THOWSEN/ CHRISTENSEN/ RYPDAL/ ANDERSEN ίσιο φως...

Πολλοί είναι εκείνοι που ανιχνεύουν και εντοπίζουν στη nordic jazz μία ποιητικότητα. Είναι το απέραντο, minimal γεωγραφικό λευκό; Οι άνθρωποι, που – υποτίθεται – ότι είναι από τη φύση τους όχι... ταπί, αλλά ψύχραιμοι; Το υψηλό βιοτικό επίπεδο (στη Νορβηγία αναφέρομαι), που επιτρέπει, όσο νά’ναι, την ενασχόληση με το διαφορετικό και ενίοτε το ξεχωριστό; Οι απλουστεύσεις λειτουργούν εν μέρει στην περίπτωση του άλμπουμ “No Time for Time” [Pan, 2005] που υπογράφουν από κοινού οι Pal Thowsen ντραμς, κρουστά, Jon Christensen ντραμς, κρουστά, Arild Andersen μπάσο και Terje Rypdal κιθάρες. Βλέπονας τα ονόματα, το μυαλό πάει κατ’ ευθείαν προς ECM μεριά. Christensen, Andersen και Rypdal ηχογραφούσαν τότε για τη γερμανική εταιρία και βεβαίως, ο Thowsen ήταν μέσα στα άλμπουμ “Clouds In My Head”, “Shimri” και “Green Shading Into Blue”, που έγραψε εκεί ο Arild Andersen, στο δεύτερο μισό των seventies. Οπότε τι; Προφανώς, ή, έστω, πιθανώς, δεν ενδιαφέρθηκε ο Eicher για τον fully electric ήχο τους, για να «ξεπέσουν» εν τέλει οι φίλοι μας στην τοπική Zarepta/Sonet, που έδωσε το άλμπουμ μέσα στο ’77. Όλα τα λεφτά εδώ είναι, για άλλη μια φορά, ο Rypdal. Παρότι συνθετικώς δεν πολυσυμμετέχει, κιθαριστικώς σπάει κόκκαλα με τα soli του στο 8λεπτο “P.T.” και το 7λεπτο “No time for time”. Το τελευταίο – funky track για πολλά λεφτά – είναι σύνθεση του παραγνωρισμένου αμερικανού χαμοντίστα Webster Lewis (1943-2002). Ο Lewis στα early seventies βρισκόταν στη Νορβηγία – η τετράδα αποκλείεται να μην τον είχε δει «ζωντανό» – αφήνοντας πίσω του δύο ιστορικά άλμπουμ. Το διπλό “Live at Club 7” [Sonet, 1972] και το “Menneskedogn” [Sonet, 1972]. Περιμένω να επανεκδοθεί και το δεύτερο... Ξαναδείτε, όμως, και κάτι για τους Min Bul (http://diskoryxeion.blogspot.com/2009/11/norwegian-progressive.html).