NO CLEAR MIND Mets

Είναι παράξενο άλμπουμ το… Metz και όχι... “Mets” [Inner Ear, 2013] των No Clear Mind. Κι είναι παράξενο γιατί δεν ταυτίζεται, ούτε σχετίζεται με τίποτα από ’κείνα που ακούγονται τριγύρω. Τούτο, η ηχητική αυθυπαρξία του δηλαδή, το τοποθετεί αυτομάτως κάπου. Αλλού. Δεν ξέρω που, πάντως δίπλα σε κάτι που έρχεται από το παρελθόν, με τις προσήκουσες, εντός των seventies κυρίως, μεταμορφώσεις του.

Τα κομμάτια των No Clear Mind ορχηστρικά κατά βάση (υπάρχουν ανάμεσα και δυο τραγούδια) στηρίζονται στην ευρωπαϊκή progressive romance, θυμίζοντας, τόπους-τόπους, σπαράγματα από συνθέσεις των Camel, των Moody Blues, των Barclay James Harvest και των Alan Parsons Project. Πληθώρα επεξεργασμένων μελωδιών (αν και όχι πάντα με ευρηματικότητα), ήπια, νωχελική ατμόσφαιρα, «συγκεκριμένα» και συνταιριασμένα παιξίματα άνευ ιδιαίτερων μανιερισμών – άπαντα συντελούν στο περφεξιονιστικό κλίμα του άλμπουμ, που παραμένει σε κάθε περίπτωση «λαϊκό» (και ενίοτε κινηματογραφικό), δίχως να μετατοπίζεται προς compact κατευθύνσεις. Το progressive των No Clear Mind μπορεί να μην εμφανίζει τη συνήθη δραματικότητα των βρετανών προπατόρων –είναι κάπως πιο πεζό δηλαδή–, από την άλλην, όμως, φανερώνει πηγαία στοιχεία μελωδικού γούστου, τα οποία στην πορεία μπορεί να αποτελέσουν τη βάση για κάτι ακόμη πιο συγκεκριμένο και οριοθετημένο. Εννοώ πως το γκρουπ θα πρέπει να παλέψει περισσότερο το θέμα «τραγούδι». Άνευ τραγουδιού, οι συγκεκριμένες μουσικές, οι μουσικές των No Clear Mind εννοώ, ακούγονται «μισές».

Επαφή: www.inner-ear.gr