Δύο χρόνια μετά το φερώνυμο “Flying Eyes”, η βαρεία ομάδα από τη Βαλτιμόρη επανέρχεται στο προσκήνιο με το δεύτερο hard-driven… ψυχεδελικό της άλμπουμ (κι αυτό για τη γερμανική World In Sound), που έχει τίτλο “Done So Wrong”. Η μπάντα, αποτελούμενη εκ των Adam Bufano κιθάρες, banjo, πλήκτρα, Mac Hewitt μπάσο, Will Kelly lead φωνητικά, κιθάρες, banjo και Elias Mays Schutzman κρουστά, φυσαρμόνικα, οραματίζεται ένα ηχητικό μέλλον πνιγμένο από το ακαταπόνητο κιθαριστικό παιγνίδι (τα κρεσέντα θα μπορούσε να παραπέμπουν ακόμη και στον Bevis Frond), το οργιώδες rhythm section και τα κάπως χαμένα, haunted vocals, ευθεία αναφορά, συνολικώς, στα σκληρά γκρουπ (με τις μελωδικές… εκπτώσεις), που γέννησε το αμερικανικό υποχθόνιο rock στα seventies (ο Marcus του “From the House of Trax”, οι Agape του “Gospel Hard Rock”, οι Dragon Wyck, οι Finchley Boys, οι Phafner και δεκάδες άλλοι).
Ηχογραφημένοι στο Walldorf (Γερμανία) και την Βαλτιμόρη, οι Flying Eyes δημιουργούν ένα βινυλιακής διάρκειας άλμπουμ (39:56), περιέχον 2λεπτα κυρίως, 3λεπτα και 4λεπτα κομμάτια, επί των οποίων τα εφέ παίζουν έναν κάποιο ρόλο, όχι όμως καθοριστικό· εξαιρείται το (μοναδικό) 7λεπτο track, το φερώνυμο με τον τίτλο του δίσκου, εκεί όπου το πείραμα κι η ηχητική παραίσθηση της μακρόπνοης εισαγωγής αλλάζουν κάπως τον κανόνα. Από την άλλη, κομμάτια όπως το “Poison the wall” με τη ρυθμική του συνοχή, την ομιχλώδη, «πνιγμένη» ενοργάνωση και τη λυσεργική συνείδηση ή τα “Clouded” και “Heavy heart” με το τελετουργικό τους μένος και την καθηλωτική επική ατμόσφαιρα που προβάλλουν μοιάζουν με θεόπνευστα δείγματα ενός νέου ψυχεδελισμού, ικανού να αναπροσαρμόσει, επί το μελωδικότερον, τα σχετικά «σκληρά» ρίγη. Δεν ξέρω γιατί το “Greed” μου έφερε στο νου το “Oh, jöjj!” των Ούγγρων Omega από το “Éjszakai Országút” (1970), ενώ ξέρω – όλοι ξέρουμε, ή μάλλον καταλαβαίνουμε – γιατί το “Leave it all behind” με τα banjo, τις φυσαρμόνικες, τις ακουστικές κιθάρες, τα ανδρικά και τα γυναικεία φωνητικά χωράει σ’ ένα τέτοιο άλμπουμ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου