Κυριακή 22 Σεπτεμβρίου 2013

THE NEXT STEP QUINTET ένα νέο φύσει και θέσει ελληνικό τζαζ σχήμα

Δεν ξέρω πόσο έχει γίνει κατανοητό, αλλά καλόν είναι να το πω (δηλαδή να το ξαναπώ). Το επίπεδο των ελλήνων μουσικών, που σκάνε από παντού και που ασχολούνται με την jazz, είναι πολύ ανεβασμένο τα τελευταία χρόνια. Και έτσι, με μιαν αίσθηση πλημμυρίδας, όλο αυτό το staff σκεπάζει τα πάντα – τα κλαμπ, τον Τύπο, τα social media, τη δισκογραφία. Βρισκόμαστε μπροστά σε μιαν έκρηξη – ας το συνειδητοποιήσουμε. Στα χρόνια του ’60 και για πολύ καιρό έκτοτε (χονδρικώς έως τα τέλη του ’80), για να ασχολιόταν κάποιος με την jazz θα έπρεπε να ήταν μιας κάποιας ηλικίας. Συχνά δε (για να μην πω πάντα και φανώ υπερβολικός) θα έπρεπε να είχε θητεύσει, στα νειάτα του, στο rock (στα πάσης φύσεως συγκροτήματα). Ασχολούμενος με το rock από τα 16 του ή τα 18 του, κάποια στιγμή στα 20βάλε ή τα 30βάλε του ανακάλυπτε την jazz και προχωρούσε στη… μουσική ζωή του. Το ίδιο περίπου συνέβαινε και με την πλειονότητα των (παλαιοτέρων) ακροατών. Πολλοί από ’μας μάθαμε, γνωρίσαμε και αγαπήσαμε την jazz μέσα από το rock (μέσα από τους Soft Machine και τους Caravan π.χ.). Τα πράγματα τα τελευταία χρόνια έχουν αλλάξει. Και σταδιακώς έχουν αλλάξει ή αλλάζουν από το 1992 και μετά, με την ίδρυση του Τμήματος Μουσικών Σπουδών (ΤΜΣ) του Ιονίου Πανεπιστημίου (ΙΠ), στην Κέρκυρα. Το ΤΜΣ του ΙΠ βασικά, τα ιδιωτικά ωδεία περαιτέρω, αλλά και τα ευρωπαϊκά σχολεία (κυρίως τα ολλανδικά), όπως και τα αμερικανικά (που δεν είναι πάντως το ίδιο προσβάσιμα) έχουν επιφέρει μία κολοσσιαία αλλαγή στον τρόπο του εγχωρίου τζαζ φέρεσθαι και είναι. Προϊόν, ας το πω έτσι, αυτής της «έκρηξης» είναι και οι 25χρονοι Next Step Quintet.
Το συγκρότημα σχηματίστηκε όταν τέσσερις φοιτητές του ΤΜΣ του ΙΠ, οι Θοδωρής Κότσυφας κιθάρα, Γιάννης Παπαδόπουλος πιάνο, Ντίνος Μάνος κοντραμπάσο και Βασίλης Ποδαράς ντραμς συναντήθηκαν τυχαίως, σ’ ένα jam session, με τον ελληνο-σουηδικής καταγωγής σαξοφωνίστα Ορφέα Τσουκαλά, βλέποντας ότι «κολλάνε» και πως θα μπορούσε να σχηματίσουν ένα (νεανικό) τζαζ συγκρότημα, εφαρμόζοντας όσα διδάχθηκαν στα σχολεία που φοίτησαν και όσα απεκόμισαν από τις ακροάσεις δίσκων και από τις εμφανίσεις τους στα κλαμπ και τα μπαρ. Έτσι κάπως πήραν μπροστά οι Next Step Quintet κι έτσι κάπως ήρθε η ώρα της ηχογράφησης του πρώτου φερώνυμου CD τους (2013) στην Puzzlemusik. Μέσα από εννέα συνθέσεις, συνολικής διάρκειας περί τα 63 λεπτά, το νεανικό συγκρότημα δείχνει εμφανώς όλη την γκάμα των αναφορών-επιρροών του, συνδυάζοντας το δυναμισμό της rock αφήγησης (άκου το “Insomnia” π.χ.), με την συγχορδιακή ευρηματικότητα της jazz ανάπτυξης. Το αποτέλεσμα είναι, με γοητευτικό τρόπο, προκλητικό. Κομμάτια όπως το “The urchin” (ακούγεται και στο “Greek Jazz Times/ Volume I: Modern Jazz TracksCD του Jazz & Τζαζ), το “Connection” (με την πολύ ωραία μελωδία, αλλά και με την κάπως «μπροστά» κρουστή συνοδεία), το ρομαντικό-ελεγειακό “Esbjörn” (αφιερωμένο προφανώς στον Esbjörn Svensson), μα ακόμη και το έσχατο μεγαλόπνοο (περί τα 13 λεπτά) “Obsession”, που δίνει την ευκαιρία σε όλους τους παίκτες (και μαζί και μόνοι) ν’ αποδείξουν την εκτελεστική επάρκειά τους είναι δείγματα του ταλέντου και της μελέτης μιας νέας γενιάς ελλήνων μουσικών της jazz, που έρχεται (η γενιά) για να μείνει και να παραμείνει, προσφέροντας έργο. Όσο μπορώ θα το προβάλλω…

2 σχόλια:

  1. Ξέχασες το χιτάκι Regression (υπαρχει και στο γιουτιουμπ)! Όλος ο δίσκος αξίζει πάντως από την αρχή ως το τέλος..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Έχουν χιτ ή έστω χιτάκι και οι Next Step Quintet; Χαίρομαι!

    Μάλλον είμαι από τους τελευταίους που θ’ αναγνωρίσουν ή θα ψάξουν να βρουν, σήμερα, τι είναι χιτ και τι όχι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή