ΜΠΑΜΠΗΣ ΑΡΓΥΡΙΟΥ με αφορμή το βιβλίο του

Τον Μπάμπη Αργυρίου τον γνωρίζω, όχι εξ όψεως, από το 1985. Μάλιστα έχω κι ένα γράμμα του από ’κείνη την εποχή, όταν φοιτητής (στην Πάτρα) ενδιαφέρθηκα να βρω το πρώτο τεύχος τού Rollin’ Under (μαζί με την κασέτα “Give bees a chance”) κι εκείνος μου απάντησε τα σχετικά… Υπάρχει ενδιαφέρον για το τι μου είχε γράψει; Αν υπάρχει, να λοιπόν...

Φίλε Φώντα γεια
Κατ’ αρχήν η κασέτα κοστίζει 300 δρχ. συν 150 για την αντικαταβολή και 30 τα ταχυδρομικά. Για τα σχέδια του Rollin Under διάβασε μέσα. Ευχή μας είναι να μας μιμηθούν σε κάθε πόλη. Εμείς άλλωστε θέλουμε να οργανώσουμε ένα δίκτυο διανομής κασετών και δίσκων που θα γίνει απ’ τα ίδια τα group που κυκλοφορούν μόνα τη δουλειά τους σε κάθε πόλη. Αν πάντως έχεις κάποιο group ή γνωρίζεις κάποιο που θα ενδιαφερόταν να μπει σε μια κασέτα μας δώσε τη διεύθυνσή μας. Αν θες να γράψεις κάτι στο R.U. μη διστάζεις. Θα ενδιέφερε π.χ. να μάθει ο κόσμος για τη ροκ σκηνή της Πάτρας. Αυτά για την ώρα ελπίζοντας να τα ξαναπούμε. Γεια!
Μπάμπης

Δεν θυμάμαι να τα ξαναείπαμε από τότε, ούτε όταν πέρασα από το δισκάδικο εκεί κοντά στην Εγνατία και Σωκράτους (αυτό το τσέκαρα τώρα) όταν βρήκα και αγόρασα κάποιο βινύλιο των Screaming Trees (USA) και σίγουρα κάτι ελληνικό –παρότι όλα τα επόμενα χρόνια υπήρξα αναγνώστης του Rollin Under και του Γδούπου (της διάδοχης κατάστασης δηλαδή), όπως και πελάτης τού Mail Order (τουλάχιστον έως το καλοκαίρι του ’96)– ούτε και φιλοτιμήθηκα, εξ όσων θυμάμαι, να γράψω ποτέ κάτι στο περιοδικό. Κάποιο γράμμα, ίσως, να έστειλα σ’ ένα τεύχος αναζητώντας ορισμένα fanzines... Πάντως, παρακολουθούσα, όσο μπορούσα, τις δραστηριότητες της Lazy Dog, της εταιρείας που στήθηκε μαζί με το Rollin Under, και που έδωσε ωραία δισκάκια (και κασέτες και CD), όλα τα επόμενα χρόνια – χονδρικώς(;) για μια 20ετία (1985-2005). Βρήκα δε πολύ ωραία τη δουλειά που έγινε προσφάτως στο bandcamp (www.lazydogrecords.bandcamp.com)…

Έκτοτε, τον Μπάμπη Αργυρίου τον «ξανασυνάντησα» ως συντάκτη βασικά του mic.gr και εντελώς εσχάτως ως συγγραφέα του βιβλίου (μυθιστόρημα) Έχω Όλους τους Δίσκους τους [εκδ. Καπάνι, Θεσσαλονίκη 2013]. Ευχαριστώ, λοιπόν, αυτόν, ή τον εκδοτικό οίκο, ή και τους δυο μαζί, για την αποστολή του βιβλίου στο δισκορυχείον…

Το Έχω Όλους τους Δίσκους τους δεν το έχω διαβάσει (συνήθως δεν προλαβαίνω να διαβάζω μυθιστορήματα άλλην εποχή πέραν των διακοπών του Αυγούστου), κι επειδή δεν θέλω να αναφερθώ σ’ αυτό μετά από 9 μήνες, το προβάλλω τώρα από το blog αντιγράφοντας τα λόγια του οπισθοφύλλου…

Ο Σίμος Μπάνσης δεν είναι ένας συνηθισμένος μουσικόφιλος και οι γνώσεις του δεν εξαντλούνται σε δισκογραφικά θέματα. Γνωρίζει φερ’ ειπείν τι ειπώθηκε στη συνάντηση του Robert Wyatt με τον Vic Chesnutt και πώς χλεύασε η πανκ εμπροσθοφυλακή τον Neil Young, όταν τους έβαλε ν’ ακούσουν το “Like A Hurricane” που μόλις είχε γράψει. Ο ίδιος βοήθησε την Patti Smith σ’ έναν σημαντικό στίχο της και είναι ικανός να φτιάξει το προφίλ του Morrissey, του Mark E. και του Robert Smith, διαβάζοντας απλώς τους στίχους τους.
Στο παρελθόν είχε την ευχέρεια να απορρίπτει δουλειές που δεν ήταν του γούστου του, όμως τα πράγματα έχουν δυσκολέψει και αναγκάζεται να εργαστεί σαν νυχτερινός συνομιλητής. Η τύχη θα φέρει στο δρόμο του μουσικούς, άξεστους πότες, διευθυντές και ιδιοκτήτες ραδιοφωνικών σταθμών, σκηνοθέτες, αλλά και την Μαρίνα Λινάρδου η οποία εργάζεται σαν dj σε μπαρ της πόλης, αγαπάει τους δίσκους και θαυμάζει τους ανθρώπους που διαθέτουν ευφυΐα, χιούμορ και φαντασία. Ο Σίμος βιάστηκε να της αποκαλύψει ότι θα φτιάξει ένα πανκ remake της ταινίας “Τα κουρέλια τραγουδάνε ακόμα”.
Όμως η ζωή δεν γεμίζει μόνο με μουσική, σινεμά, εκδρομές και ξενύχτια με φίλους. Έχει χώρο για συμπεριφορές που προκαλούν οργή, διλήμματα, απώλειες, δυσάρεστες καταστάσεις και απρόοπτα που προξενούν μεγάλο πόνο. Και τότε, η μόνη διέξοδος είναι προς τα πάνω.

Καλές πωλήσεις λοιπόν…