Σάββατο 7 Ιουνίου 2014

πώς ερευνά η τηλεόραση;

Ο αναγνώστης nicholas hatziyiannis έγραψε στο chat: «αναμένω εναγωνίως παρουσίαση / κριτική για ''ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΓΟΡΑΙΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ!». Επειδή στο chat δεν μπορεί να αναπτυχθούν απόψεις (ούτε καν σύντομες) γράφω εδώ δυο λόγια...
Κατ’ αρχάς να πω πως Τα Στέκια - Ιστορίες Αγοραίου Πολιτισμού είναι μια σειρά του Νίκου Τριανταφυλλίδη για την ΝΕΡΙΤ σκηνοθετημένη από διαφόρους. Έχουν προβληθεί τα επεισόδια, υποθέτω, για την Παράγκα του Σίμου, για το μπαρ Au Revoir και για τα Βιντεοκλάμπ (λέω «υποθέτω» επειδή τρέιλερ απ’ αυτά τα τρία θέματα έχουν ανεβεί στο YouTube). Πρώτον (δεν υπάρχει δεύτερον...) και βασικό. Κριτική μπορώ να κάνω μόνο για τα τρέιλερ, γιατί ΝΕΡΙΤ δεν πιάνω. Ούτε μ’ ενδιαφέρει να πιάσω. Δεν γουστάρω να βλέπω (είναι ψυχολογικό πρωτίστως) ένα… πραξικοπηματικό κανάλι (για να μην ξεχνιόμαστε). Αν οι εκπομπές ανεβούν στο YouTube μπορεί να ρίξω μια ματιά…

Ένα βασικό. Έρευνα δεν είναι να κρατάς μαρκούτσια και να ρωτάς γέρους ανθρώπους τι συνέβη 60 χρόνια πριν (αναφέρομαι στην περίπτωση της Παράγκας). Έτσι δεν γράφονται ούτε βιβλία, ούτε γυρίζονται τηλεοπτικές εκπομπές (δηλαδή γράφονται και γυρίζονται, αλλά τέλος πάντων…). Έρευνα είναι να ψάχνεις τις πηγές, να συγκρίνεις και να αντιπαραβάλλεις προβαίνοντας σε ορθά, σε επιστημονικά συμπεράσματα. (Το λέω, γιατί ορισμένοι μπορεί να ψάχνουν τις πηγές και παρά ταύτα να συμπεραίνουν βλακείες). Οι ζωντανές μαρτυρίες δεν μπορεί παρά να αποτελούν ένα πολύ μικρό μέρος ενός ευρύτερου ψαξίματος, και οι οποίες πάντα θα πρέπει να εξετάζονται με τεράστια προσοχή. Όπως έχω γράψει δεκάδες φορές στο δισκορυχείον, μετά από τόσα χρόνια (ακόμη και μετά από 20 ή 30 χρόνια, πόσω μάλλον μετά από 60) ο καθένας μπορεί να λέει ό,τι του κατέβει…
Η τηλεόραση, τώρα, επειδή δεν μπορεί να παίξει μπάλα, δείχνοντας χαρτιά, βιβλία, περιοδικά κ.λπ. δυσκολεύεται ν’ αναπτύξει επιστημονικό ερευνητικό λόγο (και αν το επιχειρήσει θα πιάσει πάτο στις μετρήσεις). Πρέπει να δείξει πρόσωπα, που θα μιλάνε από μνήμης (επιχειρώντας να βάλουν, εκείνη τη στιγμή, σε μια τάξη τις αναμνήσεις τους). Είναι το πιο εύκολο εξάλλου… και το πιο ανέξοδο. Πουλάς μούρη (στην κυριολεξία) κι έχεις και μια ακροαματικότητα. Ε, από εκεί και μετά ξεκινάνε τα ζόρια…

13 σχόλια:

  1. Ομολογώ ότι αγνοούσα την ύπαρξη αυτής της σειράς.

