η… περιβαλλοντική jazz των RICH HALLEY 4

Τενορίστας με «δικό» του ήχο και άξιες λόγου, παντελώς ανεξάρτητες, δισκογραφικές προσπάθειες, ο Αμερικανός Rich Halley είναι ένας μουσικός που έχει απασχολήσει και στο παρελθόν το δισκορυχείον. Πριν καιρό (8/12/2011) είχα γράψει για το άλμπουμ του “Requiem for a Pit Viper” [Pine Eagle], ενώ θυμάμαι ακόμη την πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξή του σ’ ένα από τα τελευταία Jazz & Τζαζ (# 243, 6/2013) στον Βαγγέλη Αραγιάννη.
Το βασικό σχήμα του Rich Halley είναι οι Rich Halley 4, δηλαδή ο… ίδιος στο τενόρο με δίπλα του παραταγμένους τον Michael Vlatkovich τρομπόνι, τον Clyde Reed μπάσο και τον γιο του Carson Halley στα ντραμς – με τις αναφορές του μουσικού από το Portland του Oregon να ξεκινούν, βεβαίως, από την μεγάλη εποχή της jazz, τα χρόνια του ’50 και του ’60 δηλαδή, συνδεόμενες (οι αναφορές) στην διαδρομή με κάτι άλλο, εξωμουσικό, που ταυτοχρόνως τον κινητοποιεί και τον εμπνέει. Τούτο, βασικά, έχει να κάνει με τις σπουδές (Βιολογία) και κυρίως με τα χόμπι τού Rich Halley, τα οποία σχετίζονται με ποικίλες δραστηριότητες που εξελίσσονται, πάντα, κοντά στη φύση. Κάπως έτσι και στο “The Wisdom of Rocks” [Pine Eagle 2014] προβάλλονται ορισμένες από τις… ιδιότητες της πέτρας, του βράχου, όπως π.χ. η προαιώνια σύνδεσή του με το φυσικό παρελθόν, η στιβαρότητα και το ασάλευτο του όγκου του, το απόλυτο της συνεκτικότητάς του ή η ποικιλία της εξωτερικής μορφής του, και με βάση αυτές (τις ιδιότητες) ξεκινά ο Halley να δοκιμάζει ρυθμούς, tempi και μελωδίες πάνω στο τενόρο σαξόφωνό του.

Έχω διαβάσει πως ο ήχος του Rich Halley χρωστά πολλά στον Sonny Rollins. Πιθανώς. Η αλήθεια είναι, πάντως, πως ο Halley δεν γράφει μόνο για το τενόρο του, αλλά εξ ίσου θα έλεγα και για το τρομπόνι του Vlatkovich. Τούτο το διαπιστώνει ο καθείς ακόμη και από το πρώτο-πρώτο κομμάτι, που έχει τίτλο “The atoll” και που εμφανίζει τενόρο και τρομπόνι να παίζουν σε unisono, αλλά και από τα απανωτές προτάσεις-αναπτύξεις στα δύο lead όργανα. Με το μπάσο, και κατ’ επέκτασιν, τα ντραμς να έχουν εξ ίσου αποφασιστικό ρόλο στις ενοργανώσεις, δεν είναι ν’ απορείς για τα απολύτως αναγκαία και καθ’ όλα αιτιολογημένα soli στο μεν (“Of fives and sixes”) ή στα δε (“A brief note”). Γενικώς, η ευφράδεια του Halley στη γραφή και τον αυτοσχεδιασμό, όπως και των υπολοίπων συμμετεχόντων εξάλλου, είναι ακουστή σε κάθε μέτρο τού “The Wisdom of Rocks”, πράγμα που οφείλεται (και) στο γεγονός πως οι τέσσερις μουσικοί παίζουν αρκετά χρόνια μαζί, αυτοσχεδιάζοντας με σύνεση και πληρότητα μέσα στα οριοθετημένα πλαίσια που υπαγορεύουν οι μέσης διάρκειας συνθέσεις.

Επαφή: pineeagle@richhalley.com