ΜΙΚΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK 672

27/9/2025
Το μεγάλο γερμανικό συγκρότημα του ροκ Agitation Free είχε εμφανισθεί στην Ελλάδα τον Απρίλιο του 1972 (λίγο πριν από την κυκλοφορία του πρώτου άλμπουμ του). 

Για όλα τα παραλειπόμενα εκείνου του ταξιδιού τους στη χώρα μας (με συνεντεύξεις εποχής, "εμφάνιση" σε τηλεοπτική εκπομπή, δικές τους γνώμες για τα ελληνικά συγκροτήματα και τους τραγουδοποιούς μας, όπως Σαββόπουλο, Μπουρμπούλια, Εξαδάκτυλο κτλ.) θα διαβάσεις αναλυτικά στο νέο βιβλίο μου, που τώρα κυκλοφορεί.

26/9/2025
Iron Maiden, αντί για πανηγυρτζήδες για τα πανηγύρια, Θώδη και ξεπλυμένους ικαριώτικους. Πάντα έχουμε τις καλύτερες λύσεις... [μπεκούνια πιάστε το μαντήλι]
https://www.youtube.com/watch?v=CyWSZIp6wqk

26/9/2025
Παρατηρώ στο metabook πως 26 αναγνώστες ζητάνε το νέο βιβλίο μου «Ροκ, Ελληνικό Ροκ, Κοινωνία & Πολιτική στη Μακρά Δεκαετία του ’60 (μία αντι-ανάγνωση)», που κυκλοφορεί τώρα από το Όγδοο.
Το νούμερο «26» είναι μάλλον μεγάλο για ένα καινούριο βιβλίο, αυτού του τύπου, που κυκλοφορεί μόλις δυόμισι μήνες. Από την μια, το «26», δείχνει ότι υπάρχει αυξημένο ενδιαφέρον για την έκδοση, αλλά από την άλλη μπαίνει και το εξής ερώτημα: γιατί δεν πάνε αυτοί οι 26 να αγοράσουν το βιβλίο από τα βιβλιοπωλεία (αφού στο metabook δεν προσφέρεται κάποιο αντίτυπο); Προφανώς, γιατί περιμένουν να «ανεβεί» κάποια κόπια σε τιμή πιο φτηνή από τα 22,5 ευρώ, που είναι αυτή τη στιγμή η τιμή του βιβλίου.
Έχουν φθάσει στα αυτιά μου κάποια λόγια πως το βιβλίο είναι ακριβό. Καταλαβαίνω τα οικονομικά ζόρια που τραβάει ο κόσμος, αλλά αυτό δεν ισχύει. Δηλαδή με τίποτα δεν ισχύει. Απεναντίας θα έλεγα πως το βιβλίο είναι φθηνό.
Το «Ραντεβού στο Κύτταρο», που είναι πλέον εξαντλημένο στη πηγή (τα τελευταία αντίτυπα είναι αυτά που έχουν τα βιβλιοπωλεία) και που κόστιζε στο ξεκίνημά του γύρω στα 17-18 ευρώ ήταν περίπου 77.000 λέξεις απλωμένες σε 365 σελίδες κανονικού μεγέθους.
Το «Ροκ, Ελληνικό Ροκ, Κοινωνία & Πολιτική...» είναι σχεδόν τριπλάσιου όγκου. Καθώς έχει κάπου 215.000 λέξεις αναπτυγμένες σε 488 σελίδες μεγάλου σχήματος! Δηλαδή λέμε για ένα βιβλίο σχεδόν 3πλάσιο από το «Ραντεβού», που πουλιέται μόλις 5 ευρώ ακριβότερα.
Εννοώ πως κατεβλήθη μεγάλη προσπάθεια, και σε συνεννόηση πάντα με το Όγδοο, ώστε το βιβλίο να «κρατηθεί» όσο το δυνατόν πιο χαμηλά στην τιμή, για να μπορέσει να είναι προσβάσιμο σε όλα τα βαλάντια. Το να πουλιόταν, ας πούμε, 27 ευρώ θα ήταν και αυτό απολύτως θεμιτό.
Θέλω να πω, σε όλους τους φίλους και τις φίλες, πως το βιβλίο είναι φθηνό και πως αξίζει τα λεφτά του με χίλια. Προτείνω δε σε όλους τους επίδοξους αγοραστές να πάνε σ’ ένα βιβλιοπωλείο για να το δουν και να το ξεφυλλίσουν (να δουν, δηλαδή, για τι ακριβώς «νταμάρι» συζητάμε), ώστε να αντιληφθούν αμέσως όσα λέω.

25/9/2025
Ο Δημήτρης Παναγιωτάτος είναι ένας από τους έλληνες σκηνοθέτες, που εκτιμώ. Όχι μόνο για το κινηματογραφικό έργο του, αλλά και για το συγγραφικό.
Βασικά, ο Παναγιωτάτος είναι ο άνθρωπος που άνοιξε τα μάτια σε πολλούς, ώστε να δουν διαφορετικά τα «κατώτερα» κινηματογραφικά είδη (αστυνομική ταινία, ταινίες θρίλερ, τρόμου, επιστημονικής φαντασίας κ.λπ.).
Πολύ νέος, 20χρονος, στο τέλος του 1969, δίνει μια διάλεξη (συνδιοργάνωση του περιοδικού «Λωτός» και του Πειραματικού Θεάτρου της Μαριέττας Ριάλδη) με θέμα «Το αστυνομικό μυθιστόρημα». Το 1971 τυπώνει 2 τεύχη του περιοδικού «Φάσμα / Το φανταστικό στην Τέχνη», στο οποίο διάβαζες για Πόε, Ζωρζ Φρανζύ, Άρθουρ Κλαρκ, Μάριο Μπάβα κ.λπ., το 1973 βγάζει στον «Κούρο» του Χρηστάκη το τεύχος «Η Φρίκη στο Cimena», το 1976 κυκλοφορεί από την Πλειάδα το βιβλίο του «Για μια Επαναστατική Παρα-Τέχνη», που αποτελεί βασικά μία συζήτησή του με τον Άδωνι Κύρου για τα κόμικς, τα πόστερ, το ροκ, τις ταινίες πορνό, την επιστημονική φαντασία κ.λπ. (τις ελάσσονες τέχνες δηλαδή), το 1979 τυπώνει το «Φανταστικό Κινηματογράφο» [Δέκα], εκεί όπου υπήρχε ειδικό κεφάλαιο για την επιστημονική φαντασία (με τη θεματική της εξέλιξη, το ιστορικό της διάγραμμα κ.λπ.) και άλλα τινά στην πορεία. Θέλω να πω πως είναι και οι ταινίες του, τα υπόλοιπα βιβλία του, η αρθρογραφία του, το διδακτικό έργο του και ό,τι άλλο. Έχω γράψει και στο παρελθόν διάφορες φορές για τον Παναγιωτάτο (και στο «δισκορυχείον», και στο «LiFO») και χαίρομαι γιατί το κάνω ξανά.
Να πω επίσης πως ο Δημήτρης Παναγιωτάτος είναι ένας από τους ελάχιστους ανθρώπους που έγραψαν για το βιβλίο μου «Cult Όψεις του Ελληνικού Κινηματογράφου» [LiFO Books, 2024], στην «Εφημερίδα των Συντακτών», και μάλιστα από δική του πρωτοβουλία, χωρίς καμία προσυνεννόηση μαζί μου –κάτι σπάνιο στις μέρες μας, που για μένα φανερώνει πολλά–, ενώ με τιμά και με την διαδικτυακή φιλία του.

Έχουμε βρεθεί και από κοντά με τον αγαπητό Δημήτρη, ενώ χάρηκα και για την επαναπροβολή της ωραίας, φιλοσοφικής βασικά, ταινίας του «Εραστές στη Μηχανή του Χρόνου», από το 1990, την οποία απολαύσαμε τις προάλλες στο Ελληνίς.

25/9/2025
Το ροκ, στην κλασική εποχή του (γιατί αυτή μ’ ενδιαφέρει), δεν ήταν μόνο δίσκοι και συναυλίες. Υπήρχε, εννοώ, μία διάχυση του ροκ σχεδόν σε κάθε χώρο του επιστητού, στην κοινωνία και την Τέχνη – με πολλούς ποιητές κατ’ αρχάς, και στο εξωτερικό μα και στην Ελλάδα, να εμπλέκονται μαζί του μέσα από διάφορες καταστάσεις. Το επισημαίνω, γιατί αν θες να γνωρίσεις, σήμερα, το ροκ, είτε είσαι στην Ελλάδα είτε στο εξωτερικό, είναι σίγουρο πως δεν αρκούν οι δίσκοι.

Στο «Ροκ, Ελληνικό Ροκ, Κοινωνία & Πολιτική στη Μακρά Δεκαετία του ’60 (μία αντι-ανάγνωση)» [Όγδοο, 2025], που τώρα κυκλοφορεί στα βιβλιοπωλεία, γράφω πολλά και διάφορα επί του θέματος. Για παράδειγμα... πότε μεταφράστηκε, για πρώτη φορά, ένα ποίημα του Allen Ginsberg στην Ελλάδα; Ποια η μεταφραστική σχέση της Τζένης Μαστοράκη με την ποίηση του Ginsberg (πριν ακόμη και από το γνωστό βιβλίο της με ποιήματά του, που θα κυκλοφορούσε από τον Μπουκουμάνη τον Ιούνιο του ’74); Γιατί ο Τάσος Φαληρέας ασκεί (άδικη) κριτική στην Μαστοράκη, για όσα (σωστά) γράφει εκείνη στον πρόλογο του βιβλίου με τα ποιήματα του Ginsberg, «αφιερώνοντάς» της μάλιστα κι ένα δικό του ποίημα;
Όλα αυτά δεν είναι έξω από το πλαίσιο του ροκ – και για όλα θα διαβάσεις στο βιβλίο.

24/9/2025
Σαν αύριο