Οι Black Cat’s Eye προέρχονται από την Φρανκφούρτη, σχηματίστηκαν το 2018, κάνοντας
πολύ καλή εντύπωση με το ντεμπούτο τους “The Empty Space Between A Seamount and Shock-Headed Julia” [Tonzonen Records, 2023], που τους έφερε
με φόρα στο σύγχρονο progressive προσκήνιο (δες και τη σχετική κριτική στο blog). Δύο χρόνια αργότερα το
γερμανικό γκρουπ επανέρχεται στα πράγματα, με το νέο LP, CD και digital “Decrypting Dreams of
Weird Animals and Strange Objects” [Tonzonen Records, 2025], ένα εξίσου συναρπαστικό ροκ άλμπουμ, το
οποίο φέρουν εις
πέρας οι Christian Blaser κιθάρες, πλήκτρα, Wolfgang Schönecker κιθάρες, Steffen Ahrens κιθάρες, Jens Cappel μπάσο, πλήκτρα, φωνή και Stefan
Schulz-Anker ντραμς, κρουστά. Κατά
βάση λέμε για μια μπάντα που παίζει instrumental rock, καθώς από τα έξι κομμάτια του
δίσκου τους μόνον ένα διαθέτει φωνή.
Το άνοιγμα με το σκληρό δεκάλεπτο και φουριόζο prog “Hell Bent For Sæther” (έτσι μπορεί να έπαιζαν σήμερα οι T2) δεν ξέρω αν πρέπει να παρασύρει. Το κομμάτι αν και πολύ καλό δεν είναι 100% χαρακτηριστικό του ήχου των Black Cat’s Eye, ο οποίος γρήγορα μεταπίπτει προς κάτι περισσότερο μετα-Barrett-ικό Floyd-ικό (“The wall of crystal keep”), για να κλείσει η πρώτη πλευρά με το επικό “Unicorn”, που στηρίζεται στην ωραία μελωδική γραμμή (την περασμένη στην κιθάρα), τα δυναμικά riffs και το τρανταχτό ρυθμικό τμήμα. Όμως και η δεύτερη πλευρά δεν φείδεται σκληρών proggy συγκινήσεων, με το “Sternenfels space gate” να ανοίγει τον χορό (θυμηθείτε τους Epitaph ας πούμε) και με το επίσης 10λεπτο “Everywhere I rest my head the ground is shifting” να κυριαρχεί, εκεί στο κέντρο προσφέροντας ένα hard-space παρανάλωμα.
Το “Decrypting Dreams of Weird Animals and Strange Objects” των Black Cat’s Eye θα ολοκληρωθεί με το 6λεπτο “The magic balloon”, το μοναδικό κομμάτι
του δίσκου, που διαθέτει φωνή και που επιβεβαιώνει, με εμφατικό τρόπο, την
άνεση των Γερμανών να διερευνούν ευρεία κιθαριστικά progressive περιβάλλοντα.
Επαφή: www.theblackcatseye.com, www.tonzonen.de
Το άνοιγμα με το σκληρό δεκάλεπτο και φουριόζο prog “Hell Bent For Sæther” (έτσι μπορεί να έπαιζαν σήμερα οι T2) δεν ξέρω αν πρέπει να παρασύρει. Το κομμάτι αν και πολύ καλό δεν είναι 100% χαρακτηριστικό του ήχου των Black Cat’s Eye, ο οποίος γρήγορα μεταπίπτει προς κάτι περισσότερο μετα-Barrett-ικό Floyd-ικό (“The wall of crystal keep”), για να κλείσει η πρώτη πλευρά με το επικό “Unicorn”, που στηρίζεται στην ωραία μελωδική γραμμή (την περασμένη στην κιθάρα), τα δυναμικά riffs και το τρανταχτό ρυθμικό τμήμα. Όμως και η δεύτερη πλευρά δεν φείδεται σκληρών proggy συγκινήσεων, με το “Sternenfels space gate” να ανοίγει τον χορό (θυμηθείτε τους Epitaph ας πούμε) και με το επίσης 10λεπτο “Everywhere I rest my head the ground is shifting” να κυριαρχεί, εκεί στο κέντρο προσφέροντας ένα hard-space παρανάλωμα.
Επαφή: www.theblackcatseye.com, www.tonzonen.de

Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου