8/1/2025
Οι "Μεταμορφώσεις" (1973) του Γιάννη Κοκκόλη στις "Cult Όψεις του Ελληνικού Κινηματογράφου" [LiFO Books, 2024]...
Οι "Μεταμορφώσεις" (1973) του Γιάννη Κοκκόλη στις "Cult Όψεις του Ελληνικού Κινηματογράφου" [LiFO Books, 2024]...
7/1/2025
O "Εφιάλτης" (1961) του Ερρίκου Ανδρέου, στις "Cult Όψεις του Ελληνικού Κινηματογράφου" [LiFO Books, 2024]...
O "Εφιάλτης" (1961) του Ερρίκου Ανδρέου, στις "Cult Όψεις του Ελληνικού Κινηματογράφου" [LiFO Books, 2024]...
6/1/2025
Αν κέρδιζε στις εκλογές του ’96 μάλλον θα είχαμε γλιτώσει πολλά...
Αν κέρδιζε στις εκλογές του ’96 μάλλον θα είχαμε γλιτώσει πολλά...
[εδώ με τον Αζάνκα – κυκλοφορούσαν και με το σκούτερ
]
6/1/2025
Θες να μάθεις για τα ΙΕΚ Τάπερμαν, πόσα είναι τα δίδακτρα, πότε ξεκινάνε τα μαθήματα, πόσο διαρκούν, τι το κάνεις το πτυχίο σου μετά, πού βρίσκεις δουλειά, με ποιους θα τρωγοπίνεις, πώς θα τ’ αρπάζεις χωρίς να σε παίρνουν χαμπάρι (εκτός κι αν είσαι ηλίθιος), πώς θα περνάς το μαύρο γι’ άσπρο και το μπλε για κίτρινο, και όλα αυτά, και άλλα ακόμη; Πάρε εδώ τον Oδηγό Σπουδών...
Θες να μάθεις για τα ΙΕΚ Τάπερμαν, πόσα είναι τα δίδακτρα, πότε ξεκινάνε τα μαθήματα, πόσο διαρκούν, τι το κάνεις το πτυχίο σου μετά, πού βρίσκεις δουλειά, με ποιους θα τρωγοπίνεις, πώς θα τ’ αρπάζεις χωρίς να σε παίρνουν χαμπάρι (εκτός κι αν είσαι ηλίθιος), πώς θα περνάς το μαύρο γι’ άσπρο και το μπλε για κίτρινο, και όλα αυτά, και άλλα ακόμη; Πάρε εδώ τον Oδηγό Σπουδών...
6/1/2025
Στο δισκορυχείον μέσα στα χρόνια έχουν αφήσει σχόλια πάρα πολλοί καλλιτέχνες, τραγουδοποιοί και άλλοι – με ορισμένους απ’ αυτούς να μην βρίσκονται πλέον στη ζωή. Προχείρως μπορώ να θυμηθώ τον Σταύρο Λογαρίδη, τον Κώστα Φέρρη, τον Δημήτρη Πουλικάκο, τον Τάκη Αντωνιάδη κ.ά. Είναι τιμή για μένα όλα αυτά τα σχόλια (και των επωνύμων και των ανωνύμων) για τη δουλειά που κάνω.
Χθες πήρα ένα σχόλιο από τον σπουδαίο και ακριβοθώρητο πλέον Tony Pinelli. Αυτός πρέπει να ήταν, γιατί έγραψε με greeklish και στο τέλος υπέγραψε ως “Pinelli”.
Το σχόλιο αφορούσε το βαρύ ροκ τραγούδι του “Woman”, που υπάρχει στον τρίτο δίσκο του από το 1971, και για το οποίο είχα γράψει τον Δεκέμβριο του 2013 στο blog.
Ο Pinelli με αφορμή την ανάρτηση θυμήθηκε τους τότε
συνεργάτες του, όπως τον κιθαρίστα Paul Jeffery, και τα μέρη που εμφανιζόταν
την ίδια εποχή στην Ελλάδα.
Δεν ξέρω από πού μπορεί να έστειλε το σχόλιο, από την Αμερική, την Ιταλία, την Ελλάδα; Άγνωστο... Ας είναι καλά όπου κι αν είναι... Ορίστε...
«Poly prokorimenos disco afto ton Paul Jeffery eixe grapsei kai ekane oln tnn enorchistris gia olla ta tragoudia. O Jeffery eitanai leader stous Top 3 tns Gelsomina stn Italia apo ton Martio 1966 ..masi me David John Baker came to Greece 1971 stn Annabella Akadnmias ka .meta stn Akrotiri otan o Baker efige kai o Vassilis Reno Konstantinidis pire mereos masi mas masi ton Eugnomon tumbes kai sax kai trompeta Ellen's...
Teleio group
Pinelli»
Στο δισκορυχείον μέσα στα χρόνια έχουν αφήσει σχόλια πάρα πολλοί καλλιτέχνες, τραγουδοποιοί και άλλοι – με ορισμένους απ’ αυτούς να μην βρίσκονται πλέον στη ζωή. Προχείρως μπορώ να θυμηθώ τον Σταύρο Λογαρίδη, τον Κώστα Φέρρη, τον Δημήτρη Πουλικάκο, τον Τάκη Αντωνιάδη κ.ά. Είναι τιμή για μένα όλα αυτά τα σχόλια (και των επωνύμων και των ανωνύμων) για τη δουλειά που κάνω.
Χθες πήρα ένα σχόλιο από τον σπουδαίο και ακριβοθώρητο πλέον Tony Pinelli. Αυτός πρέπει να ήταν, γιατί έγραψε με greeklish και στο τέλος υπέγραψε ως “Pinelli”.
Το σχόλιο αφορούσε το βαρύ ροκ τραγούδι του “Woman”, που υπάρχει στον τρίτο δίσκο του από το 1971, και για το οποίο είχα γράψει τον Δεκέμβριο του 2013 στο blog.
Δεν ξέρω από πού μπορεί να έστειλε το σχόλιο, από την Αμερική, την Ιταλία, την Ελλάδα; Άγνωστο... Ας είναι καλά όπου κι αν είναι... Ορίστε...
«Poly prokorimenos disco afto ton Paul Jeffery eixe grapsei kai ekane oln tnn enorchistris gia olla ta tragoudia. O Jeffery eitanai leader stous Top 3 tns Gelsomina stn Italia apo ton Martio 1966 ..masi me David John Baker came to Greece 1971 stn Annabella Akadnmias ka .meta stn Akrotiri otan o Baker efige kai o Vassilis Reno Konstantinidis pire mereos masi mas masi ton Eugnomon tumbes kai sax kai trompeta Ellen's...
Teleio group
Pinelli»
4/1/2025
Κάθε ταινία μουσική-βιογραφική (ας μείνω σ’ αυτές) περνάει από 10 λογοκρισίες για να βγει στο πανί. Αφού θα πρέπει να έχει το ok των κληρονόμων και όσων είναι εν ζωή, από τραγουδιστές, συνθέτες, στιχουργούς, παραγωγούς, εταιρειάρχες κ.λπ. Από κάθε πρόσωπο, τέλος πάντων, που εμφανίζεται σ’ αυτές.
Δηλαδή ο παραγωγός, ο σεναριογράφος και ο σκηνοθέτης μιας τέτοιας ταινίας είναι υπόλογοι, στο making of, έναντι όλου αυτού του κόσμου, ο οποίος είναι έτοιμος ανά πάσα ώρα και στιγμή να πει... αυτό βγαλ’ το, αυτό δεν είναι έτσι, αυτό δεν θέλω να ακουστεί ή να δειχθεί... κι ένα σωρό παρόμοια.
Οι ταινίες μυθοπλασίας είναι παραμύθια. Δεν έχουν παρά ελάχιστη σχέση με την πραγματικότητα, και κανονικά θα έπρεπε πάντα στην αρχή να γράφουν πως... οιαδήποτε σχέση με τα αληθινά πρόσωπα και τις καταστάσεις είναι μάλλον συμπτωματική.
Όποιος θέλει να μάθει τι στ’ αλήθεια έχει γίνει, τότε ας ψάξει μόνος του - να ρωτήσει, να μάθει και να διαβάσει. Και πάλι 100% σίγουρος δεν θα ’ναι.
Κάθε ταινία μουσική-βιογραφική (ας μείνω σ’ αυτές) περνάει από 10 λογοκρισίες για να βγει στο πανί. Αφού θα πρέπει να έχει το ok των κληρονόμων και όσων είναι εν ζωή, από τραγουδιστές, συνθέτες, στιχουργούς, παραγωγούς, εταιρειάρχες κ.λπ. Από κάθε πρόσωπο, τέλος πάντων, που εμφανίζεται σ’ αυτές.
Δηλαδή ο παραγωγός, ο σεναριογράφος και ο σκηνοθέτης μιας τέτοιας ταινίας είναι υπόλογοι, στο making of, έναντι όλου αυτού του κόσμου, ο οποίος είναι έτοιμος ανά πάσα ώρα και στιγμή να πει... αυτό βγαλ’ το, αυτό δεν είναι έτσι, αυτό δεν θέλω να ακουστεί ή να δειχθεί... κι ένα σωρό παρόμοια.
Οι ταινίες μυθοπλασίας είναι παραμύθια. Δεν έχουν παρά ελάχιστη σχέση με την πραγματικότητα, και κανονικά θα έπρεπε πάντα στην αρχή να γράφουν πως... οιαδήποτε σχέση με τα αληθινά πρόσωπα και τις καταστάσεις είναι μάλλον συμπτωματική.
Όποιος θέλει να μάθει τι στ’ αλήθεια έχει γίνει, τότε ας ψάξει μόνος του - να ρωτήσει, να μάθει και να διαβάσει. Και πάλι 100% σίγουρος δεν θα ’ναι.
4/1/2025
"Αδιέξοδος" (1970-71) του Όμηρου Ευστρατιάδη...
στις "Cult Όψεις του Ελληνικού Κινηματογράφου" [LiFO Books, 2024].
"Αδιέξοδος" (1970-71) του Όμηρου Ευστρατιάδη...
στις "Cult Όψεις του Ελληνικού Κινηματογράφου" [LiFO Books, 2024].
4/1/2025
Το ρεμπέτικο είναι πεθαμένο είδος. Μουσειακό. Στην Ελλάδα
ασχολούνται περισσότερο τα πανεπιστήμια και το προβάλλουν διεθνώς για λόγους
«ύποπτους». Θέλουν να το εμφανίσουν κάπως σαν το blues, το tango και τα λοιπά,
κάπως σαν «παγκόσμια κληρονομιά». Φυσικά υπάρχουν πολύ ωραία ρεμπέτικα, δεν
αντιλέγει κανείς, αλλά πολύ δύσκολα ένα ρεμπέτικο μπορεί να καλύψει την
καθημερινή, σημερινή, ψυχολογία όπως ένα λαϊκό τραγούδι. Και γι’ αυτό τα λαϊκά
ακούγονται παντού, συνεχώς και βγάζουν ασπροπρόσωπους όλους τους νεότερους
(στις πίστες ή στα σπιτικά γλέντια). Και φυσικά δεν υπάρχει λαϊκό πρόγραμμα χωρίς
τραγούδια του Στέλιου, τα οποία ακούγονται συνεχώς και αμετακλήτως. Ο Στέλιος
δεν είναι ούτε η «κλάψα», ούτε η ξενητιά, είναι χίλια δυο. Και μην κρίνετε από
το YouTube, τα νούμερα του οποίου γίνονται κυρίως από τη νεολαία. Μην
περιμένεις δηλαδή να δεις το «Ας παν στην ευχή τα παλιά» να έχει 10 εκατ.
views. Έχει όμως 14 εκατ. το «Βραδιάζει», γιατί είναι αυτό που μάθανε οι
νεότεροι. Ποτέ, κανένα ρεμπέτικο δεν θα φθάσει σ’ αυτό το νούμερο.
3/1/2025
Η Μίνως έπρεπε να ξαναβγάλει το «Υπάρχω» σε βινύλιο – κάπως σαν καθήκον. Να διορθώσει τα λάθη στο εξώφυλλο (και στο κείμενο του Πυθαγόρα), να γράψει τα ονόματα των μουσικών και φυσικά να κάνει νέα επεξεργασία και νέο μάστερ στις παλιές μπομπίνες, που ελπίζω να μην έχουν χαθεί, ώστε να δώσει νέα πνοή στην ηχογράφηση. Δεν αναφέρομαι καθόλου σε ανέκδοτα bonus tracks και τέτοια, που θα συμπλήρωναν με τον καλύτερο τρόπο μια επετειακή έκδοση, γιατί δεν υπάρχουν. Αν και θα μπορούσε να μπουν κάποια κομμάτια από τα 45άρια του Στέλιου εκείνης της εποχής. Επίσης θα μπορούσε να μπει και ένθετο με φωτογραφίες από το σέσσιον -όλο και κάτι θα υπάρχει-, με τους στίχους του Πυθαγόρα γραμμένους κ.λπ. Να γίνει μια σωστή δουλειά.
Ποσότητα; 1.500 αριθμημένα αντίτυπα –δεν το βλέπω για
παραπάνω– με τιμή μάξιμουμ τα 25 ευρώ. Γιατί αν μιλάμε για... 45, τότε δεν
υπάρχει κανένας λόγος να το συζητάμε.
Η Μίνως έπρεπε να ξαναβγάλει το «Υπάρχω» σε βινύλιο – κάπως σαν καθήκον. Να διορθώσει τα λάθη στο εξώφυλλο (και στο κείμενο του Πυθαγόρα), να γράψει τα ονόματα των μουσικών και φυσικά να κάνει νέα επεξεργασία και νέο μάστερ στις παλιές μπομπίνες, που ελπίζω να μην έχουν χαθεί, ώστε να δώσει νέα πνοή στην ηχογράφηση. Δεν αναφέρομαι καθόλου σε ανέκδοτα bonus tracks και τέτοια, που θα συμπλήρωναν με τον καλύτερο τρόπο μια επετειακή έκδοση, γιατί δεν υπάρχουν. Αν και θα μπορούσε να μπουν κάποια κομμάτια από τα 45άρια του Στέλιου εκείνης της εποχής. Επίσης θα μπορούσε να μπει και ένθετο με φωτογραφίες από το σέσσιον -όλο και κάτι θα υπάρχει-, με τους στίχους του Πυθαγόρα γραμμένους κ.λπ. Να γίνει μια σωστή δουλειά.
3/1/2025
Η Ατζίτα Ουίλσον στην ταινία του Παύλου Φιλίππου "Μαύρη Αφροδίτη" (1977).
Διαθέτει και πραγματολογικά στοιχεία η φωτό, όπως τη
διαφήμιση του Κάμελ, στο περίπτερο, που φανερώνει και τα χρόνια της. Κάμελ
είναι το βερνίκι για τα παπούτσια (στίλβωμα υποδημάτων), όχι τα τσιγάρα. Και
τότε το Κάμελ γραφόταν με ελληνικά στοιχεία πάνω στο κουτί, όχι με λατινικά
όπως σήμερα.
Στις "Cult Όψεις του Ελληνικού Κινηματογράφου"
[LiFO Books, 2024]...
Η Ατζίτα Ουίλσον στην ταινία του Παύλου Φιλίππου "Μαύρη Αφροδίτη" (1977).
2/1/12025
O Μάνθος μπορεί να πέθανε πριν από 4 χρόνια, αλλά η παρακαταθήκη που άφησε σε μουσικούς και απλούς φαν του λαϊκού είναι τεράστια. Ελπίζω να μην κατεβούν ποτέ τα εκατοντάδες βίντεό του από 'κει όπου βρίσκονται...
https://www.youtube.com/watch?v=1gE4mTcWevU
O Μάνθος μπορεί να πέθανε πριν από 4 χρόνια, αλλά η παρακαταθήκη που άφησε σε μουσικούς και απλούς φαν του λαϊκού είναι τεράστια. Ελπίζω να μην κατεβούν ποτέ τα εκατοντάδες βίντεό του από 'κει όπου βρίσκονται...
https://www.youtube.com/watch?v=1gE4mTcWevU
Σχόλια από το fb στο ποστ "Η Ατζίτα Ουίλσον στην ταινία του Παύλου Φιλίππου "Μαύρη Αφροδίτη" (1977)"...
ΑπάντησηΔιαγραφήMavrou Mina
Καμελ! Με ελληνικά γράμματα και υπέροχο βαρύ άρωμα που μοσχομυριζε το δωμάτιο για τουλάχιστον 2 μέρες...
Φώντας Τρούσας
Φωτό με το κουτί
Mavrou Mina
ακριβώς! Με το ιδιότροπο κούμπωμα!
Σχόλια από το fb στο ποστ "Η Μίνως έπρεπε να ξαναβγάλει το «Υπάρχω» σε βινύλιο – κάπως σαν καθήκον"...
ΑπάντησηΔιαγραφήτο Κουτοί μη Τόποι
Oδός Διδότου, από την Ασκληπιού προς την Ζωοδόχου Πηγής...1917
Σταύρος Καρτσωνάκης
Για πόσους δίσκους...το έχω σκεφτεί αυτό... όχι για πολλούς αλήθεια, αλλά είναι κάποιοι στο οποίο είναι ...αυτονόητο. Η Minos ειδικά του Μάτσα εδώ δεν έχει βγάλει ούτε σε cd βασικούς δίσκους του καταλόγου της. Πίκρα μεγάλη αυτή η ιστορία αλλά πάντα ελπίζουμε. (Πριν λίγο παράγγειλα το revolver boxset να παρηγορηθώ μια που πρέπει κι εγώ να κάνω ένα σοβαρό δώρο στον εαυτό μου για τις γιορτές). Καλό είναι να τα γράφουμε αυτά πάντως, μπας και ιδρώσει κανένα αυτί κάποτε
Nickos Ventouras
Θα έπρεπε να έχουν μια σειρά σημαδιακών δίσκων σε επανέκδοση σε βινύλιο, με κάποια εννοιαία πλαισίωση, και (γιατί όχι) remastering ― πως κάνουν οι ξένες εταιρίες με σειρές τύπου "classics" ή οίκοι τύπου Gallimard ή Penguin...
Θεοδουλος Παρασκευαιδης
ΣΤΑΥΡΟ ΜΟΥ,ΤΙ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΜΑΤΣΑ,ΕΝΑ ΤΟΜΑΡΙ ΠΟΥ ΣΥΝΕΠΙΚΟΥΡΟΥΝΤΟΣ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ,ΑΚΟΥΣΟΝ ΑΚΟΥΣΟΝ,ΓΚΡΕΜΙΣΕ ΤΟΝ ΝΑΟ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ,ΤΟ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟ ΤΟ ΟΠΟΙΟ Η ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΠΑΡΕΜΒΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΚΥΡΗΞΕΙ ΔΙΑΤΗΡΗΡΕΟ,ΜΟΥΣΕΙΟ ΤΗΣ ΕΛΗΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑΣ!!!!!...
ΜΑ ΤΙ ΛΕΜΕ ΤΩΡΑ,ΤΙ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΡΧΙΘΥΤΗ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΜΟΥΣΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ,ΠΟΥ ΟΛΟΙ ....ΑΠΑΞΑΠΑΝΤΕΣ ΠΡΟΣΚΥΝΟΥΝ ΚΑΙ ΟΜΝΥΟΥΝ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ...!!!...ΝΤΡΟΠΗΗΗΗ....!!!
Labis Vasilatos
Το δίσκο τον έχω πρωτότυπο απ' όταν βγήκε.Κληρονομιά απ τον πατέρα μου.
Έτσι έμαθα τον Καζαντζίδη κ δεν ήμουν ούτε 10ετών...
Dimitris Panagiotidis
25???
Φώντας Τρούσας
Ε ναι, τι?
Dimitris Panagiotidis
ο εικοσπεντες αποθανε long ago
Φώντας Τρούσας
Δεν με κατάλαβες. Λέω ότι τόσο πρέπει να πουλιέται ειδικά ένας δίσκος του Στέλιου.
Dimitris Panagiotidis
πολυ δυσκολο για ελληνικά δεδομένα
Φώντας Τρούσας
Υπάρχουν πάντως δίσκοι ελληνικοί καινούριοι, που κάνουν 25 ευρώ
Dimitris Panagiotidis
αν μιλάμε για επετειακή εκδοση ειναι δύσκολο. Τεσπα ετσι νομιζω...
Φώντας Τρούσας
Φίλε μου εξακολουθείς να μην με καταλαβαίνεις. Θα το κάνει για τον Στέλιο, επειδή ο Στέλιος είχε την βασική άποψη ότι όλα πρέπει να είναι φτηνά, ώστε να μπορεί να τα απολαμβάνει ο κόσμος. Ο λαός. Αντί λοιπόν μια δισκογραφική να κερδίζει 100% για χάρη του Στέλιου (και για να σεβαστεί τις ιδέες του) οφείλει να κερδίσει 20% και να δώσει αυτά τα 1500 αντίτυπα, φθηνά, στον κόσμο.
Dimitris Panagiotidis
Νομίζω κακώς επιμένω να το συνεχίζω. Και λέω κακώς, διότι αυτά που λες Φώντα είναι ουτοπικά. Αυτά τα "αντι να κερδίζει" "για χάρη" "να σεβαστεί" "οφείλει να κερδίσει 20%" νομίζω ότι είναι ξεκάθαρο ότι δεν έχουν θέση στη σύγχρονη δισκογραφική Ελλάδα. Και το σταματώ εδώ
Φώντας Τρούσας
Φυσικά και είναι ουτοπικά ρε φίλε, αλλά εγώ θέλω να πιστεύω και στις ουτοπίες και να με καθοδηγούν κιόλας. Πρόσφατα αγόρασα ξένο δίσκο διπλό, καινούριο με 27-28 ευρώ. Nothing but Thieves. Ασ΄ τα τώρα. Την ξέρω μια χαρά την αγορά και τα κόστη.
Alexis Giannoukos
Φώντα συμφωνώ με αυτά που λες απόλυτα όμως η Μinos δεν έχει ασχοληθεί γενικώς όπως θα έπρεπε με τον παλιό της κατάλογο, θα ασχοληθεί τώρα (μακάρι να γινόταν δηλαδή)..; Στο άλλο που αναφέρεις σχετικά με την ποσότητα, πιστεύω πως και 3000 κόπιες θα έφευγαν. Θα το είχαν προμηθευτεί ακόμη και άτομα που δεν έχουν πικάπ, έτσι για να το έχουν. Ξέρω πολύ κόσμο, που μαζεύει χωρίς πχ να έχουν πικάπ, ακόμη και στερεοφωνικά μηχανήματα γενικώς. Εγώ τέλος, που είμαι άρρωστος με την στερεοφωνία και γενικώς με τα μηχανήματα αυτού του είδους, θα τον αγόραζα γιατί λείπει απο την δισκοθήκη μου και θα ήθελα να τον αποκτήσω.
Nickos Ventouras
100% θα έφευγαν
Konstantinos Diamantopoulos
Ναι σε όλα!
Σχόλια από το fb στο ποστ "Το ρεμπέτικο είναι πεθαμένο είδος. Μουσειακό"...
ΑπάντησηΔιαγραφήAnastasia Rouchota
Ναι
Φραγκίσκος Δακτυλίδης
γιατί ποιο λαϊκο καλύπτει την σημερινή ψυχολογία?
Φώντας Τρούσας
Εκατοντάδες, χιλιάδες
Φραγκίσκος Δακτυλίδης
ίσως έχουμε μια διαφορςτική αντίληψη για το το λαϊκο.
Yanis Bitsakis
Τα ρεμπέτικα όμως τα τραγουδούν δεκάδες, αν όχι εκατοντάδες παρέες, ανεξαρτήτως αρχικού τραγουδιστή.
Φώντας Τρούσας
Γιατί, τα λαϊκά τι τα κάνουν;
Yanis Bitsakis
Δεν διαφωνώ με αυτό. Μόνο στο ότι το ρεμπέτικο είναι μουσειακό. Δεν πάν να γράφουν διαδακτορικα επί διδακτορικών, πάντα θα το ανακαλύπτουν ξανά και ξανά οι νέοι.
Dimitris Platamonas
Εξαιρετική ανάρτηση.. βέβαια ένας φίλος μου θα διαφωνούσε που ακούει προπολεμικο ρεμπέτικο και μεταμφυλιακο ρεμπέτικο.. αρχοντορεμπετικο και πρώιμο λαϊκό αρχές του 50...όμως η καρδια των Ελλήνων είναι προς το λαϊκό...φυσικά και την φραγκοσυριανη την ξέρουν και οι πετρες αλλά δεν σώνεται η κατάσταση...ο Καζαντζίδης αν και άρχισε με αρχοντορενπετικα..γρήγορα τα απέρριψε σε στίχο και μουσικη και μαζί με τους συνθέτες ξεκίνησαν το γνήσιο λαϊκό κοινωνικό τραγούδι.. .με συνεχωμενες μπηχτές για τα πολιτικά δρώμενα και την κοινωνική αδικία.. αν και λογοκρισία τοτε
Κώστας Μπακ
Γίνεται χαμός πάντως σε όλα τα ρεμπετάδικα της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. Πηγαίνω συνεχώς και, επιτρέψτε μου αγαπητέ κ. Τρούσα, να διαφωνήσω ως προς το πεθαμένο είδος.
Φώντας Τρούσας
Εγώ δεν ξέρω ρεμπετάδικο, που να μην παίζει και λαϊκά. Να μη σου πω ότι τα λαϊκά (δηλαδή όσα είναι ηχογραφημένα μετά τον πόλεμο) είναι περισσότερα από τα ρεμπέτικα.
Κώστας Μπακ
έχετε εν μέρει δίκιο από αυτήν την σκοπιά. Είναι λίγα τα σχήματα που παίζουν εξ' ολοκλήρου ρεμπέτικα στο πρόγραμμα τους. Τους απολαμβάνω εγώ προσωπικά ιδιαίτερα και με υπερκαλύπτουν. Είναι υποκείμενο το ζήτημα. Μεγάλωσα από μωρό παιδί με Μάρκο και έχω έρωτα. Από τα πρώτα της Παπαγκίκα μέχρι τα Ζεϊμπέκικα του Χρυσίνη αρχές 50s.
Λεωνίδας Μπακαπώζης
λογικο, μιας και η ηχογραφηση δεν ηταν και ...ευκολο πραμα τοτε.
Δεν ειναι τυχαιο οτι μεγαλο μερος τους εγινε στο εξωτερικο
Niki Limnioti
ένα ωραίο κείμενο:
https://www.rebetiko.gr/arthra.php?article=352&highlight...
Rebetiko Online. Where rebetika live online
Nikolaos Loxas
λαικο τραγουδι ηταν το ρεμπετικο γιατι δημιουργηθηκε συλλογικα απο τις γειτονιες και τα σιναφια πολυ πριν το σταρ σιστεμ του νεοτερου λαικου.
και μιας και το ρεμπετικο πεθανε, παρτε ενα ρεμπετικο γραμμενο προχθες
https://www.facebook.com/100083613832457/videos/1350134526155389/
Φώντας Τρούσας
Για κάθε ένα καινούριο ρεμπετικοφανές που γράφεται, γράφονται 1000 λαϊκά ρε μεγάλε...
Κώστας Μπακ
με κάθε σεβασμό, το ρεμπέτικο τραγούδι ήταν απόλυτα συνυφασμένο με την εποχή του και τις εκάστοτε κοινωνικές συνθήκες. Δεν μπορεί να γραφτεί ρεμπέτικο τραγούδι σήμερα με την κυριολεκτική έννοια. Κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει με το λαϊκό.
Κώστας Μπακ
εξαιρετικό το τραγούδι ωστόσο.
Nikolaos Loxas
ουκ εν τω πολλω το ευ
χαρισμα τα 1000.
κακως επικρατησε να λεγονται λαικα τα δημιουργηματα ατομων και εταιριων.
λαικα υπηρξαν τα δημοτικα και τα ρεμπετικα διοτι τα δημιουργησε ο λαος στην υπαιθρο και κατοπιν στην πολη.
κι επειδη ο συλλογικος τροπος δημιουργιας εχει εκλειψει προ καιρου στα μερη μας, αναγκαστικα βυζαινουμε ακομα τις συλλογικες δημιουργιες του παρελθοντος.
και το ιδιο το νεολαικο, ρεμπετικο και δημοτικο βυζαινει.