    Μια ερώτηση (ενδεχομένως αφελής): το ότι η συγκεκριμένη εκπομπή προβάλλεται από το συγκεκριμένο κανάλι θέτει κάποια ζητήματα ηθικής τάξης ή όχι; Εξηγούμαι: δεν αποτελεί, άραγε, ένα είδος ηθικής "νομιμοποίησης" όχι μόνο της ΝΕΡΙΤ (με όλα όσα ήδη ακούγονται), αλλά και του "μαύρου" στην ΕΡΤ η συμμετοχή τόσων -αξιόλογων συχνά- ανθρώπων είτε στην δημιουργία των εκπομπών, είτε απλά η εμφάνισή τους σε αυτές; Όταν αρκετοί, μάλιστα,από αυτούς διαθέτουν (ή καλλιεργούν εντέχνως) και έναν αέρα "αντι-κομφορμισμού";

    Μπορεί, πάντοτε, βέβαια να είμαι εγώ ο γραφικός που ανακαλύπτω ζητήματα εκεί που δεν υπάρχουν. Ίσως όλα αυτά να αποτελούν ανιαρές "λεπτομέρειες", "παλιές ιστορίες" και αφόρητες ηθικολογίες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Συμμερίζομαι απολύτως τις αιτιάσεις σας.
      To «αποφασίζομεν και διατάσσομεν» κλείσιμο της ΕΡΤ σημαδεύει την οπισθοχώρηση της Ελλάδας στην ετήσια έκθεση του Freedom House (την σχετική με την ελευθερία του συμβατικού και ηλεκτρονικού τύπου). Η χώρα βρέθηκε στην 92η θέση της λίστας… όπως γράφει και η Φωνή της Αμερικής…

      «Η Ελληνική Ραδιοφωνία και Τηλεόραση ήταν το μεγαλύτερο ενημερωτικό δίκτυο με εμβέλεια σε περιοχές της χώρας που δεν έχουν τα ιδιωτικά μέσα και το κλείσιμο της προκάλεσε ισχυρό πλήγμα στο δικαίωμα των πολιτών στην ενημέρωση. Παράλληλα, η απόλυση μέσα σε μια μέρα, χιλιάδων δημοσιογράφων και τεχνικών ενέτεινε σε μεγάλο βαθμό την ανασφάλεια που ήδη επικρατούσε στους εργαζόμενους στα μέσα ενημέρωσης. Το μεταβατικό σχήμα που δημιουργήθηκε είναι σαφώς υποβαθμισμένο από την ΕΡΤ και υπόκειται σε μεγαλύτερο έλεγχο από την κυβέρνηση της χώρας»…

      και πως

      …«εξαιτίας της οικονομικής κρίσης οι δημοσιογράφοι είναι περισσότερο εξαρτημένοι από τα μέσα στα οποία εργάζονται και αντίστοιχα τα μέσα ενημέρωσης εξαρτώμενα από την κυβέρνηση της χώρας, με αποτέλεσμα να μην καλύπτονται θέματα που θα έβλαπταν την κυβερνητική πολιτική ή να καλύπτονται με τρόπο ευνοϊκό προς την ελληνική κυβέρνηση».

      Περισσότερα εδώ…
      http://gr.voanews.com/content/freedom-house-report-2014/1905642.html

      Δεν τα λένε οι… αντιμνημονιακοί όλα αυτά.

      Διαγραφή
  2. Σωστά υποθέτεις Α. Δεν έχει νόημα να δημοσιευτεί το σχόλιο.

    Ο άλλος τώρα, ο συνεντευξιαζόμενος, δεν έχει την παραμικρή σχέση με τη μουσική, το ροκ και τα παρακλάδια του (ελληνικά ή άλλα). Ό,τι του πουν, ή του υποβάλλουν, «ναι» θα πει. Κι όσα λέει, φυσικά, είναι για γέλια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Το κλείσιμο της ΕΡΤ είναι περσινά ξυνά σταφύλια.
    2.000.000 Ελληνες είδαν το ματς της Ελλάδας με Κολομβία της ''πραξικοματικής'' ΝΕΡΙΤ...Ενας psy θα σε βοηθείσει για τα ψυχολογικά σου.
    Κ.Κυριακίδης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Περσινά ξινά σταφύλια είναι το κλείσιμο της ΕΡΤ; Τι μας λες μωρέ; Σοβαρά; Αλλά τι να περιμένω από κάποιους που νομίζουν ότι ο νέος Λοβέρdος (σου λέει τίποτα, εσένα, αυτό το όνομα;) δεν έχει ουδεμία σχέση με τον… παλιό Λοβέρdο, που διέλυσε το κοινωνικό κράτος και τις εργασιακές σχέσεις.
      Όσον αφορά στα 2 εκατομμύρια που είδαν, όπως λες, το ματς της Εθνικής με την Κολομβία, καρφί δεν μου καίγεται. Ρε, οι περισσότεροι απ’ αυτούς είναι τόσο κολλημένοι, ώστε και μόνο το… κανάλι της Χρυσής Αυγής να το έδειχνε πάλι θα το βλέπανε. Δεν καταλαβαίνεις γρι μου φαίνεται.

