ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΙΓΥΠΤΙΟΣ…

Τα τελευταία χρόνια σκάνε στην αγορά συλλογές με «τρίτα» κομμάτια (με ολίγα «δεύτερα» και με ακόμη λιγότερα «πρώτα») από τον «τρίτο» κόσμο, από τα sixties και τα seventies κυρίως, τα οποία πλασάρονται ως… ροκ εξώτικες. Στην “Waking Up Scheherazade” [Grey Past] π.χ. ανθολογούνται γκρουπ από το Λίβανο, την Αλγερία, το Ιράν… Στην “Raks Raks Raks” [Raks] η χώρα τού... αιμοσταγή Σάχη έχει την τιμητική της. Στην “Cazumbi: African Sixties Garage Vol. 1” και “Vol. 2” [No Smoke] συγκροτήματα από το Κονγκό, τη Μοζαμβίκη, την Ανγκόλα αποδεικνύουν πως ο… ηλεκτρισμός και η pop αφήγηση δεν γνώρισαν όρια και σύνορα. Πιο παλιά, στο ίδιο μοτίβο και από τον γνωστό Ολλανδό, τον Huiboki, η “Turkish Delights, Ultrarities from beyond the Sea of Marmara” [Grey Past] μας γνώρισε τους Haramiler και τους Bunalimlar.
Πάντα είχα τη γνώμη πως μια και δύο και τρεις συλλογές με greek «εξώτικες» θα είχαν νόημα, αν συνοδεύονταν με σοβαρό υπομνηματισμό και βεβαίως με «ανοικτές» επιλογές (μακριά από κολλήματα – αλλιώς δουλειά δε γίνεται), αρκούντως ηλεκτροφόρες. Να, καλή ώρα… ο Γιώργος Αιγύπτιος στην τραγουδάρα του Σταύρου Κάξου...