…και για μια χούφτα κασέτες

Και για του λόγου το αληθές να και δυο κασέτες από τις ραδιοφωνικές εκπομπές που ανέφερα στην προηγούμενη ανάρτηση και τις οποίες ξέθαψα από ένα χαρτοκιβώτιο.

Η πρώτη (εκπομπή) είχε τίτλο «22 Χρόνια Ελληνικό Ροκ», με τη συγκεκριμένη να μεταδίδεται στο Πρώτο Πρόγραμμα της ΕΡΑ την 13/3/1986. Παρουσιαστής ήταν ο Γρηγόρης Βάιος. Σήμα της το “Miss Marple’s theme” με τους M.G.C. Το… track list περιελάμβανε την… greek-americana «Σακραφλατία» (1977) του Ηρακλή Τριανταφυλλίδη, το pop “Honalulu baby” (1975) με την Mariangela, το φεστιβαλικό «Ο θάνατος του κλόουν» (1976-77) με τον Ιπποκράτη Εξαρχόπουλο, το light-prog “Metro music man” (1977) με τους Ypsilon, το… ας το πω ελαφρoρόκ «Μου μίλησαν» (1977) με τον Ηλία Ασβεστόπουλο, το οργανικό “Sunset” (1977) με τους Sunset (το γουστάρω πολύ), τη λυρική μπαλάντα «Καλοκαίριασμα στη Νικαριά» (1977) του Περικλή Χαρβά, το φαζαριστό «Μια αγάπη καινούργια» (1977) με την Τζέσσικα, τις κλασικές στον ήχο ελληνοροκιές «Τι μένει σε μένα» (1975) και «Δάκρυα» (1978) των Janis Gravel και Gravel αντιστοίχως, το συμπαθέστατο «Κουρδιστά ανθρωπάκια» (1978-79) των Ωρίωνες… Ελληνικό ροκ δηλαδή από το δεύτερο μισό της δεκαετίας του ’70.

Η δεύτερη εκπομπή ήταν το «Στούντιο 13» με motto το… ένα μουσικό ταξίδι στους άγνωστους χώρους του ροκ, που ακουγόταν στο Δεύτερο Πρόγραμμα (μάλλον) με παρουσιαστή τον Πητ Κωνσταντέα. Ως σήμα έπαιζαν τα πρώτα λεπτά από το “Spanish galleon” των Lucifer’s Friend, βγαλμένο μέσα από το άλμπουμ “Banquet” (1974). Την 26/10/1989 είχαν ακουστεί από το «Στούντιο 13» τραγούδια των συγκροτημάτων Tear Gas (τα καταπληκτικά σκληρά “Woman for sale” και “Where is my answer” από το δεύτερο άλμπουμ τους, του 1971), Crow (το “Easy street” από το “Mosaic” του 1971), Bangor Flying Circus (το psych-jazz “Ode to sadness” από το φερώνυμο LP τού 1969), Patto (το πυρωμένο “Red glow” από το κίτρινο LP του 1970, με την κιθάρα του κορυφαίου Olly ή Ollie Halsall να σκοτώνει), Stone the Crows (το “Sad Mary” και το ανατριχιαστικό “Danger zone” του Percy Mayfield, αμφότερα βγαλμένα από τον καλύτερο δίσκο του γκρουπ, το “Ode to John Law” του 1970), Warhorse (το κλασικό στον ήχο του hard-prog “Burning” από το πρώτο άλμπουμ του συγκροτήματος), May Blitz (το “I don’t know” από το επίσης πρώτο LP του άξιου power trio) και Alan Bown (το αγαπημένο “Pyramid” από το “Listen” του 1970). Ωραία πράγματα…