν
κάτω από τα στρώματα και την πατάνε. “Τη μάνα μου ρε τη μάνα μου…” να κάνει το
Ούφο» (σελ.123)
«Οι χούλιγκανς! Κατάφεραν να τους
εξαφανίσουν κι αυτούς. Σε λίγο δεν θα υπάρχουν ούτε χούλιγκανς, ούτε πανκς,
ούτε νέοι. Θα υπάρχουν μόνο σοβαροί κύριοι με γραβάτα» (σελ.126)
ΗΛΙΑΣ Ο ΕΜΕΡΣΟΝ
«Πήρε τ’ όνομα Έμερσον από τον μεγάλο
θαυμασμό που είχε για τους Emerson Lake
and Palmer,
τους οποίους πρωτάκουσε το ’74, σ’ ένα καράβι, όπου δούλευε ναυτικός» (σελ.132)
«Έτσι όπως μεγάλωσε ο Έμερσον θα μπορούσε
να είχε γίνει εγκληματίας, αλλά έγινε ποιητής» (σελ.132)
«Έχω μεγάλη δύναμη καταστροφής μέσα μου,
απλώς την κουμαντάρω» (σελ.132)
«Ο Έμερσον δεν αγάπησε ποτέ τον Καβάφη,
το μπουζούκι και τους Beatles.(…)
Μια φορά άκουσα ρεμπέτικο, όταν ήμουν μικρός, και κατάλαβα ότι δεν είναι αυτός
ο δρόμος μου. Είπα, μακριά!» (σελ.133)
«Καθαρά από ένστικτο, χωρίς γνώσεις,
δημιουργούσε πράγματα που θα μπορούσαν να ανήκουν στη διεθνή πρωτοπορία» (σελ.133)
MAD CLUB
«Η μουσική σκα είναι η εγγλέζικη εκδοχή
του ρυθμού ρέγγε» (σελ.134)
«Άλλοτε εδώ δεν τολμούσες να γελάσεις, θα
σε πλάκωναν στο ξύλο» (σελ.136)
«Ευτυχώς τα λόγια των τραγουδιών αυτών
δεν έχουν μεταφραστεί σε βιβλίο, κι έτσι τα ξέρουν μόνο αυτοί που πραγματικά
τους καίει να ψάξουν και να τα μάθουν· δεν μ’ αρέσει ο κάθε άσχετος να μπορεί
να πληροφορείται τα πάντα» (σελ.136)
BIRTHDAY PARTY
– Η ΙΕΡΟΤΕΛΕΣΤΙΑ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ
«Έλα μωρέ, όλοι οι παλιοί του ροκ είναι
σκατάδες, με μόνη εξαίρεση τον Neil Young
και τον Tom Robinson»
(σελ.138)
ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΣΤΟ DRAGONFLY
«Και μου ’λεγε και το άλλο (σ.σ. ο
εγγλέζος σκιν): “Μαθαίνουμε ότι οι πανκς στην Ελλάδα είναι στην ξεφτίλα”. “Πώς
το ξέρεις του λέω;”. “Ε, κυκλοφορούν πολλά” μου λέει “για τα περιθωριακά άτομα
στην Ελλάδα”» (σελ.143)
«Παιδιά, έτσι και εμπορικοποιηθεί κι εδώ
το πανκ ντύσιμο, εγώ θα ντυθώ “γυμνός” ή μάλλον θα βγω στο δρόμο με προβιές, μα
την Παναγία!» (σελ.143)
«Αλήθεια, γιατί δεν φέρνουν τους Crass ή τους Dead
Kennedys; Άμα έρθουν αυτοί θα ξεσηκώσουν τον κόσμο και δεν συμφέρει την
κυβέρνηση» (σελ.146)
«Ρε παιδιά, θυμάμαι, το άτομο να έχει
πάρει χάπια, να καπνίζει και να βαράει ενέσεις. Ωραία εποχή ρομαντική! Τότε
είχε πρωτοπαρουσιάσει το περιοδικό Φαντάζιο το πανκ κίνημα στην Αγγλία. Δεν
ξέραμε τι μουσική είναι» (σελ.147)
BAUHAUS
«Μετά τη συναυλία, η εξομολόγηση ενός
δεκαεξάχρονου αγοριού, μού έδινε να καταλάβω ποιο είναι το πραγματικό κοινό των
Bauhaus, πέρα από πανκ και νιού γουέηβ. Μ’ έκανε να αισθανθώ τι είναι
νεοψυχεδέλεια» (σελ.176)
κύριε Φώντα Τρούσα. Ειλικρινά χαίρομαι που δεν σας αρέσει το βιβλίο κι είμαι ευτυχής που βρίσκετε γελοίες τις απόψεις των τότε νέων-ροκάδων. Ειλικρινά θα ένοιωθα απαίσια σε βαθμό κατάθλιψης αν κάποιος όπως εσείς συμφωνούσε ή απλώς του άρεσαν όλα όσα διάβασε σ' αυτό το βιβλίο. Διότι ήσασταν εσείς και οι όμοιοί σας το παράδειγμα που θέλαμε ν' αποφύγουμε. Καταφέραμε λοιπόν να σας αποφύγουμε τότε κι ευτυχώς το καταφέρνουμε ακόμα να μην γίνουμε σαν εσάς. Ευχαριστώ που δεν σας άρεσε και το βρήκατε γελοίο. Έτσι νοιώθω πως πετύχαμε αυτό που θέλαμε. Μ' εκτίμηση, ένα παλιο-φρικιό που έτυχε να ζω ακόμα.
ΑπάντησηΔιαγραφή[Το σχόλιο αυτό το έλαβα την 5/9/2016 στις 1:19 το μεσημέρι. Αφορούσε την ανάρτηση «ΤΑ ΡΟΚ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑ μέρος I». Επειδή είχα πει πως για ’κείνη την ανάρτηση δεν θα δεχόμουν άλλα σχόλια το μεταφέρω, τώρα, εδώ. Φ.Τ.]
Aπλα μπαρουφες.Λιγο πολύ ολοι οι πενηνταρηδες σημερα εχουν γνωρισει και κανει παρεα με φιγουρες που αναφερονται στο βιβλιο.Αμορφωσια(οι ποιο ψαγμενοι ηξεραν για καστανεντα που ηταν της μοδας αντε και τον ποε για να κανουν τους μεντορες γυρω τους),χουλιγκανικι,αδυναμια ευρεσης και προσεγγισης αντιθετου φυλλου …και μυρωδια από ροκ.κανεις ποτε δεν ειχε δωσει 250 δρχ,για να αγορασει ένα δισκο τοτε(επεφτε ψυρισμα ξενων δισκων και κασσετων στα παρτυ μαζι με ξυλο σε οσους διαφωνουσαν).Αυτη ηταν η εικονα,αυτοι οι τυποι –προτυπα επαζαν τοτε(φυσικα υπηρχαν όπως παντα και εξαιρεσεις που ποτε δεν εκαναν εντυπωση και περνουσαν απαρατηρητοι.)Μαγκια κλανια και εξατμηση,χουλιγκανικι όπως ειπα,γηπεδο,θρυλος ουισκι και iron maiden δισκοι,αναρχια του κωλου,punks και φρικια(γκομενες και παλικαρια γιναται μαλλια κουβαρια) φαλλοκρατισμος,λεκτικο επιπεδο 10 λεξεων για όλα,και μεσα σε ολο το αποπνιχτικο μπαχαλακι αρχισε να ρεεει αθφονη η πρεζα προς ολες τις κατευθυνσεις.Μην ξεχνιομαστε μολις ειχε ερθει Ο Αντρικος και το πασοκ στα πραγματα,η Ελλαδα χαλαρωνε και θα αλλαζε πορεια.ΡΕ ΟΥΣΤ!!Υ.Γ δεν μηδενιζω με όλα τα παραπανω το δημιουργο του βιβλιου για τον οποιο εχω καλη αποψη,αλλα μονο το ΑΚΥΡΟ ΜΠΟΥΛΟΥΚΙ των κατά φαντασια ροκαδων της εποχης που ξεδιπλωνονται σαν ηρωες στο βιβλιο του.(Επαναλαμβανω παντα υπηρχαν εξαιρεσεις εστω και λιγες που πανε τα πραγματα ποιο πανω από τα απλα σκατα).
ΑπάντησηΔιαγραφήΌπως έγραψα και στην ανάρτηση… «τώρα, σε κάθε είκοσι αρλούμπες που θα διαβάσεις από τις “φυλές”, μπορεί να υπάρχει και κάτι σωστό ανάμεσα, ok, όμως και αυτό χάνεται μέσα στη γενικότερη αφασία».
ΔιαγραφήΥπάρχει ένα κεφάλαιο στα «Ροκ Ημερολόγια», που έχει τίτλο «Τα Σωστά Άτομα 2, Έλληνες Πανκς» και το οποίο καταλαμβάνει 6-7 σελίδες (χωρίς τις φωτογραφίες). Εκεί λέγονται κάποια σωστά λόγια, που σημαίνει πως υπήρχαν, ανάμεσα, και ορισμένα άτομα που σκέφτονταν, που δεν είχαν άχυρα στο κεφάλι τους – χωρίς τούτο να σημαίνει πως κι εκεί δεν πετάγονται κοτσάνες.
Σκέφτομαι λοιπόν πως, ίσως, αξίζει, στο μέλλον να αφιερώσω κι ένα τρίτο μέρος στα «Ροκ Ημερολόγια», δίνοντας βάση σ’ αυτό το συγκεκριμένο κεφάλαιο.
Εγώ δεν θυμάμαι τέτοιο επίπεδο γενικά -ούτε στους ροκάδες ούτε στους αναρχικούς ούτε γενικά στη νεολαία της εποχής. Αυτός πρέπει να έπεσε πάνω σε συγκεκριμένα κυκλώματα/παρέες και ο ένας τον έστελνε στον άλλον.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣίγουρα υπήρχαν και άνθρωποι/ παιδιά που έλεγαν σοβαρά πράγματα.
ΔιαγραφήΑπλώς, όταν λες χοντράδες/ αρλούμπες σαν κι αυτές που διαβάζεις στο βιβλίο τον πρώτο που εντυπωσιάζεις είναι τον πιο άσχετο από εσένα.
Πάντως αυτό το άρθρο στο Φανταζιο (77-78;) για το punk ακόμα το θυμάμαι. Αν δεν κάνω λάθος έγραφε για τα Σεξουαλικα Πιστόλια και τους Στραγγαλιστες (έτσι τα ανέφερε). Φώντα μήπως έχεις το άρθρο ;
ΑπάντησηΔιαγραφήΌχι δεν το έχω. Όποιος το έχει μας το φωτοτυπεί ή μας ρίχνει ένα σκανάρισμα…
ΔιαγραφήΠάντως εκείνη την εποχή για το πανκ είχαν γραφτεί διάφορα. Να ένα ωραίο…
«Πανγκ ροκ (σ.σ. όπως το διαβάζεις… πανγκ), η… νέα τρέλλα!! Ξεκίνησε από την Αγγλία κι έφτασε στη Γαλλία και στην Αμερική, στην Ελλάδα ευτυχώς δεν έφτασε ακόμα!! Χαρακτηριστικά της γνωρίσματα: Κοντά μαλλιά, πέτσινα κοστούμια, χιτλερικά εμβλήματα, παραμάνες που κρεμούν οι οπαδοί της όπου λάχει, στο αριστερό αυτί απαραίτητη μια… λάμα ξυραφιού, και τέλος σε όλο το σώμα περασμένες άφθονες αλυσίδες!! Τώρα γι’ αυτό το τελευταίο έχω τη γνώμη πως είναι τελικά το μόνο απαραίτητο στοιχείο στην όλη υπόθεση!!»
Τάνια Μυλωνά, Οπτικοακουστική, τεύχος 39, Ιανουάριος 1978
«Τα πιστόλια του σεξ αναστατώνουν τους πουριτανούς»
Άρθρο του Γιάννη Πετρίδη στο πρώτο Ποπ & Ροκ (Μάρτιος 78)
Επίσης ο Βάσος Τσιμιδόπουλος στο ίδιο τεύχος του Ποπ & Ροκ (το #1) γράφει ένα τσάτρα-πάτρα κείμενο για το πανκ στην Αγγλία.
Θυμάμαι επίσης ένα άρθρο του Τάσου Φαληρέα για το πανκ, αλλά δεν μπορώ να το βρω τώρα. Ίσως στη Μουσική, ίσως στη Στερεοφωνία ή σε κάποιο άλλο περιοδικό που ασχολιόταν με στερεοφωνικά…
Αυτό πρέπει να είναι το τεύχος.
Διαγραφήhttp://www.retromaniax.gr/vb/forum/%CE%B7-%CE%B6%CF%89%CE%AE-%CF%83%CF%84%CE%B1-80s/%CE%AD%CE%BD%CF%84%CF%85%CF%80%CE%B1/%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BF%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CE%AC/15550-%CF%86%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%B6%CE%B9%CE%BF/page66
Τι πανκ τώρα και αηδίες.
ΔιαγραφήΓουστάρω Μαίρη Δρακοπούλου ρε φίλε! Τι γυναίκα ήταν αυτή!
(Σ' ευχαριστώ Damian. Στα υπ' όψιν)
Ο τύπος έχει βάλει πάρα πολλά τεύχη του Φαντάζιο στα οποία παρατήρησα ότι δεν χρησιμοποιούσαν καθόλου αγγλικές γραμματοσειρές. Επίσης είχε πολλλά μουσικά θέματα κυρίως τις χρονιές 68-73.
ΔιαγραφήΤα Φαντάζιο της εποχής εκείνης (early seventies), που έπαιρναν ατέλεια χάρτου (εννοείται) από το χουντικό Υπουργείο Προεδρίας (γιατί χωρίς ατέλεια χάρτου έκλεινες μετά από λίγα τεύχη), ήταν γεμάτα με ροκ. Τα πάντα γράφανε. Ορισμένα, δε, είχαν και γαμάτα ροκ εξώφυλλα. Επειδή έχω τεύχη το λέω.
ΔιαγραφήΑυτά μην μου τα λες εμένα (δεν λέω ότι εμένα μου τα λες) να τα πεις στους «άχρηστους του ροκ», που νομίζουν ότι, επί δικτατορίας, το ροκ ήταν απαγορευμένο και κυνηγημένο.
Άλλα ήταν τα απαγορευμένα και τα κυνηγημένα.
"Θυμάμαι επίσης ένα άρθρο του Τάσου Φαληρέα για το πανκ, αλλά δεν μπορώ να το βρω τώρα. Ίσως στη Μουσική, ίσως στη Στερεοφωνία ή σε κάποιο άλλο περιοδικό που ασχολιόταν με στερεοφωνικά… "
Διαγραφήhttp://www.mousiki-periodiko.gr/magazine/%CF%84%CE%B5%CF%8D%CF%87%CE%BF%CF%82-5/
>Αυτά μην μου τα λες εμένα (δεν λέω ότι εμένα μου τα λες) να τα πεις στους «άχρηστους του ροκ», που νομίζουν ότι, επί δικτατορίας, το ροκ ήταν απαγορευμένο και κυνηγημένο.
ΔιαγραφήΑμαν με το τροπάρι.
Μπορεί να έπαιζε σε επίπεδο κατανάλωσης και μήντια, ειδικά το πιο ελαφρύ, αλλά δεν έπαυε να είναι κυνηγημένο σε άλλα επίπεδα. Από την Πλάκα που «φάγανε» τους ροκάδες και τα στέκια για να την κάνουν τουριστική ατραξιόν, μέχρι το μπάτσο που στα καλά καθούμενα έκανε το μάγκα στον εκάστοτε πιτσιρικά, μακρυμαλιά κλπ.
Και όχι, δεν τον σταμάταγε το μπάτσο το ότι και ο Τζανετάκος ας πούμε ήταν «ροκ» και «χίπις» στις ταινίες και άρα ήταν και καλά αποδεκτό. Ήξερε να ξεχωρίσει τον Τζανετάκο από τον φτωχο ροκά 17χρονο, πανκ κλπ, και να έχει στο μάτι τον δεύτερο. Εδώ ακόμα και επί ΠΑΣΟΚ συνέβαιναν αυτά ("ροκ αίμα" πρωτοσέλιδα, επιχειρήσεις "αρετή", κλπ).
Ο άλλος που γυρνούσε μια ζωή πανεπιστήμιο-σπίτι με το πουκαμισάκι, ωραίος και ευπρεπής, και δεν «μπλέκονταν», άντε να πήγαινε σε καμμιά συναυλία πότε πότε, μπορεί να μην τα είδε, αλλά άλλοι τα ζήσανε.
>Άλλα ήταν τα απαγορευμένα και τα κυνηγημένα.
Ναι, αλλά πληρώθηκαν καλά αυτά. Πρώτης τάξεως καριέρες από το 1974 έως σήμερα...
Το έδωσε ο Γιώργος το link αυτό πιο κάτω.
Διαγραφή>>Αμαν με το τροπάρι.<<
ΔιαγραφήΤροπάρι-ξετροπάρι αυτή είναι η αλήθεια.
>>Ειδικά το πιο ελαφρύ<<
Ελαφριοί οι Deep Purple, οι Rolling Stones και οι Socrates, που γίνονταν εξώφυλλο στο Φαντάζιο επί επταετίας;
>>Από την Πλάκα που «φάγανε» τους ροκάδες και τα στέκια για να την κάνουν τουριστική ατραξιόν<<
Ό,τι θέλεις λες. Πότε τα κλείσανε τα μαγαζιά στην Πλάκα, ξέρεις;
Το ότι κάποιος βλαχόμπατσος μπορεί να σε έτρεχε στο τμήμα για τα μακριά μαλλιά σου και επί ΠΑΣΟΚ και επί μνημονιακών συγκυβερνήσεων ακόμη-ακόμη δεν λέει τίποτα γενικό.
Τους Shrine τους μαζέψανε το 2013…
http://www.avgi.gr/article/10813/353011/sto-tmema-e-mpanta-the-shrine-epeide-einai-malliades-
>>Ναι, αλλά πληρώθηκαν καλά αυτά. Πρώτης τάξεως καριέρες από το 1974 έως σήμερα...<<
Ποιους εννοείς; Μουσικούς σαν τον Θεοδωράκη και τον Λοΐζο, ή πολιτικούς σαν τη Δαμανάκη και τον Λαλιώτη;
Ο Θεοδωράκης και αν πληρώθηκε καλά. Είναι άλλωστε και γνωστός δραχμοκυνηγός συν τοις άλλοις...
ΔιαγραφήΠήγες να του ζητήσεις δραχμές και δεν σου 'δωσε;
ΔιαγραφήPunk: Ξεφτίλα ενός κινήματος και γελοιοποίηση του Rock;, γράφει ο Χάρης Καββαδίας, (Σχολιάζουν: Δ. Πουλικάκος, Ν. Θεοδωράκης, Τ. Φαληρέας).
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.mousiki-periodiko.gr/wp-content/uploads/magazines/issue_5/#46/z
Δεν το είχα ποτέ αυτό το τεύχος. Τώρα το κοίταξα για πρώτη φορά.
ΔιαγραφήΉξερε ο Καββαδίας το “Nuggets” τον Απρίλιο του ’78; Είδηση!
Παρά ταύτα στη συνέχεια μπερδεύει τα μπούτια του. Ενώ στην αρχή μιλάει για την πρώτη περίοδο του punk στην Αμερική (1965-68), στη συνέχεια, όταν απαριθμεί αμερικάνικα συγκροτήματα, βάζει μέσα τους Troggs και τους Kinks, που ήταν Βρετανοί! Τι διάολο ήξερε το “Nuggets” και δεν ήξερε πως οι Troggs (“Wild thing”) και οι Kinks (“Louie Louie”) δεν ήταν Αμερικάνοι;
Τέλος πάντων μην πιάσουμε τώρα συζήτηση…
Μου αρέσει πάντως πως πολλοί γουστάρανε τον Elvis Costello (Πουλικάκος, Φαληρέας…). Δεν ξέρω, αλλά για μένα είναι ένας από τους πιο βαρετούς μουσικούς των τελευταίων 40 χρόνων.
Το απόσπασμα που λέει για το πρωτοπανκ και το nuggets πρέπει να είναι όλο μεταφρασμένο από κάποιο αγγλικό κείμενο. Αυτό φαίνεται από εκεί που λέει "χαρακτηριστικό γνώρισμα του ήχου ήταν τα μεγάφωνα FENDER and STANDEL amps".
ΔιαγραφήΌντως πολλοί (μη-πανκ) γούσταραν costello. Μάλλον επειδή -όπως και οι άλλοι που αναφέρει π.χ. ο πουλικάκος- δεν ήταν τόσο "πρωτόγονος" συνθετικά.
Συμφωνώ για τον Costello και μπορώ να αναφέρω πολλούς ακόμα αλλά όπως συμβαίνει πάντα, σε κάθε μουσικό ρεύμα παρεισφρύουν πάντα και κάποιοι τυχάρπαστοι
ΔιαγραφήΚαλά, το “Standel amps” του ξέφυγε, ή δεν ήξερε να γράψει «ενισχυτές Standel”;
ΔιαγραφήΠάντως «πηγές» δίνει στο τέλος του άρθρου.
Αν κι εγώ δεν πιστεύω πως Αγγλοαμερικάνος θα έγραφε ποτέ για το αμερικάνικο garage-punk, ρίχνοντας ανάμεσα στα διάφορα (αμερικάνικα) γκρουπ τους Troggs και τους Kinks.
Αυτούς τους δύο, μάλλον, θα πρέπει να τους πρόσθεσε ο Καββαδίας για να δείξει (στον εαυτό του;), τάχα μου τάχα μου, ότι μπανίζει κ.λπ. Ως ανίδεος την πάτησε όμως.
Ακόμη κι από ξένο περιοδικό αν είχε αντιγράψει τη λίστα θα έπρεπε εκείνος να την ξεσκαρτάρει.
Ρε για τους Troggs και τους Kinks μιλάμε. Δεν μιλάμε για το κάθε κωλοσυγκρότημα από τα χωριά του Τέξας, που λογικό είναι να μην ξέρεις από πού προέρχεται.
> Μου αρέσει πάντως πως πολλοί γουστάρανε τον Elvis Costello (Πουλικάκος, Φαληρέας…). Δεν ξέρω, αλλά για μένα είναι ένας από τους πιο βαρετούς μουσικούς των τελευταίων 40 χρόνων.
ΔιαγραφήΜε 40 χρόνια πορεία, δεκάδες κλασσικά τραγούδια, και συνεργασίες με τα σπουδαιότερα ονόματα, και ένα σωρό να έχουν πει τραγούδια του, και αρκετές αλλαγές μουσικές είναι από τους ...πιο βαρετούς;
Άντε ακούστε κάνα γκρουπάκι των 70s από την Ιταλία ή αλλού, να παίζει κάνα prog για εικοσάχρονους που εκστασιάζονται με εικοσάλεπτα "κιθαροσόλι", αρπέζ του σκοτωμού, στίχους της πλάκας, και "ψυχεδέλεια".
Εμένα ποτέ δεν μου άρεσε ο Costello ρε μεγάλε. Απεναντίας μου άρεσαν άλλοι από την εποχή του. Ο Tom Robinson ας πούμε ή ο Ian Dury.
ΔιαγραφήΚαι τι σημαίνει «συνεργασίες»;
Και ο Ρουβάς και ο Ρέμος έχουν συνεργαστεί με τον Μίκη Θεοδωράκη, πάει να πει πως θα πρέπει να μας αρέσουν κι εκείνοι;
Βαρετος και τυχαρπαστος ο Costello!
ΔιαγραφήΤι να σας πει κανεις.Μυρωδια δεν εχετε παρει.
Έχεις δίκιο.
ΔιαγραφήΜυρωδιά... δεν έχω πάρει.
Όμως έχω ΑΚΟΥΣΕΙ δίσκους του, όπως τον έχω ΔΕΙ και live… κι αυτά νομίζω αρκούν.
Το τι ακουει κανεις και το τι αντιλαμβανεται ειναι ξεχωριστα πραγματα.Οσο για τα live,ενα κακο live δεν ακυρωνει εναν συνθετη και στιχουργο σαν τον Costello.
ΔιαγραφήΆκουσα και… αντιλήφθηκα ότι με κούρασε. Πού είναι το πρόβλημα;
ΔιαγραφήΚανενα προβλημα.Στο κατω κατω ειναι θεμα γουστου.Αλλος γουσταρει τη μουσικη και το στιχο του Costello κι αλλος του Καφαση.
ΔιαγραφήΣταμάτα να προβοκάρεις, δείχνοντας πως είσαι κουραμπιές.
ΔιαγραφήΕγώ δεν κορόιδεψα ούτε έθιξα κανέναν επειδή του αρέσει ο Costello, είπα απλώς πως… «για μένα είναι ένας από τους πιο βαρετούς μουσικούς των τελευταίων 40 χρόνων».
Ο δε Καφάσης δεν έγραφε δικά του τραγούδια, τραγουδούσε τραγούδια άλλων.
Με αφορμή τα προηγούμενα σχόλια για τον Costello θα ήθελα να σταθώ στα εξής.Σαφώς το να βρίσκει κάποιος τον Costello βαρετό είναι κάτι που δεν χωράει αντίλογο καθώς είναι μια πλήρως υποκειμενική άποψη.Οπως μπορεί κάποιος να βρίσκει βαρετό τον Bach, τον Coltrane,τον Χατζιδακι, τον οποιοδήποτε.Θέλω να πω οτι δεν υπάρχουν επιχειρήματα να πείσεις κάποιον οτι ο Coltrane δεν είναι βαρετός.Βαριέται όταν ακούει Coltrane πάει και τελείωσε.Ομως το να χαρακτηρίζει κάποιος τον Costello τυχάρπαστο φανερώνει πλήρη άγνοια και σχέση με το κατ' ελάχιστο που αντιπροσωπεύει η δισκογραφία του Costello δεκαετίες τώρα.Και μιας και διάβασα στην ανάρτηση για την Monika πως 'όταν διαβάζω κουλά ανάβω' ,τι πιό κουλό να εμφανιστεί από τον χαρακτηρισμό του Costello ως τυχάρπαστου.Εκτός αν και η δική σας γνώμη συμπίπτει με του σχολιαστή.
ΔιαγραφήΥ.Γ.
Ας μας αναφέρει και τους άλλους πολλούς που παρεισφρύουν ως τυχάρπαστοι, ενδιαφέρον θα έχει.
Φιλικά και όπως λένε στο χωριό keep up the good work.
Γ.Α.
Γιατί το τραβάς Γ.Α.;
ΔιαγραφήΌταν έγραψα, στην ανάρτηση για την Μόνικα…
«Εγώ, όπως ξέρετε, και όπως ξέρουν σίγουρα οι παλαιότεροι αναγνώστες, ανάβω όταν ακούω κουλά. Μπορεί στην κριτική ενός δίσκου να είμαι συγκαταβατικός, προσπαθώντας πάντα να διακρίνω το καλό…»…
αναφερόμουν στα «κουλά» που λένε στις συνεντεύξεις τους οι καλλιτέχνες, και που πέφτουν στην αντίληψή μου (και που ενδιαφέρομαι να τα σχολιάσω).
Δεν αναφερόμουν δηλαδή σε κάτι που θα βγει να γράψει ο οποιοσδήποτε σχολιαστής του δισκορυχείου.
Δεν σχολιάζω τα πάντα που λένε οι σχολιαστές του blog, εννοώ, ασχέτως αν συμφωνώ ή διαφωνώ με αυτά.
Εγώ είπα ότι ο Costello ακουγόταν στ’ αυτιά μου, πάντα, βαρετός. Και στα early 80s, όταν τον πρωτάκουσα και αργότερα όταν ασχολήθηκε με την country/Americana κ.λπ. Τώρα αν είναι και «τυχάρπαστος» δεν ξέρω. Και δεν με πολυενδιαφέρει κιόλας. Ας μας πει ο σχολιαστής γι’ αυτό, αν επιθυμεί…
Δεν δίνεις πάντως μια ευθεία απάντηση λέγοντας 'Τώρα αν είναι και «τυχάρπαστος» δεν ξέρω.'Δικαίωμά σου.Ο σχολιαστής τι να μας πει, μας είπε ήδη.
ΔιαγραφήΔεν ξέρω και γι' αυτό δεν δίνω ("ευθεία απάντηση"). Όταν και άμα το ψάξω περισσότερο θα δώσω.
Διαγραφή"Ας μας αναφέρει και τους άλλους πολλούς που παρεισφρύουν ως τυχάρπαστοι, ενδιαφέρον θα έχει."
ΔιαγραφήPretenders, Squeeze, Blondie, Ian Dury, Motors, Boomtown Rats (δεν αναφέρω άλλα ονόματα γιατί κάποιοι στο blog είναι πολύ ευέξαπτοι) και γενικά πολλά pub rock group που "εκμεταλλεύτηκαν" το timing, άλλαξαν το look (λίγο πιο αγριεμένο) και περνιόντουσαν ή πολλοί τους κατέτασσαν στο punk.
Όλοι αυτοί δεν είχαν καμμιά σχέση με τους Crisis, Eater, Stiff Little Fingers, Buzzcocks, Damned κλπ (76-77)
Άλλο θέμα αν είναι καλοί καλλιτέχνες ή σου αρέσουν... πάντως punk δεν ήταν.
Υ.Γ. Νομίζω, απ'όλους αυτούς, μαζί με τον Costello, οι Pretenders ήταν οι πιο βαρετοί.
Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά.
Διαγραφή'τυχάρπαστος' αυτός που έχει αναδειχθεί χάρη στην εύνοια της τύχης, χωρίς να το αξίζει (http://www.lexigram.gr)
τυχάρπαστος -η -ο [tixárpastos] Ε5 : για άνθρωπο ασήμαντο που με τη βοήθεια τυχαίων περιστατικών, από την αφάνεια που βρισκόταν, ανέβηκε σε μεγάλα αξιώματα.
(http://www.greek-language.gr)
'τυχάρπαστος' που αναδείχτηκε από την τύχη και τις περιστάσεις και όχι από τις ικανότητές του.(Μικρό Ελληνικό λεξικό Φυτράκη).
Και να το συνδυάσουμε με τη γνώμη του σχολιαστή '"εκμεταλλεύτηκαν" το timing, άλλαξαν το look (λίγο πιο αγριεμένο) και περνιόντουσαν ή πολλοί τους κατέτασσαν στο punk'.
Εκμεταλλεύτηκε λοιπόν το timing o Costello άλλαξε look και περνιόταν ή πολλοί τον κατέτασσαν στο punk.
Φίλε μου ο Costello εμφανίστηκε και παρέμεινε σε όλα τα χρόνια της ακμής και παρακμής του punk, αν έχεις παρατηρητικότητα ,διοπτροφόρος με κουστουμάκι και γραβάτα
χωρίς παραμάνες και τα σχετικά.
Περνιόταν (από ποιόν;) και κάποιοι (ποιοί;) τον κατέτασσαν στο punk.Ισως εννοείς κάποιοι στην ημεδαπή μουσική δημοσιογραφία.Γιατί στην Αγγλία όσο κι αν ξεψαχνίσεις για παράδειγμα τα κραταιά τότε NME,MELODY MAKER κλπ. δεν θα βρείς την παραμικρή συσχέτιση με το punk κίνημα.Ούτε επίσης σε συνεντέυξεις με γνωστούς δημοσιογράφους που θα είχε την ευκαιρία όπως λες να πλασσάρει τον εαυτό του σαν punk (Greil Marcus ,Nick Kent κ.α.).
Τυχάρπαστους μπορεί να εντοπίσει κανείς ανάμεσα στα δεκάδες συγκροτήματα που βγήκαν να πουλήσουν ανύπαρκτο punk ήθος φορώντας Dr. Martens κοτσάρωντας αλυσίδες, παραμάνες και κονκάρδες πάνω στα πέτσινα ασχολούμενοι περισσότερο με την μοικάνικη κώμη τους παρά με την μουσική.Για κάθε Buzzcocks (φοβερή γκρουπάρα) σκάσανε μύτη αμέτρητες ανεκδιήγητες ρέπλικες.
O Costello ακολούθησε τον δικό του δρόμο,δεν βρέθηκε σε καμμιά περίπτωση σε ανώτερα punk ...αξιώματα,δεν κορόιδεψε ούτε εξαργύρωσε έστω και πρόσκαιρα γεγονότα και περιστάσεις με τον τρόπο που λες.
Υ.Γ.
Δεν θυμάμαι επίσης τους Squeeze ή τους Boomtown Rats για παράδειγμα να αλλάζουν ενδυματολογικά,υφολογικά ή στιχουργικά για να δρέψουν δάφνες ως punk ινδάλματα.
Γ.Α.
Θα διαφωνήσω Φώντα στον κάθετο αποκλεισμό της σχέσης του Κοστέλο με το πανκ. Είναι δύο οι προσεγγίσεις, η μία καθαρά μουσική, η άλλη όσον αφορά την κοινωνική στάση. Δες τι γράφει ο Nick Kent στο Apathy For The Devil για την πρώτη του συνέντευξη με τον Κοστέλο: 'O Κοστέλο ήταν της ίδιας ηλικίας με όλους τους άλλους νεαρούς εκκολαπτόμενους punks και ενστικτωδώς ταυτιζόταν με την οργή τους και το θράσος τους. Αλλά η μουσική του αντλούσε από ένα βαθύτερο πηγάδι από το ρηχότερο που περιείχε απλώς Stooges και λίγη ρέγκε. Είχε ήδη αφομοιώσει τα έργα των πραγματικών μαστόρων της ποπ τραγουδοποιίας -Burt Bacharach, Brian Wilson, Lennon and McCartney, Bob Dylan and Randy Newman- και ήταν αποφασισμένος να δημιουργήσει δικά του τραγούδια που θα άντεχαν στα απαιτητικά πρότυπά τους. Ήταν μεγάλο ταλέντο και μεγάλος στοχαστής, προικισμένος με μια ιδιοφυή ικανότητα ιδιαίτερης αυτοέκφρασης. "Τα μόνα κίνητρά μου για να γράφω τραγούδια είναι η εκδίκηση και η ενοχή", με ησύχασε στην πρώτη μας συνέντευξη. Ήταν μια σπουδαία ατάκα, η οποία επρόκειτο να εμφανιστεί πολλές φορές έκτοτε σε πηχυαίους τίτλους σε άλλα άρθρα για τον ίδιο....' (Σ.Χυτήρης)
ΔιαγραφήΥπενθυμίζω Σπύρο τι έγραψα εγώ (στα σχόλια) για τον Κοστέλο - δεν έγραψα περί σχέσης Κοστέλο με πανκ.
Διαγραφή1. «Δεν ξέρω, αλλά για μένα είναι ένας από τους πιο βαρετούς μουσικούς των τελευταίων 40 χρόνων».
2. «Εμένα ποτέ δεν μου άρεσε ο Costello ρε μεγάλε. Απεναντίας μου άρεσαν άλλοι από την εποχή του. Ο Tom Robinson ας πούμε ή ο Ian Dury».
3. «Δεν κορόιδεψα ούτε έθιξα κανέναν επειδή του αρέσει ο Costello, είπα απλώς πως… “για μένα είναι ένας από τους πιο βαρετούς μουσικούς των τελευταίων 40 χρόνων”».
4. «Είπα ότι ο Costello ακουγόταν στ’ αυτιά μου, πάντα, βαρετός. Και στα early 80s, όταν τον πρωτάκουσα και αργότερα όταν ασχολήθηκε με την country/Americana κ.λπ. Τώρα αν είναι και “τυχάρπαστος” δεν ξέρω. Και δεν με πολυενδιαφέρει κιόλας. Ας μας πει ο σχολιαστής γι’ αυτό, αν επιθυμεί…».
"σ' αυτό το «κλίμα επιστροφής» που καλλιεργήθηκε εν σχέσει με τα greek eighties"
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό ποιον καλλιεργήθηκε και γιατί;
Απ’ αυτούς που γεννήθηκαν στα eighties και που τώρα έφθασε η ώρα τους να κάνουνε παιγνίδι…
ΔιαγραφήΑν είναι την επόμενη δεκαετία να αναβιώσουν και τα nineties, από κείνους που γεννήθηκαν στα nineties, την κάναμε λαχείο…
Αυτοί που γεννήθηκαν στα '80s θα αναβιώσουν τα '80s; Γιατί; Για να θυμηθούν τα γεννητούρια τους;
ΔιαγραφήΑς μείνουμε λοιπόν κολλημένοι στα sixties να την κάνουμε λόττο...
ΔιαγραφήΕίπε κανείς αυτό;
ΔιαγραφήΥπάρχουν και τα fiftes, τα forties, τα φοβερά thirties, τα twenties...
Άιντε και τα seventies...
>>Αυτοί που γεννήθηκαν στα '80s θα αναβιώσουν τα '80s; Γιατί; Για να θυμηθούν τα γεννητούρια τους;<<
ΔιαγραφήΞέρω 'γω... Τράβα ρώτα τους...
Εγώ να τους ρωτήσω; Νόμιζα ότι αφού εσύ το είπες, θα ήξερες κιόλας.
ΔιαγραφήΕγώ τους ρώτησα και μου είπανε "ναι". Και τους πίστεψα.
Διαγραφήμε ο χέρι στο"ευαγγέλιο". πόσοι από εσάς ζήσατε τις στιγμές, τους χώρους, τα όλα όσα εξιστορεί και καταγράφει, με τον τρόπο του, ο Τουρκοβασίλης;
ΑπάντησηΔιαγραφήγιατί απ' ότι καταλαβαίνω οι μισοί δεν είχατε γεννηθεί και όσοι ζούσατε δεν περνούσατε ούτε απ' έξω.
Λιώνω στα γέλια: "Την άλλη φορά ήσουνα που πλακώσανε τη μάνα του Ούφο; Πιωμένοι όλοι, “φύγε μωρή” της λένε, την πιάνουν και τη βάζουν κάτω από τα στρώματα και την πατάνε. “Τη μάνα μου ρε τη μάνα μου…” να κάνει το Ούφο"
ΑπάντησηΔιαγραφήΕν τω μεταξύ αυτά τα έλεγε ο Ζγιώργος ο Τσίκο, αλλά μπορεί και ο Παναγιώτης ο Χρούμπετς. Φτάνει να θυμάμαι καλά τη σκηνή. Τι πλάκα! Το ούφο τώρα, ο ένας απο τους δύο είναι με τον Τσουκαλά. έχει γεράσει, αλλά έχει πολλά να διηγηθεί από την περίοδο. Κάντε του κονέ με Τουρκοβασιλη!
Μάλλον του Τουρκοβασίλη δεν του τα διηγήθηκε ο Τσίκο ο skin, αλλά ο Κώστας ο Ακροβάτης, αχώριστο δίδυμο με τον Γιωργάκη τον Ούφο.
ΔιαγραφήΑ και σημείωσε, ο Ακροβάτης μας άφησε χρόνους πέρσυ, σχεδόν παράλυτος. Από το «χτικιό» φυσικά, ας είναι καλά η βαζελίνα... Και ο Χρούμπετς όπως μου σφύριξαν πριν από καιρό, εκεί κατέληξε. Φυσικό επακόλουθο, για άτομα με τόσο βαθιές πνευματικές ανησυχίες.
Αν τη θέση του στοιχειώδους ΙQ καταλαμβάνει η κάθε γαυροθεώρηση των πραγμάτων τί περιμένεις; Σχεδόν όλοι αυτοί οι μαλάκες (για τα χουλιγνανο-ανόητα λέω) είχαν τόση σχέση με το ροκ όσο και οι παπαρολογίες που αράδιαζαν ως πιτσιρικάδες με μια διδακτορική διατριβή. Και καλώς τα χώνει ο Τρούσας, τους το οφείλει στον τραμπουκο"πολιτισμό" που αυτοί εκπροσωπούσαν.
Τι λες τώρα; Ο Νικολάκης ο Φτου; Ο Σοκολατένιος; Ποιος στα σφύριξε τα νέα, μόνο ο Βασιλακης ο Γκοτζίλα έχει πια τόση επαφή ακόμα λόγω κουμπαριάς με Ηλία Ντι Μπεστια .
ΑπάντησηΔιαγραφήΦαίνεται πάντως πως κι εσύ το Ομπρε θα το ξέρεις ως μεχικανικη ατάκα μόνο.
...ΚΑΙ Ο Φτου είναι από πρόπερσυ στα θυμαράκια και ο Σοκολατένιος εξαφανισμένος αιώνες και μάλλον εκεί και αυτός. Και μην ξεχάσεις να θυμίσεις στο Λάκη το Κρου όταν τους μαζεύει για ουζάκια (τέλη Αυγούστου για να 'ναι και ο Γκιράπας από Αυστραλία στη μάζωξη) να σου στείλει καμιά πρόσκληση. Και ρίξε κανα Ζιανίτικο Κυριε Ελέησον στο Τζώνη το Χάρο να μπεις και συ στην αναμνηστική φωτο με τους ΝικαιοΚορυδαλλιώτες μπάμιες της Βικτώριας. Γιατί για Κούτσικου ή Μοσχονά μεριά δε σε κόβω.
ΑπάντησηΔιαγραφή...έλα αγορίνα μου να μας δείξεις τι επιστήμονες έκανες παρέα όταν ξεκίνησαν τα @@ σου να βγάζουν χνούδι...
Δεν έχουν κανένα ενδιαφέρον αυτά τα τελευταία σχόλια και δεν πρόκειται να δημοσιεύσω άλλα. Ευχαριστώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε γεια σου με χαρά σου Ι.Π. για όσα έζησες δίπλα στον Τουρκοβασίλη, αλλά επειδή τέτοιες συζητήσεις (που ανακατεύουν πολλά πρόσωπα μέσα, ζώντα ή τεθνεότα), μπορεί να οδηγήσουν σε ατέρμονους διαλόγους (διαλόγους που μπορεί να ξεφύγουν ανά πάσα ώρα και στιγμή…), δεν αβαντάρονται από το δισκορυχείον. Γι’ αυτό καλόν είναι να λάβουμε τα μέτρα μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟύτω και εγένετο.