Παρασκευή 23 Ιουλίου 2010

HEDZOLEH SOUNDZ

Όταν το 1973 κυκλοφόρησε στην Αμερική το άλμπουμ τού Hugh Masekela “Introducing Hedzoleh Soundz” [Blue Thumb BTS 62] κανείς δεν γνώριζε εκείνη τη φοβερή μπάντα από την Γκάνα, την Hedzoleh Soundz, με την οποία τακίμιασε ο νοτιοαφρικανός τρομπετίστας, στο club Napoleon της Accra, όταν επισκέφτηκε τη χώρα.Σχεδόν αμέσως, όλοι μαζί (Hugh Masekela τρομπέτα, φωνή, Nat “Leepuma” Hammond φλάουτο, κόνγκα, φωνή, Richard Neesai “Jagger” Botchway κιθάρες, Stanley Kwesi Todd μπάσο, φωνή, Acheampong Welbeck ντραμς, James Kwaku Morton κόνγκα, φωνή, Issac Asante talking ντραμ, κρουστά, φωνή, Samuel Nortey κρουστά, φωνή) θα μεταβούν στο Lagos της Νιγηρίας, όπου, με τη βοήθεια του Fela, θα γράψουν τον Ιούλιο του ’73 εκείνο το καταπληκτικό «αμερικανικό» LP, που σφράγισε, έκτοτε, τα afro-jazz και soul-jazz κεφάλαια. Και να που τώρα, ένα ακόμη άλμπουμ των Hedzoleh Soundz, υπό τον τίτλο "Hedzoleh" άγνωστο σε όλους μας(;), που είχε πρωτοβγεί από τη νιγηριανή EMI λίγους μήνες πριν η μπάντα συναντήσει τον Masekela, να επανεκδίδεται από τη Soundway, προκειμένου να κλείσει το κεφάλαιο. Εν αντιθέσει με ό,τι θα ανέμενε ο καθείς, οι Hedzoleh Soundz δεν ήταν το γκρουπ μιας «στεγνής» rock αναταραχής. Ο ήχος τους έχει πλείστα όσα afro στοιχεία, τα οποία κατακρατούν την κρουστή και φωνητική παράδοση της περιοχής, μεταφέροντας ένα σπάνιας υποβολής trance κλίμα (“Yei baa gbe wo”) όχι μακρυά από εκείνο της σενεγαλέζικης παράδοσης. Φυσικά, υπάρχουν και τα πιο ροκάδικα tracks, όπως το “Mee bee” για παράδειγμα, που θυμίζει τους κορυφαίους Osibisa και άλλα που είναι πιο κοντά στο στυλ των Poly-Rythmo (“Omusu da fe m’musu”), κυρίως στον τρόπο του «πρώτου» τραγουδίσματος. Το μεγαλύτερο σε διάρκεια κομμάτι “Hedzoleh!” έχει δυνατό κρουστό παίξιμο, ενώ τα δύο έσχατα (“Hearts ne kotoko”, “Mo oso obu naa”) συνδέουν τη σύγχρονη ενοργάνωση με την παράδοση του hifhlife. Ας πω μόνον πως 4 κομμάτια από ’δω ακούστηκαν και στο LP με τον Masekela.

2 σχόλια:

  1. Καλησπέρα Φώντα.Δυναμίτης κι αυτο και το Kusum Beat!Πολύ καλή δουλειά κάνει η Soundway,αν και θα προτιμούσα να βγάζει πιο πολλά album και λιγότερες συλλογές.Και η καινούρια συλλογή της, Palenque Palenque, παίρνει κεφάλια,την ακουω ασταμάτητα.
    Θοδωρής

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Κι εγώ είμαι αυτής της γνώμης Θοδωρή. Φαίνεται όμως πως μέλημα της Soundway είναι να τη σπάει στους DJs (που παίζουν afro βινύλια) και στους συλλέκτες, με το να ανθολογεί (σε ποικίλες συλλογές) συγκεκριμένα κομμάτια, που τιμώνται στα παζάρια και το eBay, εκατοντάδες ευρώ. Δεν στο λέω τυχαίως αυτό.
    Από την άλλη σκέψου και το εξής. Με το να ανθολογούνται συγκεκριμένα κομμάτια, ουσιαστικά πουσάρονται στο eBay και αλλαχού τα LP, που περιέχουν τα κομμάτια αυτά - και τα οποία, αρκετές φορές, είναι άνισα. Βγάζουν έτσι και τα έξοδα του ταξιδιού... Καθώς πηγαίνουν στη Γκάνα ή τη Νηγηρία, για να φέρουν τους συγκεκριμένους δίσκους...

    ΑπάντησηΔιαγραφή