BIG... ΓΕΝΙΚΩΣ

Η γερμανική Sonorama και πάλι στο δρόμο. Στο δρόμο μας εννοώ... Eδώ και 4-5 μήνες κυκλοφορεί το Festival Big Band “Explosive!”, ένα πύρινο άλμπουμ «μπιγκ-μπαντικής» jazz, ηχογραφημένο (όχι ζωντανά, αλλά σε στούντιο) στο Hilversum της Ολλανδίας, το τριήμερο 31/7-2/8 του 1971. Ας πω, κατ’ αρχάς, πως έχουμε να κάνουμε με το (τότε;) International Jazz Festival Loosdrecht, που οργανωνόταν σ’ αυτό το πολύ προχωρημένο ολλανδικό χωριό (το Loosdrecht) ήδη από το 1958· έστω και σε... μικροποσότητες. Το ’71, το πράγμα είχε πια ξεκαθαρίσει. Η jazz στην Ευρώπη ήταν ήδη «δύναμη», με αποτέλεσμα στο Loosdrecht να προσέρχονται μόνον «ονόματα». Εμφανίστηκαν λοιπόν στο πάλκο του, εκείνον τον Αύγουστο, οι Willem Breuker & The Instant Composers Pool, οι Eero Koivistoinen Quintet, οι Theo Loevendie Consort, οι Carl Schulze και Karel Reys, ο Stan Getz και ο Clark Terry και διάφοροι άλλοι. Λίγες μέρες πριν μία 17μελής ορχήστρα, αποτελούμενη από μουσικούς που θα έριχναν το σπόρο τους στο festival (ανάμεσά τους και οι Jerry Van Rooyen, Benny Bailey, Ack Van Rooyen, Ake Persson, Herb Geller, Tony Coe, Tony Inzalaco και Ferdinand Povel), θα ηχογραφούσε ένα άλμπουμ, έτσι ως ανάμνηση. Το άλμπουμ βγήκε στη Philips το ’71, και ξαναβγαίνει τώρα, 38-39 χρόνια μετά, από τη Sonorama μ’ ένα επιπλέον track.
Η όλη ιδέα για τη δημιουργία της Ορχήστρας είχε σφηνωθεί στο μυαλό του παραγωγού Joop De Roo, όταν είχε δει, στο Hilversum το ’65, μία τέτοια πολυεθνική ορχήστρα υπό τον Oliver Nelson, να συνοδεύει τη μεγάλη κυρία της «ολλανδικής jazz» Rita Reys. Έξι χρόνια αργότερα είχε έλθει η ώρα. Πέντε Αμερικανοί, δύο Σουηδοί, ένας Εγγλέζος και εννέα Ολλανδοί, όλοι υπό την μπαγκέτα του Jerry Van Rooyen θα δώσουν ό,τι... πυρηνικότερο, σ’ ένα 52λεπτο studio-set, μέσα από το οποίο θα προβάλλουν όλες τις νέες, τότε, ηχητικές κατακτήσεις του swing. Τη rock δυναμική, τον ηλεκτρισμό του fusion και φυσικά, το ανερχόμενο funky στυλ, επί του οποίου διέπρεψαν ουκ ολίγοι Ανατολικοευρωπαίοι και τούτοι εδώ οι... Δυτικοί, εκείνην ακριβώς την εποχή. Η στιβαρότητα και το... ωστικό κύμα κομματιών όπως των “Because I love you”, “Sonlite” και “For Nathalie” (όλα συνθέσεις του Jerry Van Rooyen) δεν είναι εύκολο να περιγραφεί· και γι’ αυτό κι η διακοπή... Τα ίδια και... χειρότερα ισχύουν για το “Riviera Sound N1” των Big Jullien and His All Star – μία γαλλική παραγωγή, ηχογραφημένη στα στούντιο της Barclay στο Παρίσι το 1970, η οποία δίδει την ευκαιρία στους ανθρώπους της Sonorama να μας αποδείξουν την απέραντη αγάπη τους για τον mod «μπαντικό» ήχο. Πάλι πλήθος μουσικών σε παράταξη – υπό τον τρομπετίστα Ivan Jullien, ο οργανίστας Eddy Louis, οι πιανίστες Maurice Vander και Michel Colombier, συν καμμιά δεκαριά ακόμη – πάλι το ίδιο παθιασμένο παίξιμο, αλλά, τούτη τη φορά, ακόμη περισσότερο προσανατολισμένο προς τον groovy χορευτικόν ήχο. Δώδεκα 3λεπτα κομμάτια τοποθετημένα επιστημονικώς, έτοιμα να εμπλουτίσουν την απανταχού «πινακοθήκη» των samples, με τις ασύλληπτες open drum εισαγωγές τους (“Talk”) και το απειροσύνολο των «δολοφονικών» breaks. Η εισαγωγή του “Wake the monster” μπορεί να είναι «κλεμμένη» από την αντίστοιχη του “Hey Joe” υπό Rocky Roberts & The Airedales, όμως το κομμάτι έχει δικό του... χιπ-χοπάδικο ρυθμό. Το “Crescendo”, με την «κατσαρή» πενιά του, είναι βγαλμένο λες από γερμανικό Schulmadchen (παλαιές τσόντες με μαθήτριες), το “I remember Otis” λέει όσα πρέπει να πει δια του τίτλου του, ενώ τα τρία τελευταία tracks (“Sonoro”, “Time square”, “Opening”) – το ένα καλύτερο από τ’ άλλο – είναι για χοντρό ξεβίδωμα. Το “Riviera Sound N1” είναι από ’κείνα τα άλμπουμ που πρώτα τα απολαμβάνεις και μετά σκέφτεσαι... πόσο άδικος είναι ο κόσμος.