ΜΙΚΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK 652

17/7/2025
Ένα από τα πρόσωπα, που με απασχολούν έντονα στο «Ροκ, Ελληνικό Ροκ, Κοινωνία & Πολιτική στη μακρά δεκαετία του ’60 (Μία αντι-ανάγνωση)» [Όγδοο, 2025] είναι η αείμνηστη ποιήτρια και μεταφράστρια Τζένη Μαστοράκη (η φωτό εδώ είναι του Πάνου Μιχαήλ/LiFO).
Για την Μαστοράκη έχω γράψει πολλές φορές μέσα στα χρόνια, ενώ είχα την τύχη και τη χαρά να τη γνωρίσω και από κοντά, και να συζητήσουμε πολλές φορές – ανάμεσα σε άλλα και για τα θέματα που εξετάζονται στο βιβλίο.

Στο οποίο βιβλίο αναφέρομαι διεξοδικά στη σχέση της με το ποπ-ροκ, μα και με τα παράπλευρα ζητήματα που με απασχολούν σ’ αυτό (τη σχέση της με τους beat ποιητές ας πούμε).
Είναι μια περίοδος δράσης της Τζένης Μαστοράκη (από το 1963 έως το 1974) η οποία, για πρώτη φορά, αντιμετωπίζεται έτσι αναλυτικά και κριτικά.

16/7/2025
«Επεισόδιο Mister L.S.Dylan»

Ο Πάνος Σαββόπουλος στο «Ροκ, Ελληνικό, Κοινωνία & Πολιτική στη Μακρά Δεκαετία του ’60 (Μία αντι-ανάγνωση)» [Όγδοο, 2025]

16/7/2025
Γύρω από την προβολή της ταινίας “Woodstock” του Michael Wadleigh, στην Αθήνα του τέλους του 1970 έχουν γραφτεί τα πιο άκυρα πράγματα κι έχουν δημοσιευθεί οι πιο απίστευτες παρανοήσεις.
Στο μεγαλύτερο υποκεφάλαιο του νέου βιβλίου μου «Ροκ, Ελληνικό Ροκ, Κοινωνία & Πολιτική στη μακρά δεκαετία του ’60 (Μία αντι-ανάγνωση)» [Όγδοο, 2025] ξεδιαλύνω το γεγονός της προβολής της ταινίας στην Αθήνα του 1970-71, βλέποντας το θέμα σφαιρικά και απ’ όλες τις μεριές. Με παράθεση καινούριων στοιχείων, με παράλληλο διάβασμα πολλών πηγών της εποχής και με μια σειρά συμπερασμάτων, που στέκονται απέναντι από τις διάφορες φαντασιώσεις που κυκλοφορούν (σε βιβλία και στο δίκτυο).

[στη φωτό ο Michael Wadleigh, με τη σύζυγό του, στο Rodeo, τον Δεκέμβρη του 1970, όταν είχε πάει για ν’ ακούσει τον Διονύση Σαββόπουλο με τα Μπουρμπούλια του]

15/7/2025
Iσάξιος με τον πρώτο διδάξαντα, και με αυτά τα ανεπανάληπτα τσακίσματα στη φωνή, που κρύβουν τη μεγάλη βυζαντινή-δημοτική παιδεία του, στο πιο... καβαφικό τραγούδι της Γρηάς,,,
https://www.youtube.com/watch?v=VsJBn0HvLr4&list=RDVsJBn0HvLr4&start_radio=1

15/7/2025
>>Καταλαβαίνεις από τις πρώτες σελίδες την ιδιαιτερότητα αυτού του βιβλίου και τον συγκροτημένο τρόπο που ο Τρούσας προσεγγίζει το υλικό του με τις έτσι κι αλλιώς πολύτιμες πληροφορίες του σχολιάζοντας στοιχεία, γεγονότα, αναρίθμητα ανέκδοτα και ξεχωριστής σημασίας περιστατικά που παραθέτει και καταλήγοντας στα συμπεράσματα που θέλει. Εδώ άλλωστε έχει βαρύνοντα ρόλο ο όρος που εισάγει ο συγγραφέας για τη ματιά του σε αυτό το βιβλίο: «μια αντι-ανάγνωση».<<
Ευχαριστώ πολύ τον Γιάννη Μουγγολιά, για όσα γράφει για το νέο βιβλίο μου «Ροκ, ελληνικό ροκ, κοινωνία & πολιτική στη μακρά δεκαετία του ’60 (μία αντι-ανάγνωση)» [Όγδοο, 2025] στο σάιτ Ο Αναγνώστης...
https://www.oanagnostis.gr/6-vivlia-gia-ti-moysiki-kai-toys-moysikoys-toy-gianni-moyggolia/

15/7/2025
«Σαν κουκιά μετρώ τα λόγια του καμπούρη / πίσω απ' το λευκό πανί, μέσα απ' το κιβούρι...»
«Ο Καραγκιόζης με τους Μπητλς».Αν ήμουνα 10χρονος το 1965 σίγουρα θα το ανέβαζα στο αυτοσχέδιο θέατρο σκιών της γειτονιάς μου.

Μόνο στο «Ροκ, Ελληνικό Ροκ, Κοινωνία & Πολιτική στη μακρά δεκαετία του ’60 (Μία αντι-ανάγνωση)» [Όγδοο, 2025] θα διαβάσεις γι' αυτά...

14/7/2025
Για τον Μπαγκλαντεσιανό Rocky Shahan, που είχε διαγωνιστεί με τη σημαία του Πακιστάν, στην 5η Ολυμπιάδα Τραγουδιού, στο Παναθηναϊκό Στάδιο, τον Ιούλιο του 1972, είχα πρωτογράψει στο δισκορυχείον το 2010.

Δεκαπέντε χρόνια αργότερα, δεκαπλασιάζω εκείνο το αρχικό κείμενο, αφιερώνοντας ένα ολόκληρο υποκεφάλαιο στο νέο βιβλίο μου σ’ αυτόν τον περίφημο folk-rock τραγουδοποιό, που αναστάτωσε την πρωτεύουσα, με την εμφάνισή του στο Καλλιμάρμαρο, με τα τραγούδια του (άκου στα σχόλια), τις ηχογραφήσεις του, τις συνεντεύξεις του στα ελληνικά μίντια (στις οποίες μιλάει ακόμη και για έλληνες καλλιτέχνες, που πρόλαβε να δει ζωντανά στις μέρες της παραμονής του στην Αθήνα) κτλ.
Είναι ένα μυθικό πρόσωπο ο Rocky Shahan για το χώρο του ροκ στην Ελλάδα, στα πρώτα χρόνια των σέβεντις και όσα γράφω στο «Ροκ, Ελληνικό Ροκ, Κοινωνία & Πολιτική στη μακρά δεκαετία του ’60 (Μία αντι-ανάγνωση)» [Όγδοο, 2025] δεν θα τα βρείτε πουθενά αλλού σε βιβλία ή στο διαδίκτυο. Ο άνθρωπος δεν έχει καν λήμμα στην Wikipedia...
[αυτές οι μορφές είναι που δίνουν «άλλη» διάσταση στο βιβλίο]

14/7/2025
>>Μητσοτάκης για τα 33 χρόνια από τη δολοφονία του Αξαρλιάν: «Τον θυμόμαστε πάντα, η Δημοκρατία δεν ξεχνά»<<
Εντάξει για τον δύσμοιρο Αξαρλιάν, τον θυμούνται, μια φορά το χρόνο, για τους γνωστούς επικοινωνιακούς λόγους. Εμένα μου προξενεί απορία πώς και δεν θυμούνται ακόμη τον Μπάμπαλη και τον Μάλλιο. Πώς και δεν τους έχουν ανακηρύξει σε οσιομάρτυρες της Κόκκινης Προβιάς...

14/7/2025
>>ΟΠΕΚΕΠΕ: Εξεταστική από το 1998 έως σήμερα προτείνει η ΝΔ<<
Μια χαρά το ακούω. Πολύ σύντομα, επί πρωθυπουργίας εγγονού Κυριάκου, θα έχουμε χειροπιαστά αποτελέσματα.

14/7/2025
Δεν χρειάζεται να αποδώσω εγώ γνωστά εύσημα στον Θόδωρο Αγγελόπουλο – τα έχει λάβει από τους επαΐοντες, που έχουν επιλέξει τον «Θίασό» του ως μία από τις σημαντικότερες, παγκόσμιες, ταινίες όλων των εποχών, το μαρτυρούν τα πάμπολλα ελληνικά και διεθνή κινηματογραφικά βραβεία του.
Εγώ, και στον τομέα που μ’ ενδιαφέρει, θα πω πως ο Αγγελόπουλος είναι ο κορυφαίος έλληνας ποπ σκηνοθέτης. Και γιατί καταπιάνεται τόσο νωρίς (1965-66) σε μια ταινία με τους Forminx, αλλά κυρίως γιατί κατορθώνει να γυρίσει και να προβάλλει στα πιο δύσκολα χρόνια της δικτατορίας, το 1968, την «Εκπομπή» του, που ανατέμνει το δήθεν αθώο περιβάλλον της ελληνικής ποπ, προβαίνοντας σε μία εκτός ορίων κριτική – όταν όλοι τότε (μουσικογραφιάδες, ραδιοφωνατζήδες κ.λπ.) είχαν καταπιεί τη γλώσσα τους.

Η «Εκπομπή» τιμάται στο νέο βιβλίο μου «Ροκ, Ελληνικό Ροκ, Κοινωνία & Πολιτική στη μακρά δεκαετία του ’60 (Μία αντι-ανάγνωση)» [Όγδοο, 2025] σ’ ένα ξεχωριστό κεφάλαιο, στο οποίο αναλύονται όλα όσα σχετίζονται με την ταινία και με την παράλληλη ποπ πραγματικότητα...

13/7/2025
Ξέρω κι άλλα τέτοια επικίνδυνα μπαρ και φαγάδικα, που καταλαμβάνουν πεζοδρόμια με τραπεζοκαθίσματα, που βρίσκονται σε κατηφόρες, και που ανά πάσα ώρα και στιγμή μπορεί μια μηχανή ή ένα αυτοκίνητο να ξεφύγει και να τα πάρει όλα παραμάζωμα.
Παίρνουν άδειες όλοι αυτοί εν τω μεταξύ και βγάζουν τραπέζια σε τέτοια σημεία. Δεν φταίνε οι ίδιοι... φταίνε οι διάφοροι, που πάνε και κάθονται, νομίζοντας πως τους κάνουν και χάρη (αν τους βρουν τραπέζι).
Εν τω μεταξύ πολλοί έχουν απαλλοτριώσει με το έτσι θέλω και δημόσιο χώρο, μετατρέποντάς τον σε ιδιωτικό πάρκιν, προκειμένου να έρθει το μπος με το μαύρο τζιπ, για να καταλάβει τη θέση.
Όλοι και όλα αυτά μαζί μια τεράστια αμαρτία, που μας κάθεται στο στομάχι, σε όλους εμάς της... περιπατητικής σχολής. Χώρα μπάχαλο.
Για το δέντρο λυπάμαι πιο πολύ, που θέλει χρόνια για να ξαναγίνει...