Προσπαθώ να καταλάβω τι ακριβώς θέλει να κάνει στο παρόν LP η νεαρή τραγουδοποιός
Σοφία Σαρρή και δυσκολεύομαι. Πραγματικά το λέω και με όλη τη θετική προδιάθεση
που με χαρακτηρίζει, όταν έχω μπροστά μου μία νέα δημιουργό (ή έναν νέο
δημιουργό). Προφανώς, να γράψει σύγχρονα electro τραγούδια, που να έχουν και κάποιες παραδοσιακές αιχμές –
ένα άλμπουμ «φολκτρόνικας» δηλαδή, που να στηρίζεται και σ’ ένα κάποιο χθόνιο
ελληνοπρεπές στοιχείο. Είναι εύκολο; Καθόλου. Η Σαρρή έθεσε πολύ ψηλά τον πήχη,
αλλά, φοβούμαι, πως περνάει από κάτω.
Τα τραγούδια της είναι πρωτόλεια. Θα έλεγα από κάθε άποψη.
Ακόμη και αυτή η… υποτονική ενοργάνωσή τους δεν τους ταιριάζει. Γιατί για να
τους ταίριαζε θα έπρεπε να συνοδεύεται από φωνάρα. Από μια φωνή, δηλαδή, που να
βγαίνει πάνω από τα χαμηλά οργανικά πλαίσια – και αυτή τη φωνή δεν την διαθέτει
η Σαρρή. Και τούτο είναι ένα σοβαρό ζήτημα, καθότι στο χώρο που, λογικώς,
κινείται, το “Euphoria”
[Inner
Ear, 2017] η
φωνή δεν είναι αμελητέα ποσότητα. Απεναντίας.
Από ’κει και κάτω θα έλεγα πως και οι μελωδίες δεν έχουν τη
βαρύτητα και τον «αέρα» που χρειάζεται, γι’ αυτού του είδους τα κομμάτια που
επιθυμεί να προβάλλει η τραγουδοποιός. Κάπου κολλάνε, κάπου μένουν
ανολοκλήρωτες. Βεβαίως, μετά την πέμπτη συνολική ακρόαση (και τις… πολύ
περισσότερες για κάποια tracks)
μπορώ να μιλήσω για δύο κομμάτια (από τα εννέα), που δείχνουν πως οι
δυνατότητες δεν λείπουν από τη Σαρρή – απλώς χρειάζεται να δουλέψει παραπάνω. Πολύ
παραπάνω.
Αναφέρομαι στο “Fire” και στο “Ingen vinner...”,
αμφότερα από τη δεύτερη πλευρά. Δύο κομμάτια, που μπορούν να αποτελέσουν μαγιά,
για κάτι περισσότερο πειστικό στο μέλλον.
Επαφή: www.inner-ear.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου