Spirit of the night/ ΜΙΑ (ΕΡΓΟ)ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΣΠΥΡΟΥ ΦΑΡΟΥ (SPY F) ΑΠΟ ΤΟΥΣ HEADLEADERS ΜΕΧΡΙ ΤΟΥΣ THIS FLUID

Προσφάτως (Δεκέμβριος 2024) κυκλοφόρησε ένα βιβλίο από τις εκδόσεις Τυφλόμυγα, που έχει τίτλο «Spirit of the night/ ΜΙΑ (ΕΡΓΟ)ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΣΠΥΡΟΥ ΦΑΡΟΥ (SPY F) ΑΠΟ ΤΟΥΣ HEADLEADERS ΜΕΧΡΙ ΤΟΥΣ THIS FLUID / Επιμέλεια: Μάκης Φάρος». Το βιβλίο είναι πολυσέλιδο (340 σελίδες), διαθέτει κάμποσες, ή μάλλον πολλές ασπρόμαυρες φωτογραφίες και αποτυπώνει την πορεία στη μουσική και τη ζωή ενός ατόμου, που για πολλούς, που έζησαν τα greek eighties, δεν ήταν όποιο κι όποιο. Λέμε για τον Σπύρο Φάρο (1964-2022), γνωστό στους παροικούντες από την παρουσία του σε σχήματα σαν τα Headleaders, Rehearsed Dreams, Yell-O-Yell, Spider’s Web, This Fluid και Spy F & The Zakulas –αυτά είναι τα βασικά– ή και από την πιο προσωπική δισκογραφία και εργογραφία του (μουσικές για εικόνες, για θέατρο, για ομάδες χορού κ.λπ.).

Το βιβλίο διαβάζεται κάπως σαν την ιστορία μιας παρέας, της οποίας ο Σπύρος Φάρος μπορεί να ήταν εξέχον μέλος, όμως δίπλα σ’ αυτόν κινούνταν κι ένα σωρό άλλοι άνθρωποι, μέλη των συγκροτημάτων ή καλλιτέχνες με τους οποίους δούλευε, και τους οποίους ενώνει, με την αφήγησή του, ο μικρότερος αδελφός του Μάκης Φάρος – μέλος κι αυτός κοινών συγκροτημάτων, αλλά και πολύ κοντά (εκ της συγγενικής σχέσεως) με τον αδελφό του.
Έτσι, και η παρέα, ή οι παρέες, που περνούν από μπροστά σου, μέσα από τα κείμενα του Μ. Φάρου, ανασυστήνουν οπωσδήποτε μια 40ετία καταστάσεων –δηλαδή όχι μόνο τα eighties, αλλά και τα nineties ή και πέρα απ’ αυτά–, με τις εκάστοτε μουσικές να κυριαρχούν, μαζί βεβαίως με τα στέκια, τους δρόμους, τις συζητήσεις, τους τσακωμούς, τις επιρροές, τις αναφορές πλην των μουσικών (λογοτεχνικές, ποιητικές κ.λπ.) και με όλα τα υπόλοιπα της καθημερινότητας, που συναπαρτίζουν ό,τι αποκαλούμε ζωή.
Προσωπικώς τα βρήκα αρκετά ενδιαφέροντα όλα αυτά, ίσως γιατί τα παρακολουθούσα και από κοντά, δισκογραφικά κυρίως, μα και ως θεατής σε κάποιες φάσεις, αλλά και γιατί οι περιοχές, οι δρόμοι και τα στέκια, για τα οποία γίνεται λόγος στο βιβλίο, μού είναι εντελώς οικεία. Τη Φορμίωνος ας πούμε –το δρόμο που έχει σημαδέψει την παρέα–, την έχω περπατήσει πάμπολλες φορές, πάνω-κάτω, από το Βύρωνα μέχρι το Παγκράτι και την ξέρω πολύ καλά, και κάπως έτσι αντιλαμβάνομαι τι σημαίνει το να μεγαλώνεις σε μια τόσο αστικοποιημένη περιοχή, πνιγηρή σχεδόν, και πώς από ’κει να παίρνεις φόρα για να κάνεις το σάλτο σου, προκειμένου να ανασάνεις, βρίσκοντας τον εαυτό σου.
Εντάξει, ο Σπύρος Φάρος δεν ήταν και η πιο εύκολη περίπτωση, και αυτό το περιγράφει και με θάρρος και με ειλικρίνεια ο αδελφός του στο βιβλίο, αλλά όσοι τέλος πάντων ξέρουν τις μουσικές του, ξέρουν επίσης ότι ήταν κι ένας δημιουργός που είχε πράγματα να πει, που έβλεπε μπροστά και που δεν επαναπαυόταν σε κάτι δεδομένο, ψάχνοντας συνεχώς αλλότριες κατευθύνσεις (δεν είναι τυχαίες εδώ οι αναφορές σε ΚΣΥΜΕ, πρωτοπορία κ.λπ.).
Στο βιβλίο δεν γράφει (μιλάει) μόνο ο Μάκης Φάρος, αλλά και άλλα πολλά πρόσωπα, που δίνουν και αυτά, ως κοντινά τού Σ. Φάρου, όψεις της προσωπικότητάς του, ή εμπνέονται τέλος πάντων απ’ αυτήν, όπως ο Λάμπρος Τσάμης για παράδειγμα. Ανάμεσα σ’ αυτά τα πρόσωπα, που είναι αρκετά και με διακριτό λόγο το καθένα, και οι Ηρακλής Ρενιέρης, Παντελής Παντελόπουλος, Ηλίας Μαγκλίνης, Άννα Μαράτου και Κώστας Σταμάτης (Ψυγείο-Ψυγείο).
Τώρα, στο πλαίσιο της καταγραφής των συμβάντων της post-punk ελληνικής σκηνής των 80s και της ηλεκτρονικής των 90s (χοντρικά τα γράφω αυτά), το βιβλίο για τον Σπύρο Φάρο δρα και ως ένας οδηγός, κατά μίαν έννοια, αφού μέσα από τις σελίδες του γίνεται λόγος για γκρουπ, δίσκους, live, club, έντυπα κ.λπ.
Οι ιδέες να κινούνται και ν’ αποκτούν, στο διάβα τους, δημιουργική όψη. Να τοποθετούνται μέσα στις εποχές και τις συγκυρίες και ν’ αφήνουν τα ίχνη τους όχι μόνο στην Τέχνη, αλλά και στην κοινωνία. Αυτό είναι το ζητούμενο κάθε φορά. Και εδώ, στο “Spirit of the Night”, περιγράφονται τέτοιες καταστάσεις και καταμετρείται, σίγουρα, ένα έργο.
Επαφή: www.tyflomyga.com, e-mail: tflmg@yahoo.gr