Μέσα στα χρόνια έχω κάνει πάμπολλα ποστ για τον Στέλιο
Καζαντζίδη. Διάλεξα μερικά απ’ αυτά, πρόσθεσα και κάποια καινούρια, και κάπως
έτσι προέκυψε αυτή η 20άδα...
1.
Το καλοκαίρι του ’52 έκανε πολλή ζέστη στην Αθήνα και κάπως έτσι ο Απόστολος Καλδάρας θα έγραφε το τραγούδι «Για μπάνιο πάω» («Βρε τι ’ναι τούτο το κακό / τι φλόγα, τι καμίνι / λες κι η Αθήνα άναψε / και φούρνος έχει γίνει»). Ήταν το πρώτο τραγούδι που θα έλεγε ποτέ ο Στέλιος. Μπορεί το τραγούδι να ατύχησε εμπορικά, αλλά ήταν η αρχή.
2.
«Απ’ τη Σπηλιά του Παρασκευά, όπου δούλευε ο Χιώτης (σ.σ. αρχή ’60), έρχεται ένα βράδυ στο δικό μου μαγαζί ο Κατσιμίχας μεθυσμένος και με ύφος προκλητικό, όταν κατέβηκα στα τραπέζια μού λέει: “Τι σου ’χω κάνει και δεν μ’ αφήνεις ν’ ανέβω κι εγώ στο πάλκο σαν τραγουδιστής;”. Όχι, εγώ δεν τον είχα βασανιστή στη Μακρόνησο. Εγώ είχα έναν άλλο, τον Μιχαηλίδη τον Θωμά. Ο Κατσιμίχας αυτός ήταν της κλάσης του Μπιθικώτση και του Θεοδωράκη. Πασίγνωστος. Τον γράφουν και τα βιβλία, όπως τον Θεοφιλογιαννάκο της ΕΣΑ. Του λέω: “Δε σε καταλαβαίνω”. Μου λέει: “Ξέρεις πολύ καλά τι θέλω να πω. Θα τα πούμε στο σχόλασμα”. Στο σχόλασμα μπαίνει στο καμαρίνι μεθυσμένος μ’ ένα καπάκι από κονσερβοκούτι. Τα μάτια του είχαν σακουλιάσει. Μου λέει: “Αν σου πάρω τώρα το λαρύγγι, τι θα γίνει;”. “Βρε Γιάννη σύνελθε, τι έχεις πάθει;”. Μου λέει: “Έχεις θέσει όρο στον Λαμπρόπουλο τον Τάκη [της εταιρείας Κολούμπια] ή εσύ ή εγώ!”. Του λέω: “Τρελός είσαι; Ποιος σου τα ’χει πει αυτά;”. “Ο ίδιος ο Μανώλης, ρε, μου τα ’χει πει”. “O Χιώτης, μιλάς σοβαρά;. Ο Μανώλης είναι φίλος μου”. Μου λέει: “Aυτά που σου λέω”. Μου ορκιζότανε κιόλα».
Στέλιος Καζαντζίδης «Υπάρχω / Μιλάει στον Βασίλη Βασιλικό» [Νέα Σύνορα – Α.Α. Λιβάνη, 2000]
https://www.youtube.com/watch?v=BSH0Lnhofck
3.
Σάββατο 4 Noεμβρίου του 1961 ξεκινούσε ο Στέλιος με τη Μαρινέλλα στην Τριάνα του Χειλά, απέναντι από τον Άγιο Σώστη. Βετεράνος στα 30 του; Ούτε τους ποδοσφαιριστές, που σταματούσαν τότε την μπάλα γύρω σ’ αυτή την ηλικία, γιατί τους τσάκιζαν τα πόδια, δεν τους έλεγαν βετεράνους... Για καλό φυσικά θα το είχανε γράψει (προφανώς είχε άλλο νόημα η λέξη εκείνη την εποχή). Λεμονόπουλος με Ζαφειρίου στα μπουζούκια; Τρομερό ντουέτο! Δίπλα στο μεγάλο δίδυμο ο Αντώνης Ρεπάνης, η Ρία Κούρτη, πριν αδελφωθεί με τον Πάνο Γαβαλά και ο Αντώνης Μουστάκας, ένας άλλος διακεκριμένος ερμηνευτής της εποχής. Βλέπουμε επίσης και τον Πάνο Ιατρού, που εκτός από μουσικός (έπαιζε όλα τα έγχορδα) ήταν και τραγουδιστής, και ακόμη ένα από τα «δεξιά χέρια» του Στέλιου για πολλά χρόνια.
1.
Το καλοκαίρι του ’52 έκανε πολλή ζέστη στην Αθήνα και κάπως έτσι ο Απόστολος Καλδάρας θα έγραφε το τραγούδι «Για μπάνιο πάω» («Βρε τι ’ναι τούτο το κακό / τι φλόγα, τι καμίνι / λες κι η Αθήνα άναψε / και φούρνος έχει γίνει»). Ήταν το πρώτο τραγούδι που θα έλεγε ποτέ ο Στέλιος. Μπορεί το τραγούδι να ατύχησε εμπορικά, αλλά ήταν η αρχή.
2.
«Απ’ τη Σπηλιά του Παρασκευά, όπου δούλευε ο Χιώτης (σ.σ. αρχή ’60), έρχεται ένα βράδυ στο δικό μου μαγαζί ο Κατσιμίχας μεθυσμένος και με ύφος προκλητικό, όταν κατέβηκα στα τραπέζια μού λέει: “Τι σου ’χω κάνει και δεν μ’ αφήνεις ν’ ανέβω κι εγώ στο πάλκο σαν τραγουδιστής;”. Όχι, εγώ δεν τον είχα βασανιστή στη Μακρόνησο. Εγώ είχα έναν άλλο, τον Μιχαηλίδη τον Θωμά. Ο Κατσιμίχας αυτός ήταν της κλάσης του Μπιθικώτση και του Θεοδωράκη. Πασίγνωστος. Τον γράφουν και τα βιβλία, όπως τον Θεοφιλογιαννάκο της ΕΣΑ. Του λέω: “Δε σε καταλαβαίνω”. Μου λέει: “Ξέρεις πολύ καλά τι θέλω να πω. Θα τα πούμε στο σχόλασμα”. Στο σχόλασμα μπαίνει στο καμαρίνι μεθυσμένος μ’ ένα καπάκι από κονσερβοκούτι. Τα μάτια του είχαν σακουλιάσει. Μου λέει: “Αν σου πάρω τώρα το λαρύγγι, τι θα γίνει;”. “Βρε Γιάννη σύνελθε, τι έχεις πάθει;”. Μου λέει: “Έχεις θέσει όρο στον Λαμπρόπουλο τον Τάκη [της εταιρείας Κολούμπια] ή εσύ ή εγώ!”. Του λέω: “Τρελός είσαι; Ποιος σου τα ’χει πει αυτά;”. “Ο ίδιος ο Μανώλης, ρε, μου τα ’χει πει”. “O Χιώτης, μιλάς σοβαρά;. Ο Μανώλης είναι φίλος μου”. Μου λέει: “Aυτά που σου λέω”. Μου ορκιζότανε κιόλα».
Στέλιος Καζαντζίδης «Υπάρχω / Μιλάει στον Βασίλη Βασιλικό» [Νέα Σύνορα – Α.Α. Λιβάνη, 2000]
https://www.youtube.com/watch?v=BSH0Lnhofck
3.
Σάββατο 4 Noεμβρίου του 1961 ξεκινούσε ο Στέλιος με τη Μαρινέλλα στην Τριάνα του Χειλά, απέναντι από τον Άγιο Σώστη. Βετεράνος στα 30 του; Ούτε τους ποδοσφαιριστές, που σταματούσαν τότε την μπάλα γύρω σ’ αυτή την ηλικία, γιατί τους τσάκιζαν τα πόδια, δεν τους έλεγαν βετεράνους... Για καλό φυσικά θα το είχανε γράψει (προφανώς είχε άλλο νόημα η λέξη εκείνη την εποχή). Λεμονόπουλος με Ζαφειρίου στα μπουζούκια; Τρομερό ντουέτο! Δίπλα στο μεγάλο δίδυμο ο Αντώνης Ρεπάνης, η Ρία Κούρτη, πριν αδελφωθεί με τον Πάνο Γαβαλά και ο Αντώνης Μουστάκας, ένας άλλος διακεκριμένος ερμηνευτής της εποχής. Βλέπουμε επίσης και τον Πάνο Ιατρού, που εκτός από μουσικός (έπαιζε όλα τα έγχορδα) ήταν και τραγουδιστής, και ακόμη ένα από τα «δεξιά χέρια» του Στέλιου για πολλά χρόνια.
Στο κάτω μέρος της
διαφήμισης υπάρχει και το όνομα του κονφερασιέ Μπάμπαρη, με τον οποίον ο
Στέλιος, λίγα χρόνια αργότερα, το 1963, θα είχε και μία κόντρα, οικονομικής
φύσεως, που θα κατέληγε στα δικαστήρια.
Η συνέχεια εδώ...
https://www.lifo.gr/culture/music/stelios-kazantzidis-ena-diaforetiko-polypost
https://www.lifo.gr/culture/music/stelios-kazantzidis-ena-diaforetiko-polypost
Από το fb...
ΑπάντησηΔιαγραφήChristos Nastos
Θα διαβαστει προσεκτικα, οπως του αρμοζει...
Χρήστος Πριτσαπίδουλας
Από το '45 κι ένα τσίμπημα
από την χούντα Μεταξά.
(Συγνώμη για την απρόοπτη
κι ανεξήγητη παρεμβολή)
Yannis Giannis Valvis
https://www.youtube.com/watch?v=Zp7PftuOIZE
Κωνσταντίνος Καραγεωργίου - Μίσος(one guitar cover)
Hermis Kefalas
Μπράβο!
Nikos Filippaios
"Πάρε τα χνάρια μου" από τα λίγα τραγούδια που ξέρω όλους τους στίχους απέξω. Το έχω
σιγοτραγουδήσει άπειρες φορές, στις πιο άκυρες στιγμές. Και το έχω λατρέψει από το βίντεο που έχεις συμπεριλάβει κι εσύ, Φώντα στο άρθρο σου. Και μιας και μιλάμε για "στήσιμο" τραγουδιστή και γενικότερα στιλ, με τρελαίνει το πως στέκεται ο Καζαντζίδης και τραγουδά στο μικρόφωνο!
Lorca Lord
Τον άκουσα για πρωτη φορα όταν κυκλοφορησε το Υπαρχω
Ενας φίλος είχε την κασέτα που άκουγε σε επανάληψη
Είχε βαθιά, μελωδική και δυνατή φωνή
Σαν να είχε ένα ηχείο στο λαιμό του
Μου εκανε εντυπωση όταν μιλούσε
Είχε εξαιρετικη άρθρωση και μιλούσε καθαρά ελληνικά
Ειναι μερος της ιστορίας του λαικου τραγουδιου.