RARE TRACKS κάποτε…

Η σειρά συλλογών της βρετανικής Polydor Special πρέπει να εγκαινιάζεται περί τα μέσα του ’70 και πάντως… μετά την πρώτη πετρελαϊκή κρίση (1973), καθότι σχετιζόταν με μια ομάδα δίσκων «ειδικής τιμής» (εκεί αναφέρεται το “special”), η οποία «ειδική τιμή» δεν θα ξεπερνούσε την μιάμιση στερλίνα. Έτσι, μ’ ένα μικρό ποσό θα μπορούσε κάποιος… άφραγκος ροκάς (της εποχής του punk) ν’ απολαύσει το παλαιότερο ρεπερτόριο – να έχει δηλαδή στη δισκοθήκη του άλμπουμ των Rory Gallagher, Eric Burdon, Cream, Focus, Jimi Hendrix, John Mayall, Pink Fairies, Stone the Crows, Velvet Underground, Frank Zappa κ.ά. ξοδεύοντας πενταροδεκάρες, «βοηθώντας» περαιτέρω και την Polydor να ξαναπουλήσει «πεθαμένο» ρεπερτόριο. Πολλοί από εκείνους τους δίσκους είχαν ιδιαίτερο νόημα, επειδή, ως συλλογές, περιελάμβαναν επισκιασμένα κομμάτια από δυσεύρετα (ακόμη και για το 1975) 45άρια, «πίσω πλευρές», που δεν είχαν «περπατήσει» εμπορικώς στην εποχή τους, ακόμη και ανέκδοτα κομμάτια από live ή αλλαχού. Μία από τις καλύτερες συλλογές που κυκλοφόρησαν ποτέ σ’ εκείνη τη σειρά ήταν και η “Rare Tracks” [Polydor Special 2482 274], που τυπώθηκε μάλλον το 1978 (αν εμπιστευτώ το βιβλίο με τις τιμές και τις χρονολογίες του Record Collector – έκδοση του 1997) και που ανθολογούσε σπανιότητες των Soft Machine, Fairport Convention, Linda Lewis, Jethro Toe (δηλαδή των Jethro Tull), High Numbers, Jack Bruce, Stu Brown and Bluesology, John’s Children, Alex Harvey κ.ά.

Το 1977 είχε κυκλοφορήσει το τριπλό LP των Soft Machine “Triple Echo” [Harvest] κι έτσι θα μπορούσε κάποιος ν’ ακούσει το πολύ σπάνιο πρώτο single του συγκροτήματος “Love makes sweet music/ Feelin’ reelin’ squeelin’”, που είχε βγει δέκα χρόνια νωρίτερα (1967) στην Polydor. Έπρεπε, όμως, να τα «χώσει» κανονικά, αγοράζοντας ολόκληρο «κουτί». Αντιθέτως, δίνοντας μόλις… μερικά κατοστάρικα είχε στ’ αυτιά του, μέσω του “Rare Tracks”, τα δύο πρώτα τραγούδια των Softs – και όχι μόνον αυτά. Με τα ίδια λεφτά απολάμβανε το πρώτο ψυχεδελικό 45άρι των... Jethro Toe (όπως από λάθος είχαν αναγραφεί οι Jethro Tull στην ετικέτα του single) με τα τραγούδια “Sunshine day/ Aeroplane” [MGM, 1968], το φοβερό “Zoot suit” των High Numbers (45άρι στην Fontana από το 1964) λίγο πριν το συγκρότημα μετονομαστεί σε Who, το mod-άδικο “Rootin’ tootin’” από το πρώτο προσωπικό δισκάκι του Jack Bruce στην Polydor το 1965, το soulish “Just a little bit” [Polydor, 1967] των Stu Brown and Bluesology στους οποίους συμμετείχε και ο Reg Dwight (άλλως Elton John), το ακρογωνιαίο “Desdemona” [Track, 1967] των John’s Children (“lift up your skirt and fly”…), τον pop-psych-folk αδάμαντα “If I had a ribbon bow” [Track, 1967], ήτοι πρώτο τραγούδι των σπουδαίων Fairport Convention, το κλαμπίστικο freaky r&b “Ain’t that just too bad” [Polydor, 1965] των Alex Harvey and His Soul Band και ακόμη –ανάμεσα σε άλλα– έναν Sly Stone κι έναν Jimi Hendrix. Το soul τραγούδι των Sly and The Family Stone είχε τίτλο “Take me advice”, ήταν ανέκδοτο έως τότε κι είχε προηγηθεί κάθε ηχογράφησής τους στην Epic, ενώ το heavy bluesy “Dolly dagger” του Hendrix (που ήταν και αυτό ανέκδοτο στην παρούσα version) προερχόταν από το live στο Isle of Wight, το 1970.

Με τέτοιο track list το “Rare Tracks” είναι λογικό να «μετράει» ακόμη και σήμερα…