Φώντας Τρούσας
Εγώ πάντως ρεμπέτικα δεν μπορώ να ακούσω σήμερα. Μόνο για μελέτη τ' ακούω. Αντιθέτως αυτό το ακούω μια χαρά... Το αντιλαμβάνομαι θέλω να πω...
https://www.youtube.com/watch?v=b0z_dp5-luQ
Νίκος Οικονομόπουλος – Έκπτωτος Άγγελος | Official Music Video (4K)
Nikolaos Loxas στον Κώστας Μπακ
μολις ακουσες ένα λαικο τραγουδι. δημιουργημενο απο τη βαση και απευθυνομενο σ αυτην.
χωρις εταιριες και σταρς.
ονομασε το οπως θελεις, η ουσια παραμενει ομως.
Nikolaos Loxas στον Φώντας Τρούσας
ε καλα δεν θα κανω εγω το μπατσο στ αυτια των αλλονων.. αμα σ αρεσει εμενα μου περισσευει..
Nickos Ventouras στον Κώστας Μπακ
ΔιαγραφήΜη το λες, μια χαρά συμβαίνει το ίδιο και με το λαϊκό. Άπειρες εικόνες και καταστάσεις σε στίχους λαϊκού δεν έχουν αναφορές πλέον στην σύγχρονη κοινωνία και ζωή. Δεν το λέω αναγκαστικά για καλό ― πολλές από αυτές μακάρι να είχαν. Γι' αυτό από Στέλιο π.χ. ένας νέος θα κρατήσει αυτά που είναι "συμβατά" και όχι τα πάντα.
Το ίδιο και με πιο λάιτ και φαινομενικά ευρείας αποδοχής. Κάτι σαν το "γοργόνα (στην απάνω γειτονίτσα)" ας πούμε ως στιχουργικό φολκλορ το εκλαμβάνουν οι νέοι.
Μάνος Ορφανουδάκης
Η σύγκριση του Ρεμπέτικου με τα αμερικάνικα blues και το αργεντίνικο τάνγκο, κατά τη γνώμη μου, είναι εντελώς άκυρη γιατί το ρεμπέτικο εμφανίστηκε και έσβησε σε μια πολύ περιορισμένη χρονικά περίοδο και αφορούσε μια μικρή μερίδα κόσμου σε σχέση με την λαϊκότητα και την διαχρονικότητα των τάνγκο και blues. Ειδικά για το τάνγκο όπου έχω μια μεγαλύτερη τριβή, μπορεί να συγκριθεί περισσότερο ως προς τη λαϊκότητα και διαχρονικότητα με το λαϊκό μας τραγούδι και μουσικολογικά με την λόγια μουσική -κατί που για το καθαρό ρεμπέτικο δεν μπορείς να το πεις.
Vassilis Serafimakis
Να υποτιτλίσω; Αυτά γιά τα οποία μιλάνε τα σημερινά λαϊκά, όποιον ορισμό και να δώσουμε σ'αυτά, αφορούνε ζωντανές συνολικα καταστάσεις και έχουν πλατιά πέραση. Τα ρεμπέτικα (τα οποία τυχαίνει να λατρεύω) αναφέρονται σε έναν κόσμο τού οποίου δεν υπάρχει πλέον ούτε ίχνος.
Εδώ διαχωρίζω: παίζοντας ή ακούγοντας ρεμπέτικα, όπως ισχύει και για τα δημοτικά στις πόλεις, αυτό που κάνουμε είναι ένα φαντασιακό ξαναζωντάνεμα, μιά μικρούλα στιγμιαία ανάσταση εκείνου τού χαμένου κόσμου. Τραγουδήσαμε πολλοί μαζι τις προάλλες Αγρίμια κι αγριμάκια μου, ωραία ήταν, συγκινητικά γιά μερικούς, αλλά ποιές ράχες, ποιά βουνά, και ποιές κρυψώνες;
Ο ρεμπέτης εφυγε γιά παντα. Δεν έγινε μουσειακό το ρεμπέτικο όσο παίζεται κι αναπαράγεται, όχι, αλλά πάλι δεν είναι τής εποχής μας εδώ κι εβδομήντα χρόνια.
ΥΓ Το "υποπτοι λόγοι" δεν αντιλαμβάνομαι σε τί μπορει να αναφέρεται. Σε μάσες κονδυλίων κουλτούρας;
Michalis Papadakis
Λόγους "ύποπτους". Μόνο γι αυτό που είπες αξίζει 50 κοινοποιήσεις το post
Hlias JackBaron Overdosakias
Μη σωσει και φτασει πουθενα το ρεμπετικο. Το λαικο το βαριεμαι αφανταστα, ειδικα το ελαφρυ. Τουλαχιστον το πολιτικο τραγουδι ειχε ενα περασμα. Παει πολυ το 2025 να υπερασπιζομαστε τη σημερινη καταντια που οφειλεται στην κατασκευη του λαικου ως συνεχεια του αρχοντορεμπετοκου. Ζητω οι λαιμητομοι του 1789. Απλο
Φραγκίσκος Δακτυλίδης
καλά πιες μια πορτοκαλάδα κάνει καλό
Marianna Tsili
Τι κάνουμε define ως ρεμπέτικο; Στην εποχή μας όλα ανήκουν στο λαϊκό τραγούδι εν συνόλω.
Sakis Bwanas
μην το πάρετε επιθετικά αλλά γιατί το "ορίζουμε" σάς είναι πιο δύσκολο;
Marianna Tsili
πρώτον γιατί έτσι γουστάρω, και δεύτερον γιατί είναι μερος της δουλειάς μου η αγγλική. Τρίτον, επειδή θεωρώ ότι απευθύνομαι σε ανθρώπους με το ίδιο μορφωτικό επίπεδο με μένα και όχι σε πωλητές λαϊκής.
Sakis Bwanas
οι πωλητές λαϊκής εχουν επίπεδο Ολύμπου σε σχεση με τα σκατα που εχεις στο κεφαλι σου (έτσι γουστάρω κι εγω). Τέτοια ζωάδια πληρώνεστε απο τους φόρους μας;;; Μαύρο και πάλι μαύρο στην ΕΡΤ
Takis Akkos
Παρασκευή Πρωί-Κωνσταντίνος Αργυρός -Λαικο που φερνει σε παλιο λαικο ζειμπεκικο-εξαιρεση ενορχηστρωτικα στο πιο πιστα ρεπερτοριο του. https://youtu.be/AWhHUaEfecc?feature=shared
Κωνσταντίνος Αργυρός - "Παρασκευή Πρωί" || Official Music Video | K. Argiros- "Paraskevi Proi"
Tasos Sagris
9,8Μ views
https://www.youtube.com/watch?v=GZ1U8f9GJM8
Έντε λα μαγκέτε Bοτανίκ
4M views
https://www.youtube.com/watch?v=1KsyrTmWfGo
Τούτοι οι μπάτσοι πού 'ρθαν τώρα
Φώντας Τρούσας
διασκευή, που έχει views για ευνόητους λόγους
Tasos Sagris
Διαγραφήοκ να μην λέμε, αυτό το κομμάτι ειδικά από την εποχή που το έφεραν οι Villagers of Ioannina City ξανά στην επιφάνεια έχει κάνει πάταγο. Υπάρχουν αρκετά ρεμπέτικα που συνεχίζουν να βγάζουν νόημα και να τραγουδιούνται από εκατομμύρια ανθρώπους. Το ρεμπέτικο παρόλα αυτά ήταν πάντα underground με την αμερικάνικη σημασία της λέξης, δηλαδή στην ζώνη των παράνομων δρατηριοτήτων. Ακόμα και επί ΠΑΣΟΚ που με έναν τρόπο έγινε κοινωνικά αποδεκτό, το ρεμπέτικο συνέχιζε να αναφέρεται σε πράγματα που δεν μπορούν να γίνουν πόπ- ούτε στην πιο μεταμοντέρνα σούπα. Σε τραβά εσένα να πας σε αυτό, το ίδιο δεν θα έρθει ποτέ σε εσένα - για αυτό ουσιαστικά δεν είναι "λαικό"- είναι "υπόκοσμος". Υπό αυτή την λογική πάντα θα έχει πολλά να πει στους αληταράδες του κόσμου- και αυτοί θα μένουν πάντα αφανείς στις σκοτεινές γωνίες...
Φώντας Τρούσας
Τον διαχωρισμό τον κάνεις εσύ και συμφωνώ. "λαϊκό" και "υπόκοσμος". Έχει στοιχεία και ο υπόκοσμος, που με ενδιαφέρουν, αλλά εγώ είμαι του λαϊκού.
Ferris Costas
Η "αναβίωση" των "Μπάτσων" οφείλεται στον Γιώργο Κουτουλάκη, που έμαθε την παλιά μορφή του τραγουδιού, από την προφορική παράδοση (και όχι τη δισκογραφία). Του το δίδαξε ο Θόδωρος Πολυκανδριώτης, που είναι ο ίδιος που μετέφερε στον Ξαρχάκο τον παραδοσιακό Σαρκαφλιά.
Περιστέρης, Τούντας, Παπάζογλου, Μοντανάρης, Τσιτσάνης, Κωνσταντινουπολίτες, Σμύρνιοί, ακόμα και Αθηναίοι αστοί, Τέτος Δημητριάδης, Κωστής Μπέζος κι εκατοντάδες άλλοι, τι σχέση είχαν με το περιθώριο; Για να μην πως και τους "ύποπτους", Βαμβακάρη, Χατζηχρήστο, Καπλάνη, Γαβαλά (εργοστασιάρχη), Σκούρτης (τυπογράφος) κ.λ. κ.λ. που ήσαν εξαιρετικοί νυκοκυταίοι οικογενειάρχες. Ο μόνος που ήταν κυριολεκτικά "περιθωριακός", ήταν ο Μάθεσης, γόνος της μεγάλης οικογένειας της ψαραγοράς.
