Τα «Μικροαστικά» [ΕΜΙ/ Columbia, 1973] των Λουκιανού
Κηλαηδόνη και Γιάννη Νεγρεπόντη (1930-1991) είναι ένας πολύ αγαπημένος δίσκος.
Από τότε που τον άκουσα για πρώτη φορά καρφώθηκαν στη μνήμη μου όχι μόνο οι
μελωδίες του Λουκιανού, μα και οι πικροί στίχοι του Νεγρεπόντη…
Το θέατρο πανάκριβο,
το σινεμά επίσης
κι η μοναξιά αφόρητη
στο σπίτι να καθήσεις.
Διάλεξις εδίδετο περί
του Μαλακάση
κι είπε κι αυτός ο
έρημος να πάει να ξεσκάσει…
Τι έξοχα λόγια! Πόσο λιτά και πόσο μεστά περιγράφεται ο
υποσιτισμένος βίος, αλλά την ίδιαν ώρα και η ανάγκη να είσαι «ένας» ανάμεσα σε
«κάποιους». Ευφυές!
Αλλά κι εκείνες οι στροφές από τον «Γάμο»…
Σε δυο πανέρια οι
μπουμπουνιέρες
κι οι ανθοδέσμες στη
σειρά
η νύφη μόνο δεκαεννιά
και του γαμπρού οι
μέρες μετρημένες.
Ο γάμος έμοιαζε κηδεία
όταν σταθήκαν στη
σειρά
κουμπάρος, σόι και
λοιπά
στη σκάλα για να βγουν
φωτογραφία…
Τι εικόνες! Και τι σπαραξικάρδια αποτύπωση της αδήριτης
υποκρισίας μιας γαμήλιας… τελευτής. Σπουδαίος ο Νεγρεπόντης! Από τότε είχε
«γράψει» μέσα μου…
Τα «Μικροαστικά», τα ποιήματα, που δεν ήταν μόνο 14 (τα του
δίσκου), αλλά στην πραγματικότητα… 109(!) γράφτηκαν στο διάστημα 1966-1973, με
τα πιο πολλά, πάντως, να αφορούν στην περίοδο 1971-1973, όταν ο Γιάννης
Νεγρεπόντης, που ήταν Αριστερός, ήταν θεωρητικά ελεύθερος. Το τονίζω, γιατί
ανάμεσα στα χρόνια 1967-1970 είχε «παραθερίσει» και εκείνος στη Γυάρο και τη
Λέρο.
Η συνέχεια εδώ… http://www.lifo.gr/team/music/56251
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου