REINHOLD FRIEDL – ΚΩΣΤΗΣ ΔΡΥΓΙΑΝΑΚΗΣ τὰ ἀμφότερα ἓν

Ο Reinhold Friedl είναι Γερμανός, γεννημένος το 1964, έχοντας σπουδάσει πιάνο με τους Renate Werner, Alan Marks και Alexander von Schlippenbach και ακόμη μαθηματικά και μουσικολογία στη Στουτγκάρδη και το Βερολίνο. Υπήρξε / είναι μέλος των Piano-Inside-Out και των Zeitkratzer (free-improv ομάδα) μεταξύ άλλων, έχοντας συνεργαστεί με πολλούς μουσικούς και συνθέτες, όπως τους Lee Ranaldo, Phill Niblock, Lou Reed, Merzbow, Radu Malfatti, Mario Bertoncini, Keiji Haino κ.ά., ηχογραφώντας συγχρόνως δεκάδες άλμπουμ (στην προσωπική σελίδα του στο discogs καταγράφονται 35, ενώ 48 καταγράφονται στη σελίδα των Zeitkratzer κ.λπ.). Ο Friedl, που έχει ήδη ένα ελληνικό άλμπουμ στη δισκογραφία του, τo “Music for Piano,... Spring / Flower / Cracker / Stream” [Holotype Editions, 2019], συνεργάζεται τώρα με τον γνωστό μας πειραματιστή Κωστή Δρυγιανάκη (Costis Drygianakis), ηχογραφώντας μαζί ένα CD υπό τον τίτλο «τὰ ἀμφότερα ἓν» (δηλαδή τα δύο σε ένα) [zeitkratzer productions, 2024], φράση δανεισμένη από την Προς Εφεσίους επιστολή του Αποστόλου Παύλου (2.14) («Αὐτὸς γάρ ἐστιν ἡ εἰρήνη ἡμῶν, ὁ ποιήσας τὰ ἀμφότερα ἓν καὶ τὸ μεσότοιχον τοῦ φραγμοῦ λύσας, τὴν ἔχθραν, ἐν τῇ σαρκὶ αὐτοῦ»). Το CD αποτελείται από ένα μόνο κομμάτι (το φερώνυμο), που διαρκεί 61:37, και στο οποίον ακούγονται οι Reinhold Friedl πιάνο και Κωστής Δρυγιανάκης επεξεργασία ήχου.

Οι πρωτογενείς εγγραφές συνέβησαν τον Ιούλιο του 2021, στο Συνεδριακό Κέντρο Θεσσαλίας, της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος, στα Μελισσάτικα του Βόλου, με τον Δρυγιανάκη να επεξεργάζεται στην πορεία το υλικό, πριν αυτό παραδοθεί για τη δισκογραφία. Υπάρχει κι ένα 16σέλιδο ένθετο στη συσκευασία, με πολύ ωραίες ασπρόμαυρες φωτογραφίες των μουσικούς στο χώρο, ενώ εξηγούνται και κάποια θέματα (στην αγγλική), σε δύο κείμενα, το ένα εκ των οποίων είναι γραμμένο από τον μητροπολίτη Δημητριάδος και Αλμυρού Ιγνάτιο (ιεράρχης γνωστός πανελληνίως, φρονώ, λόγω και των εμφανίσεών του στα μίντια). Το ότι η Εκκλησία «αγκαλιάζει», για να το πούμε έτσι, μια μουσική πειραματική προσπάθεια, αποτελεί και αυτό ένα δείγμα μιας κάποιας ελευθερίας, σε θέματα πνεύματος και Τέχνης, που διέπει τους εκεί ιερείς, και αυτό οπωσδήποτε δεν γίνεται να μην το σημειώσουμε.
Περαιτέρω, και επί της ουσίας του μουσικού-ηχητικού περιεχομένου δεν έχουμε να πούμε πολλά – τα λέει εξάλλου και ο μητροπολίτης Ιγνάτιος στο ένθετο. Βασικά αυτό που ακούμε στο «τὰ ἀμφότερα ἓν» είναι ένα είδος θορύβου, με τα όρη και τις κοιλάδες του, που ρέει ακαταπαύστως. Η μουσική δεν είναι εντελώς εικονοκλαστική, στη φάση του ισχυρού και δύστροπου noise, διαθέτοντας και μέρη που κινούνται σε κάπως πιο ambient / ηλεκτροστατικές κατευθύνσεις και στα οποία «αγγίζεται» έως και η ησυχία. Σε άλλες φάσεις, πάλι, υπάρχουν προσομοιώσεις ενός ντούο του τύπου πιάνο-κρουστά, αλλού το αποτέλεσμα είναι περισσότερο cosmic κ.λπ. Υπάρχει μια ποικιλία ηχητικών μετατοπίσεων, σε κάθε περίπτωση, που δίνει στο άλμπουμ μιαν αμεσότητα και κυρίως μια φόρμα, ώστε να σε κρατάει μέχρι το τέρμα του. Αυτό είναι και μυστικό αυτών των εγγραφών. Να κατορθώνουν να περάσουν, μέσω του στερεοφωνικού σου, την αίσθηση του live. Αν το κατορθώνουν... σε καθηλώνουν. Και αυτό, εδώ, συμβαίνει.
Επαφή: https://www.facebook.com/costisdrygianakis