Για τον συνθέτη και τρομπετίστα Jason Palmer, μία από τις πιο
σημαντικές περιπτώσεις της σύγχρονης jazz στην Αμερική, έχουμε γράψει πολλές φορές στο blog. Και σε σχέση με
παρουσίες και συμμετοχές του σε δίσκους άλλων, μα και για την προσωπική
δισκογραφία του, παρουσιάζοντας τα άλμπουμ του “Live from Summit Rock in Seneca Village” (2022), “The Concert: 12 Musings for Isabella” (2020) και “Rhyme and Reason” (2019), όλα τυπωμένα
για την Giant Step Arts.
Το πιο νέο άλμπουμ του Jason Palmer είναι διπλό (2CD), αποκαλείται “The Cross Over, Live in Brooklyn” [GiantStepArts, 2024] και όπως ήδη
φαίνεται είναι ζωντανά ηχογραφημένο στο κλαμπ Ornithology του Brooklyn, το διήμερο 5 και 6 Αυγούστου
του 2023. Σ’ αυτή τη συνάντηση ο Palmer είχε δίπλα του τρεις το ίδιο ισάξιους, δηλαδή της ίδιας
κλάσης, μουσικούς (Mark Turner
τενόρο σαξόφωνο, Larry Grenadier
μπάσο, Marcus Gilmore
ντραμς) και κάπως έτσι εκείνο που θα προέκυπτε δεν θα ήταν τίποτα λιγότερο από
μια... ανελέητη τζαζ γιορτή.
Κατ’ αρχάς να πούμε πως τα κομμάτια, που είναι όλα συνθέσεις του Palmer, είναι τέσσερα και πέντε ανά CD, με τη συνολική διάρκεια να φθάνει τα 130 λεπτά(!), καθώς το μικρότερο σε διάρκεια track είναι 11:19 και το μεγαλύτερο 21:13. Τούτο σημαίνει πως εδώ υπάρχει ο χρόνος, ώστε το κουαρτέτο να αναπτυχθεί όπως και όσο το επιθυμεί – κάτι που, φυσικά, συμβαίνει προς όφελος του ακροατή. Και εκείνου που ήταν παρών στο Ornithology, μα και οποιουδήποτε άλλου σε κάθε γωνιά του κόσμου (μέσω της παρούσης).
Η jazz του Palmer δεν χωρά πολλές περιγραφές, με τα βασικά γνωρίσματά της να είναι ασυζητητί συνδεμένα με την παράδοση και την ιστορία της. Είναι η jazz, εννοούμε, που μπορείς να την ακούσεις από Αμερικανούς βασικά, και που πατά στα ίχνη των μεγάλων διαδρομών, έτσι όπως εκείνα θα καθορίζονταν από τον Charlie Parker, τον Miles Davis, τον John Coltrane και όλους τους επιγόνους των. Είναι μια jazz πυκνή, φυλετική, σκληρή στην εκφορά της, αλλά γεμάτη αυτοπεποίθηση και με ευαισθησίες ταυτοχρόνως, που ξεπερνούν το πρωταρχικό soulful επίπεδο. Σίγουρα υπάρχει πολιτική διάσταση εδώ –το αντιλαμβάνεσαι αυτό έτσι όπως κυλάνε οι δίσκοι–, και τέλος πάντων δεν είναι τυχαία η αναφορά στον Cornel West, στο κομμάτι “Do you know who YOU are? (A line for Dr. C West)”, τον εναλλακτικό αφρο-αμερικανό υποψήφιο στις πρόσφατες προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ, έναν εκπρόσωπο της άλλης, της «λαϊκίστικης» αριστεράς (όπως την αποκαλούν οι φιλελέφτ), με τον διακριτά προοδευτικό, αλλά για κάποιους αμφιλεγόμενο πολιτικό λόγο του.
Στο “The Cross Over” υπάρχουν μνείες και για άλλα πρόσωπα ή καταστάσεις, όπως για τον Wayne Shorter, τους freedom fighters, τον Duke Pearson, ακόμη και για την τεχνητή νοημοσύνη, άπαντα τοποθετημένα στις σωστές θέσεις και διαστάσεις, και οι οποίες (μνείες) λειτουργούν πάντα ως αφορμές (για να ψάξεις και να μάθεις, ειδικά αν είσαι νεότερος) και ποτέ ως κατηχήσεις.
Jazz λοιπόν, σπουδαία, λαϊκή και ταυτοχρόνως ακμαία και μεγαλοπρεπής, ερμηνευμένη από παικταράδες. Τι άλλο να πεις;
Κατ’ αρχάς να πούμε πως τα κομμάτια, που είναι όλα συνθέσεις του Palmer, είναι τέσσερα και πέντε ανά CD, με τη συνολική διάρκεια να φθάνει τα 130 λεπτά(!), καθώς το μικρότερο σε διάρκεια track είναι 11:19 και το μεγαλύτερο 21:13. Τούτο σημαίνει πως εδώ υπάρχει ο χρόνος, ώστε το κουαρτέτο να αναπτυχθεί όπως και όσο το επιθυμεί – κάτι που, φυσικά, συμβαίνει προς όφελος του ακροατή. Και εκείνου που ήταν παρών στο Ornithology, μα και οποιουδήποτε άλλου σε κάθε γωνιά του κόσμου (μέσω της παρούσης).
Η jazz του Palmer δεν χωρά πολλές περιγραφές, με τα βασικά γνωρίσματά της να είναι ασυζητητί συνδεμένα με την παράδοση και την ιστορία της. Είναι η jazz, εννοούμε, που μπορείς να την ακούσεις από Αμερικανούς βασικά, και που πατά στα ίχνη των μεγάλων διαδρομών, έτσι όπως εκείνα θα καθορίζονταν από τον Charlie Parker, τον Miles Davis, τον John Coltrane και όλους τους επιγόνους των. Είναι μια jazz πυκνή, φυλετική, σκληρή στην εκφορά της, αλλά γεμάτη αυτοπεποίθηση και με ευαισθησίες ταυτοχρόνως, που ξεπερνούν το πρωταρχικό soulful επίπεδο. Σίγουρα υπάρχει πολιτική διάσταση εδώ –το αντιλαμβάνεσαι αυτό έτσι όπως κυλάνε οι δίσκοι–, και τέλος πάντων δεν είναι τυχαία η αναφορά στον Cornel West, στο κομμάτι “Do you know who YOU are? (A line for Dr. C West)”, τον εναλλακτικό αφρο-αμερικανό υποψήφιο στις πρόσφατες προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ, έναν εκπρόσωπο της άλλης, της «λαϊκίστικης» αριστεράς (όπως την αποκαλούν οι φιλελέφτ), με τον διακριτά προοδευτικό, αλλά για κάποιους αμφιλεγόμενο πολιτικό λόγο του.
Στο “The Cross Over” υπάρχουν μνείες και για άλλα πρόσωπα ή καταστάσεις, όπως για τον Wayne Shorter, τους freedom fighters, τον Duke Pearson, ακόμη και για την τεχνητή νοημοσύνη, άπαντα τοποθετημένα στις σωστές θέσεις και διαστάσεις, και οι οποίες (μνείες) λειτουργούν πάντα ως αφορμές (για να ψάξεις και να μάθεις, ειδικά αν είσαι νεότερος) και ποτέ ως κατηχήσεις.
Jazz λοιπόν, σπουδαία, λαϊκή και ταυτοχρόνως ακμαία και μεγαλοπρεπής, ερμηνευμένη από παικταράδες. Τι άλλο να πεις;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου