Το ντουέτο Natsuki Tamura
/ Satoko Fujii είναι γνωστό τοις πάσι. Τέλος πάντων είναι γνωστό στους
ανθρώπους που διαβάζουν τις τζαζ αναρτήσεις του δισκορυχείου. Λέμε για δύο
ιάπωνες καλλιτέχνες, που συμβιώνουν στην Τέχνη και τη ζωή πολλά χρόνια τώρα –
έχοντας πάντα κάτι καινούριο να πούνε και περαιτέρω να το μοιραστούν αυτό το
καινούριο με τον κόσμο. Είναι πάμπολλα τα live που έχουν δώσει οι δυο τους, είτε ως σχήμα ντούο είτε μαζί
με άλλους συναδέλφους τους, ενώ πάμπολλοι είναι και οι ανάλογοι δίσκοι – αν σκεφθούμε
πως υπάρχουν, ούτε λίγο ούτε πολύ, δέκα ηχογραφημένα ντουέτα τους (χωρίς να
υπολογίζουμε όλες τις άλλες δεκάδες συνυπάρξεις τους). Το πιο πρόσφατο ντούο-άλμπουμ
των Natsuki Tamura
/ Satoko Fujii
αποκαλείται “Ki” [Libra
Records, 2025] και είναι ηχογραφημένο στο Orpheus Recording Studio του Τόκιο στις 15
Ιουλίου 2025. Δύο μόλις μήνες αργότερα, στις 19 Σεπτεμβρίου 2025, το “Ki”, ως CD, θα ήταν διαθέσιμο στους απανταχού
φίλους των δύο και της μουσικής τους.
Το πρώτο που αξίζει κανείς να σχολιάσει είναι αυτό ακριβώς. Το πόσο γρήγορα περνούν τα CD της Fujii και του Tamura από την τεχνική παραγωγή στη φυσική μορφή. Αυτό το έχω παρατηρήσει και με άλλα άλμπουμ τους, και μπορώ να πω πως πάντα με εντυπωσίαζε. Τα sessions των δύο είναι «φωτογραφίες», που πρέπει να εμφανισθούν όσο πιο γρήγορα γίνεται αποτυπώνοντας συγκεκριμένες στιγμές, συναισθηματικές, ψυχολογικές, καλλιτεχνικές και άλλες. Νοούνται, δε, για τους ίδιους, ως ντοκουμέντα, που καταγράφουν συγκεκριμένες φάσεις και που μοιάζει κάπως σαν να «ακυρώνονται» μέσα στο πέρασμα των χρόνων. Σαν να «κιτρινίζουν» και να μένουν μόνον οι αναμνήσεις. Κάποιος κώδικας της ιαπωνικής ψυχής πρέπει να είναι αυτός, που δίνει αξία σε ό,τι γίνεται τη στιγμή που γίνεται, αλλιώς δεν εξηγείται...
Το δεύτερο που πρέπει να πούμε σε σχέση με το “Ki”, είναι πως αποτελείται από επτά συνθέσεις του Tamura και από μία, την τελευταία, της Fujii. Εν αντιθέσει με ό,τι θα ανέμενε ο φίλος και η φίλη των μουσικών τους, εδώ δεν έχουμε σκληρές avant και improv αποτυπώσεις. Δεν υπάρχει το πείραμα και οι εξερευνήσεις των δυνατοτήτων των οργάνων. Τα multiphonics του Tamura και τα ταχύτατα ιλιγγιώδη clusters της Fujii. Απεναντίας υπάρχει πολύς λυρισμός και πολύ συναίσθημα. Υπάρχει «εσωτερική» επικοινωνία, χάρη, και κυρίως μια άλλου τύπου ζωντάνια. Λιγότερο εξωστρεφής και πιο... χαμηλών τόνων.
Το “Ki” είναι, σίγουρα, ένα διαφορετικό άλμπουμ, για την δισκογραφία των δύο. Περισσότερο συναισθηματικό, έχει τον τρόπο να σε οδηγεί χαλαρά και ήπια σε πιο ευθείς δρόμους, χωρίς ποτέ να γίνεται μπλαζέ ή αδιάφορο. Η μουσική των Tamura / Fujii, θέλω να πω, δεν είναι υποτονική, ούτε ambient, ατμοσφαιρική και τα συναφή. Αν και αργή στην ανάπτυξή της, επί της ουσίας πρόκειται για μια παλλόμενη σύγχρονη jazz, που δίνει έμφαση στη μελωδία, έχοντας ταυτοχρόνως τη δύναμη να σε κινητοποιεί, σαν ακροατή, μέσω μιας μοναδικής υπόγειας έντασης. Πρέπει ν’ ακούσεις, για να αντιληφθείς πως εδώ δεν έχουμε κάτι που να προσεγγίζει το nordic ή το ECM κλίμα.
Επαφή: www.satokofujii.com, www.natsukitamura.com
Το πρώτο που αξίζει κανείς να σχολιάσει είναι αυτό ακριβώς. Το πόσο γρήγορα περνούν τα CD της Fujii και του Tamura από την τεχνική παραγωγή στη φυσική μορφή. Αυτό το έχω παρατηρήσει και με άλλα άλμπουμ τους, και μπορώ να πω πως πάντα με εντυπωσίαζε. Τα sessions των δύο είναι «φωτογραφίες», που πρέπει να εμφανισθούν όσο πιο γρήγορα γίνεται αποτυπώνοντας συγκεκριμένες στιγμές, συναισθηματικές, ψυχολογικές, καλλιτεχνικές και άλλες. Νοούνται, δε, για τους ίδιους, ως ντοκουμέντα, που καταγράφουν συγκεκριμένες φάσεις και που μοιάζει κάπως σαν να «ακυρώνονται» μέσα στο πέρασμα των χρόνων. Σαν να «κιτρινίζουν» και να μένουν μόνον οι αναμνήσεις. Κάποιος κώδικας της ιαπωνικής ψυχής πρέπει να είναι αυτός, που δίνει αξία σε ό,τι γίνεται τη στιγμή που γίνεται, αλλιώς δεν εξηγείται...
Το δεύτερο που πρέπει να πούμε σε σχέση με το “Ki”, είναι πως αποτελείται από επτά συνθέσεις του Tamura και από μία, την τελευταία, της Fujii. Εν αντιθέσει με ό,τι θα ανέμενε ο φίλος και η φίλη των μουσικών τους, εδώ δεν έχουμε σκληρές avant και improv αποτυπώσεις. Δεν υπάρχει το πείραμα και οι εξερευνήσεις των δυνατοτήτων των οργάνων. Τα multiphonics του Tamura και τα ταχύτατα ιλιγγιώδη clusters της Fujii. Απεναντίας υπάρχει πολύς λυρισμός και πολύ συναίσθημα. Υπάρχει «εσωτερική» επικοινωνία, χάρη, και κυρίως μια άλλου τύπου ζωντάνια. Λιγότερο εξωστρεφής και πιο... χαμηλών τόνων.
Το “Ki” είναι, σίγουρα, ένα διαφορετικό άλμπουμ, για την δισκογραφία των δύο. Περισσότερο συναισθηματικό, έχει τον τρόπο να σε οδηγεί χαλαρά και ήπια σε πιο ευθείς δρόμους, χωρίς ποτέ να γίνεται μπλαζέ ή αδιάφορο. Η μουσική των Tamura / Fujii, θέλω να πω, δεν είναι υποτονική, ούτε ambient, ατμοσφαιρική και τα συναφή. Αν και αργή στην ανάπτυξή της, επί της ουσίας πρόκειται για μια παλλόμενη σύγχρονη jazz, που δίνει έμφαση στη μελωδία, έχοντας ταυτοχρόνως τη δύναμη να σε κινητοποιεί, σαν ακροατή, μέσω μιας μοναδικής υπόγειας έντασης. Πρέπει ν’ ακούσεις, για να αντιληφθείς πως εδώ δεν έχουμε κάτι που να προσεγγίζει το nordic ή το ECM κλίμα.
Επαφή: www.satokofujii.com, www.natsukitamura.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου