5η ΟΛΥΜΠΙΑΣ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ

Οι Ολυμπιάδες Τραγουδιού υπήρξαν… έμπνευση της δικτατορίας (διοργανώθηκαν έξι, από το 1968 έως το 1973) στην προσπάθειά της να ασκήσει πολιτιστική πολιτική, ποντάροντας, ταυτοχρόνως, και στην έξωθεν καλή μαρτυρία. Κάπως σαν μία επιβεβαίωση του καθεστώτος (το ήθελαν – το επεδίωξαν), το οποίον καθεστώς στρέφοντας τα όμματα της διεθνούς κοινής γνώμης (κάποιας κοινής γνώμης, τέλος πάντων) προς τις γιορτές και τα πανηγύρια, θα μπορούσε να συνεχίσει ανενόχλητο την… αποκατάσταση της υγείας του ασθενούς επί της χειρουργικής κλίνης. Εκείνο, πάντως, που πρέπει να ειπωθεί είναι πως στις Ολυμπιάδες έδωσαν το παρόν διακεκριμένοι καλλιτέχνες και συγκροτήματα (δεν αναφέρομαι μόνο στους εκτός συναγωνισμού) και, βεβαίως, ακούστηκαν κάμποσα καλά τραγούδια, τα οποία δεν είχαν ουδεμία σχέση με ό,τι θα χαρακτηρίζαμε, επιτιμητικώς ή υποτιμητικώς, ως χουντοτράγουδα.

Οι Ολυμπιάδες Τραγουδιού, όπως διαβάζω στο καθεστωτικό περιοδικό Θέσεις και Ιδέαι (τόμος Α, τεύχος 4, Απρίλιος 1969), εθεωρούντο από τη γέννησή τους προϊόν της «Πνευματικής Ελλάδος», μαζί με το Φεστιβάλ Αθηνών (που είχε ξεκινήσει πολύ πριν τη δικτατορία βεβαίως, αλλά παρουσίασε αύξηση θεατών, το 1968, της τάξεως του… 298% εν σχέσει με το ’67, πράγμα που σημαίνει πως οι συνταγματάρχες το στήριξαν και το προώθησαν), την Πολεμική Έκθεση του Ζαππείου (1968), τους επαίνους της Ακαδημίας Αθηνών, τα λογοτεχνικά βραβεία του (χουντικού) Υπουργείου Παιδείας (με την συντριπτική πλειονότητα των βραβευθέντων να τα αποδέχονται…) κ.λπ., κ.λπ.

Στην πέμπτη Ολυμπιάδα, που διεξήχθη στο Παναθηναϊκό Στάδιο στο διάστημα 7-9/7/1972 και τελούσε υπό την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού και Επιστημών (ένα χουντικής εμπνεύσεως υπουργείο που ιδρύθηκε το 1971 και που πηγαινοέρχεται μέχρι σήμερα – πότε τού κολλάνε τους… τουρίστες, πότε τους αθλητές, πότε αμφότεροι ξεκολλάνε, πότε του κολλάνε και την παιδεία μαζί με τις θρησκείες, μετά τα ξεκολλάνε κι αυτά και δωσ’ του πάλι απ’ την αρχή)… στην 5η Ολυμπιάδα λοιπόν έλαβαν μέρος 40 χώρες, παρουσιάζοντας αντίστοιχα τραγούδια. Συμμετείχαν η Ορχήστρα του Φεστιβάλ (την αποτελούσαν η Ορχήστρα Ελαφράς Μουσικής του ΕΙΡΤ, αλλά και σολίστ ελαφράς μουσικής) υπό την διεύθυνση των Κώστα Κλάββα, Τάκη Αθηναίου και Αλέκου Γεωργιάδη, ο Πειραματικός Όμιλος Χορού του Μανώλη Καστρινού, χορωδία, αλλά και το συγκρότημα Babylon(!), όπως διαβάζω στο πρόγραμμα (μάλλον επρόκειτο για τους… σολίστ ελαφράς μουσικής). Θυμάμαι, κάποτε, σε μια κουβέντα, έναν γνωστό να μου λέει πως οι Babylon (Αλέκος Γλύκας, Εύρης Παρίτσης, Λευτέρης Τζήμας) ήταν… underground συγκρότημα. Μπορεί να ήταν πολύ καλοί οι Babylon, αλλά είχαν τόσο σχέση με το underground, όσο η Ολυμπιάδα Τραγουδιού με το Human Be-In.

Οι... Shoking Blue στην Αθήνα - Ιούλιος '72

Φυσικά, και κατά το σύνηθες, στην 5η Ολυμπιάδα υπήρχαν και οι εκτός συναγωνισμού συμμετοχές, που προσέθεταν κύρος στη διοργάνωση και vibes στην εξέδρα. Έτσι λοιπόν την πρώτη μέρα (7/9/1972) εμφανίστηκαν ο Nicola Di Bari (νικητής των Sanremo 1971 και ’72) και ο Βρετανός Lally Stott με τους Black Jacks (ο Stott είχε γράψει το “Chirpy chirpy cheep cheep” –μεγάλη επιτυχία και για τους Middle of the Road– ενώ οι Black Jacks ήταν το συγκρότημά του στην Ιταλία, οι οποίοι έκαναν καριέρα βασικά ως Motowns, πριν ξαναγυρίσουν σε Black Jacks), την 8/7 έδωσαν συναυλίες ο Ντέμης Ρούσσος και ο Aris San, ενώ την Κυριακή 9/7 ανέβηκαν στη σκηνή του Παναθηναϊκού Σταδίου οι Ολλανδοί Shocking Blue και η Vicky Leandros.

Jeff Phillips

Στην 5η Ολυμπιάδα απονεμήθηκαν τρία βραβεία (το κάθε ένα για συνθέτη, στιχουργό και ερμηνευτή), επτά τιμητικές διακρίσεις (για τα τραγούδια από την τετάρτη έως την δεκάτη θέση), καθώς και διάφορα ειδικά βραβεία… ώστε, τελικώς, να μην μείνει κανένας παραπονεμένος. Το πρώτο βραβείο απονεμήθηκε στο αυστραλέζικο τραγούδι “Gloria” που απέδωσε ο Jeff Phillips, δεύτερο ήταν το πολωνικό “Wierzę drzewom” (Πιστεύω στα δέντρα) που είπε ο Stan Borys (από τα συγκροτήματα Blackout και Bizony των sixties) και τρίτο το «Τώρα είναι αργά» (Γιώργος Θεοδοσιάδης - Ρέττη Ζαλοκώστα), που τραγούδησε η Μαίρη Αλεξοπούλου.

Stan Borys

Στην τετάρτη θέση είχε καταταγεί το “Hey you are my sunshine” με τον Rocky Shahan από το Πακιστάν (πήρε τα βραβεία Δημοφιλέστερου Τραγουδιστού και Καλύτερης Ερμηνείας) για τον οποίον έχω αφιερώσει ξεχωριστή ανάρτηση στο παρελθόν, στην πέμπτη το “Bye bye country pie” με την Ellen Caron (Καναδάς), στην έκτη το “A toi” με τον Art Sullivan (Λουξεμβούργο) που τότε περίπου κι αυτός ξεκινούσε την καριέρα του, στην εβδόμη το “You only you” με την Chung Hunhi (Κορέα), στην ογδόη το “Stranger in town” με τον Joseph Ward (Μεγάλη Βρετανία), στην ενάτη το “Yo te daré” με τον Daniel Velasquez (Ισπανία) και στην δεκάτη το “Gitare, gitare” με τον Kićo Slabinac (Γιουγκοσλαβία). Από τις υπόλοιπες συμμετοχές αξίζει να αναφερθεί εκείνη του Sérgio Ricardo (σημαντική μορφή της βραζιλιάνικης μουσικής), του Γάλλου Didier Marouani (αργότερα στους Space κ.λπ.), αλλά και της Τουρκάλας Ayşen Erdoğan.

Μαίρη Αλεξοπούλου

Από πλευράς ηχογραφήσεων τώρα… Δεν είμαι σίγουρος αν το πρώτο βραβείο, η “Gloria” με τον Jeff Phillips τυπώθηκε στην Ελλάδα – τυπώθηκε πάντως στην πατρίδα του νικητή την Αυστραλία ως “Gloria/ Come go with me” [Havoc H 1013, 1972]. Το “Wierzę drzewom” με τον Stan Borys ακούγεται στο… beat ορατόριο “To Pejzaż Mojej Ziemi” [Muza SXL 0938, 1973], στο οποίο συμμετείχαν, μεταξύ άλλων, και οι Marek Grechuta, Czesław Niemen, Mira Kubasińska και Skaldowie, αλλά και στο προσωπικό LP του “Szukam Przyjaciela” [Muza SXL 0956, 1974].

Το «Τώρα είναι αργά» με την Μαίρη Αλεξοπούλου καταγράφηκε στο 45άρι «Τώρα είν’ αργά/ Εσύ που γελάς» [Olympic OE 74044, 1972], το “A toi” με τον Art Sullivan στο ελληνικό 45άρι “A toi (Adieu, sois heureuse)/ Joelle” [Carrere ?] –φωτογραφία του εξωφύλλου του, με την ένδειξη «5η Ολυμπιάς Τραγουδιού», είδα σ’ ένα βίντεο του YouTube–, το “Yo te daré” με τον Daniel Velasquez στο δισκάκι “Tema de amor/ Yo te daré” [Philips 6029 138, 1972], που είχε κυκλοφορήσει σίγουρα στην Ισπανία και την Ολλανδία (πιθανώς και στην Ελλάδα;), ενώ σε άλλες χώρες μπορεί να βγήκαν και κάποια ακόμη τραγούδια… Δεν υπάρχει λόγος να το ψάξω περισσότερο…

Εδώ, οι προηγούμενες αναρτήσεις για τις Ολυμπιάδες Τραγουδιού…

1η Ολυμπιάς: http://diskoryxeion.blogspot.gr/2010/10/1.html

2α Ολυμπιάς: http://diskoryxeion.blogspot.gr/2011/06/2.html

3η Ολυμπιάς: http://diskoryxeion.blogspot.gr/2011/11/3.html

4η Ολυμπιάς: http://diskoryxeion.blogspot.gr/2012/12/4.html

… εδώ η Mariska Veres (Shocking Blue), που βρήκε την ευκαιρία ν’ ανεβεί και στην Ακρόπολη (update: το βίντεο δεν παίζει πια) κι εδώ τρία από τα τραγούδια της 5ης Ολυμπιάδος…

http://www.youtube.com/watch?v=o2bWJrC2uOw

http://www.youtube.com/watch?v=oJLIDQ1Mnoc

http://www.youtube.com/watch?v=Wco1FQIVy9A