Takis Akkos
Υπαρχουν μαγαζια που παιζουν απαρέγκλιτα ρεμπετικο-π.χ Μυταρακης-Σκουτας και αλλα ρεμπετικο και λαικο. Παντως ειδικα τα νεα παιδια που ασχολουνται με αυτα -λαικα και ρεμπετικα,ειναι παιχταραδες τεχνικα-πολλοι/ες εχουν σπουδασει σε μουσικα σχολεια.Σε μεγαλα γλεντια πχ στα πολιτικα φεστιβαλ το προγραμμα εχει ευρεια γκαμα-λαικα, ρεμπετικα-νησιωτικα μεχρι και δημοτικα.Η δε συμμετοχη ειναι απιστευτα μαζικη, χορος γαρ. Ρεμπετικα "καινουργια" φυσικα και δεν γραφονται. Νεο λαικο που "παταει" σε παλιοτερο, υφισταται -χαρακτηριστικα αναφερω τον Βαγγελη Κορακακη σαν δημιουργο.
Georgios Parnavellis
Ιστορικά πάντως το ρεμπέτικο τραγούδι προϋπήρξε πολύ πριν εμφανιστεί ο Καζαντζίδης ο οποίος τα τελευταία χρόνια της ζωής του το εκραζε και δήλωνε ότι μιλάει μόνο για ντουμάνια και τεκέδες κάτι που σαφώς δεν ισχύει. Μετά το 50 άρχισε το λαϊκό τραγούδι να παίρνει τα πάνω του και υπήρξαν πάρα πολλοί μουσικοί που έβαλαν το λιθαράκι τους σε αυτό δεν ήταν μόνο ο Καζαντζίδης.
Φώντας Τρούσας
γνωστά είναι αυτά - είπα εγώ ότι είναι μόνο ο Καζαντζίδης?
Γεώργιος Ζγούρας
* Πιστεύω πως τα ρεμπέτικα θα μείνουν κι ας μην έχουν τα μύρια '' χτυπήματα '' - (ακόμα και μέσω διασκευών)
Φώντας Τρούσας
Ό,τι έχει ηχογραφηθεί θα μείνει. Κάποιοι θα το ακούνε.
Nikos Sarantakos
Οι προβολές στο ΥΤ είναι ένα κριτήριο, οι αμέτρητες επανεκτελέσεις ρεμπέτικων από 30χρονους είναι άλλο κριτήριο που δείχνει προς την αντίθετη κατεύθυνση.
Φώντας Τρούσας
Έχω βρεθεί τα τελευταία 20 χρόνια (ας το περιορίσω σ’ αυτά) σε μεγάλα κέντρα με κορυφαίους σύγχρονους λαϊκούς τραγουδιστές και τραγουδίστριες. Εντάξει θα πουν τα δικά τους, για τα οποία πάει ο κόσμος να τους ακούσει, αλλά όταν θα ξεκινήσει η φάση με τα κλασικά λαϊκά (Στέλιος, Στράτος, Μαρινέλλα, Διαμάντη κτλ) γίνεται το σώσε. Δεν υπάρχει αυτό το πράγμα. Και λέμε για κέντρα που χωράνε χιλιάδες άτομα, όχι για τα ρεμπετάδικα των 100-150 ατόμων. Η δική μου γνώμη είναι πως ποτέ το ρεμπέτικο δεν θα φθάσει στο ύψος της δημοφιλίας του λαϊκού. Και είναι εξηγήσιμο αυτό.
Konstantinos Provatas
ΔιαγραφήΝομίζω οι προβολές στο Yt αφορούν συγκεκριμένες ηλικίες και τάσεις. Βγήκε τώρα το Υπάρχω, χαμός στα views του κλπ. Ο Φώντας Τρούσας έχει απόλυτο δίκιο πάντως ότι στα κέντρα το γλέντι ξεκινάει από συγκεκριμένα ακούσματα διαχρονικά και απλά στο πετσί του Έλληνα. Σαν και τη Συννεφιασμένη Κυριακή, που είναι ένα απίθανο κοστούμι στίχου και μουσικής. Ακόμα οι Βεργούλες χαλάνε κόσμο, κι ας συνδέεται σαν τραγούδι με τα γνωστά της Παραγγελιάς. Ακόμα κι αυτή η ιστορία π.χ. κάτι δείχνει για τις συνήθειες εποχών και τη μουσική διάνθισή τους
Θεωρώ ότι το κάθε είδος δεν είναι από μόνο του ενδεικτικό ή αποδεικτικό λατρείας. Το κάθε είδος γέννησε μια κουλτούρα εποχής, γέννησε οπαδούς τίτλων κυρίως και όχι ολόκληρου του εκάστοτε είδους. Δηλαδή η Φραγκοσυριανή θα κάνει ακόμα πολλά ταξίδια, το ίδιο και το Hotel California, η Ρόζα, η Λίμνη των Κύκνων και τα Λιανοχορταρούδια. Κι αυτό γιατί τελικά ο κόσμος -πλην των φανατικών πυρήνων- μαθαίνει πάντα εγκυκλοπαιδικά στοιχεία ή ακολουθεί μια μόδα, όπως θα γίνει τώρα ξανά το Υπάρχω. Συνεπώς η ιστορία κυρίως αποφασίζει. Πριν κάποια χρόνια έκανε πάταγο η Ευτυχία π.χ. Και εκτιμώ -προσωπικά- πως ο μόνος ιστορικά διεθνής μύθος αφορά μόνο την κλασική ροκ και στις χώρες υπάρχουν οι μικρότερης κλίμακας. Το ρεμπέτικο έχει φανατικό κοινό, ακόμα. Ο Καζαντζίδης το ίδιο. Ξαφνικά λίγο πριν πεθάνει απέκτησε η Γιώτα Γιάννα, μέχρι και η Καίτη Ντάλη όταν την έβγαλε στον αφρό ο Ξαρχάκος. Τέλος πάντων, κουβέντα δίχως όρια, όλοι έχουν την άποψή τους και είναι σεβαστή επί της μουσικής.
Dimitris Falieros
Ο κόσμος ακούει αυτό που του σερβίρει το "main stream" (ραδιόφωνα, ΜΜΕ, τελεοράσεις κλπ κλπ) από την κοιλιά της μάνας του ο καθένας και η καθεμία, οπότε τα views δεν μου λένε κάτι...
Επίσης, η τροπική μουσική [διότι το ρεμπέτικο, είτε "πειραιώτικο" (μπουζούκι, κιθάρα, μπαγλαμάς), είτε "σμυρναίικο" (ούτι, κανονάκι, πολιτική λύρα ή βιολί) είναι είδος τροπικής μουσικής] κάνει αυτό ακριβώς: εκφράζει συναισθήματα με έναν πολύ ισχυρό, από συναισθηματικής άποψης τρόπο, όπου τα τραγούδια είναι ψυχικές ιστορίες και οι μουσικοί τρόποι ψυχοτρόποι, εκφράζοντας ολόκληρη τη συναισθηματική έκταση, από την εσωτερική περιοχή στην επικοινωνιακή και στην εκρηκτική και αντιστρόφως και ποικιλοτρόπως. Δεν είναι πεθαμένο είδος, παρά μόνο όταν παρουσιάζεται "φολκορικά". Διότι η πραγματική έννοια της παράδοσης (όταν κάτι μας έχει παραδωθεί με όποιον τρόπο...), της ζωντανής και διαχρονικής παράδοσης, εμπεριέχει τη διάσταση της εξέλιξης: στηρίζεται (συνειδητά) στη συσσωρευμένη γνώση του παρελθόντος, λειτουργεί *συνειδητά) δημιουργικά στο παρόν και προτείνει (συνειδητά) στο μέλλον. Αλλιώς καταντάει μια κακο-καμουφλαρισμένη εκδοχή του κοινότυπου συντηρητισμού, δηλαδή φολκλόρ, χωρίς συμμετοχή της συνείδησης, απλώς εμπεδώνοντας συνήθειες. Και αυτό συμβαίνει σε ό,τι μας έχει παραδωθεί (ροκ, λαϊκό, ...) νεκρώνοντάς το.
Dimitris Gerasimides
Τα ρεμπέτικα είναι για αλάνια δεν είναι για χιψτεράδες όπως και το βαρύ λαϊκό μια ζωή underground ήταν, μην κοιτάς που πιάσανε λίγο στα 00s ένα revival μέσω imam baildi, εισβολέα κτλ Γνωρίζω προσωπικά πολύ κόσμο που ξεκίνησε να παίζει μπουζούκι και μπαγλαμά λόγω του ρεμπέτικου. Φυσικά ο κόσμος αυτός δεν είναι καλοζωισμένος. Καλημέρα από Λόφο Αξιωματικών, Περιστέρι.
Sakis Bwanas
το έχεις πει του Εισβολέα ότι δεν έχει καμμια σχέση με αλάνι
Αθανάσιος Αναγνωστόπουλος
Εγώ που είμαι άσχετος από μουσική έχω μια απορια: πώς τα ξεχωριζουμε;
Φώντας Τρούσας
Όπως ξεχωρίζεις μια φωτογραφία του 1930 από μία του 1960 ή από μία σημερινή.
Αθανάσιος Αναγνωστόπουλος
χάχα καλή απαντηση
Ferris Costas
ΔιαγραφήΚαι να τελειώνουμε με μια μεγάλη παρεξήγηση. Κανένα "λαϊκό" δεν δημιουργήθηκε από... τον λαό. Το λεγόμενο "λαϊκό" ξεκίνησε ως μια δήθεν ανατολίτικη απάντηση στον ευρωπαϊζοντα μοντερνισμό του Χιώτη, και ήταν μία κατασκευή των εταιριών για ν' αποδυναμώσουν την αξία (και τις απαιτήσεις) των συνθετών που παίρναν τα πάνω τους. Και φυσικά, για το σκοπό τους αυτό, εκμεταλλεύτηκαν την εξαιρετική φωνή του Καζαντζίδη, ο οποίος δεν ήταν συνθέτης, και τραγουδούσε ό,τι του δίνανε και ήξερε πως θα το διαφημίσουν αρκούντως. Μην ξεχνάμε πως ξεκίνησε (με υπόδειξη των εταιριών πάντα) ως μίμος του Τσαουσάκη, με τραγούδια αδέσποτα όπως το "Ένας μάγκας στον Βοτανικό, και συνέχισε με παρωδίες της κλάψας της Ουμ Καλσούμ, που όμως εκείνη ήταν γν΄βσια "εθνική" τραγουδίστρια και όχι ερζάτς.
Φώντας Τρούσας
>>Κανένα "λαϊκό" δεν δημιουργήθηκε από... τον λαό. <<
Σίγουρα τον εκφράζει πάντως. Και σίγουρα οι εταιρείες έχουν τις ευθύνες τους (καλές και κακές) για τα πάντα.
Konstantin Mixos στον Ferris Costas
θα ήθελα μια κοινωνική εξήγηση για την ευρεία αποδοχή της "ανατολίτικης" μουσικής. Το επιχείρημα για την δημοφιλία των ινδικών ταινιών δεν μου αρκεί, δεν φτιάχνεται γούστο ολόκληρου λαού λόγω κάποιων ταινιών σε μια συγκεκριμένη στιγμή αλλιώς όλοι θα χόρευαν σουίνγκ αν σκεφτούμε τις μουσικές των αμερικάνικων ταινιών που κυριαρχούσαν. Αναρωτιέμαι αν στο λαϊκό μουσικό ασυνείδητο της χώρας μας τότε η σχέση με την Αίγυπτο ή με τους μετανάστες στην Αφρική ήταν πιο κοντά, ίσως οι σχέσεις με τις Αραβικές χώρες ήταν διαφορετική ή ίσως ένας νόστος για την Μικρά Ασια αφαιρώντας το επώδυνο των Τουρκικών μνημών και μεταθέτοντας πιο πλάι γεωγραφικά και μουσικά. Παράδειγμα η γνωστή Προσευχή του Ζαγοραίου, στην αυθεντική εκτέλεση από τον ίδιο το 1961 έχει ένα πανηγυριώτικό χαρακτήρα και χορεύεται σαν συρτος, στην εκτέλεση την ίδια χρονιά με τον Καζαντζίδη μπαίνει άλλη εισαγωγή σαν αμανές και ένα ρυθμικό κρουστό Αραβοαφρικάνικο, πως του ήρθε και το έβαλε; και γιατί είχε επιτυχία; Ποια είναι η γνώμη σας;
Ferris Costas
Και θα συμπληρώσω πως όποτε ακούω ένα σύγχρονο "λαϊκό" τραγούδι, ανατριχιάζω με τους βλακώδεις στίχους των αγραμμάτων στιχουργών.
Φώντας Τρούσας
Και αυτό είναι ένα γενικότερο θέμα, σε σχέση με τη γλώσσα και το πώς εξελίσσεται. Πάντως πολλοί στίχοι και του σημερινού λαϊκού είναι μια χαρά, σε σχέση με δήθεν στίχους του έντεχνου, της ποπ ή και του ροκ. Εκεί τα χάλια, πολλές φορές, είναι απερίγραπτα.
Θοδωρής Μπαλούρδος
Επιτέλους να μπουν τα πράγματα στην θέση τους. Μπράβο Φώντα!
Esther Calus
https://www.youtube.com/watch?v=PsS8KWgvdh4
Στέλιος Καζαντζίδης - Βραδιάζει | Official Video Clip
https://www.youtube.com/results?search_query=φραγκοσυριανη
φραγκοσυριανη – YouTube
Nikolas Fotakis
Μουσικό είδος που παίζεται και τραγουδιέται, έστω και από έναν άνθρωπο, δεν μπορεί να είναι πεθαμένο. Στα υπόλοιπα συμφωνούμε.
Φώντας Τρούσας
Καταλαβαίνεις πώς το λέω.
Nikos Mitrogiannopoulos
ΔιαγραφήΤο ρεμπέτικο λίγο πολύ είναι παγιωμένο και από άποψη ρεπερτορίου και από άποψη φόρμας. Θυμάμαι τον Γενίτσαρη που κατακεραύνωνε, ας πούμε, τους λαϊκούς μπουζουξήδες λέγοντας "εγώ δεν παίζω αυγά και τσόφλια" και θεωρώντας πως μια νότα αν πρόσθετες σε ένα δρόμο, ένα τσαλίμι ,κάτι, έφευγες από το ρεμπέτικο. Το λαϊκό, από την εμφάνιση του Τσιτσάνη και έπειτα, εξελίσσεται παρακολουθώντας την κοινωνία, άλλοτε προς το καλύτερο και άλλοτε προς το χειρότερο. Είναι λαϊκό τραγούδι, γιατί παράγεται από λαϊκά στρώματα και γιατί στα ίδια στρώματα απευθύνεται, συμβαδίζοντας με τις διακυμάνσεις τους. Κουρέας ήταν ο Μεϊμάρης, τσαγκάρης (αν θυμάμαι καλά) ο Γαβαλάς και γίνανε συγκρότημα στο κουρείο του πρώτου όχι σε ωδεία. Μοδίστρα η Βούλα Γκίκα, οικοδόμος ο ένας, κορδελιάστρα η άλλη. Όταν ο Μάρκος συνθέτει στη δεκαετία του 1960 τον Διπρόσωπο σε ερμηνεία Σταύρου Καμπάνη είναι ρεμπέτης ή λαϊκός; Και όταν η Καίτη Ντάλη τραγούδαγε μετά τη μία στα μαγαζιά τον Συνάχη του Μάρκου ήταν λαϊκή ή ρεμπέτισσα; Όσα χρόνια ασχολούμαι με το ευαγές σπορ της μουσικής, όσο και να προσπάθησα να τα διαχωρίσω, πάντα ενιαία κατέληγα να τα βλέπω. Και αν πεθαίνει κάτι, μπορεί να είναι φυσικά οι μουσικές αλλά πρωτίστως νομίζω πως είναι οι εκδοχές της κοινωνίας στην οποία απευθύνονταν ή από την οποία προέρχονταν. Ο Γιάννης Μωραίτης ο μπουζουξής, μου έλεγε κάποτε πως το λαϊκό άλλαξε, όταν άλλαξε το είδος της μαστούρας, τέλη δεκαετίας του 1960, αρχές του 1970. Αντι για χασίς άρχισε να κυκλοφορεί πρέζα και αντί για κρασί μπαίνανε τα ουσίκι κλπ στα μαγαζιά. Σήμερα, αυτόν που θέλει μια σουπιέρα με κόκα δεν τον κρατάς με τρίχορδο στη θέση του. Χρειάζεται δύο ντραμς και πέντε ηλεκτρικές για να στανιάρει. Εν κατακλείδι θα έλεγα πως αγαπάω και το ρεμπέτικο και το λαϊκό, αλλά αποφεύγω τους ρεμπετολόγους. Επίσης αποφεύγω τις λαϊκές πίστες με πολλές ηλεκτρικές...Σκέφτομαι πως πίσω από το δίλημμα "ρεμπέτικο VS λαϊκό" που έθεσε πολύ εύστοχα ο Φώντας Τρούσας, κρύβεται το αγωνιώδες ερώτημα σε ποια εκδοχή του λαού θέλουμε να ανήκουμε. Και αυτό θα το απαντήσει ο καθένας μόνος του.
Γιάννης Μάρκος
Έχω την εντύπωση, ότι κυρίως χρονικός είναι ο διαχωρισμός, παρά μουσικός.
Nikos Mitrogiannopoulos
νομίζω πως συνυπάρχουν και τα δύο. Άλλωστε και η μουσική έχει τις χρονικές της περιόδους.
Alex Goulielmos
https://www.youtube.com/watch?v=A8tnGGBlUC8
Στο 19:45 ο ίδιος ο εν λόγω τεράστιος (το 1976) επιχειρεί έναν ορισμό του λαϊκού και μια σύγκριση με το ρεμπέτικο.
Basilis Fot Fot
Τα δύο είδη δε μπορούν συγκριθούν. Τα περισσότερα ρεμπέτικα γράφτηκαν σε σκοτεινές περιόδους προσφυγιάς και πείνας και σε ένα μεσοδιάστημα δύο παγκόσμιων πολέμων . Τα περισσότερα λαϊκά γράφτηκαν στα χρόνια της άνθισης των ελληνικών ταινιών, η περίφημη χρυσή κινηματογραφική εποχή των δεκαετιών του 1960 και του 1970. Κάθε μουσικό είδος αποσκοπούσε και κάπου. Τέλος , θεωρώ πως η κάθε μουσική καλύπτει τον καθέναν μας ξεχωριστά με άλλον τροπο στη σήμερον ημέρα.
Nikos Mitrogiannopoulos
Η εντύπωσή μου είναι πως το ρεμπέτικο ως είδος άρχισε να διαμορφώνεται πολύ πριν την εμφάνιση της προσφυγιάς, από τη στιγμή που εμφανίζεται και το μπουζούκι. Ο Κ. Χατζόπουλος στον Πύργο του Ακροποτάμου (1915) έχει συναρπαστικές περιγραφές από μαγαζιά με μπουζούκια στην επαρχία, στη Δυτική Στερεά.Ο Μάρκος στην αυτοβιογραφία του λέει κάπου ότι πηγαίνανε σε άλλους τεκέδες οι Μικρασιάτες και σε άλλους οι Πειραιώτες και ότι δε θέλανε πολλά πάρε δώσε μαζί τους. Έχω την αίσθηση πως η προσφυγιά, δηλαδή το σμυρνέικο τραγούδι, πιο πολύ επέδρασε στο νησιώτικο. Άλλωστε εκείνη την περίοδο ,πάνω κάτω το 1922, μπαίνει στις Κυκλάδες το βιολί και εξορίζει την τσαμπούνα που κυριαρχούσε μέχρι τότε.
Ilias Anastasopoulos
ΔιαγραφήΑνοησίες... ο Μάρκος, ο Τσιτσάνης, ο Μότσαρτ, ο Ντα Βίντσι είναι "ζωντανοί" , "κυκλοφορούν" γύρω σου γιατί ο πολιτισμός έχει συνέχεια... είναι κομμάτια του.
Φώντας Τρούσας
Να είσαι ευγενής, όταν έρχεσαι σ' ένα ξένο τοίχο, που σε φιλοξενεί.
Ilias Anastasopoulos
Έχεις δίκιο το 'ανοησίες ' ήταν υπερβολικό και αγενές. όμως επειδή είσαι ένας άνθρωπος με γνώσεις με ξαφνιασες αρνητικά... θα χρησιμοποιήσω το "αστοχο" πού θεωρώ ότι ταιριάζει στο κείμενο σου....
Φώντας Τρούσας
Κοίταξε να δεις... έχω γράψει πολλά άρθρα για το ρεμπέτικο, και ειδικά και κριτικές και διάφορα. Και φυσικά με ενδιαφέρει σαν είδος ιστορικά κτλ. Δεν βλέπω όμως καμία ουσιαστική χρήση του επάνω μου και μέσα μου (το ποστ είναι εντελώς προσωπικό προφανώς). Γι' αυτό το λέω πεθαμένο. Θέλω να πω πως προτιμάω να γλεντάω με λαϊκά, και παλιά και σημερινά, και όχι με ρεμπέτικα. Και πάνω σ' αυτή τη βάση και ο χαρακτηρισμός "άστοχο" δεν έχει κανένα απολύτως νόημα.
Ilias Anastasopoulos
συμφωνώ στο "προσωπικό". Όμως όπως πιστεύω ότι ξέρεις καλά ΔΕΝ υπάρχουν "πεθαμένα" είδη τέχνης και για να κλείσουμε εδώ αυτό το θέμα ειδικά το ρεμπέτικο έχει την αμεσότητα που διέπει την αρχαία τραγωδία και μόνο αυτό αρκεί να το καταστήσει αθάνατο.
Φώντας Τρούσας
Δεν έχεις αντιληφθεί με ποια έννοια χρησιμοποίησα το "πεθαμένο". Και επιμένω στη λέξη. Ό,τι καταλαβαίνει ο καθείς τέλος πάντων από κάθε ποστ. Δεν είμαι υποχρεωμένος να γράφω έκθεση κάθε φορά και να εξηγώ τα πάντα με το νι και με το σίγμα. Το "πεθαμένο" έχει μεταφορική έννοια, όχι κυριολεκτική. Και απευθύνεται και σε κάποιους συγκεκριμένα. Κι εγώ ακούω ρεμπέτικα, αλλά τα ακούω για τους δικούς μου λόγους. Και όχι πάντως γιατί με εκφράζουν 100%.
Ilias Anastasopoulos
Ούτε εγώ.
Αντώνης Μπαλτάς
μια ερώτηση: αν ένα τραγούδι έχει 8,9 εκατομύρια views στο youtube (σε ένα βίντεο) είναι κοντά στα νούμερα των τραγουδιών του Καζαντζίδη ή όχι; Ρωτάω γιατί αυτά είναι τα νούμερα του "τα ματόκλαδά σου λάμπουν", που είναι του Βαμβακάρη.
Γιώργος Σκιάς
Εδώ ρεμπέτικο εννοείς ό,τι βγήκε προπολεμικά ή βάζεις μέσα και Τσιτσάνη, Μητσάκη, πρώιμους Καλδάρα-Χιώτη κ.λπ.; Διότι στο δικό μου ορισμό κι αυτά εμπίπτουν στο ρεμπέτικο που είναι κραταιό ως το 1952 και (ξεφτισμένο) απλώνεται ίσως και μέχρι το '55 κι έπειτα. Για πεθαμένο ή όχι δεν ξέρω τι να πω. Η κουβέντα πάει στη λογιστική και δεν το έχω. Σε κάθε περίπτωση, αισθάνομαι πως το "Αντιλαλούνε τα βουνά" π.χ. είναι πολύ μεγαλύτερο τραγούδι από το "Βραδυάζει".
Κώστας Ευαγγ. Στάθης
Καλή χρονιά!
Άλλαξε όντως όλο το κλίμα, αλλά πάντα θα συγκινούν τα ρεμπέτικα που αφορούν τον έρωτα ή ακόμα πιο χοντρά να το πω, την καψούρα, το χωρισμό κλπ.
Αυτά εκφράζονται δυνατά από τα ρεμπέτικα, όποτε κατά κάποιον τρόπο θα είναι πάντα ζωντανό, αν αναλογιστείς ότι ο άνθρωπος διαχρονικά έχει και μια τάση αναπολησης των μουσικών του παρελθόντος, γενικώς του vintage, του ρετρό
Jimi Sokratis
ΔιαγραφήΑ) Το ρεμπέτικο ΕΙΝΑΙ μουσειακό είδος διότι όπως σωστά γράφτηκε πιο πάνω η φόρμα του είναι συγκεκριμένη ηχητικά και δεν εξελίσσεται διότι η εξέλιξη της είναι το λαϊκό. Δηλαδή φεύγεις από το ένα είδος και πας σε ένα άλλο είδος - μετεξέλιξη του που είναι πολύ πολύ ευρήτερο και χωρά πολλά πολλά περισσότερα.
Β) Παράδειγμα. Η όπερα έχει γίνει παγκόσμια. Από την Ιταλία απλώθηκε στην Ευρώπη και στον 20ο αιώνια έγινε παγκόσμια. Από την Χιλή μέχρι το Τόκυο κι από την Φιλαδέλφεια μέχρι την Αίγυπτο υπάρχουν λυρικές σκηνές και ανεβαίνουν όπερες. Τα εισητήρια που κόβονται τις τευλευταίες δεκαετίες είναι εκατομμύρια αριθμητικά σε όλο τον κόσμο. Οι παραγωγές γίνονται όλο και πιο ακριβές, πιο θεαματικές πιο ευφάνταστες. Είναι η όπερα ζωντανή ή μια επίσκεψη στο μουσείο; Παντού παίζουν τα παλιά. Αυτά κόβουν τα εισητήρια αυτά θέλει να δει ο κόσμος. Από το 1950 μέχρι σήμερα πρέπει να έχουν γραφτεί υπερπολλαπλάσιες αριθμητικά όπερες οι οποίες έχουν κόψει υπο-υπο-υποπολλαπλάσια εισητήρια σε σχέση με το κλασσικό ρεπερτόριο. Πέρασε η εποχή της όπερας, πέρασε κι η εποχή των διαχρονικών αριστουργημάτων της. Πέρασε η εποχή που το όνομα του Βέρντι ήταν γκράφιτι στον εθνικό αγώνα των ιταλών. Είμαι βέβαιος ότι και στον 21ο αιώνα έχουν γραφτεί κάποιες σπουδαίες όπερες, με σύγχρονο λόγο, με περίπλοκη πολυεπίπεδη μουσική αλλά αυτές αφορούν εμάς τους μουσικόφιλους. Το ευρή κοινό θέλει Βέρντι θέλει τους Παλιάτσους του Λεονκαβάλο θέλει το αριστούργημα των αριστουργημάτων τον Δον Τζιοβάνι. Το ίδιο και με το ρεμπέτικο. Στο ρεμπέτικο υπάρχει και η παράμετρος ότι έλκει τους μορφωμένους αριστερούς και πέρα.
Γ) Το λαϊκό επειδή ακριβώς εξελίσσεται μπορεί και να επανέλθει αν και η συνέχιση της εκπαίδευσης των νεότερων γενιών στο χιπ χοπ και η συνεχής - καθημερινή επαφή τους με το τι γίνεται στον αγγλόφωνο κόσμο μάλλον δε θα το κάνει πράξη.
Δ) Η μουσική έχει χαρακτήρα από μόνη της μουσικό στο τι συναισθήματα, τι ανταπόκριση προκαλεί. Άλλο προκαλεί το death metal μουσικά, άλλο η μπαλάντα με ένα πιάνο, άλλο το ρεμπέτικο. Μουσικά. Όλα τα τριγύρω είναι θέμα κοινωνικό και των ανθρώπων που δραστηριοποιούνται σε αυτό (η οποία βέβαια δραστηριότητα τους ΠΑΝΤΑ αποτυπώνεται και ηχητικά). Μπορείς να έχει αντιφασιστικό hardcore punk και να έρθουν να κολλήσουν στο ίδιο hardcore punk κι οι ναζιστές κάνοντας την δικιά τους σκηνή. Η μουσική είναι το ίδιο, η νοηματοδότηση της αλλάζει από τους ανθρώπους της και την δραστηριότητα τους.
Dimitris Kelep
Αν το κριτήριο είναι τα views στο you tube τότε ο Robert Johnson , Son House, o Big Joe Williams και ο Bucca White ποτέ δεν θα φτάσουν τα views της madonna και θα πρέπει να πετάξεις το 99.9% της δισκοθηκης σου. Παρεμπιπτόντως το Ραντεβού στο Κύτταρο εξαιρετικό και έφερε πίσω πολλές αναμνήσεις. Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι γιατί βάζεις σε αντιπαράθεση το Ρεμπέτικο με το Λαϊκό γιατί όσους ξέρω ακούν και τα δύο χωρίς πολλές αναλύσεις και θεωρίες συνωμοσίας για ύποπτα Κέντρα προώθησης του Ρεμπέτικου.
Evagoras Karageorgis
Κάθε πράμα στον καιρό του κι ο κολιός τον Αύγουστο… Έτσι και με τα τραγούδια. Κάθε τραγούδι στην εποχή του. Οι νέοι έρχονται και φεύγουν αλλά τα Τραγούδια μένουν. Κι αυτά που μένουν είναι Τα Τραγούδια (είτε Ρεμπέτικα, είτε λαϊκά, είτε έντεχνα/άτεχνα, είτε περίτεχνα…).
Kostas Plastiras
Και το Λαϊκο μουσειακό ειναι και πανε να το βγαλουν με το στανιο απο την φορμολη (ανεπιτυχως) εδω και δεκαετιες. Τωρα αν μιλαμε για πιστες και βραδια και το ρεμπετικο εχει το δικο του, μεγαλο, μεριδιο ειδικα στους πιο νεους. Και παντα θα εχει. Για καθε πιστα του Οικονομοπουλου υπαρχουν 100 μεζεδοπωλεια και μπαρ στις γειτονιες (που παιζουν και πιο καλο λαικο παρεπιπτοντως)
Σχόλια από το fb στο ποστ "Κάθε ταινία μουσική-βιογραφική (ας μείνω σ’ αυτές) περνάει από 10 λογοκρισίες για να βγει στο πανί"...
ΑπάντησηΔιαγραφήDimitri- Mitsos Poulikakos
Είσαι σίγουρος?? (γέλιο)
Γεώργιος Ζγούρας
* Προτιμώ μία αυτο-βιογραφική που να βγεί ως ντοκυμαντέρ, παρά κάτι τέτοιες που η αγιογραφία τους ξεπερνά κι αυτή τού... Βούδα!
Σχόλια από το fb στο ποστ για τον Tony Pinelli...
ΑπάντησηΔιαγραφήΦώντας Τρούσας
https://diskoryxeion.blogspot.com/.../tony-pinelli.html...
TONY PINELLI άγνωστη ροκιά
καλα αζαρ
Όχι και τόσο άγνωστη σε όσους άκουγαν φάρο fm στα 90s!
Giwrgos Iwakimidis
Αυτός έφερε και την Τζελσομινα στην Ελλάδα
Φώντας Τρούσας
Είχε έρθει, το 1965, ανεξάρτητα, με άλλο γκρουπ, και εδώ γνώρισε μάλλον τον Πινέλι
Γιώργος Φραγκίσκος
Κρίμα να μην το έχω δει όσο ζούσε και ο μακαρίτης ο Raul Scacchi που έπαιζε με τον Πινελλι, ώστε να του το υποδείξω. Ο ίδιος ήταν του progressive rock, και τρομερός συνθέτης.
Thekla Tselepi
Ω! Κάναμε παρέα κάποτε. Φώντα είσαι σημείο συνάντησης και αναφοράς!
Stathis Nikokavouras
Γραψτου απο κατω φωντα μου απαντηση και ρωτησε τον που ειναι.πιθανον λος αντζελες η καπου με καλο καιρο...τουλαχιστον ειναι καλα.τοσα χρονια τον ψαχνουμε.
Dimitrios Kambakos
...κ ο Νίκος Τριανταφυλλίδης
Σχόλια από το fb στο ποστ "Θες να μάθεις για τα ΙΕΚ Τάπερμαν"...
ΑπάντησηΔιαγραφήΒασίλης Θεοδώρου
Αχ δεν το χω αυτό
Giorgos Ftakas
Θυμάμαι που η Μαλβίνα αναδείκνυε τα σαρδάμ του συχωρεμενου Σημίτη, με πιο cult την "πχιοτητα" και " το μοκετο" ( αντί"τη μακέτα)!!!
Τάσος Κλείσας
https://soundcloud.com/bokontep/maketo
maketo
Σχόλια από το fb στο ποστ "Αν κέρδιζε στις εκλογές του ’96 μάλλον θα είχαμε γλιτώσει πολλά..."...
ΑπάντησηΔιαγραφήDimitri- Mitsos Poulikakos
Νομίζεις!!!..
Φώντας Τρούσας
Για να μη σου πω ότι είμαι σίγουρος
Dimitri- Mitsos Poulikakos
Εγώ καθόλου!!..
Harris Alexopoulos Confess
Κάτι μου λέει ότι στα ίδια σκατα θα κολυμπάγαμε αλλά με άλλο χρώμα !
Με όλο το σεβασμό !
Το like πάει στον Αζανκα!
Φώντας Τρούσας
Αποκλείεται. Φοβούνται να κλέψουν οι δεξιοί. Τρέμει ο κwλος τους.
Giannis Dimitrakopoulos
Θα τα μοίραζαν στους κολλητούς τους όπως τώρα
Dimitris Makares
Η αλήθεια είναι ότι κι εγώ το χω σκεφτεί. Τουλάχιστον άξιζε μια θητεία. Δεν θα ήταν πολυ καλή αλλα θα ήταν σίγουρα μέτρια.
Stathis Nikokavouras
Τωρα θα σε στειλω..αλλου..θα στεναχωρηθεις οπως εγω αλλα....ξερεις ποιος ειχε φερει αυτη την μαιμου στην ελλαδα?ο βασιλης...απο την αιγυπτο...την κρατησε 20 μερες του εκανε το σπιτι που ειχε τοτε στον τεταρτο οροφο κοντα στην πλατεια αμερικης χαλια του εσπασε τον ακριβο πολυελαιο ,βαζα κινεζικα και αλλα...ο τακης εμενε τριτο οροφο...του λεει εχω μια ιδεα γιατι δεν τον κανεις δωρο στην φιλη σου την μαρθα καραγιαννη να γλυτωσουμε....αυτο εκανε...χαρες η φιλεναδα η μαρθα μετα απο τρεις μερες του λεει δεν αντεχω αλλο μου εσπασε το σπιτι....και την τεταρτη μερα τον χαρησαν του εβερτ που ειχε το μεγαλο αγροκτημα και δεν ειχε προβλημα.....και βρηκαν την ηρεμια τους...
Χρήστος Πριτσαπίδουλας
Για τον μακαρίτη (κι αυτόν) θυμάμαι,από διαβάσματα, δεν είχε γίνει αποδεκτός από τη σούπερ μπουμ δυναμική νεολαία του Καραμανλή - της πρώτης πρωθυπουργικής περιόδου. Ο "λόγος", ήταν πολύ μαλακός στη συμπεριφορά του, στις παρέες.
_ Διάβασα διάφορα περίεργα ως νέος
και γι' αυτόν. Κατά καιρούς τα θυμάμαι.
Takis Akkos
Πεδίον του Άρεως συναυλία που έγινε ...το αιδοίο του Πάρεως.Ηταν τότε δήμαρχος ο μπουλντόζας.
Φώντας Τρούσας
Αυτά συμβαίνανε σε κάθε συναυλία τότε, Τάκη, ήταν κάτι σαν έθιμο. Και πριν τον Μπουλντόζα και μετά τον Μπουλντόζα έπεφτε ξύλο.
https://www.oneman.gr/.../oles-oi-fores-pou-epese-agrio.../
Takis Akkos
ναι Φωντα.Εκει όμως δεν έμεινε τίποτα όρθιο άσε δε το πλιάτσικο στο stage.Λυπαμαι που δεν είδα τους Gun Club...Για την ιστορία πρόλαβαν και έπαιξαν οι Triffids,οι Τρύπες και δεν εμφανιστηκαν ο Lydon με τους LTD.Και ήταν και δωρεάν...
Kostas Nychtomanis
αναρωτιεμαι αν σχολιαζεις τον εβερτ η τους θεατες…..
Takis Akkos
κάποιοι από τους θεατές δεν γουσταρανε τον Εβερτ και την όλη φάση κ αυτοί ξεκίνησαν τα επεισόδια.Η αναφορά σχετίζεται με τον Εβερτ που ήθελε να αφήσει κι αυτός το στίγμα του σαν απάντηση στο πασοκικο προγενέστερο Rock in Athens της Μελίνας.
Φώντας Τρούσας
Παντου γίνονταν επεισόδια τότε σε live, αλλά ο Έβερτ έφερε Blue Oyster Cult, Black Sabbath κ.λπ. Ο δήμος τα είχε πληρώσει και διοργανώσει αυτά τα live.
Kostas Nychtomanis
και εγω ετσι τα θυμαμαι ….οποτε…;;; Προσωπικα κ τοτε κ τωρα με αυτους τους καποιους τα ειχα οχι με τον εβερτ. Αυτοι αλλωστε με αφορουσαν. Και ηταν μαλλον οι ιδιοι που πεταγαν κουτακια στον boy george, στους tom tom club support σε talking heads, και στουρ triffids οταν «τολμησαν» να διασκευασουν madona. Και τις τρεις φορες ηθελα να ανοιξει η γη να με καταπιει….
Άλκης Νιαβής
Και ο Σιδηρόπουλος πριν τις Τρύπες και τους Triffids.
Σχόλιo από το fb στο ποστ "O "Εφιάλτης" (1961) του Ερρίκου Ανδρέου, στις "Cult Όψεις του Ελληνικού Κινηματογράφου" [LiFO Books, 2024]..."...
ΑπάντησηΔιαγραφήDimitris Vourliotakis
Φοβερή ταινία, από τις ελάχιστες ελληνικές με ηρωΐδα μια διχασμένη προσωπικότητα...