ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΒΙΒΛΙΑΡΑΚΙ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ

Οι παλαιότεροι, που ήταν μαθητές (ή μπορεί και φοιτητές) στα μέσα της δεκαετίας του ’70, πιθανώς να θυμούνται ακόμη ένα κόκκινο βιβλίο που είχε κυκλοφορήσει στις αρχές του 1975 από τις εκδόσεις Βέργος, υπό τον τίτλο Το Κόκκινο Βιβλιαράκι των Μαθητών. Το βιβλίο αυτό γραμμένο από τους δανούς εκπαιδευτικούς Bo Dan Andersen, Søren Hansen και Jesper Jensen το 1969 (κατά την Wikipedia μόνον οι Hansen και Jensen το έγραψαν…) γνώρισε τεράστια «διανομή» στα χρόνια του ’70, προκαλώντας «θύελλα» και αντιδράσεις. Ο φιλελεύθερος τρόπος με τον οποίον ήταν γραμμένο το βιβλίο, που καταπιανόταν με ό,τι θα μπορούσε να αφορά σ’ έναν έφηβο-μαθητή (βασικά), είχε ενοχλήσει πλείστες όσες κοινωνίες, με αποτέλεσμα Το Κόκκινο Βιβλιαράκι των Μαθητών να κακοπέσει (παρά τον θόρυβο που δημιουργούσε), αφού η κυκλοφορία του φαίνεται πως απαγορεύτηκε ή εμποδίστηκε σε μια σειρά από χώρες (Γαλλία, Ιταλία, Ελβετία, Μεγάλη Βρετανία…). Στο Den Lille Røde Bog For Skoleelever όπως ήταν ο πρωτότυπος τίτλος του (ή The Little Red Book For Students στην αγγλική μετάφρασή του) μπορούσε κάποιος νέος να πληροφορηθεί όχι μόνον τα της σχολικής ζωής (με ποιον τρόπο μαθαίνουμε, πώς διδάσκουν οι καθηγητές, τι φοβούνται οι ίδιοι ή οι μαθητές, τον ρόλο της τιμωρίας, το νόημα των βαθμών και των διακρίσεων κι ένα σωρό άλλα), όσο κυρίως τα της εξωσχολικής (που σχεδόν πάντα είναι πιο ενδιαφέρουσα…). Υπήρχαν, έτσι, κείμενα για τον «ελεύθερο χρόνο», τις σεξουαλικές σχέσεις, τον αυνανισμό, την πορνογραφία, την ομοφυλοφιλία, την έκτρωση, τα ναρκωτικά, το αλκοόλ και άλλα διάφορα, τα οποία, φαντάζομαι, πως θα διεκδικούσαν το αμέριστο ενδιαφέρον και των (απληροφόρητων) ελλήνων μαθητών της εποχής (στη στρωτή μετάφραση και... προσαρμογή της Ελένης Βαρίκα). Προσωπικώς, είχα διαβάσει Το Κόκκινο Βιβλιαράκι των Μαθητών δέκα χρόνια μετά την πρώτη ελληνική κυκλοφορία του και θυμάμαι πως, και τότε, το είχα βρει πολύ ενδιαφέρον (είχα μάθει πράγματα δηλαδή). Και το σημειώνω τούτο, επειδή και τώρα ακόμη με εκπλήσσει με τον τρόπο που έθιγε ζητήματα «ταμπού», αδιανόητα δηλαδή για τις μαθητικές κοινότητες της εποχής. Δεν ξέρω τι επίσημες αντιδράσεις και αν… είχε προκαλέσει αυτό το πόνημα στην Ελλάδα της Μεταπολίτευσης (αν και το πιθανότερο είναι να παρασύρθηκε από τα… βιβλία για μεγάλους), κρίνω, όμως, ως θετικό το γεγονός πως εκδόθηκε κανονικά, πως διαβάστηκε και επανεκδόθηκε στην πορεία, και πως ακόμη και σήμερα (κάποιοι, λίγοι, παλαιότεροι) φαίνεται να το θυμούνται (όπως διαπίστωσα και από μια-δυο περιπτώσεις στο διαδίκτυο). Λίγα αποσπάσματα, επειδή πριν λίγο ξεκίνησε και η σχολική χρονιά… 

Οι σεξουαλικές σχέσεις 

Τα αγόρια και τα κορίτσια έχουν σχέσεις για διάφορους λόγους:

– γιατί συμπαθιούνται μεταξύ τους και τους αρέσει να ’ρχονται σε επαφή και με το σώμα

– γιατί, και τα αγόρια και τα κορίτσια αισθάνονται, μετά από ένα ορισμένο χρόνο, την ανάγκη μιας πραγματικής σεξουαλικής ικανοποίησης

– γιατί έχουν ανάγκη από στοργή και τρυφερότητα και νομίζουν ότι θα τα βρουν στις σχέχεις

– γιατί στην παρέα τους υπάρχουν συμμαθητές τους που διαρκώς περηφανεύονται για τις κατακτήσεις τους.

