Ευτυχείς όσοι από εμάς είχαμε την ευκαιρία να δούμε να
χορεύει στα γήπεδα ο Βασίλης Χατζηπαναγής (πάντα με τη φανέλα του Ηρακλή).
Βεβαίως η τηλεόραση πρόλαβε, όσο πρόλαβε, να απαθανατίσει ορισμένες μεγάλες
στιγμές του, όμως ήταν άλλο πράγμα το ζωντανό – να τον έβλεπες να κινείται μέσα
στο γήπεδο και σε χώρους που δεν έπιανε η κάμερα.
Η TV,
θέλω να πω, δεν θα μπορούσε με τίποτα να παγιδεύσει την, πολλές φορές,
υπερβατική παρουσία του στο τερέν, τα ξεμαρκαρίσματά του, τους διαδρόμους που
δημιουργούσε για τους συμπαίκτες του παίρνοντας άμυνες πάνω του, τα σινιάλα ή
τις παροτρύνσεις του – όλα εκείνα, τέλος πάντων, που θα τον έχριζαν μέσα σε
λίγα χρόνια ηγετικό δεκάρι.
Γιατί ο Χατζηπαναγής έλαμψε και με το 7 στην πλάτη, ως
εξτρέμ στην αρχή. Πόσοι, εξάλλου, από τους παλιότερους δεν τον θυμούνται σ’
εκείνο τον απίθανο τελικό Κυπέλου Ελλάδος Ηρακλής-Ολυμπιακός το ’76 (υπάρχει
και το YouTube, για
όσους θέλουν να μάθουν ή να φρεσκάρουν μνήμες), όταν… μοίραζε σακούλες σε μια
από τις καλύτερες άμυνες τής ελληνικής ποδοσφαιρικής ιστορίας (Κυράστας, Γκλέζος,
Αγγελής, Σιώκος κ.λπ.).
Γρήγορα ο Χατζηπαναγής, που είχε έρθει στον Ηρακλή στα 21
του, το 1975, από τις ομάδες της σοβιετικής Τασκένδης (τη Δυναμό και την
Παχτακόρ), θ’ αρχίσει ν’ αποκτά τη λάμψη του ηγέτη. Έτσι, στα χρόνια του ’80
πια, θα τον βλέπαμε να αλωνίζει στα γήπεδα με το δεκάρι στη φανέλα, να
οπισθοχωρεί δηλαδή προς το κέντρο, φτιάχνοντας παιγνίδι, σμπαραλιάζοντας
συγχρόνως άμυνες πότε με τις κλειστές ντρίμπλες του, και πότε με τις
πάσες-διαβήτη στον κενό χώρο.
Η συνέχεια εδώ…
Kαλημερα,καλο φθινοπωρο,καλες αναρτησεις.Τον Βασια τον χαντακωσε ο προεδρος του Ηρακλη καταδικαζοντας τον να μην αλλαξει ποτε ομαδα και φανελα.Ετσι θα μεινει στην ιστορια η απορια αν θα μπορουσε να αντεξει το βαρος μιας βαρυτερης φανελας απο του ηρακλη,αν θα αντεχε στην ενταση του πρωταθλητισμου,των αποδυτηριων,της ιντρικας και του αλληλοφαγωματος,φαινομενων δηλαδη που υπηρχαν και θα υπαρχουν στις λεγομενες μεγαλες ομαδες.
ΑπάντησηΔιαγραφή>>Kαλημερα,καλο φθινοπωρο,καλες αναρτησεις.<<
ΔιαγραφήΕπίσης καλό φθινόπωρο. Σ’ ευχαριστώ πολύ.
Όλοι ξέρουμε πως με τα «αν» δεν μπορούμε να προχωρήσουμε. Παρά ταύτα κι εγώ θα προσθέσω ένα ακόμη…
Η δική μου εντύπωση είναι πως αν ο Βασίλης Χατζηπαναγής επέλεγε να μείνει στη Σοβιετική Ένωση είναι πολύ πιθανόν να είχε το άστρο του Μπλαχίν (μπορεί και μεγαλύτερο). Θα τον θαυμάζαμε στην Ευρώπη, σε Παγκόσμια Κύπελλα, παντού.
Δυστυχώς για τον Βάσια όχι μόνον παράγοντες, αλλά ούτε γήπεδα δεν υπήρχαν στην Ελλάδα (τα θυμόμαστε όλοι τα σκαμμένα με γκασμά ποδοσφαιρικά «χωράφια» των seventies-eighties) για να φιλοξενήσουν το ταλέντο και την κλάση του.
Μεγάλος παίκτης - τεχνίτης, ο οποίος χαντακώθηκε στην Ψωροκώσταινα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι κάνοντας έναν παραλληλισμό ο οποίος μου ήρθε αυθορμήτως, ευτυχώς που ο Κλάπτον μάζεψε τα μπογαλάκια του και την έκανε από την Αθήνα τότε, διότι το καλύτερο που θα είχε πετύχει θα ήταν να είναι κιθαρίστας του ...Βασίλη Καρρά.
Δεν νομίζω ότι ο παραλληλισμός είναι επιτυχής.
ΔιαγραφήΟ Βασίλης Χατζηπαναγής ήταν (είναι) Έλληνας. Μπορεί να γεννήθηκε στη Σοβιετία, όμως η αγάπη του για τον τόπο που γεννήθηκαν οι γονείς του τον οδήγησε κάποια στιγμή στη χώρα.
Ο Clapton ήταν ένας εγγλέζος κιθαρίστας (με επιτυχία ήδη πίσω του), που πέρασε μισό φθινόπωρο στην Ελλάδα του ’65, οδηγημένος από τη διάθεσή του για περιπέτεια. Σιγά μην έμενε εδώ δηλαδή.
Και κάτι που το έχουμε ξαναπεί. Οι «Καρράδες» δώσανε ψωμάκι και φάγανε σε πολλούς εγχώριους ροκάδες. Να μην το ξεχνάμε αυτό.
"Oι Καρράδες κι οι Ροκάδες".
ΔιαγραφήΤο κατοχυρώνω κι ετοιμάζω πόνημα με αφηγήσεις τρελοροκάδων, ειδικά κιθαριστών, που πέρασαν από τα μπουζούκια και τα γέμισαν με κιθαροσόλι που για τους ψαγμένους ήταν διαστημικά! Επιπέδου Budokan με live Deep Purple να 'ουμ! υγ. Όποιος έχει δει Λεωνίδα Βελή live θα ξέρει για τον Jon Lord που είχε στα πλήκτρα!
εχω ζει ζωντανα τον παικτη αυτο σε πολλα ματς και πιστευω οτι αδικηθηκε ως προς το οτι θαπρεπε να παιξει εθνικη και θα βοηθουσε εκει...θεωρω ομως τον Βασια τον πιο ΥΠΕΡΕΚΤΙΜΗΜΕΝΟ παικτη στην ιστορια του ελληνικου ποδοσφαιρου....μην παρασυρεστε απο 2-3 βιντεο με τριπλες κλπ.ο Ηρακλης τοτε ειχε πολυ καλη ομαδα αλλα δεν πετυχε τιποτα ουτε Ευρωπη με Βασια..τελος στον επιμαχο τελικο του 1976 ο Βασια ηταν αρτυ αφιχθεις και δεν τον ηξεραν στον Οσφπ......τον εχω δει σε ντερμπυ και αλλα ματς εκτος εδρας να σερνεται και να μην ακουμπαει μπαλα....συμπερασμα ΠΟΛΥ ΚΑΛΟΣ παικτης αλλα οχι τοσο μεγαλος οσο τον παρουσιαζουν...
ΑπάντησηΔιαγραφή>>ο Ηρακλης τοτε ειχε πολυ καλη ομαδα<<
ΔιαγραφήΦυσικά και είχε πολύ καλή ομάδα τότε ο Ηρακλής, αφού πέραν του Χατζηπαναγή είχε κι έναν άλλον παικταρά, τον Λάκη Παπαϊωάννου –πρόσεξες την γκολάρα που πετάει στο βίντεο από ασίστ του Βάσια, το «δοκάρι και μέσα»;– για να μη μιλήσω για Κωφίδη, Καραΐσκο κ.λπ.
Τώρα, γιατί δεν έκανε κάτι καλύτερο στα πρωταθλήματα είναι άλλο ζήτημα, που πρέπει να το δεις σε σχέση με πολλούς παράγοντες (τις «κόντρες» των ομάδων της Θεσσαλονίκης, τον διαχρονικό «πόλεμο» έναντι του Βορρά από το τέως ΠΟΚ κ.λπ.).
Υπήρχαν παιγνίδια που ο Βάσια δεν είχε ακουμπήσει μπάλα, όντως, επειδή δεν γούσταρε όμως ν’ ακουμπήσει. Είναι γνωστά αυτά.
Σκέψου επίσης πως έπαιξε 15 χρόνια στον Ηρακλή, άρα κανονικά θα έπρεπε να έχει πάνω από 400 εμφανίσεις στο πρωτάθλημα, για να μην πω πάνω από 450 – γιατί ο Βάσια δεν τραυματιζόταν εύκολα. Απεναντίας οι εμφανίσεις του στο πρωτάθλημα ήταν μόλις 281…
Σαν αθλητικογράφος τα καταφέρνεις πολύ καλύτερα, παρά σαν μουσικοκριτικός. Για σκέψου το, δεν είν' ντροπή μια μεταγραφή...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι να σκεφτώ ρε βλάκα.
ΔιαγραφήΕγώ γράφω μόνο γι’ αυτά που ξέρω. Δεν γράφω για συνταγές μαγειρικής, ούτε για ορειβασία… Και το παλιό ποδόσφαιρο –γιατί το σημερινό δεν μ’ ενδιαφέρει– το ξέρω πολύ καλά και συναγωνίζομαι (σε γνώσεις και ό,τι άλλο) με όποιον γουστάρεις.
Φωντα πρεπει να σου αναφερω οτι ειμαι φιλαθλος του ΑΡΗ και εχω δει τον Βασια σε ΟΛΑ τα ματς μεσα στο Χαριλαου απο το 77 μεχρι το 1984. σε βεβαιω οτι ηταν εξαφανισμενος ενω σε ενα 4-0 που θυμαμαι χαρακτηριστικα ο Παλλας τον ειχε σβησει μπροστα μου.....αρα λοιπον οχι δε γουσταρε αλλα ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΕ..επισης επειδη ο θειος μου ηταν φιλος του ΗΡΑ εχω δει απειρα ματς του γηραιου τοτε...γιαυτο μιλαω με στοιχεια, αλλιως δε θα εγραφα....αυτα
ΑπάντησηΔιαγραφήΤον Πάλλα τον θυμάμαι ήταν καλός παίκτης – μετά πήγε και στον Ολυμπιακό. Δεν ήταν σκληρός, ήταν γρήγορος και περισσότερο τεχνίτης. Τώρα, δεν ξέρω στο συγκεκριμένο ματς τι έγινε. Απεναντίας, ξέρω τι γινόταν σε ματς που είχα δει εγώ στην Πάτρα, και τι μου έχουν πει οι φίλοι (ακόμη και χθες, όταν τα συζητούσαμε) για τα απίστευτα κατορθώματα του Βάσια. Εκείνα που δεν έπιαναν οι κάμερες εννοώ.
ΔιαγραφήΝομίζω, πάντως, πως σε διακρίνει ένας μικρός «οπαδισμός». Το «μίσος» που υπήρχε (τώρα δεν ξέρω, και εν πάση περιπτώσει δεν το λέω για ’σένα) μεταξύ των ομάδων της Θεσσαλονίκης δεν είχε όμοιό του.
οχι Φωντα πηγαινα κι εβλεπα ΗΡΑΚΛΗ χαλαρα κι ομορφα δεν υπαρχει οπαδισμος...η κοντρα ειναι με τον ΠΑΟΚ πιο πολυ...αλλα ταχω παρατησει εδω και πολλα χρονια....τι να περιμενεις απο το ελληνικο ποδοσφαιρο??
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα σε όλους,
ΑπάντησηΔιαγραφήπροσωπικά σαν Ηρακληδέας στενοχωριέμαι κάθε φορά που αναφέρεται κάποιος στο πρόσωπο του Βασίλη και στο πόσο αδικήθηκε επειδή έπαιξε στην αγαπημένη μου ομάδα.
Πραγματικά ζήσαμε πολύ ωραίες στιγμές στα τέλη του 70 και μέχρι τα μέσα του 80. Όπως σωστά σημείωσες Φώντα (απ'ότι βλέπω τα πας καλά με το football του 80) ο Βάσια δεν ήταν μόνος. Στο κέντρο του ο Ηρακλής είχε τον τεράστιο Λάκη Παπαϊωάννου και φυσικά το Σάββα Κωφίδη. Αυτό που δεν είχε ο Ηρακλής ήταν σεντερ φορ, γκολτζή.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα το 83-84 το ματς με τον Παναθηναϊκό στο Καυτανζόγλειο (2-2) και το απίστευτο γκολ που χάνει ο Μιτόσεβιτς. Ο Βάσια ήταν απίστευτος σ'αυτό το παιχνίδι. Το ματς αυτό, αν το έπαιρνε ο Ηρακλής, θα άλλαζε και την ιστορία του. Για την ιστορία, την περίοδο εκείνη, ο Ηρακλής τερμάτισε τελικά τρίτος με 42 βαθμούς, πίσω από τον Παναθηναϊκό που είχε 46 και τον Ολυμπιακό που συγκέντρωσε 43 βαθμούς.
Αν ο Ηρακλής είχε ένα φορ, σαν τον Κωνσταντίνου π.χ. που έπαιξε στα τέλη 90s, πιστεύω ότι η μοίρα μας θα ήταν πολύ διαφορετική...
Τελειώνοντας να αναφέρω ότι ο Βάσια δεν είχε μικρό συμβόλαιο στον Ηρακλή. Ήταν μεγάλο το συμβόλαιό του για την εποχή εκείνη.
>>Αν ο Ηρακλής είχε ένα φορ, σαν τον Κωνσταντίνου π.χ.<<
ΔιαγραφήΉ έστω τον Γκέσιο ρε φίλε, που ήταν πολύ καλό φορ, κι έβλεπε δίχτυα. (Αλλά τούτος έπαιζε στα seventies).
υπεραγαπη ο Βασιας (ΠΑΟΚτσης εγω)
Διαγραφήηταν και ειναι η αιτια που εξακολουθω να πιστευω στην μπαλλα (και οχι ποδοσφαιρο)
Νταμιαν μιλας για το ματς που ειχε καμια 50 χιλιαρικα μεσα?
Οχι 50 αλλά ήταν φίσκα το Καυτανζόγλειο. Το ματς που λες ήταν το ΗΡΑ - ΠΑΟ 1-0 το 71-72
Διαγραφήκαποιο ματς επισης με ΠΑΟ ειχα κατα νου, αρχες 80 καπου κει, το λεγαν στο ραδιο επροχτες και σκαλωσα
Διαγραφήρε γαμωτο, τι ωραια χρονια τοτε