Η αρχή έγινε το 2007 με το “Crazy Girl” (WM), το πρώτο CD του Komeda Project, το πλημμυρισμένο από συνθέσεις του παντοτινού αστέρα της euro-jazz Krzysztof Komeda (1931-1969). Σαράντα χρόνια μετά οι μουσικές του πολωνού δημιουργού εξακολουθεί να απασχολούν την παγκόσμια τζαζ ομήγυρη, προκαλώντας νέες τοποθετήσεις, νέες ερμηνείες κι εκδοχές.
Κυρίως στην Ευρώπη, μα και στην Αμερική, το έργο του Komeda ανακαλύπτεται και πάλι από νέους μουσικούς, οι οποίοι εντοπίζουν σε αυτό την σπάνια, μελωδική, ρομαντική φινέτσα, τις περίτεχνες αρμονίες, την εσωτερική ψυχολογική συνοχή˙ χαρακτηριστικά, όλα, ενός corpus, στο οποίον αν εισχωρήσεις δύσκολα ξεφεύγεις. Οι Krzysztof Medyna τενόρο σοπράνο και Andrzej Winnicki πιάνο – μουσικοί, βεβαίως, με πλήθος συνεργασιών και εμφανίσεων στην πατρίδα τους, πρώτα-πρώτα – είναι από ’κείνους που έχουν το… φυσικό προσόν της κατανόησης της «πολωνικής ψυχής». Αυτό, τους παρέχει, οπωσδήποτε, μιαν ελευθερία στην ανάπτυξη των διασκευών τους, μοιράζοντας οι ίδιοι πρωταγωνιστικούς ρόλους και στα υπόλοιπα μέλη του κουιντέτου, τον τρομπετίστα Russ Johnson, τον μπασίστα Scott Colley και τον ντράμερ Nasheet Waits. 
Ηχογραφημένο στο Brooklyn τον Απρίλιο του ’09, το “Requiem” (WM) διατηρεί εντός του μία πένθιμη αίσθηση – άρχεται, εξάλλου, από το τριμερές “Nightime, daytime requiem”, το οποίο συνετέθει από τον Komeda, όπως λέει ο μύθος, με αφορμή το θάνατο του John Coltrane, το 1967 –, δίνοντάς μας την ευκαιρία να ξαναθυμηθούμε κομμάτια, όπως το “Ballad for Bernt” (από το “Μαχαίρι Στο Νερό” του Roman Polanski) και κυρίως το “Astigmatic”, από το φερώνυμο LP του Komeda στη Muza, ηχογραφημένο τον Δεκέμβριο του ’65. Βεβαίως, εδώ, δεν έχουμε την γιγαντιαία 23λεπτη εκδοχή, αλλά ένα συμπυκνωμένο 9λεπτό «σώμα», μέσα στο οποίο δεν μπορεί παρά να φέγγει εκείνη η σπάνιας ομορφιάς, δραματική γραμμή των πνευστών· μόνη της, σχεδόν, αναδεικνύει το συγκεκριμένο κομμάτι ως ένα από τα πιο σημαντικά που γράφτηκαν ποτέ στην Ευρώπη. Στο ίδιο ελεγειακό κλίμα κινούνται και οι δύο πρωτότυπες συνθέσεις (του Winnicki), η “Elutka” και η “Anubis”, δείχνοντας πως οι πολωνοί μουσικοί, αλλά και οι Αμερικανοί που τους συνοδεύουν, βρίσκονται όλοι εντός του βαθέος κλίματος «απωλείας», που συνεπάγεται η επαφή με το έργο αυτού του σημαντικότατου, «σκοτεινού» στη ψυχή, δημιουργού, που άκουγε στο… ψευδεπώνυμο Komeda.
Κυρίως στην Ευρώπη, μα και στην Αμερική, το έργο του Komeda ανακαλύπτεται και πάλι από νέους μουσικούς, οι οποίοι εντοπίζουν σε αυτό την σπάνια, μελωδική, ρομαντική φινέτσα, τις περίτεχνες αρμονίες, την εσωτερική ψυχολογική συνοχή˙ χαρακτηριστικά, όλα, ενός corpus, στο οποίον αν εισχωρήσεις δύσκολα ξεφεύγεις. Οι Krzysztof Medyna τενόρο σοπράνο και Andrzej Winnicki πιάνο – μουσικοί, βεβαίως, με πλήθος συνεργασιών και εμφανίσεων στην πατρίδα τους, πρώτα-πρώτα – είναι από ’κείνους που έχουν το… φυσικό προσόν της κατανόησης της «πολωνικής ψυχής». Αυτό, τους παρέχει, οπωσδήποτε, μιαν ελευθερία στην ανάπτυξη των διασκευών τους, μοιράζοντας οι ίδιοι πρωταγωνιστικούς ρόλους και στα υπόλοιπα μέλη του κουιντέτου, τον τρομπετίστα Russ Johnson, τον μπασίστα Scott Colley και τον ντράμερ Nasheet Waits. Ηχογραφημένο στο Brooklyn τον Απρίλιο του ’09, το “Requiem” (WM) διατηρεί εντός του μία πένθιμη αίσθηση – άρχεται, εξάλλου, από το τριμερές “Nightime, daytime requiem”, το οποίο συνετέθει από τον Komeda, όπως λέει ο μύθος, με αφορμή το θάνατο του John Coltrane, το 1967 –, δίνοντάς μας την ευκαιρία να ξαναθυμηθούμε κομμάτια, όπως το “Ballad for Bernt” (από το “Μαχαίρι Στο Νερό” του Roman Polanski) και κυρίως το “Astigmatic”, από το φερώνυμο LP του Komeda στη Muza, ηχογραφημένο τον Δεκέμβριο του ’65. Βεβαίως, εδώ, δεν έχουμε την γιγαντιαία 23λεπτη εκδοχή, αλλά ένα συμπυκνωμένο 9λεπτό «σώμα», μέσα στο οποίο δεν μπορεί παρά να φέγγει εκείνη η σπάνιας ομορφιάς, δραματική γραμμή των πνευστών· μόνη της, σχεδόν, αναδεικνύει το συγκεκριμένο κομμάτι ως ένα από τα πιο σημαντικά που γράφτηκαν ποτέ στην Ευρώπη. Στο ίδιο ελεγειακό κλίμα κινούνται και οι δύο πρωτότυπες συνθέσεις (του Winnicki), η “Elutka” και η “Anubis”, δείχνοντας πως οι πολωνοί μουσικοί, αλλά και οι Αμερικανοί που τους συνοδεύουν, βρίσκονται όλοι εντός του βαθέος κλίματος «απωλείας», που συνεπάγεται η επαφή με το έργο αυτού του σημαντικότατου, «σκοτεινού» στη ψυχή, δημιουργού, που άκουγε στο… ψευδεπώνυμο Komeda.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου