MUSICA LONTANA

Ζωντανά ηχογραφημένη στο Πολιτιστικό Κέντρο Αλέξανδρος στη Θεσσαλονίκη την 10/9/2010, στο πλαίσιο της 8ης Συνάντησης Jazz και Δημιουργικής Μουσικής, η ελληνο-ιταλική παρέα υπό την ονομασία Musica Lontana καταγράφει την ωριαία, on stage, παρουσία της σ’ ένα άλμπουμ, που κυκλοφόρησε πριν λίγους μήνες (8/2011) από τη βρετανική Leo Records. Οι Vittorino Curci άλτο σαξόφωνο, φωνή, Vincenzo Mastropirro φλάουτα, φωνή, Γεωργία Συλλαίου φωνή, Σάκης Παπαδημητρίου πιάνο, Χρήστος Γερμένογλου ντραμς και Αγαμέμνων Μάρδας κοντραμπάσο (παλαιό μέλος των Moot Point να υπενθυμίσω), εδώ, σ’ ένα ρεπερτόριο που παρέχει την αφορμή για μία γενικότερη αντιμετώπιση εκείνου που θ’ αποκαλούσαμε jazz δρώμενο· υπό την έννοια πως στην εγγραφή εκτός της μουσικής υπάρχει τραγούδι και ποιητική αφήγηση, από την οποίαν (αφήγηση) δεν απολείπει η θεατρικότητα.

Το άλμπουμ ανοίγει με τη φερώνυμη σύνθεση του Vincenzo Mastropirro, η οποία στηρίζεται και στηρίζει τους στίχους του Vittorino Curci. Ακούμε του στίχους σε απαγγελία από τον Curci και τη Γεωργία Συλλαίου (στην ιταλική και την ελληνική αντιστοίχως), πριν ξεκινήσει ν’ αναπτύσσεται το κομμάτι, με το πιάνο του Σάκη Παπαδημητρίου να προσφέρει την πρώτη ώθηση. Τα γεμίσματα στα ντραμς και τη φωνή, το αεικίνητο μπάσο και κυρίως το ρομαντικό φλάουτο του Mastropirro προσφέρουν στη “Musica lontana” μία… τελική mediterranean αίσθηση. Στη 10λεπτη “A museche” των ιδίων συντελεστών, ακούμε την απαγγελία του ποιήματος στις δύο γλώσσες (ελληνική, ιταλική), όπως και την τραγουδιστική/ βοκαλιστική επικοινωνία ανάμεσα στη Συλλαίου και τον Curci (υποθέτω), με το πιάνο να προκαλεί/ σχολιάζει και με τον αλτίστα να παίζει soli πάνω σ’ ένα γρήγορο τέμπο. Το περίπου κλείσιμο με την εντυπωσιακή συνομιλία μπάσου-κρουστών δικαιολογημένως προκαλεί το χειροκρότημα. Τo “Cirte Volte” (πάλι Mastropirro, Curci στα credits) ξεκινά ως πιανιστική romance, με τη Συλλαίου ν’ απαγγέλει τους στίχους και εν συνεχεία να τραγουδά με το γνωστό της deep haunted τρόπο, σ’ ένα κομμάτι από τα πλέον υποβλητικά του άλμπουμ. Κι εδώ το φλάουτο του Mastropirro συνεργεί τα μέγιστα στην κάπως υποχθόνια ατμόσφαιρα. Στο “Malati du Viagge” o Παπαδημητρίου σε τζαρετική αποστολή συνοδεύει τους στίχους του Curci, τους οποίους απαγγέλει (στη γλώσσα μας) και τραγουδά η Γεωργία Συλλαίου, σε μία σύνθεση στην οποία το φλάουτο εκ νέου ολοκληρώνει την αφήγηση (λίγο πριν το σύντομο τελικό κρεσέντο). Η “Liturgia del buon principio” (μουσική και ποίηση από τον Vittorino Curci), είναι το πιο σύντομο στο χρόνο track του δίσκου. Σχεδόν a cappella απαγγελία, με δημιουργικά παράσιτα μεταξύ των στροφών. Απεναντίας, στο “Epitaph of Seikilos” το γνωστό αρχαιο-ελληνικό σπάραγμα, η σχεδόν 11λεπτη εκδοχή του, προσφέρει την ευκαιρία στους μουσικούς (και κυρίως στον Σάκη Παπαδημητρίου, που έχει την ευθύνη της ενορχήστρωσης) να διαμορφώσουν μία συνολική εκφραστική πλατφόρμα, η οποία περιλαμβάνει έξοχα soli, βεβαίως τραγούδι, αλλά και στιβαρό ομαδικό παίξιμο, αποδεικνύοντας κάτι ιδιαιτέρως σημαντικό. Το υψηλό επίπεδο επικοινωνίας όλων ανεξαιρέτως των συντελεστών τής Musica Lontana. Ίσως, η κορυφαία στιγμή του άλμπουμ. Παράλληλη απαγγελία των στίχων του Curci στην ιταλική και την ελληνική, για την εισαγωγή στο “Dinastia del puri”, κι από ’κει και πέρα μία χαρακτηριστική του ύφους τού Παπαδημητρίου σύνθεση, με την Γεωργία Συλλαίου αρκούντως υποβλητική και με την μπάντα σε ταύτιση με διαρκή συνοδεία και καταλυτικά γεμίσματα από το rhythm section (Μάρδας, Γερμένογλου). Το τελευταίο κομμάτι, ένα blues του Σάκη Παπαδημητρίου υπό τον τίτλο “Film noir” το οποίο στηρίζει και στηρίζεται σ’ ένα κείμενο της Γεωργίας Συλλαίου (αποδίδει η ίδια) είναι χαρακτηριστικό της, από έτη, δημιουργικής εμμονής των δύο μουσικών στην αποτύπωση ενός συγκεκριμένου σινεφίλ κλίματος, σε μία εξω-κινηματογραφική κατά τα λοιπά παράσταση. Η μουσική συνεχίζει την πορεία της, ενώ το φιλμ έχει τελειώσει, με τη μηχανή προβολής να γυρίζει δίχως τέλος…

Επαφή: www.leorecords.com