CICCADA ελληνικό progressive

Δεν γνωρίζω ποιο θα είναι το μέλλον των Ciccada, έγραφα τον Μάιο του 2009 στο Jazz & Τζαζ, αλλά και σ’ ένα post της 8ης Ιουλίου (http://is.gd/iXQQ3) –, όταν πρωτάκουσα το πολλά υποσχόμενο demo τους – αλλά, τώρα, ξέρω... καθότι έχω μπροστά μου το πρώτο κανονικό CD τους, υπό τον τίτλο “A Child In the Mirror”, το οποίο κυκλοφόρησε, μερικούς μήνες πριν, από την ιταλική Altrock (το παράρτημά της Fading Records). Το συγκρότημα υιοθετεί τα καλύτερα διδάγματα του βρετανικού progressive rock (συγκροτήματα που έρχονται αβίαστα στο μυαλό είναι οι Gryphon, οι Spirogyra, οι Renaissance, οι Gravy Train, οι Jethro Tull…), προσαρμόζοντας αυτά ακριβώς τα διδάγματα στις αισθητικές απαιτήσεις ενός γκρουπ του σήμερα.Ο Νικόλας Νικολόπουλος φλάουτο, recorders, πιάνο, όργανο, mellotron, κρουστά, ο Γιώργος Μούχος ηλεκτρικές, ακουστικές κιθάρες, η Ευαγγελία Κοζώνη τραγούδι, ακορντεόν, κρουστά, ο Όμηρος Κομνηνός μπάσο και όσοι τους συνοδεύουν (ο Alberto De Grandis ντραμς από τους D.F.A., ο Valerio Cipollone κ.ά.) αναδεικνύουν μία σειρά από τραγούδια και ορχηστρικά, από τα καλύτερα που έχει παρουσιάσει ποτέ – σ’ αυτό το στυλ – ελληνικό μουσικό σχήμα. Και το «ελληνικό» να το τονίσω, όχι μόνον εξαιτίας των αναφορών από την εγχώρια παράδοση (φερ’ ειπείν το άψογο “Epirus - A mountain song”), αλλά και γιατί δύο από τα κομμάτια τού άλμπουμ («Ένα παιδί στον καθρέφτη», «Η στιγμή») ερμηνεύονται στη γλώσσα μας (και μάλιστα σε μία ιταλική παραγωγή).Θέλω να πω, με άλλα λόγια, πως οι Ciccada είναι ένα απολύτως συνειδητοποιημένο γκρουπ. Όχι μόνον όσον αφορά στο πώς αντιλαμβάνονται το rock στο σύγχρονο μουσικό σκηνικό, αλλά και γιατί, ως ταλαντούχοι μουσικοί που είναι, ξέρουν να προβάλλουν τις ιδέες και τις δυνατότητές τους, δημιουργώντας αξέχαστα prog περιβάλλοντα (“A storyteller’s dream”, “Elisabeth”). Έξω πάμε καλά…
Υ.Γ. Πληροφορούμαι πως το άλμπουμ των Ciccada θα κυκλοφορήσει στη χώρα μας και σε βινύλιο. Για να δούμε… Επαφή (για το CD): www.altrock.it