MAYO THOMPSON with SVEN-AKE JOHANSSONS QUINTETT Shotgun Wedding

Απίστευτη συνεργασία. Δηλαδή και να μου το έλεγαν θα δυσκολευόμουν να το πιστέψω – αν και αυτό δεν έχει σημασία. O «ιστορικός» ντράμερ της FMP (συν ό,τι άλλο) στα seventies και τα eighties Sven-Ake Johansson, να συνδημιουργεί ένα άλμπουμ, το "Shotgun Wedding" [yellowbird, 2009/rec.2003] με τον κύριο Mayo Thompson, τον Τεξανό που ηγήθηκε των Red Crayola στα sixties, που γνωρίστηκε (τότε) με τον Μάνο Χατζιδάκι, που έκανε το πολύ ενδιαφέρον προσωπικό “Corky’s Debt to His Father” το 1970 (από το οποίον εγώ νομίζω πως επηρεάστηκε ο Χατζιδάκις, ενορχηστρώνοντας τα «Πέριξ»), περνώντας εν συνεχεία στην κολεκτίβα Art & Language, στις λονδρέζικες εταιρίες Radar και Rough Trade, αλλά και σε ουκ ολίγες άλλες «ιδιoμορφίες», συνεργαζόμενος με συγκροτήματα και εικαστικούς· όπως τον Γερμανό Albert Oehlen, ο οποίος και έκανε την επαφή με τον Σουηδό. Οπωσδήποτε μία προσωπικότητα του ευρύτερου μουσικού γίγνεσθαι, ο Mayo Thompson (που πριν 2-3 χρόνια είχε περάσει και από την Αθήνα), είναι ο τραγουδοποιός εκείνος (γιατί είναι και αυτό…), που θα μπορούσε, θεωρητικώς, να «δέσει» μ’ έναν free ντράμερ, όπως είναι ο Johansson. Τα κάπως απροσάρμοστα – ιδίως μετά το ’70 – τραγούδια του Thompson παρέχουν την… υγρή βάση, επί της οποίας θα αυτοσχεδίαζε το κουιντέτο (Matthias Bauer μπάσο, Axel Dorner τρομπέτα, Rudi Mahall μπάσο κλαρίνο, Sten Sandell πιάνο, οι υπόλοιποι), γεμίζοντας τα χρονικά κενά, με improv παρεκκλίσεις. Και όμως, αν ρίξει κανείς μια ματιά στο track list (καλόν είναι να σημειώσω πως το υλικό, που αποδίδεται εδώ, δεν είναι καινούριο, αλλά το γνωστό του Thompson - διασκευές δηλαδή) θα διαπιστώσει πως τα πέντε από τα εννέα θέματα προέρχονται από την πρώιμη εποχή των Red Crayola, του “Corky’s debt…” και των Saddlesore – μένω με την απορία πώς θα ηχούσε το πολυαγαπημένο “Horses”, αλλά και το κλασικό “Hurricane fighter plane” – από τότε, δηλαδή, που η τραγουδοποιία του Τεξανού ήταν περισσότερο συμβατή με το «κανονικό». (Τα υπόλοιπα τέσσερα αφορούν σε τρία tracks από το “Kangaroo?” του ’81 και σε ένα από το “Black Snakes” του ’83).
Μία γενική παρατήρηση θα είχε κάνει με τον τρόπο που προσαρμόζει ο Thompson τη φωνή του στα jazz μέτρα, και, ιδίως, πως συντάσσεται εκείνη (η φωνή) με ένα μη ροκάδικο σχήμα. Το αποτέλεσμα τον δικαιώνει σχετικώς σε κομμάτια όπως το “Coconut Hotel” από το “God Bless The Red Krayola…” του ’68, ή το “Transparent radiation” από το “The Parable of Arable Land” του ’67 (με την κιθάρα να έχει ρόλο εδώ και τον «θόρυβο», ή, μάλλον, την οργανική κακοφωνία να αναπαριστά το παλιό χάος), ενώ τον δικαιώνει, πλήρως θα έλεγα, σε κομμάτια, όπως το “Plekhanov” από το… οχτωβριανό “Kangaroo?”. [Αν και, προσωπικώς, θα προτιμούσα, από το ίδιο άλμπουμ, το “A Portrait of V.I. Lenin In The Style Of Jackson Pollock, part II”, εκεί όπου ο Thompson βάζει τον Βλαδίμηρο Ίλιτς να λέει το κυνικό, αλλά σωστό (μην το κουβεντιάσουμε τώρα - εκτός αν θέλετε): “If you think culture’s revolution, stick it up your arse”. Δηλαδή… εάν νομίζεις πως η κουλτούρα είναι επανάσταση, τότε χώστηνε στον κώλο σου].