JAZZ & ΤΖΑΖ 208

Στο Jazz & Τζαζ που κυκλοφορεί επιχειρούμε, όπως πάντα, να παρουσιάσουμε όψεις της σύγχρονης ηχητικής, που μπορεί να συνδέονται με ηχογραφήσεις του παρόντος ή μη.Ο Δημήτρης Κατσουρίνης συζητά μ’ έναν ανερχόμενο αμερικανό τραγουδιστή της μαύρης μουσικής, που κάνει όμως καριέρα στη Βρετανία, τον Jose James, ενώ ο Βαγγέλης Αραγιάννης προσεγγίζει, μέσω συνέντευξης επίσης, τη διαδρομή ενός σημαντικού σύγχρονου τρομπονίστα, του Steve Swell. Στο ίδιο τεύχος ο Θανάσης Μήνας γράφει για τον Νορβηγό Ketil Bjornstad, που διακρίνεται όχι μόνον ως πιανίστας, αλλά και ως συγγραφέας, και ο Σπύρος Σερλεμές μεγεθύνει επί του country-rock δίνοντας σημασία στις περιπτώσεις του Gram Parsons και του John Fahey. Τα δικά μου κείμενα αφορούν στην ποπ της Πάτρας, σε μια συνέντευξη με τον Κώστα Μαγγίνα, με αφορμή το εξαιρετικό folk άλμπουμ του “The Call”, αλλά και σε μία κριτική αποτίμηση της συλλογής της Soul Jazz “Deutsche Elektronische Musik”. Υπάρχουν, επίσης, κείμενα του Γιώργου Χαρωνίτη για τον τρομπετίστα Bill Dixon, το σουηδό τρομπονίστα Nils Landgren (τον βλέπετε στο εξώφυλλο), αλλά και τον Quincy Jones (με αφορμή και το CD “Big Band”, που είναι αφιερωμένο σ’ αυτόν και μοιράζεται, ως γνωστόν, μαζί με το περιοδικό). Άρθρα, επίσης, του Κορνήλιου Διαμαντόπουλου για το Δέκατο Ευρωπαϊκό Φεστιβάλ Τζαζ στο Γκάζι και τον φαγκοτίστα Daniel Smith, και ακόμη δισκοκριτικές, επανεκδόσεις, blues boom!, μια γερή ματιά στην ελληνική avant ετικέτα absurd και βεβαίως το «δισκορυχείον», που αφορά σ’ ένα… contemporary άλμπουμ του 1966 με καταπληκτικό «τεχνοκρατικό» εξώφυλλο και (εννοείται) εξαιρετική μουσική. Δεν είναι λίγα. Και είναι κι άλλα.