MARCO DI MARCO italian libraries etc.

Η ιστορία τόν θέλει σπουδαίο, αλλά παραγνωρισμένο· και, όπως φαίνεται, είναι και τα δύο. Ο λόγος για τον ιταλό πιανίστα Marco Di Marco (γενν. στην Μπολόνια), ο οποίος μας συστήνεται εδώ μέσω του πρώτου και του τρίτου άλμπουμ του, ηχογραφημένα το 1970 και το 1974 αντιστοίχως. Σπάνιες, αλλά με νόημα, στιγμές μιας διεθνικής ιταλικής jazz, τις οποίες μάς κάνει τώρα γνωστές η εταιρία Arision. Στο “Un Autunno A Parigi” η μουσική αφορά σε piano-trio (Jacky Samson μπάσο, Charles Saudrais ντραμς, Marco Di Marco πιάνο). Πρόκειται για ένα καθαρά acoustic groovy άκουσμα, που χρωστά πολλά όχι μόνο στο ιταλικό ταμπεραμέντο του Di Marco, αλλά και στο εν γένει latin/ brasilian αίσθημα, το οποίο καλλιεργεί με σύνεση ο πιανίστας, τη βοηθεία ενός πολύ ενεργητικού rhythm section – δανεισμένο, εδώ, από τον (ελληνο)γάλλο φίλο του Georges Arvanitas. Όπως στην περίπτωση του Arvanitas, αλλά και λοιπών νοτιο-ευρωπαίων πιανιστών, έτσι και σ’ αυτήν του Di Marco, η jazz δεν είναι ένα ερμητικό πλαίσιο αυτο-αναφοράς, αλλά ο τρόπος τού να είσαι πρωτίστως διασκεδαστικός· π.χ. μέσω μιας ακριβής ρομάντζας. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι μια τέτοια φόρμα, την οποία θα χαρακτήριζα, καθόλου υποτιμητικώς, ως «εστιατορίου», που, παραλλήλως, αντιστρατεύεται τον διανοουμενισμό και την πρωτοπορία (απλός αρμονικός σχεδιασμός, catchy μελωδίες, χορευτικότητα), βρίσκεται, σήμερα, στην πρώτη γραμμή ενδιαφέροντος του jazz-researching. Όσο πιο περίπλοκη θα γίνεται η εποχή, τόσο πιο αρχετυπικός θα γίνεται ο ήχος της (το... σκεπτόμενο pop τμήμα του έστω). Το παρελθόν δεν προσφέρεται – αν αυτό, κακώς, άφησα να εννοηθεί. Ιδέες προσφέρει μόνο. Στο “Together In Paris” του ’74, ο Marco Di Marco διαλέγεται με μία δυνατή «πίσω σειρά» του αμερικανικού άλτο, τον Chris (όχι τον Phil) Woods· θα μπορούσε κανείς να τους μπερδέψει. Συνθέσεις μοιρασμένες ανάμεσα στους δύο μουσικούς – οι οποίοι συνοδεύονται, εδώ, από ένα πλήρες σχήμα (μπάσο, ντραμς, conga, bongos) – παρέχουν την ευκαιρία, και στους δύο, να αποδείξουν την αγάπη τους όχι μόνο για τα λατινοαμερικανικά ηχοχρώματα (της Βραζιλίας συμπεριλαμβανομένης), αλλά και για κάποιους δυτικο-αφρικανικούς ρυθμούς, ερμηνεύοντας ένα hip (με βάση τις τωρινές ανάγκες) υλικό. Είναι κυρίως το fender rhodes του Di Marco, οπωσδήποτε τα χτυπήματα του Yaffa Seydou στα bongos, αλλά και κάποια space patterns (“Theme for Ginevra”) που προσφέρουν ένα «άνοιγμα» στο “Together In Paris” ικανό ώστε να καταστεί σημερινό. Παίζει ένα ρόλο κι η συλλεκτικότητα, αφού το original LP αναζητείται μετά μανίας. Άμα τη επανεκδόσει, ίσως ν’ αναζητείται περισσότερο... Από την ατελείωτη σειρά των ιταλικών libraries LPs των mid-seventies ακούω τώρα το “Il Mondo dei Giovani” του πιανίστα Max Rocci και των Φίλων του [Arision], πρωτοτυπωμένο για το label Cenacolo το 1975. Κλασικές φόρμες και ακόμη κλασικότερος ήχος ηλεκτρικής (αλλά και ακουστικής ενίοτε) jazz, στηριγμένης πάντα στο piano-playing του Rocci, είναι το βασικό γνώρισμα του “Il Mondo dei Giovani” – ένα άλμπουμ το οποίο κινείται είτε κοντά σε funky-disco κατευθύνσεις τύπου “Cocoa funk” (Carlos Franzetti), είτε κοντά στα hard bop πλαίσια ενός Bobby Timmons ή ενός Sonny Clark. Δυο-τρία κομμάτια ξεχωρίζουν και έχουν ήδη κάνει την πορεία τους στο DJ-circuit. Πρώτο ανάμεσά τους το εισαγωγικό “Colorombo” και ακόμη τα “Night travel” και “Niagara falls” (το τελευταίο με την καταρακτώδη bass line και την ωραία παρουσία της ηλεκτρικής κιθάρας). Το όνομα του γκρουπ είναι άσχετο και, κατά πάσα πιθανότητα, το ίδιο άσχετος φαντάζει και ο τίτλος του άλμπουμ. Περί τίνος πρόκειται; Για το 4ο νούμερο της ιταλικής library σειράς Rotary από τα mid-seventies, στην οποίαν ηχογραφούσαν αναγνωρισμένοι ιταλο-συνθέτες (έτσι λέει ο μύθος) χρησιμοποιώντας διάφορα ψευδώνυμα· εδώ υπογράφει κάποιος κύριος Farlocco. Με άκρες στη γείτονα χώρα, η βρετανική Arision μάς προσφέρει αυτήν την σπανιώτατη εγγραφή, που έχει σαφέστατη καλλιτεχνική αξία. Ποιος κρύβεται πίσω από τη μάσκα Farlocco; Ίσως ο Marco Di Marco, ίσως ο Amedeo Tommasi, ίσως κάποιος τρίτος... σημασία πια δεν έχουν τα ονόματα, αλλά το ηχητικό περιεχόμενο. Ως γνωστόν τα library LP δεν έχουν, αναγκαστικώς, ένα ενιαίο ύφος. Συχνά μοιάζουν με συλλογές, τα θέματα των οποίων μπορεί μεν να υπηρετούν μία κάποια «εφαρμογή», αλλά ταυτοχρόνως διατηρούν τη χρηστική τους αυτοτέλεια. Έτσι, και στο νούμερο 4 της Rotary, το “Jazz Video”, υπάρχουν κομμάτια «συμβατικά», άλλα περιτυλιγμένα ελαφρώς από σύνθια, κάποια «φανκάτα» με ωραίο fender rhodes, κάποια διασκορπισμένα σ’ ένα τύπου sixties euro-acid περιβάλλον (spy scores και τα συναφή)... Μάζευε κι ας ειν’ και ρόγες... Το “Be Arisionbale” παραμένει μία καλή περίπτωση γνωριμίας με τον πρωτότυπο της ήχο της Arision. Ένα label – αλλά όχι ένα κι ό,τι νά’ναι – που εκμεταλλεύτηκε το καινούριο σκηνικό των breakbeats (σε house ή jazz σκηνικό), παρουσιάζοντας σύγχρονα ονόματα από την ηπειρωτική Ευρώπη, την Ιαπωνία και βεβαίως τη Μεγάλη Βρετανία, πασπαλισμένα με obscurities του παρελθόντος. Παρότι το υλικό προέρχεται από την περίοδο 2001-2003, άρα ολίγον περατωμένο όσον αφορά στην κλαμπίστικη εφαρμογή του, εντούτοις υπάρχουν tracks που μπορεί να νικήσουν το χρόνο, όπως το “I am with you” του Hajime Yoshizawa (nippon bossa, αλλά με φωνητικά από τους Chris Frank και Nina Miranda - ξέρεις τώρα... Da Lata, Smoke City, Zeep) ή το funky “Flightime” του Hopper (aka Luke Parkhouse), γνωστός από την μπασο-ντραμιστική γραμμή των 4Hero. Ακούγονται, περαιτέρω, και οι: Xantone Blacq, Bakazou, DharmaOne, Consequences, Cuica, Domu, Big Bang και DuoTone (για όσους δεν κουράζονται από την ονοματοδοσία).