Σημαντικός δίσκος. Ένας από τους καλύτερους της προηγούμενης
χρονιάς. Στο διπλό CD των Χαΐνηδων αναφέρομαι,
το «Αγροτοκτηνοτροφικά & Μητροπολιτικά» [ΜΒΙ, 2011], ένα άλμπουμ που
επιβάλλει τον Δημήτρη Αποστολάκη (βασικός συνθέτης-στιχουργός του γκρουπ) ως
έναν από τους ισχυρούς πόλους του σύγχρονου ελληνόφωνου τραγουδιού. Δεσμώτης,
αιχμάλωτος της κρητικής μουσικής παράδοσης, αλλά ταυτοχρόνως και ανοικτός
στους ήχους της πόλης, ο Αποστολάκης, και βεβαίως οι άνθρωποι που είναι δίπλα
του, συγκροτούν μία ακατανίκητη ομάδα κρούσης, που ώρες-ώρες μοιάζει να παίζει
άνευ αντιπάλου.
Ξεκινώντας από το πρώτο 74λεπτο CD, θα έλεγα πως κάθε ένα από τα δώδεκα
τραγούδια (που είναι εμπνευσμένα γενικώς και ειδικώς από παραδοσιακούς σκοπούς
– όχι μόνο κρητικούς) είναι και μία ξεχωριστή περιπέτεια. Εξαιρετικοί
τραγουδιστές-ερμηνευτές (Ζαχαριουδάκης, Ψαραντώνης, Ψαρογιώργης, Τζουγανάκης,
Παπαδάκης, Αποστολάκης, Αβυσσινός, Κώτη…), μελωδίες που σε ταξιδεύουν, λόγια
λαϊκώς ποιητικά, βγαλμένα με τον τρόπο της μαντινάδας και με την υψηλότερη
αισθητική συγκρότηση. Όλα τα κομμάτια είναι έξοχα, αλλά κάποια είναι εξοχότερα,
όπως οι «Κοντυλιές του Ιερώνυμου Μονκ», το «Βαρύς πολυθεανός αμανές», το
«Καλαματιανό του δειλινού», οι «Κοντυλιές του Δον Χουάν Αντόνιο Κασέρες», το
«Ριζίτικο της γερακίνας», που μας εισάγει κατά μίαν έννοια και στο δεύτερο
μέρος…
Εδώ, στα «Μητροπολιτικά», που διαρκούν 54 λεπτά, οι Χαΐνηδες
πραγματοποιούν το δικό τους σάλτο. Φυσικά, είχαν δείξει και αποδείξει την
αστική διάσταση της τραγουδοποιίας τους και σε προηγούμενα άλμπουμ, όμως στο
παρόν (με τη συμβολή και του Θοδωρή Ρέλλου) ανεβαίνουν πιο ψηλά με το «Εαρινό»
και τα «Λιοντάρια». Στο τελευταίο (ζεϊμπέκικο) κομμάτι του CD, ο Αποστολάκης τα χώνει ελαφρώς και
στους… κριτικούς γενικώς (που δεν αποφαίνονται με την καρδιά, όπως υπονοεί). Ας
σηκώσω ευγενώς το γάντι και ας πω πως με την καρδιά αγαπάμε βεβαίως, αγαπητέ
Αποστολάκη, αλλά σκεφτόμαστε με το μυαλό. Γι’ αυτό και βάζουμε υψηλό βαθμό στα
«Αγροτοκτηνοτροφικά» σου…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου