A VICTIM OF SOCIETY ένας εξαιρετικός δίσκος

Είχα πάρει χαμπάρι την περίπτωση των A Victim of Society εδώ και κανα-δυο χρόνια  (όπως και άλλοι φυσικά) κι ήμουν κι εγώ (όπως και άλλοι φυσικά) ανάμεσα σ’ εκείνους που ανέμεναν κάτι δικό τους ολοκληρωμένο, κάτι που να καταγράφει επαρκώς και αποφασιστικώς το δημιουργικό ροκάδικο πάθος τους. Και να λοιπόν –γιατί τώρα συμπληρώνεται το πλήρωμα του χρόνου– ένα LP (και CD) από την Inner Ear που έχει τίτλο “Distractions”, που έρχεται ν’ αποσαφηνίσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τι εστί… A Victim of Society, σε τι ακριβώς συνίσταται η ιδιαιτερότητα και η αξία αυτού του γκρουπ (των δύο ατόμων), που κάνει πολλούς και διαφόρους να παραμιλούν.

Κατ’ αρχάς έχουμε να κάνουμε με δύο νέα παιδιά, τον Βαγγέλη Μακρή (φωνή, κιθάρες, μπάσο, ντραμς, synth) και τον Φώτη Ντούσκα (κιθάρα, μπάσο). Υπάρχει ένας ακόμη… πρόσθετος μουσικός που παίζει κρουστά (Ηρακλής Βλαχάκης), καθώς κι ένας τεχνικός, που βοηθά σε ενορχηστρώσεις, παραγωγή και μίξη (Νίκος Τριανταφύλλου) κι από ’κει και πέρα… πάπαλα. Συζητάμε δηλαδή για μια κλειστή ομάδα ανθρώπων που συνθέτει-γράφει-παράγει, κινούμενη σε συνθήκες… συγκεντρωτισμού και σε κάθε περίπτωση πολύμορφης… εκφραστικής λιτότητας. Ασπρόμαυρο αδρό εξώφυλλο, ασπρόμαυρο innersleeve με τυπωμένες τις απολύτως απαραίτητες πληροφορίες, μαύρο (και όχι εμπριμέ) 180άρι βινύλιο που τσακίζει κόκκαλα από τα πρώτα, ήδη, δευτερόλεπτα.

Οι A Victim of Society είναι ένα σύγχρονο rock συγκρότημα, με εμφανή και κάπως ατέρμονη, όταν είναι ατέρμονη, πάνκικη καταγωγή (οι CAN δηλαδή αποτελούν κι εδώ μιαν επιρροή). Με αναφορές στο garage των sixties, στους Velvets και τους Stooges, στο punk των seventies, αλλά και σε συγκροτήματα των eighties όπως οι… Last Drive και οι ύστεροι Villa 21 ή οι Spacemen 3, αλλά και με πίστη σ’ έναν ήχο που να μπορεί να επιβάλλεται απλώς και μόνον με την τοποθέτησή του στο χώρο (ένας χαρακτηρισμός του τύπου… cosmic-punk δεν θα ήταν εντελώς άστοχος για τις μουσικές των A Victim of Society), οι δύο φίλοι καταφέρνουν να φτιάξουν ένα σύνολο πολύ δυνατών τραγουδιών, χρησιμοποιώντας τα απλούστερα των υλικών. Αυτό το πρωτογενές και το πρωτόλειο, το ορμητικό και το ανεπιτήδευτο που συνδέει το ντουέτο με την ψίχα και την ψυχή του rock n’ roll είναι το βασικό χαρακτηριστικό της τραγουδοποιίας του – ήτοι οκτώ tracks, τέσσερα ανά πλευρά, που διαρκούν λιγότερο από 40 λεπτά. Θέλω να πω πως έχοντας στο νου τους την βινυλιακή χάραξη, οι A Victim of Society έχουν προσαρμόσει τοιουτοτρόπως τις ιδέες τους δημιουργώντας ένα πλήρες και συνάμα ουσιαστικό και ισορροπημένο set, που θυμίζει, οπωσδήποτε, άλλες εποχές. Έτσι, το “Enough said” δεν βρίσκεται καθόλου τυχαίως εκεί όπου βρίσκεται (Α2), όπως και το “Certain sense” εξάλλου που ανοίγει την δεύτερη πλευρά του άλμπουμ. Για όλα υπάρχει μιαν εξήγηση… και όσον αφορά στην δομή των κομματιών (στην διάταξη των riffs, στο πώς θα ηχούν τα φωνητικά, στον ρόλο των synths, στον ακρογωνιαίο ρόλο του μπάσου και μετέπειτα της κιθάρας…), αλλά και όσον αφορά στο αίσθημα και κυρίως στο μεταίσθημα· το λέω, γιατί τα τραγούδια των Ντούσκα και Μακρή δεν είναι ανεξάρτητα το ένα του άλλου.

«Ηχογραφημένο στο στούντιο Sonic Playground από τον Νίκο Τριανταφύλλου και με το mastering να έχει γίνει από τον Jamal Ruhe στο West Westside Music Studio στη Νέα Υόρκη, το “Distractions” έχει όλα τα φόντα να αποτελέσει έναν δίσκο-σταθμό για την ελληνική (σ.σ. ροκ) δισκογραφία»… γράφει στο site της η Inner Ear. Το συμμερίζομαι απολύτως. Πάρα πολύ καλό LP!

Επαφή: www.inner-ear.gr