Όποιοι και να ’ναι οι λόγοι για τους οποίους τ’ αγόρια και τα κορίτσια έχουν σχέσεις, εκείνο που πρέπει να ξέρουν είναι ότι αυτό έχει επιπτώσεις και για τους δυο.

Μπορεί κανείς να κοιμηθεί με μια κοπέλα ή αντίστοιχα μ’ ένα αγόρι, όντας πολύ ερωτευμένος, αλλά αυτό δεν γίνεται πάντα. Μπορεί κανείς να ’ναι ερωτευμένος με μια κοπέλα χωρίς να κοιμηθεί μ’ αυτήν. Για να μην έχουν δυσάρεστα και απρόοπτα αποτελέσματα οι σεξουαλικές σχέσεις, πρέπει οι ενδιαφερόμενοι να αντιμετωπίζουν ο ένας τον άλλο με τιμιότητα και ευθύτητα: πρέπει να έχουν τον ίδιο σκοπό και να ψάχνουν να βρουν τα ίδια πράγματα.

– Αν ζητάς λίγη τρυφερότητα και αγάπη δε θα τα βρεις σε κάποιον που ζητά μόνο και μόνο σεξουαλική ικανοποίηση.

– Αν κάποιος αναγκαστεί για οποιοδήποτε λόγο να έχει σεξουαλικές σχέσεις, είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα απογοητευτεί.

– Όταν αυτό που επιδιώκεις είναι να αισθανθείς ικανοποίηση, δεν πρόκειται ποτέ να το πετύχεις με το να υποχρεώσεις –με οποιοδήποτε τρόπο– το αγόρι ή την κοπέλα να κοιμηθεί μαζί σου.

Θα υπάρχουν πάντα άνθρωποι που θα σου λένε ότι τα αισθήματα είναι πολύ επικίνδυνα κι οι σεξουαλικές σχέσεις ακόμα περισσότερο. Οι άνθρωποι αυτοί, όμως, στα λένε αυτά γιατί, τις περισσότερες φορές, φοβούνται οι ίδιοι τα αισθήματα και τις σχέσεις. Σχεδόν ποτέ δεν τόλμησαν ν’ αγαπήσουν πραγματικά. Εσείς πρέπει να ’χετε το κουράγιο να αποκτάτε μόνοι σας τις εμπειρίες. Μόνο έτσι θα μπορέσετε να μάθετε και, γιατί όχι, να μας διδάξετε και μας. 

Η ομοφυλοφιλία 

Όλοι οι άνθρωποι είναι διαφορετικοί. Αυτό ισχύει και όσον αφορά τον σεξουαλικό τομέα. Εδώ και πάρα πολύ καιρό έχουν διαιρέσει τους ανθρώπους σε δύο κατηγορίες: Σ’ αυτούς που επιθυμούν σεξουαλικά ανθρώπους του άλλου φύλου. Σ’ αυτούς που επιθυμούν ανθρώπους του ίδιου φύλου.

Υπολογίζεται ότι 5% των ανδρών, δηλαδή ένας στους 20, είναι ομοφυλόφιλοι. Στις γυναίκες το ποσοστό είναι πιο μικρό. (σ.σ. το κείμενο, υπενθυμίζω, είναι γραμμένο το 1969)

Η αγάπη των ομοφυλόφιλων και τα αισθήματά τους μπορεί να ’ναι το ίδιο ειλικρινά με τα αισθήματα των άλλων.

Πολλοί απ’ αυτούς έχουν πολλά προβλήματα και φασαρίες λόγω της ομοφυλοφιλίας τους. Αυτό συμβαίνει γιατί η χριστιανική κουλτούρα και ηθική θεωρεί τους ομοφυλόφιλους ανθρώπους άρρωστους, μη φυσιολογικούς ή και εγκληματίες. Υπάρχουν κοινωνίες με διαφορετικούς ηθικούς νόμους και διαφορετική κουλτούρα, που θεωρούν ότι η ομοφυλοφιλία είναι το ίδιο φυσιολογική όσο και η ετεροφιλία. Άλλωστε σε ορισμένες χώρες υπάρχουν οργανώσεις που αγωνίζονται για την αναγνώριση των δικαιωμάτων των ομοφυλόφιλων.

Και λίγη ψυχεδέλεια… 

LSD και μεσκαλίνη 

Οι επιπτώσεις του LSD και της μεσκαλίνης διαφέρουν φοβερά από άνθρωπο σε άνθρωπο. Υπάρχουν άνθρωποι που παίρνουν συστηματικά LSD επί μήνες ολόκληρους χωρίς να έχουν πάθει τίποτα.

Υπάρχουν, όμως, και περιπτώσεις ανθρώπων που, με την πρώτη φορά που το δοκίμασαν, έπαθαν αγιάτρευτες αρρώστιες, που σκότωσαν ή αυτοκτόνησαν. Το LSD είναι ένα υγρό χωρίς χρώμα και γεύση που υπάρχει και με τη μορφή χαπιού. Η μεσκαλίνη είναι μια ουσία που εξάγεται από ένα μικρό κάκτο που υπάρχει σε αφθονία στο Μεξικό.

Το LSD και τη μεσκαλίνη τα παίρνει κανείς από το στόμα (σ.σ. το ότι ο Αλέξης Ακριθάκης ζωγράφιζε το 1967… σύριγγα με LSD δεν πρέπει να αφήνει κανέναν ασυγκίνητο…) και δεν υπάρχει κανένας τρόπος να ελέγξει κανείς αν πήρε αρκετή δόση και όχι υπερβολική.

Οι δόσεις τις οποίες πουλάνε παράνομα, είναι πάντα υπερβολικά δυνατές. Ο πιο σίγουρος τρόπος, για κάποιον που θέλει σώνει και καλά να δοκιμάσει μεσκαλίνη, είναι να πιπιλήσει ένα κομμάτι απ’ αυτόν τον κάκτο που περιέχει τη μεσκαλίνη. Σ’ αυτή την περίπτωση η επίδραση έρχεται προοδευτικά και μπορεί να σταματήσει πριν είναι πια πολύ αργά.

Μια μέση δόση από LSD αρχίζει να επιδρά σ’ αυτόν που την παίρνει ύστερα από μισή ώρα. Η επήρεια διαρκεί γύρω στις 8-9 ώρες και συνήθως συνοδεύεται από δεκάξη ώρες αϋπνία. Η επίδραση της μεσκαλίνης αρχίζει ύστερα από 2-3 ώρες και διαρκεί περίπου δώδεκα ώρες. Αν η δόση είναι πολύ δυνατή, η επίδραση έρχεται γρηγορότερα και διαρκεί περισσότερο.

Το LSD και η μεσκαλίνη προκαλούν, πολλές φορές, ισχυρές κρίσεις αγωνίας και απρόβλεπτες αντιδράσεις. Γι’ αυτό είναι απαραίτητο, αν κάποιος δοκιμάσει τέτοια ναρκωτικά, να βρίσκονται μαζί του άνθρωποι που να τον παρακολουθούν συνέχεια και στην ανάγκη να του δώσουν αντίδοτα.

Υπάρχουν άνθρωποι που διηγούνται, προφορικά ή γραπτά, ότι έκαναν υπέροχα «ταξίδια» με το LSD και τη μεσκαλίνη. Πιθανόν να λένε αλήθεια. Αλλ’ αυτό δε σημαίνει σε καμιά περίπτωση, ότι θα συμβεί και στους άλλους που παίρνουν LSD. Όταν ακούτε για αγόρια και κορίτσια που βρέθηκαν στο ψυχιατρείο επειδή πήραν LSD ή μεσκαλίνη, είναι κι αυτό αλήθεια, αφού αυτά τα παιδιά βρίσκονται στο ψυχιατρείο.

Βιολογικές έρευνες έχουν αποδείξει ότι το LSD και η μεσκαλίνη μπορούν να καταστρέψουν τα χρωματοσώματα, δηλαδή τα στοιχεία κληρονομικότητας που μεταδίδουμε στα παιδιά μας.

Αποφεύγετε σαν τον διάβολο το λιβάνι, το LSD, τη μεσκαλίνη κι όλα τα παρόμοια ναρκωτικά.