      Διαγραφή
  4. Απλά μία ακόμα ήττα σας. Περαστικά σας. Εσύ και οι λεβέντες της ΠΡΟΣΠΕΡΤ.
    Φυσικά βλεπουμε το καλύτερο μουντιάλ όλων των εποχών, εσύ δες την Μακρόνησο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ήττα δικιά μου; Σαν πολλά δεν μου χρεώνεις ρε μεγάλε;
      Αυτή δε η ταύτιση της ΕΡΤ με την ΠΟΣΠΕΡΤ (την οποίαν επιχειρούν διάφοροι… μπουρδολόγοι) είναι αστεία. Το να υπερασπίζεσαι έναν θεσμό με ιστορία δεν σημαίνει πως υπερασπίζεσαι επιμέρους πρακτικές ή δολιότητες. Το «πονάει κεφάλι κόψει κεφάλι» είναι ίδιον των αγράμματων ή των εγκάθετων.

      Φυσικά, το ντοκυμαντέρ για την Μακρόνησο (που είδα στο YouTube) ήταν εξαιρετικό.

      Όσον αφορά στο Μουντιάλ… δεν ενδιαφέρομαι καθόλου. Δεν μου αρέσει το ποδόσφαιρο έτσι όπως παίζεται σήμερα. Τι να κάνουμε τώρα;
      (Με κάποια άλλη αφορμή ίσως πούμε περισσότερα)

      Διαγραφή
  5. Πρέπει να καταλάβεις, ανώνυμε, ότι η δική "σας" ήττα είστε εσείς οι ίδιοι... Αυτή κι αν είναι ήττα... Είναι ο τρόπος σκέψης σας, το ύφος σας, η χαιρεκακία σας, οι μπάλες στη θέση των ματιών σας... όλα όσα καθρεφτίζονται στο σχόλιό σου.

    Αλήθεια, τι καιρό κάνει στο Μουντιάλ;

    Β.Ευγενίδης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ρώτα 4.000.000.000 ανθρώπους...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Αν δεν κάνεις έρευνα πρωτίστως, ρωτώντας αυτόπτες μάρτυρες και ανθρώπους που έχουν ζήσει τα γεγονότα από πρώτο χέρι, τότε πως κάνεις? Βγάζοντας τα απ' το κεφάλι σου?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. E, τότε, ν’… αναστήσουμε τον Κολοκοτρώνη, για να τον ρωτήσουμε τι συνέβη στην άλωση της Τροπολιτσάς…

      Για κάτι που συνέβη χθες-προχθές, πριν ένα μήνα ξέρω ’γω, φυσικά θα ρωτήσεις αυτόπτες μάρτυρες κ.λπ. Αν κάτι όμως συνέβη πριν 60 χρόνια οι αυτόπτες μάρτυρες θα έχουν ξεχάσει το 90% όσων συνέβησαν, ενώ και για το υπόλοιπο 10% ποτέ δεν θα είσαι σίγουρος αν εκείνα που θα σου πουν θα ταυτίζονται με την αλήθεια. Πρέπει να μπορείς να τσεκάρεις τις μαρτυρίες. Να τις ελέγχεις συγκρίνοντάς τες με όσα έχεις καταφέρει να μάθεις ερευνώντας τις γραπτές πηγές της εποχής. Η ιστορία (αρχαία, βυζαντινή ή σύγχρονη) μελετάται βασικά μέσα από τις πηγές. Οι όποιες «ζωντανές» μαρτυρίες (για τα κάπως πιο σύγχρονα γεγονότα) μόνο βοηθητικό ρόλο μπορεί να παίξουν και όχι αποφασιστικό στην καταγραφή της ιστορίας.

      Διαγραφή
    2. Kαλά τότε...Αν εσένα σου δοθεί η ευκαιρία να πάρεις συνέντευξη από κάποιον μεγάλο σε ηλικία καλλιτέχνη, μη το κάνεις, γιατί οι πληροφορίες που θα σου δώσει για την ζωή του και το έργο του, σύμφωνα με τα λεγόμενά σου, θα είναι αβάσιμες.

      Διαγραφή
    3. Έχω κάνει συνεντεύξεις με μεγάλους σε ηλικία καλλιτέχνες (κάποιες μπορεί να είναι κι εδώ). Απλώς φροντίζω να μην ακούω σαν χάνος, επιχειρώντας να διακριβώσω αν εκείνα που νομίζω ότι αφορούν στον κόσμο –και πρέπει να μεταφερθούν στο χαρτί ή στο net– σχετίζονται με την πραγματικότητα, ώστε να μην τους εκθέσω.

      Διαγραφή